Casus belli
Αιτία πολέμου είναι η διαγραφή των "αιωνίων".
Με τη διαγραφή τους επιχειρούν να υποτάξουν τα Πανεπιστήμια στα Κολέγια.
Πόλεμος των γενεών για την εξουσία μαίνεται στο παρασκήνιο.
Η γενιά του Πολυτεχνείου, που μας έβαλε στο Μνημόνιο, επιχειρεί να σβήσει τα ίχνη της, αφήνοντας πίσω της καμένη "γη" και καταστρέφοντας τη "μήτρα" που την γέννησε.
Το 1991 ήταν μια εξόχως ενδιαφέρουσα χρονιά σε μια πολύ "βρόμικη" περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Ενδιαφέρουσα, γιατί τότε "θεμελιώθηκε" η σημερινή αθλιότητα. Σε εκείνα τα χρόνια αναζητούμε τα αίτια της σημερινής κακοδαιμονίας μας …Στα χρόνια που στην Ευρώπη "έπεφταν" τα "τείχη" και στην Ελλάδα άνοιγαν οι "βόθροι" …Το "βρόμικο" '89 άνοιγε τους "δρόμους" για τη σημερινή κατάντια. Το "πείραμα-Κοσκωτά" άνοιξε τον δρόμο για τους σημερινούς χρεοκοπημένους τραπεζίτες, οι οποίοι παριστάνουν τους "εγγυητές" της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, της ελεύθερης ανταγωνιστικότητας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας.
Η Αριστερά στην κυριολεξία "συγκυβερνά" αυτόν τον τόπο από το τέλος του Εμφυλίου και μετά και είναι από τους βασικούς υπεύθυνους για το χάλι στο οποίο αυτός βρίσκεται σήμερα. Είναι απολύτως συνεπές στον ρόλο του το ΚΚΕ, τώρα που "αθωώνει" τον Παπανδρέου και "ενοχοποιεί" τον καπιταλισμό. Είναι απολύτως συνεπής στον "αριστερό" του ρόλο ο Κουβέλης, όταν λειτουργεί ως "δεκανίκι" της εξουσίας. Θα "πρόδιδε" την Αριστερά αν δεν στήριζε τη φασιστική εξουσία …και όχι το αντίθετο …Ο "βρόμικος" Κουβέλης, που στο "βρόμικο" '89 έκανε Πρωθυπουργό τον "δεξιό" βενιζελικό Μητσοτάκη και στο "βρόμικο" 2012 έκανε Πρωθυπουργό τον "δεξιό" βενιζελικό Σαμαρά …Ο ίδιος Κουβέλης, ο οποίος, αφού εξυπηρέτησε την εξουσία με συνεχή "Ναι σε όλα", τώρα θέλει να κάνει μια νέα "τρίπλα", αναζητώντας και πάλι την "αθωότητα" της Αριστεράς.
Πάνω στο "πατρόν-Κοσκωτά" φτάσαμε σήμερα στο "κουστούμι" του Σάλλα και του Λάτση της εποχής των Μνημονίων …Στον Σάλλα και τον Λάτση, οι οποίοι αρπάζουν "νόμιμα" εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ δημοσίου χρήματος, για να σώσουν τις χρεοκοπημένες τράπεζές τους …Μετά τον Κοσκωτά το κόλπο αυτών —οι οποίοι έγιναν μεγιστάνες, αρπάζοντας τα "other people money", όπως έλεγε και ο De Vito— ήταν θέμα χρόνου να στηθεί. Πάνω στα "απόνερα" εκείνου του σκανδάλου χτίστηκε η σημερινή διαπλοκή. Οι εκβιασμοί, οι κονόμες και οι παρανομίες εκείνου του παρασκηνίου "γέννησαν" τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Εκείνη την εποχή οι Μπόμπολες, οι Κόκκαληδες, οι Βασιλάκηδες, οι Βγενόπουλοι και οι Μελισσανίδηδες ήταν ακόμα φτωχοπρόδρομοι, που περιφέρονταν γύρω από το πάμπλουτο δημόσιο "χασαπιό" για κανένα "κόκαλο". Στην πραγματικότητα τότε έδρασαν όλοι οι σημερινοί πρωταγωνιστές …Τότε έγινε το big-bang τής "δημιουργίας" τού σημερινού διαπλεκόμενου "κόσμου". Πλούσιους τους έκανε όλους αυτούς το γκρέμισμα του μεταπολεμικού κράτους, εφόσον ολόκληρα "κομμάτια" του τα έπαιρναν ως λεία. Με τις αναθέσεις έργων και τις προμήθειες των κρατικών εταιρειών έγιναν πλούσιοι αυτοί, οι οποίοι στη συνέχεια τις εξαγόρασαν.
Είναι πέρα για πέρα αναληθές αυτό, το οποίο αποτελεί βασικό προεκλογικό σύνθημα τού Alex. "Πρώτη φορά Αριστερά", στην εξουσία, δεν υπάρχει. "Συνεχώς και αδιαλείπτως η Αριστερά στην εξουσία", σίγουρα. Είναι καθαρή υποκρισία η Αριστερά να παριστάνει την "αμέτοχη" στη σημερινή κατάντια, λόγω της υποτιθέμενης μη συμμετοχής της στη διακυβέρνηση …Απόλυτα ψευδές, εφόσον η Αριστερά δεν έπαψε ποτέ να έχει συμμετοχή στην εξουσία.
Αυτό, δηλαδή, το οποίο έκανε ο Κουβέλης, δεν ήταν κάτι παράξενο για την Αριστερά …Αυτό είναι το σύνηθες για την Αριστερά. Η Αριστερά πάντα συμμετέχει στην εξουσία …Από το σταλινικό ΚΚΕ μέχρι τις τελευταίες "συνιστώσες" της. Πιο πολλές "παρθενορραφές" από την "Αριστερά" δεν έχει υποστεί καμία άλλη πολιτική δύναμη. Πάντα συνένοχη, πρόστυχη, προδοτική, χαφιεδίστικη και στο τέλος πάντα "αθώα" να αναζητεί το στίγμα της. Πάντα "χορτάτη" από το πλιάτσικο, για το οποίο μονίμως καταγγέλλει στον πεινασμένο λαό. Πάντα πλούσιοι οι "οδηγοί" των φτωχών. Πώς τα καταφέρνει όλα αυτά; …Εκμεταλλεύεται τον ρόλο της στο έγκλημα. Συμμετέχει απόλυτα στην κακοποίηση του ελληνισμού και πάντα την τελευταία "ώρα" απομακρύνεται, για να "αυτοπροσδιοριστεί" μέσα από την "αθωότητα" της.
"Ναι σε όλα", πάντα, για να γίνει η δουλειά των αφεντικών και μετά ανοίγει τον "διάλογο" για τη γνήσια "Αριστερά" …Μετά, στην "κολυμπήθρα του Σιλωάμ" των κοινωνικών "αγώνων" και της επιτηδευμένης "αφέλειας". Το απόλυτο παράδοξο των ιδεολογιών. Όλοι οι διάσημοι αριστεροί στην Ελλάδα —μέσα από τα "στασίδια" τού "σχολείου" τού σταλινικού ΚΚΕ— έχουν σταλινική προέλευση και άρα είναι φασίστες …και όλοι, ως δια "μαγείας", ειδικοί —και βέβαια προστάτες— της Δημοκρατίας …Οι επαγγελματίες αριστεροί. Αυτοί είναι οι εκφραστές της ελληνικής "Αριστεράς" των υποκριτών και των χαφιέδων.
Αυτόν τον ρόλο βέβαια δεν τον πήρε μόνη της. Της τον έδωσαν αυτοί, οι οποίοι θεωρητικά θίγονται από την υποκρισία της, αλλά πρακτικά ευνοούνται από τη συνενοχή της. Απλά πράγματα: Ξύλο δεν τρως μόνον από αυτόν, που ο ρόλος του είναι να σε χτυπάει σε μια φασαρία …Ξύλο τρως και από αυτόν, που ο ρόλος του είναι να σου κρατάει τα χέρια, για να μπορεί ο άλλος να σε χτυπάει. Αυτός ακριβώς ήταν ο ρόλος της Αριστεράς στη μεταπολεμική μας ιστορία. Επειδή λόγω "μοιρασιάς" δεν είχε ποτέ το πόστο για να "χτυπάει" η ίδια, δεν σημαίνει ότι δεν συμμετείχε στον "ξυλοδαρμό".
Αυτό ήταν το κόλπο της ύποπτης συμμετοχής της στον βασανισμό του ελληνικού λαού. Έβαζε πάντα "πλάτη", για να μας κυβερνάνε τα κτήνη, τα οποία σε άλλη περίπτωση θα τα είχαμε ανατρέψει. Αν δεν υπήρχε η βρόμικη "Αριστερά", δεν θα υπήρχε και η "επάρατος" "Δεξιά". Αυτή η προδοτική "Αριστερά", όταν δεν οδηγούσε τους Έλληνες με την "παπαρολογία" της σε αδιέξοδα, τους έπιανε τα "χέρια" κάθε φορά που τα φασιστικά κτήνη τούς βασάνιζαν. Αυθαίρετα η "αθώα" Αριστερά έπαιρνε τα δικαιώματα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και αφού σκούπιζε με αυτά τον κώλο της, τα παρέδιδε σαν "αίτημα" στους "κεφαλαιοκράτες" και τους "πλουτοκράτες".
Το ίδιο κόλπο πάντα …Από τότε που υπάρχει και τη βοήθησε το σύστημα, ώστε να τη χρησιμοποιεί ως "δεκανίκι" του …Σε όλα τα εγκλήματα συνένοχη. Χάρη στην "Αριστερά" του Ζαχαριάδη και τον Εμφύλιο σώθηκαν οι δωσίλογοι από το εκτελεστικό απόσπασμα. Χάρη στην "Αριστερά" του Γλέζου και τους "ασύρματούς" του μπορούσαν και παρίσταναν τους "δημοκράτες" μέχρι και οι χουντικοί, οι οποίοι στην πραγματικότητα ήταν οι σωσμένοι δωσίλογοι. Χάρη στην "Αριστερά" του Θεοδωράκη επιλέχθηκε ο Καραμανλής αντί των τανκς και με αυτόν στήθηκε ο ολέθριος δικομματισμός, ο οποίος μετατράπηκε σε άρρωστο "παπανδρεϊσμό", που ήταν τα παιδιά των σωσμένων δοσίλογων.
Συνέταιροι είναι όλοι αυτοί …Σε όλα "μισά-μισά" …Όλοι οι "γόνοι" καί των δύο "πλευρών". Να αρπάξει ό,τι μπορεί ο "αποστάτης" ανιψιός του Λευτεράκη του Βενιζέλου, αλλά "μην αδικηθεί και ο γιος του Πέτρου" …Ο γιος ενός εγκληματία πράκτορα της Μόσχας …Ο επίσης πράκτορας και χαφιές της Στάζι. Να αρπάξει ό,τι μπορεί ο "αποστάτης" εγγονός του Μπενάκη, αλλά να μην αδικηθεί και ο Μπόμπολας τηςKGB …Αυτό το παιχνίδι ήταν η μεγάλη "πληγή" της μεταπολίτευσης …Αυτοί άνοιξαν την "κερκόπορτα" του δημοσίου κεφαλαίου, ώστε να φτάσουμε σήμερα στο σημείο να πουλάει το ΤΑΙΠΕΔ ακόμα και ακίνητα του εξωτερικού και να μην έχει ανοίξει ακόμη μύτη …Τα "τζάκια" και οι σταλινικοί πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών συνεργάζονταν εις βάρος μας.
Η μεγάλη "γιάφκα" της Μεταπολίτευσης.
Γιατί αναφερόμαστε όμως σε όλα αυτά; …Γιατί, για να γίνουν όλα αυτά, υπάρχει ένα υπόγειο "αλισβερίσι" μεταξύ "Αριστεράς" και "Δεξιάς". Υπάρχει ένας οργανωμένος μηχανισμός, για να "παράγει" διαρκώς τα ίδια πρόσωπα με την ίδια νοοτροπία και τις ίδιες πάγιες συμπεριφορές, προκειμένου να εξυπηρετείται η εξουσία μέσα στον χρόνο. Δεν γίνεται με τυχαίες διαδικασίες να είναι βασικός μυστικοσύμβουλος του "δεξιού" Σαμαρά ένας "αριστερός", όπως ο Λαζαρίδης. Δεν γίνεται με τυχαίες διαδικασίες να είναι εκπρόσωπος τύπου τής κυβέρνησης της "δεξιάς" η "αριστερή" Βούλτεψη, η οποία είναι ταυτόχρονα κόρη του "ήρωα" Βούλτεψη και εκλεκτή του Μητσοτάκη. Δεν γίνεται φυσιολογικά ο "έμπιστος" των δανειστών και τοκογλύφων στην Πελοπόννησο να είναι ο "αριστερός" Τατούλης. Όλα αυτά δεν έγιναν τυχαία. Δεν είναι δυνατόν όλοι οι σταλινικοί, τύπου Δαμανάκη, Λοβέρδου κλπ., να "επιπλέουν" σε όλες τις συνθήκες και να έχουν πάντα κρίσιμα "πόστα" στη δημόσια ζωή.
Σε μια εποχή που το ΚΚΕ στην Ελλάδα ήταν στα μονοψήφια ποσοστά, το πανεπιστημιακό του "κλωνάρι" έπιανε ποσοστά Βόρειας Κορέας …Η απόλυτη "φάμπρικα" …Η "κολυμπήθρα του Σιλωάμ" για όσους ήθελαν να "βαπτιστούν" το "χρίσμα" της εμπιστοσύνης των "τζακιών" και των Αμερικανών και να κάνουν ό,τι πολιτική, ακαδημαϊκή, συνδικαλιστική ή άλλη καριέρα επιθυμούσαν …"Χρίσμα" ανάλογο με αυτά, τα οποία γίνονται στις "αδελφότητες" των Κολεγίων. Όπως, για παράδειγμα, στις κολεγιακές αδελφότητες είναι θέμα επιβίωσής τους το να μπορούν να βάζουν κάποιους να "εκτεθούν" με τον οποιονδήποτε τρόπο, προκειμένου να τους εκβιάζουν και άρα να τους ελέγχουν, έτσι έκαναν και στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Όπως, για παράδειγμα, κάποιον κολεγιόπαιδα τον βάζουν να αυνανίζεται ή να έχει σεξουαλικές δραστηριότητες με "αδερφούς" του μπροστά σε "μάρτυρες" και φωτογραφικές μηχανές, προκειμένου η "αδελφότητα" να τον εκβιάζει για την "πίστη" του μέχρι τα γεράματά του, έτσι έβαζαν κάποιους στην Ελλάδα να παριστάνουν τους πολιτικά "διεστραμμένους".
Σημασία έχει ότι η "Αριστερά" με το "εργαλείο" της ΚΝΕ έλεγχε τα πάντα. Της παραδόθηκε ο έλεγχος των Πανεπιστημίων, γιατί αυτό βόλευε ολόκληρη τη συμμορία …Ολόκληρη τη συμμορία και άρα και την "επάρατη" "Δεξιά". Έλεγχε το ανθρώπινο δυναμικό που "παρήγαγε" ολόκληρη η κοινωνία και στο σύστημα παρέδιδε μόνον ό,τι ήταν απολύτως ελεγμένο μέσα από πάγιες διαδικασίες, οι οποίες δεν επέτρεπαν τα λάθη. Δεν είναι τυχαίο που όλοι οι μεγαλοπαράγοντες της Μεταπολίτευσης ήταν διάσημοι ως Κνίτες. Ξεκίνησαν στο "φυτώριο" της ΚΝΕ και μετά κατάκτησαν και τον "καπιταλισμό". Πριν από τον απολύτως "αυτοδημιούργητο" κνίτη Τσίπρα προηγήθηκαν άπειροι όμοιοί του "αυτοδημιούργητοι" Κνίτες. Κνίτες με ακριβά γούστα, όπως αποδείχθηκε μέσα στις δεκαετίες που μας οδήγησαν στο Μνημόνιο και το οποίο φέρει τις υπογραφές τους. Από τον Πάγκαλο και τη Δαμανάκη μέχρι την Τρέμη και τον Τσίπρα σήμερα, έχει "αλέσει" πολύ "κατιμά" η "μηχανή" της ΚΝΕ και της Πανσπουδαστικής.
Αποφάσεις ζωής.
Από τη μία έπρεπε ως φοιτητής να πάρω το πτυχίο μου και από την άλλη, ως πνευματικός δημιουργός ιδεολογίας, έπρεπε να στείλω ένα "μήνυμα" προς εκείνους, οι οποίοι θα μελετούσαν το έργο μου και θα το έκριναν. Ως "υδροχοϊστής", λοιπόν, έπρεπε να έχω μια άποψη γι' αυτό το θέμα και αυτή η άποψη έπρεπε να ευθυγραμμίζεται με την υπόλοιπη θεωρία. Αυτό, λοιπόν, το οποίο αμφισβητούσα, ήταν η ορθότητα της κεφαλαιοποίησης της γνώσης.
Τι ήταν αυτό το οποίο πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω; …Ότι η επιστημονική γνώση είναι ένα κεφάλαιο το οποίο ανήκει στον λαό και όχι στους κατά καιρούς ιδιώτες διαχειριστές της. Εναντιωνόμουν δηλαδή στην έννοια της κεφαλαιοποίησης. Τη θεωρούσα κοινωνικά και ηθικά παράνομη και παράλογη. Παράνομη τόσο στο προσωπικό επίπεδο των επιστημόνων όσο και στο συλλογικό εκείνο επίπεδο, που αφορά την κοινωνική αυτήν τάξη, η οποία έχει ως αντικείμενό της την επιστημονική εργασία και είναι η αστική τάξη. Δεν μπορείς να μοιράζεις "κομμάτια" από ένα κεφάλαιο που ΔΕΝ σου ανήκει και να δημιουργείς μαζικά "κεφαλαιοκράτες" της επιστήμης. Δεν μπορείς να κάνεις ταξικό σου κεφάλαιο ένα κεφάλαιο, το οποίο ανήκει στο κοινωνικό σύνολο. Αντιλαμβανόμουν τον επιστήμονα ως "εργαζόμενο" και όχι ως "κεφαλαιοκράτη". Αντιλαμβανόμουν τον επιστήμονα χρήσιμο ως εργαζόμενο και άκρως επικίνδυνο ως κεφαλαιοκράτη.
Αμφισβητούσα δηλαδή όχι απλά την ισχύουσα εκπαιδευτική λειτουργία, αλλά την ίδια τη λογική της διαχείρισης του κεφαλαίου της επιστημονικής γνώσης. Μια λάθος λογική κατά τη γνώμη μου και η οποία έφτανε στη συμβολική κορύφωσή της με την ορκωμοσία των φοιτητών …Μια κεφαλαιοποίηση, η οποία στο τυπικό επίπεδο ολοκληρωνόταν με ένα Πτυχίο, το οποίο ήταν στην πραγματικότητα ένας τίτλος "ιδιοκτησίας" επιστημονικής γνώσης για τον κάτοχό του. Αυτόν τον τίτλο ιδιοκτησίας αμφισβητούσα και δεν ήθελα να τον πάρω στα χέρια μου. Υπό αυτές τις συνθήκες μού ήταν αδύνατον να συμμετάσχω σε μια τελετή "ορκωμοσίας"
Η Θεωρία του Υδροχόου, την οποία πρέσβευα, τελικά "νίκησε" στη λήψη τής απόφασής μου και τελικά "παράτησα" το Πτυχίο μου, ενώ είχα σχεδόν ολοκληρώσει τον κύκλο των σπουδών μου. Το παράτησα με πραγματικό πόνο ψυχής, εφόσον είχα περάσει τα 58 από τα 60 μαθήματα του τμήματος των Πολιτικών Μηχανικών και έχοντας καταθέσει και τη διπλωματική μου εργασία (χωροταξία). Το παράτησα εξαιτίας της θεωρίας την οποία πρέσβευα και πρεσβεύω και η οποία έχει μια πολύ συγκεκριμένη "θέση" πάνω στο θέμα της διαχείρισης του κεφαλαίου της γνώσης …Σε θέματα που αφορούν την έννοια της "ανώτατης εκπαίδευσης" και του ρόλου των "επιστημόνων" στη γενικότερη κοινωνική λειτουργία. Παράτησα αυτό, το οποίο θεωρούσα ως το μεγαλύτερο επίτευγμα της νεότητάς μου, για να πέσω με τα "μούτρα" σε αυτό, το οποίο "έβλεπα" ως το μελλοντικό επίτευγμα της ζωής μου …Μια ολοκληρωμένη κοινωνικοοικονομική θεωρία, την οποία, όπως είπα, "δούλευα" από τα χρόνια κιόλας των σπουδών μου.
Για να μην φανώ λοιπόν ανακόλουθος με τα όσα πρεσβεύω —και βέβαια τα όσα εξακολουθώ να "οραματίζομαι" για τον κόσμο— παράτησα το πτυχίο μου ως το έμπρακτο εκείνο τίμημα, το οποίο θα έπρεπε να καταβάλω ο ίδιος, για να "στηρίξω" αυτό το οποίο πίστευα … Να αποδείξω ότι πίστευα απόλυτα σ' αυτό …Να αποδείξω ότι δεν ζητούσα από τους άλλους τίποτε παραπάνω από εκείνο, το οποίο δεν θα μπορούσα να κάνω ο ίδιος …Υποχρεωτικά σε αυτό το επίπεδο. Αυτό το κόστος ήταν πραγματικά δυσβάστακτο, αν συνυπολογίσει κάποιος την ηλικία στην οποία βρισκόμουν, όταν έλαβα τέτοιου είδους καθοριστικές αποφάσεις…
…Αν συνυπολογίσει ότι αυτή μου η απόφαση με έφερε σε απευθείας σύγκρουση —και όχι απλά σε αντιπαράθεση— με το οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον, που το έβλεπε αυτό σαν πράξη "αυτοκτονίας" και όχι ως ένα εύλογο κόστος για να στηριχθεί μια άποψη, όποια κι αν ήταν αυτήν …Κόστος με απίστευτες οικονομικές και ηθικές προεκτάσεις για εμένα. Εξαιτίας εκείνης της απόφασης στερήθηκα τη δυνατότητα να κάνω μεταπτυχιακές σπουδές, όπως στερήθηκα και τη δυνατότητα να κάνω μια συγκεκριμένη και μάλλον βατή επαγγελματική καριέρα ή να διεκδικήσω έναν διορισμό στον δημόσιο τομέα.
Αυτό το κόστος —του ψαλιδίσματος των πιθανών επιλογών—, το οποίο ήταν τρομερό, το μετρίαζαν μέχρι τώρα δύο πράγματα. Το πρώτο ήταν ότι, έχοντας την εισαγωγή και φοίτησή μου στο Πολυτεχνείο ως έναν "φάρο" της ζωής μου, δεν χανόμουν ποτέ σε "νέφη" αμφιβολιών. Ποτέ δεν αμφέβαλα για την αξία αυτού που επέλεξα να κάνω, γιατί το "μέτρο" του Πολυτεχνείου πάντα μου την υπενθύμιζε. Όταν αφήνεις χωρίς ενοχές και χωρίς δεύτερες σκέψεις το Πολυτεχνείο, νιώθεις απολύτως σίγουρα ότι αυτό το οποίο κάνεις είναι εξίσου σημαντικό. Ακόμα και στα "χειρότερά" σου ανακαλείς τις μνήμες που σε οδήγησαν σ' αυτές τις αποφάσεις σου και έρχεσαι στα "ίσα" σου.
Το δεύτερο —και εξίσου σημαντικό— ήταν ότι, έχοντας ολοκληρώσει σχεδόν το σύνολο των σπουδών μου, είχα το ηθικό "ανάστημα" να δικαιολογήσω τη στάση ζωής μου απέναντι σ' αυτούς που όφειλα τα πάντα και ήταν οι γονείς μου. Μπορεί να είχα άλλα πράγματα στο μυαλό μου, αλλά πάντα επεδίωκα —έστω και οριακά— να είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου. Με τον τρόπο αυτόν είχα πάντα την πρακτική απόδειξη ότι δεν πήγα στο Πολυτεχνείο για μακροχρόνιες πληρωμένες διακοπές. Είχα κάνει το καθήκον μου απέναντι σ' αυτούς που με χρηματοδότησαν για να σπουδάσω και απλά η τελική μου απόφαση είχε σχέση με αυτό το οποίο αντιλαμβανόμουν ως καθήκον απέναντι σ' αυτό το οποίο πίστευα και πιστεύω. Όπως αυτοί είχαν κάνει στο ακέραιο το "καθήκον" τους και δεν με άφησαν ούτε μία στιγμή να εργαστώ στα χρόνια της φοίτησής μου, έτσι κι εγώ έκανα το καθήκον μου και "άγγιξα" αυτό, το οποίο με βοήθησαν να "πάρω".
Όλα αυτά, όμως, με μία προϋπόθεση, η οποία ήταν καθοριστική για τη δική μου ψυχική ασφάλεια …Υπό την προϋπόθεση ότι ζούσα σε μια ευνομούμενη κοινωνία, η οποία λειτουργούσε με συγκεκριμένους νόμους. Έστω και για "λάθος" λόγους —αλλά με τίμια κίνητρα— εκμεταλλευόμουν τον νόμο εκείνον, ο οποίος μου διασφάλιζε τα "κεκτημένα" …Εκμεταλλευόμουν τον νόμο εκείνον, ο οποίος διασφάλιζε την ασφάλεια του "κεφαλαίου" μου έστω κι αν αυτό το "κεφάλαιο" ήταν ο βασικός στόχος της πολεμικής μου …Εκμεταλλευόμουν τον νόμο εκείνον, ο οποίος μου διασφάλιζε ένα σταθερό σημείο αναφοράς στη ζωή μου, που θα το θεωρούσα ως έναν ασφαλή "κάβο" για μια δύσκολη ώρα, που θα εκδήλωνα μια ψυχολογική ανασφάλεια.
Εξαιτίας αυτού του ψυχολογικού "βοηθήματος", θεωρούσα ότι μπορούσα να συνεχίσω το "ταξίδι" μου, χωρίς να βλάπτω κανέναν —και ειδικά το κοινωνικό σύνολο— με την επιλογή μου. Έκανα χρήση του ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ που μου έδινε ο νόμος και άφησα στη σχολή το πτυχίο, έχοντας τη βεβαιότητα ότι μπορώ ανά πάσα στιγμή να αλλάξω την απόφασή μου και να πάω να το πάρω …Να πάω να πάρω κάτι, το οποίο —με βάση τον νόμο— μου ανήκε ως περιουσιακό στοιχείο …Κάτι, του οποίου τη χρήση αρνήθηκα, αλλά όχι την ιδιοκτησία, την οποία απολάμβαναν και όλοι οι συμφοιτητές μου …Κάτι, για το οποίο πλήρωσαν πολλά χρήματα οι γονείς μου και εγώ κατέβαλα σημαντική προσπάθεια, για να βρεθώ σε απόσταση "βολής". Όχι επειδή θα το έκανα ποτέ, αλλά επειδή αισθανόμουν καλύτερα όταν σκεφτόμουν ότι μπορώ να το κάνω.
Από το 1990 κι εντεύθεν δεν έχω ξαναβρεθεί στην Ξάνθη, ούτε ως απλός ταξιδιώτης. Δεν ανησύχησα ποτέ και για τίποτε, γιατί θεωρώντας ότι είχα μια ασφαλή "εικόνα" του νομικού μας πολιτισμού, υπέθετα ότι δεν θα άλλαζε τίποτε στη μονιμότητα της επιλογής μου. Σε όλο αυτό το διάστημα εργαζόμουν με απόλυτη προσήλωση σ' αυτό το οποίο έκανα, έχοντας ως κρυφό μου όνειρο τη στιγμή που κάποτε θα "γυρνούσα" στο Πολυτεχνείο ως εκλεκτό και επιφανές μέλος του …Τη στιγμή που θα "γυρνούσα", για να κλείσω τους "λογαριασμούς" μου με αυτό.
Η κεφαλαιοποίηση της επιστημονικής γνώσης.
Προμελετημένο έγκλημα η σημερινή καταστροφή.
Εδώ εύλογα θα αναρωτηθεί ο αδαής για τον λόγο που είχα τόσο μεγάλο πρόβλημα με την κεφαλαιοποίηση της γνώσης και ρίσκαρα ακόμα και σε πράγματα τα οποία μόνον τυπική αξία έχουν, όταν δεν τα χρησιμοποιείς με τον ανάλογο τρόπο. Γιατί δυσαρέστησα τόσο πολύ τους δικούς μου ανθρώπους, για κάτι το οποίο μπορεί ποτέ και κανένας να μην το έκρινε ως σημαντικό. Τι ήταν δηλαδή αυτό, το οποίο με ενοχλούσε με την τελετή "ορκωμοσίας" και τη λήψη ενός απλού "χαρτιού", το οποίο απλά πιστοποιούσε κάποιες σπουδές; Γιατί καθόμουν και μελετούσα και έγραφα βιβλία περί οικονομίας, όταν αυτές τις μελέτες θα μπορούσα να τις κάνω ισάριθμα μεταπτυχιακά στις "επιστήμες" του Κυριάκου, του Γιωργάκη και του Αντωνάκη; Τι ήθελα να "δείξω" με αυτήν μου τη συμβολική ενέργεια;…
…Ήθελα να "δείξω" αυτό, το οποίο θεωρούσα αντίθετο με την ιδεολογία μου. Αυτό, το οποίο με ενοχλούσε, ήταν η έννοια της κεφαλαιοποίησης της γνώσης …Οι δήθεν επιχειρηματικές "δυνατότητες" που έδινε το πτυχίο στους κατόχους του …Οι δυνατότητες να χειρίζεται κάποιος την επιστημονική γνώση ως "ιδιοκτησία" και την οποία πήρε δωρεάν στο Πανεπιστήμιο. Αυτό ήταν το πρόβλημα που είχα "εντοπίσει" και είχα προσπαθήσει να φέρω στην "επιφάνεια" με τη θεωρία μου. Γιατί το θεωρούσα πρόβλημα; …Γιατί στην πραγματικότητα αυτή η κεφαλαιοποίηση ήταν ένα "δούλεμα" των αφελών από κάποιους, οι οποίοι είχαν πονηρούς σκοπούς. "Παραμύθιαζαν" κάποιους ότι τους έδιναν ένα "κεφάλαιο", ενώ ο στόχος τους ήταν άλλος. Θεωρούσα ότι αυτό μπορούσε να γίνει η "κερκόπορτα" για την ολοκληρωτική καταστροφή της κοινωνίας και την άλωση της πατρίδας μου.
"Φαινόταν" από τότε —για κάποιους που είχαν γνώσεις— το πού "πήγαινε" το πράγμα. Το σκάνδαλο Κοσκωτά ήταν ένα "καμπανάκι", το οποίο αποκάλυπτε τα πάντα σε όλους όσους ήθελαν να γνωρίζουν το πού "πάει" η κατάσταση. Το ξεπούλημα της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ ήταν επίσης "καμπανάκι". Η μερική ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ επίσης. Σταδιακά κάποιοι μετέτρεπαν την Ελλάδα σε ανοχύρωτη "πολιτεία" και το πρόβλημα ξεκινούσε από τα Πανεπιστήμια. Ξεκινούσε από εκεί όπου έπρεπε να υπάρχει αντίδραση και όπου δεν κουνιόταν "φύλλο". Προφανώς είχαν εξασφαλίσει τη συμμαχία των κομματικοποιημένων φοιτητών και προχωρούσαν προς την προδοσία. Τους είχαν υποσχεθεί κέρδη και βολέματα και αυτοί δεν αντιδρούσαν σε τίποτε.
Ήταν η εποχή εκείνη που ο πανίσχυρος Μητσοτάκης "άνοιγε" το κράτος και την κοινωνία στην απειλή της Νέας Τάξης. Άλλαζε έναν-έναν τους νόμους, προκειμένου να την διευκολύνει να "μπει" στην πατρίδα μας. Μιας Νέας Τάξης, η οποία εκείνη την εποχή είχε "ανακοινωθεί" επισήμως από τον "φίλο" τού Μητσοτάκη τον Μπους τον πρεσβύτερο. Όμως, στην Ελλάδα αυτό πέρασε απαρατήρητο. Οι περισσότεροι δεν κατάλαβαν τι εννοούσε ο Μπους και πόσο θα άλλαζε τις ζωές τους τα επόμενα χρόνια. Νόμιζαν ότι ήταν ένα απλό "σχήμα λόγου" και δεν έβλεπαν τα "σύννεφα" του πολέμου να πυκνώνουν πάνω από τη Γιουγκοσλαβία. Δεν έδωσαν σημασία γιατί υπήρχε η "φασαρία" του σκανδάλου Κοσκωτά. Ένα σκάνδαλο, το οποίο αποπροσανατόλισε πλήρως την κοινωνία. Ένα σκάνδαλο, το οποίο φαινόταν εξ' αρχής "στημένο". Φαινόταν ότι υπήρχε "στήσιμο" στην ψευδοκόντρα μεταξύ των δύο "Κεντρώων" πολιτικών, οι οποίοι ήταν οι ισχυροί πολιτικοί άνδρες εκείνης της εποχής.
Φαινόταν ότι υπήρχε "συνωμοσία" μεταξύ "κατηγορούμενου" Ανδρέα και "κατηγόρου" Μητσοτάκη …Μεταξύ του Ανδρέα, ο οποίος "δικαιολογούσε" σκάνδαλα και του Μητσοτάκη, ο οποίος άλλαζε τους νόμους, για να προκληθούν τα σκάνδαλα των ημερών μας. Ήταν φανερό ότι κάποιοι πανίσχυροι ντόπιοι και ξένοι παράγοντες προετοίμαζαν την κατάσταση, για να δημιουργήσουν "φέουδα" μέσα στην Ελλάδα, αρπάζοντας τις δημόσιες επιχειρήσεις της. Μαζί με αυτές θα δημιουργούσαν και "φέουδα" επιστημονικής γνώσης και σε αυτό εγώ δεν συμφωνούσα. Ήταν και η εποχή που ο Λάτσης θυμήθηκε την "πατρίδα" του και καταδέχθηκε να έρθει σ' αυτήν για "δουλειές".
Πάνω σ' αυτήν τη βιασύνη τους να καταλύσουν το κράτος και να αρπάξουν δημόσιο κεφάλαιο, αναζητούσαν συνενόχους. Ως τέτοιους επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν τους φοιτητές …Τη μορφωμένη μερίδα υποτίθεται της νεολαίας. "Φαινόταν" το κόλπο τους και εγώ το "έβλεπα". Μοίραζαν άρον-άρον τη δημόσια γνώση σε "μικροϊδιοκτήτες", προκειμένου μετά να την "σαρώσουν" και να την κάνουν ιδιωτικά "φέουδα" …Αυτό, δηλαδή, το οποίο κάνουν σήμερα με τους χιλιάδες μικροπαραγωγούς ηλεκτρισμού, προκειμένου να αλωθεί το μονοπώλιο της ΔΕΗ. Όπως δηλαδή σήμερα ενθαρρύνουν και χρηματοδοτούν τον κάθε ασήμαντο επιχειρηματία να γίνει ηλεκτροπαραγωγός, έτσι έκαναν και με την ανώτατη παιδεία τότε.
Ενθάρρυναν όλον τον κόσμο να μπει στα Πανεπιστήμια ή να επιχειρήσει να πάει οπουδήποτε στο εξωτερικό να πάρει ένα πτυχίο. Το σύνολο των πολιτικών τους είχε αυτόν τον στόχο. Υπήρχε μια κατάσταση "παροξυσμού" όμοια μ' αυτήν του χρηματιστηρίου λίγα χρόνια αργότερα. Ξαφνικά όλη η Ελλάδα ανακάλυψε το "Ελντοράντο" της ανώτατης εκπαίδευσης. Ξαφνικά η Ανώτατη Εκπαίδευση έγινε μια "πυραμίδα". Οι "μέσα" προσπαθούσαν να παρασύρουν όσους περισσότερους μπορούσαν σ' αυτά. Γιατί; …Γιατί πίστευαν στο γνωστό "η ισχύς εν τη ενώσει" …Γιατί είχαν αλλάξει τα πράγματα και επένδυαν σε νίκη μετά από σύγκρουση και όχι σε απλό βόλεμα όπως γινόταν μέχρι τότε …Γιατί αυτά είναι τα ένστικτα των "συμμοριών". Δεν αισθάνονταν τον κίνδυνο του "πληθωρισμού", όπως οι προηγούμενες γενιές αστών. Έβλεπαν τα κέρδη των επικείμενων αλλαγών, λόγω της Νέας Τάξης. Νόμιζαν ότι, αν είναι πολλοί, θα "σπρώξουν" πιο εύκολα εκτός δραστηριοτήτων το κράτος και θα τις κληρονομήσουν οι ίδιοι.
Γι' αυτόν τον λόγο σε μια κατάσταση, στην οποία ήδη ήμασταν υπεράριθμοι και άρα εκ των προτέρων καταδικασμένοι οι πάντες, πολλοί αγωνίζονταν για να "ανοίξουν" τα Πανεπιστήμια και όχι το αντίθετο. Ποτέ δεν έχω ξαναδεί μαζεμένους τόσο φιλόδοξους μελλοντικούς φτωχούς. Μιλάμε για "Κολοσσαίο". Οι "μελλοθάνατοι" να υμνούν τον "Καίσαρα" της Νέας Τάξης. Τα "μιλημένα" κομματόσκυλα από τότε προσπαθούσαν να "καπαρώσουν" κάποιες "ταπεινές" θέσεις στο δημόσιο και άφηναν τους αφελείς να ονειρεύονται "μεγαλεία". Όλοι νόμιζαν τότε ότι θα χτίζουν ουρανοξύστες στο Αμύνταιο και κρεμαστές γέφυρες στους Γαργαλιάνους. Ονειρεύονταν να ιδρύσουν "Άκτορες", που θα έπαιρναν τα δημόσια έργα …Τα φαραωνικού τύπου έργα, τα οποία υπόσχονταν η Νέα Τάξη.
Αυτό ήταν το "παραμύθι". Ονειρεύονταν οι "επιστήμονες" τα συγχρηματοδούμενα με την Ευρωπαϊκή Ένωση δημόσια έργα και φαντάζονταν τους εαυτούς τους στους πίνακες στην Wall Street. Όρθιοι "ονειρεύονταν". Πίστευαν ότι η Νέα Τάξη θα παρέδιδε το σύνολο της οικονομίας στους "επιστήμονες" και οι ικανότεροι από αυτούς θα γίνονταν μεγιστάνες. Όποιος δεν φανταζόταν τον εαυτό του Μπόμπολα, τον φανταζόταν μεγαλοστέλεχος του Μπόμπολα. Μόνον με "μεθυσμένους" μπορούσε κάποιους να τους περιγράψει τους φοιτητές εκείνης της εποχής. Δυστυχώς. Τα Πανεπιστήμια "άνοιγαν" ανεξέλεγκτα τις πύλες τους, ενώ ήταν φανερό πως ήταν πρακτικά αδύνατον να "αποκαταστήσουν" τους χιλιάδες αποφοίτους τους. Ήμουν "μέσα" στο Πανεπιστήμιο, όταν έβλεπα ότι κάποιοι εκ του πονηρού ήθελαν να ανοίξουν διάπλατα τις πύλες του.
Τότε ήταν που αρνήθηκα να πάρω το πτυχίο μου. Αυτόν τον "παραλογισμό" και τη σίγουρη καταστροφή ήθελα να "δείξω" με την ενέργειά μου. Σχετικά εύκολο ήταν, βλέποντας να πέφτουμε όλοι μαζί στον "γκρεμό". Από τη στιγμή που δεν ήμουν από τους "μιλημένους" των κομμάτων να με περιμένει σίγουρη δημόσια θέση μετά την αποφοίτησή μου και ταυτόχρονα δεν είχα την αφέλεια να πιστεύω ότι χωρίς κομματικό μέσον θα γίνω "Μπόμπολας" με μόνο "όπλο" το πτυχίο μου, δεν είχα ιδιαίτερο άγχος στην επιλογή μου. Μπορούσα με την επιλογή μου να "δείξω" ότι τα πτυχία έτσι κι αλλιώς θα έχαναν την αξία τους, εφόσον ο υπερπληθυσμός των κατόχων τους θα τα εξουδετέρωνε. Την ίδια ώρα όμως η πρακτική της κεφαλαιοποίησης δεν σταματούσε, ακόμα κι όταν ήταν φανερό σε όλους ότι κατέληγε στη μηδενική αξία.
Τα επόμενα χρόνια —και με υπουργό παιδείας τον ΓΑΠ— τα πράγματα χειροτέρεψαν. Η πρακτική της κεφαλαιοποίησης δεν σταματούσε ακόμα κι όταν ήταν φανερό και στους "τυφλούς" ότι στο τέλος θα μοίραζαν πανάκριβα "σκουπίδια", τα οποία δεν θα είχαν κανένα αντίκρισμα. Αυτή ήταν η "κατηφόρα", η οποία μας οδηγούσε στον σημερινό "πάτο". Η πρακτική τής κεφαλαιοποίησης της επιστημονικής γνώσης ήταν βέβαιον ότι μόνον προβλήματα θα έφερνε στην κοινωνία και όχι κέρδη. Η μετατροπή του επιστήμονα σε "κεφαλαιοκράτη-μαγαζάτορα" θα τον μετέτρεπε σε δημόσιο κίνδυνο. Η μετατροπή μεγάλου μέρους της κοινωνίας σε απελπισμένους "κεφαλαιοκράτες-μαγαζάτορες" θα τους μετέτρεπε σε εθνικό κίνδυνο. Ήταν πλέον θέμα χρόνου η καταστροφή …Η γενική καταστροφή …Η εθνική, κοινωνική και ταξική καταστροφή …Ακόμα και η περιβαλλοντική καταστροφή.
Αυτά, τα οποία λέμε, ας μην φαίνονται υπερβολικά. Αρκεί να γνωρίζεις πώς λειτουργεί το σύστημα και το καταλαβαίνεις αυτό. Ας σκεφτεί ο αναγνώστης απλά πράγματα και θα αρχίσει να μπαίνει στο νόημα. Για παράδειγμα, πότε αρχίσαμε να ανησυχούμε για τα γεωργικά προϊόντα, που βάζουμε στο τραπέζι μας; Ανησυχούσαν ποτέ οι παππούδες μας για τα φρούτα; …Τα σκούπιζαν και τα έτρωγαν, χωρίς ποτέ να φοβούνται τίποτε. Πότε άρχισαν τα γεωργικά φάρμακα να γίνονται αίτια αρρωστιών και θανάτων και άρα αίτια κοινωνικής ανησυχίας; …Όταν το κράτος έπαψε να ελέγχει τη γεωργική παραγωγή με τους δικούς του γεωπόνους …Όταν έπαψε να "παράγει" επιστημονικό δυναμικό με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας …Όταν έπαψε να στηρίζει έναν σχεδιασμό, που το υποχρέωνε να "παράγει" επιστήμονες με βάση τις ανάγκες του.
Όταν, για λόγους πολιτικής, φτιάχνεις γεωπονικές σχολές όπου βρίσκεις να υπάρχει διαθέσιμο "υπόστεγο" και "παράγεις" γεωπόνους με τον "τόνο", θέμα χρόνου είναι το πρόβλημα. Γιατί; …Γιατί θα αναγκαστείς —για να δώσεις στον γεωπόνο, που έφτιαξες, τη δυνατότητα να επιβιώσει— να τον κάνεις εμποράκο της συμφοράς. Μη μπορώντας να τους προσλάβεις όλους σε μια έμμισθη κρατική θέση, θα τους δώσεις άδειες να πουλάνε φυτοφάρμακα για να επιβιώσουν. Όταν το μεροκάματο του "επιστήμονα" εξαρτάται από το πόσα ζιζανιοκτόνα Roundup της Monsanto θα πουλήσει την ημέρα, ευνόητο είναι ότι θα προσπαθεί να πείσει τους αγράμματους αγρότες να ραντίζουν μέρα-νύχτα και όχι όταν απλά υπάρχει πραγματική ανάγκη, όπως θα έκανε ένας έμμισθος κρατικός υπάλληλος.
Τα ίδια γίνονται σε όλους τους τομείς όπου η επιστημονική υπηρεσία γίνεται "προϊόν" για να καλύψει ανάγκες της κοινωνίας, η οποία σταδιακά μετατρέπεται παράνομα σε "αγορά". Όλοι οι Έλληνες έχουν άποψη περί της "πολυφαρμακίας" που χαρακτηρίζει τον ελληνικό λαό. Πολλοί συνδέουν τη σημερινή προβληματική κατάσταση της υγείας, που χαρακτηρίζει τον ελληνικό λαό, ως αποτέλεσμα της "πολυφαρμακίας". Ποιος ευθύνεται γι' αυτό; Οι απλοί Έλληνες πολίτες; Τι κάνουν; Μπαίνουν στα φαρμακεία και ψάχνουν νέα φάρμακα να τα καταπιούν; …Όχι βέβαια. Τα φάρμακα κάποιοι τους τα "φορτώνουν". Τα νέα φάρμακα κάποιοι τα "ανακαλύπτουν" πριν απ’ αυτούς γι’ αυτούς.
Αν ο πολίτης εξεταζόταν από τους έμμισθους γιατρούς των νοσοκομείων και των ασφαλιστικών ταμείων, δεν θα τον "φόρτωναν" φάρμακα, για να ζήσουν από την "προμήθεια" …Να πάρει ο γιατρός το "κατιτίς" του από τη φαρμακευτική εταιρεία που τον "παρακολουθεί" στις συνταγογραφήσεις του και να κονομήσει και ο φαρμακοποιός από την πώληση των σκευασμάτων εις βάρος των ασφαλιστικών ταμείων. Με αυτόν τον τρόπο προκλήθηκε βλάβη στην υγεία του ελληνικού πληθυσμού και απειλείται ταυτόχρονα και η επιβίωση των ασφαλιστικών ταμείων, εφόσον όλο το κόστος της δυσλειτουργίας του κλάδου της υγείας πέφτει πάνω σ' αυτά.
Όλα αυτά, για κάποιον που έχει γνώσεις, είναι προβλέψιμες καταστάσεις. Δεν χρειάζεται να τις δει να συμβαίνουν, για να καταλάβει τι θα συμβεί. Δεν χρειάζεται να πηδήξει κάποιος από τον δέκατο όροφο, για να δει ότι σκοτώνεσαι μετά από μια τέτοια πράξη. Φαινόταν οι επαγγελματικές προοπτικές, που είχαν οι συνάδερφοί μου εκείνη την εποχή. Αυτοί λοιπόν, οι οποίοι σχεδίασαν ένα "πληθωριστικό" σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης, γνώριζαν τι ακριβώς θα ακολουθήσει. Επειδή ακριβώς γνώριζαν, θεωρούμε προφανές ότι τους συνέφερε η σημερινή αθλιότητα, που ακολούθησε του "λάθους" τους. Γνώριζαν εξ’ αρχής ότι οι συνάδελφοι επιστήμονες στην αγωνία τους να επιβιώσουν θα συνθέσουν "συμμορίες" συντεχνιακές και όλοι μαζί, λόγω κοινού αντικειμένου, θα συνθέσουν ταξική "συμμορία" …Αυτό ακριβώς, το οποίο βιώσαμε καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Αυτό, το οποίο βιώσαμε βλέποντας αστούς να ελέγχουν τα πάντα …Βλέποντας τη συμμορία των αστών να "καπελώνει" τις υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις.
Πότε άρχισε να προδίδεται ο αγροτικός κόσμος; …Όταν στους γεωργικούς συνεταιρισμούς, τους οποίους ίδρυσαν οραματιστές γαιοκτήμονες, άρχισαν να "τρυπώνουν" και πάλι αστοί …Όταν τα συμφέροντα των γεωργών ανέλαβαν να τα υπερασπίζονται άνθρωποι, οι οποίοι δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν τη φραουλιά από τη βελανιδιά …Όταν αυτοί οι αστοί μετέτρεψαν την ευρωπαϊκή "βοήθεια" σε διαφθορά. Η διαφθορά των ευρωπαϊκών "πακέτων", που οδήγησε στη "σήψη" και τελικά στη διάλυση των αγροτικών συνεταιρισμών, ήταν στο σύνολο της δρομολογημένη από τους "αστούς", οι οποίοι διαχειρίζονταν μέσω των κομματικών μηχανισμών τους αγροτικούς συνεταιρισμούς …Έκλεβαν για το κόμμα, την κοινωνική τους τάξη και τους εαυτούς τους και στο τέλος δεν έμεινε τίποτε.
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Όλα αυτά ήταν γνωστά για όσους είχαν γνώσεις της κοινωνικής λειτουργίας. Όταν αυτά τα γνωρίζω εγώ και με λίγη σκέψη τα ανακαλύπτει και ο αναγνώστης, γιατί να μην είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι το σύστημα και η εξουσία τα γνώριζε εξ’ αρχής; Γνώριζε το σύστημα ότι η ανεξέλεγκτη αστικοποίηση μιας κοινωνίας μπορεί να την καταστρέψει. Δεν μπορεί να λειτουργήσει μια κοινωνία με μοναδικό γνώμονα τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς την συνύπαρξη όλων των παραγωγικών τάξεων, που της δίνουν δύναμη και υγεία. Μπορεί να επιβιώσει για παράδειγμα μια πόλη, όπου όλοι είναι γιατροί και περιμένουν "πελάτες"; Ποιος θα χτίσει τα σπίτια για να κατοικήσουν; Ποιος θα παράγει λαχανικά για να τραφούν; Ποιος θα βγάλει τα ζώα για βοσκή, προκειμένου να υπάρχει κρέας; Ποιος θα καθαρίσει τους δρόμους από τα σκουπίδια; Μια κοινωνία έχει ανάγκη όλες τις κοινωνικές τάξεις για να επιβιώσει.
Δεν είναι "δικαίωμα" του καθενός από εμάς να γίνει γιατρός ή μηχανικός. "Δικαίωμα" της κοινωνίας είναι να έχει γιατρούς και "υποχρέωσή" της είναι να αναζητά τους καλύτερους μαθητές που μπορούν να γίνουν τέτοιοι. Δεν υπάρχει "δικαίωμα" στην ανώτατη εκπαίδευση …Δικαίωμα υπάρχει στη μόρφωση. Η ανώτατη εκπαίδευση δεν είναι μόρφωση …Είναι επαγγελματική κατάρτιση. Η "υπερπαραγωγή" των Πανεπιστημίων δεν "υπερπαράγει" μορφωμένους, γιατί τότε δεν θα είχαμε πρόβλημα. Η "υπερπαραγωγή" των Πανεπιστημίων "υπερπαράγει" επαγγελματίες, τους οποίους, αν δεν μπορεί να τους απορροφήσει η κοινωνία, είναι βέβαιον ότι θα στραφούν εναντίον της, προκειμένου να επιβιώσουν.
…Απλά πράγματα. Η ανώτατη εκπαίδευση είναι "πρωταθλητισμός" του πνεύματος, που αφορά τους λίγους και έχει συμφέρον η κοινωνία αυτοί να είναι όσοι χρειάζεται η ίδια για τη λειτουργία της …και αυτοί να είναι οι καλύτεροι. Η μόρφωση έχει τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά από την ανώτατη εκπαίδευση. Η μόρφωση είναι "αθλητισμός" του πνεύματος, που αφορά τους πάντες και έχει συμφέρον η κοινωνία να είναι ΟΛΟΙ μορφωμένοι. Όμως, δεν μορφώνεται ο άνθρωπος στα Πανεπιστήμια …Είναι αργά για να τον μορφώσεις στα Πανεπιστήμια. Ο άνθρωπος μορφώνεται στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αν περιμένεις να μορφωθεί ο άνθρωπος όταν μαθαίνει να κάνει τομές σε πτώματα ή να κάνει αντισεισμικούς ελέγχους, την "πάτησες".
Η κοινωνία είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Χρήσιμα είναι τα "λευκά αιμοσφαίρια" και δείκτης υγείας όταν βρίσκονται σε φυσιολογικά επίπεδα. Όταν αρχίζουν και υπερπαράγονται, δεν αυξάνεται η "άμυνα" του οργανισμού, αλλά καταρρέει. Αυτό, το οποίο υπάρχει ως "καλό" για τον οργανισμό, γίνεται "καρκίνος" που τον σκοτώνει. Αυτό γίνεται και με τα Πανεπιστήμια. Τα Πανεπιστήμια είναι ο "μυελός των οστών" της κοινωνίας. Είναι ένας "μηχανισμός", ο οποίος παράγει τα "λευκά αιμοσφαίρια" της γνώσης, που έχει ανάγκη η κοινωνία, για να αμύνεται από τους κινδύνους που την απειλούν και να προοδεύει. Όταν αυτά πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα, ο οργανισμός απειλείται με θάνατο.
Ο "θάνατος" αυτός για ένα σύστημα δεν είναι και τόσο εύκολος, γιατί τα συστήματα —όπως και οι οργανισμοί— έχουν κάποιες φυσικές άμυνες. Απαιτούνται πολλά "λάθη" ταυτόχρονα στον "σωστό" χρόνο και αυτό δεν είναι και τόσο πιθανό να συμβεί, χωρίς να πάμε σε σχέδια "συνωμοσίας". Σε κανονικές συνθήκες, δηλαδή, δύσκολα γίνεται λάθος στον σχεδιασμό. Δεν μπορείς να κάνεις λάθος, γιατί "βλέπεις" πού θα πάει η κατάσταση …Βλέπει η εξουσία, αλλά βλέπει και ο λαός. Ακόμα κι αυτά, που, ως φαινόμενα, τα "παράγει" η εξουσία, τα εξουδετερώνει η δυναμική τής κοινωνίας και απαλλάσσεται από αυτά. Ακόμα δηλαδή κι αν μία γενιά στο σύνολό της σπουδάσει ιατρική, η δυναμική της κοινωνίας και της οικονομίας κάποιους απ’ αυτούς θα τους κάνει αγρότες και κάποιους άλλους σκουπιδιάρηδες. Δεν γίνεται διαφορετικά. Δεν μπορεί να επιβιώσει αλλιώς η κοινωνία.
Όταν όμως ένα κράτος, όπως η Ελλάδα, το κυβερνάνε προδότες και πράκτορες ξένων υπηρεσιών, αυτά, τα οποία για όλους φαίνονται να είναι "λάθος", γι' αυτούς είναι τα "σωστά". Στη σημερινή δηλαδή οικονομική, αλλά και κοινωνική αθλιότητα, δεν φτάσαμε κατά τύχη. Για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, έγιναν πράματα και θάματα. Ποιος δεν θυμάται την "Αλλαγή" του Παπανδρέου της CIA; Τότε, που ήθελε να δίνει χρήματα σε αγρότες, για να κάθονται στα καφενεία. Τότε, που ήθελε να δίνει μισθούς σε εργάτες που δεν εργάζονταν. Τότε, που ήθελε να βάλει τους πάντες στα Πανεπιστήμια. Όλα αυτά ήταν εγκλήματα και ήταν βέβαιο ότι σε κάποια στιγμή θα τα πληρώναμε. Στην αρχή "τρώγαμε" τα "πακέτα" της Ευρώπης και μετά αρχίσαμε τα "δανεικά". Όλα αυτά δεν ήταν τυχαία …Δεν υπάρχει τίποτε τυχαίο στην εξουσία.
…"Δικαίωμα" στην τεμπελιά φώναζαν αυτοί, οι οποίοι δεν σέβονταν το ψωμί που έτρωγαν και ήθελαν να τεμπελιάζουν …"Δικαίωμα" στην αργομισθία φώναζαν αυτοί, οι οποίοι έβαζαν μέσον για να εργαστούν για το δημόσιο …"Δικαίωμα" στην εξουσία φώναζαν αυτοί, οι οποίοι ήθελαν να την κατακτήσουν μέσω των κομμάτων, για να πλουτίσουν. Με τους χειρότερους ανθρώπους της κοινωνίας χτίστηκε η κοινωνία των "δικαιούχων". Με δανεικά "συμπλήρωνε" ο Ανδρέας τα "δικαιώματα" και τα αυξημένα εισοδήματα. Αλλά, όταν υπάρχουν κακές προθέσεις από ξένα κέντρα εξουσίας, τα οποία θέλουν την "άλωση" μιας κοινωνίας, όλα είναι εύκολα. Κανένας δεν τον έλεγχε. Οι ξένοι τον εμφάνιζαν σαν "ήρωα" στους "ιθαγενείς" …"Ήρωας" της "αντίστασης" αυτός, ο οποίος εκτελούσε κατά "γράμμα" τα σχέδιά τους.
Και αυτό, όπως αντιλαμβανόμαστε, απαιτεί προδοσία. Κάποιος το έκανε. Κάποιος, τον οποίο πρέπει να τον αναζητήσουμε στα γνωστά κέντρα και παράκεντρα της εξουσίας …Όποιος "κατεύθυνε" τον Ανδρέα, ο ίδιος κατεύθυνε και τον γιο του. Τώρα μπορούμε να πούμε ότι φτάσαμε ως λαός και ως έθνος στον "πάτο". Υπήρχε δηλαδή σχέδιο …Σχέδιο δύσκολο, περίπλοκο και το οποίο ακολουθήθηκε κατά "γράμμα". Από τους "μορφωμένους" γεωπόνους, οι οποίοι πουλούσαν φυτοφάρμακα για να ζήσουν, υπάρχει μεγάλη "απόσταση" μέχρι να φτάσουμε στους "μορφωμένους" αυτούς, οι οποίοι βλέπουν σήμερα να ξεπουλιέται η πατρίδα και να μην αντιδρούν.
Ανώτατη Εκπαίδευση.
Μπορεί ένας λάθος σχεδιασμός της
να οδηγήσει σε εθνική καταστροφή;
Για να καταλάβει κάποιος την παγίδα στην οποία έχει οδηγηθεί ο ελληνικός λαός, θα πρέπει να έχει μερικές βασικές γνώσεις περί της λειτουργίας του συστήματος εκπαίδευσης και της σχέσης του με τη γενικότερη κοινωνική λειτουργία …Να καταλάβει από πού προέρχεται η δική μας η αγωνία για την επιβίωση αυτής της κοινωνίας. Μόνον όταν γνωρίζει κάποιος τα "σωστά", μπορεί να καταλάβει τα "λάθος". Μόνον όταν γνωρίζει κάποιος τα "πιθανά" και τα "τυχαία", μπορεί να τα διακρίνει από τα "απίθανα" και τα "εσκεμμένα" …Μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει εσκεμμένο "χτύπημα", που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον "θάνατο" και άρα μιλάμε για "έγκλημα". Θα πούμε λοιπόν μερικά βασικά πράγματα.
Το ιδανικό, όταν σχεδιάζει κάποιος ένα σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης, είναι να προσαρμόσει το μέγεθός του στις ανάγκες της κοινωνίας, τις οποίες καλείται να καλύψει. Δεν φτιάχνεις ποτέ ένα σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης με "εξαγωγικό" προσανατολισμό, γιατί δεν είναι λογικό για μια κοινωνία να "εξάγει" τους πολίτες της. Ως εκ τούτου δεν εισάγεις επιστήμονες από ξένα συστήματα. Η πρώτη άμυνα για την "υγεία" μιας εθνικής κοινωνίας είναι ο έλεγχος του πληθυσμού των "επιστημόνων" της. Το κάθε κράτος, όταν σχεδιάζει το σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης πρέπει να το σχεδιάζει με βάση της ανάγκες της κοινωνίας …Με βάση την ανάγκη για την κάλυψη των αναγκών της και πάντα διασφαλίζοντας την αξιοκρατία.
Ο στόχος είναι απλός και απόλυτα κατανοητός απ’ όλους: Προσπαθείς να αποφύγεις όλα εκείνα τα φαινόμενα, τα οποία απειλούν την κοινωνία …Όλα εκείνα τα φαινόμενα, τα οποία μπορούν να την κάνουν θύμα του εκβιασμού των επιστημόνων της …Όλα εκείνα τα φαινόμενα, τα οποία θα μπορούσαν να την φέρουν σε σύγκρουση μ' αυτούς. Αυτό το καταφέρνεις με τον έλεγχο του "πληθυσμού" τους και με απόλυτα αυστηρές και αδιάβλητες εξετάσεις, οι οποίες από τη μία εξασφαλίζουν την καλύτερη "ποιότητα" ανθρώπινου δυναμικού και από την άλλη "καθησυχάζουν" την κοινωνία, εφόσον δεν βλέπει φαινόμενα "αδικίας".
Όταν τα έχεις αυτά εξασφαλισμένα, μπορείς να χρηματοδοτήσεις πλήρως τις σπουδές των επιτυχόντων και να δημιουργήσεις ένα άριστο δυναμικό εργαζομένων στον επιστημονικό χώρο. Με πληρωμένες τις σπουδές τους —και χωρίς αγωνία για την αποκατάστασή τους— δεν αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους σαν "επενδυτές" της επιστημονικής γνώσης. Γιατί το κάνεις αυτό; Για να έχεις ευσυνείδητους εργαζόμενους, οι οποίοι είναι ικανοποιημένοι από τον μισθό τους. Σε αντίθετη περίπτωση θα έχεις πρόβλημα, γιατί στην πραγματικότητα θα έχεις δημιουργήσει ερεθισμένους "επενδυτές". Οι "επενδυτές" είναι επικίνδυνοι για την κοινωνία, γιατί αναζητούν κέρδη και όχι μισθούς. Οι "επενδυτές", αναζητώντας τα μέγιστα κέρδη, μπορούν ακόμα και να εκβιάσουν την κοινωνία. Γι' αυτόν τον λόγο χρηματοδοτείς απόλυτα την Ανώτατη Εκπαίδευση, για να "παράγεις" επιστήμονες εργαζόμενους και όχι επιστήμονες κεφαλαιοκράτες.
Με τον έλεγχο του "πληθυσμού" των επιστημόνων επιτυγχάνεις το ζητούμενο, που είναι η μη ενεργοποίηση των ανθρώπινων ενστίκτων τους. Με την επαγγελματική αποκατάσταση που τους εξασφαλίζεις, αποφεύγεις να ενεργοποιείς τα ένστικτα επιβίωσής τους. Δεν τους βάζεις να ζουν την αγωνία της επιβίωσης. Ο λόγος γι' αυτό είναι πολύ απλός. Τα ένστικτα και οι αγωνίες είναι αυτά, που γεννούν τα "φακελάκια" και τη διαφθορά. Τα ένστικτα και οι αγωνίες είναι αυτά, που γεννούν τον εκβιασμό της κοινωνίας από τους επιστήμονες. Τα ένστικτα και οι αγωνίες των "επενδυτών" είναι αυτά, που μετατρέπουν τις ανάγκες της κοινωνίας σε "αγορά" και αυτό πρέπει να απαγορεύεται, γιατί είναι επικίνδυνο για την κοινωνία.
Αυτή είναι η πρώτη "ζώνη" άμυνας …Το "σωστό", που συνήθως δεν κάνουν ποτέ οι πολιτικοί, για λόγους πολιτικού "κόστους" …Για να μην δυσαρεστήσουν τους "πελάτες" τους …Για να μην έρθουν σε σύγκρουση με τους πλούσιους οπαδούς τους …Για να βολέψουν ακόμα και τα άχρηστα παιδιά τους, που τα "εξάγουν" για σπουδές, ώστε να τα εισάγουν στη συνέχεια σαν επιστήμονες. "Ανοίγουν" ένα σύστημα, το οποίο πρέπει να είναι "κλειστό" και εκεί χάνεται ο έλεγχος τού πληθυσμού των επιστημόνων και ξεκινάνε τα προβλήματα.
Ακόμα όμως κι αν αυτό το "σωστό" δεν γίνει, δεν υπάρχει κίνδυνος για την κοινωνία. Ακόμα κι αν αυτή η άμυνα παραβιαστεί, υπάρχει και δεύτερη "ζώνη" άμυνας. Ακόμα κι αν έχει συμβεί μια λάθος εκτίμηση του αναγκαίου επιστημονικού δυναμικού, δεν σημαίνει αυτόματα απειλή. Οι υπεράριθμοι θα αναγκαστούν απλά να αλλάξουν "αντικείμενο" απασχόλησης. Ακόμα κι αν επιχειρήσουν να μετατρέψουν τις ανάγκες της κοινωνίας σε "αγορά", αυτό δεν μπορεί να έχει μεγάλο "βάθος", γιατί —χωρίς "άνωθεν" επέμβαση— η δυναμική της κοινωνίας το εξουδετερώνει εύκολα.
Η κοινωνία έχει άμυνες. Οι επιστήμονες δεν εκβιάζουν τις αγελάδες και τα μοσχάρια …Εκβιάζουν τους συνανθρώπους τους. Αυτοί, όμως, κάτι είναι. Ανήκουν σε οργανωμένες κοινωνικές τάξεις. Είναι εργάτες, αγρότες κλπ. Αυτοί δεν είναι "άοπλοι". Οι αστοί μπορεί να είναι πιο εκπαιδευμένοι, αλλά οι άλλοι είναι πολυπληθέστεροι. Οι αστοί μπορεί να είναι πιο πονηροί, αλλά οι άλλοι είναι πιο ισχυροί. Η δυναμική τής κοινωνίας, η οποία προέρχεται από την "τριβή" των κοινωνικών τάξεων, όλα αυτά τα προβλήματα τα εξαλείφει μόνη της.
Τους "υπεράριθμους" επιστήμονες, οι οποίοι δεν μπορούν να επιβιώσουν ως τέτοιοι, δεν τους βάζει στο "ψυγείο". Θα τους αναγκάσει να εισαχθούν σε κάποια άλλη κοινωνική τάξη. Ο οικονομολόγος, ο οποίος δεν μπορεί να επιβιώσει ως τέτοιος, θα γυρίσει στα χωράφια του αγρότη πατέρα του. Ο μηχανικός, ο οποίος δεν μπορεί να επιβιώσει ως τέτοιος, θα πιάσει δουλειά στο ίδιο εργοστάσιο με τον πατέρα του. Αυτό σημαίνει ότι το "λάθος" δεν οδηγεί στον "θάνατο". Μπορεί όμως να οδηγήσει στην κοινωνική "αρρώστια". Τι είναι "αρρώστια" για μια κοινωνία; …Να μην λειτουργούν τα "κύτταρά" της ως υγιή …Να μην λειτουργεί η εργατική τάξη φυσιολογικά και το ίδιο να συμβαίνει και με την αγροτική τάξη.
Πότε υπάρχει ΕΓΚΛΗΜΑ, όταν η κοινωνία είναι "άρρωστη"; …Όταν κάποιοι ωθήσουν την κοινωνία "εμπρός" προς την "άβυσσο" και όχι "πίσω" σε πιο σταθερό "έδαφος" …Όταν κάποιοι αστοί, φοβούμενοι την αντίδραση των υπολοίπων κοινωνικών τάξεων και, προκειμένου να μην χάσουν οι ίδιοι τα προνόμια και τις εξουσίες τους, επιχειρήσουν να προκαλέσουν τον "καρκίνο" στην κοινωνίας …Όταν επιχειρήσουν —για να "επιβιώσουν" οι ίδιοι ως εξουσιαστές— να αλλοιώσουν τα φυσιολογικά χαρακτηριστικά των κοινωνικών εκείνων τάξεων, τις οποίες θεωρούν εχθρικές …Όταν επιχειρήσουν, αντί να περιορίσουν την ανάπτυξη της αστικής τάξης, να δοκιμάσουν την αστικοποίηση του συνόλου των κοινωνικών τάξεων …Όταν θα επιχειρήσουν μαζικά να μετατρέψουν τους γόνους των κοινωνικών τάξεων σε άνεργους αστούς.
Γιατί μπορεί να το κάνουν αυτό; Γιατί, ως ηγέτες των αστών, θα γίνουν ηγέτες όλης της κοινωνίας. Έχουν γνώση των χαρακτηριστικών αυτών που "παράγουν" και μπορούν να τους "δουλεύουν" επ’ άπειρον. Αυτοί, οι οποίοι θίγονται από τις πράξεις τους, δεν θα μπορούν να αντιδράσουν, γιατί τα παιδιά τους θα έχουν αποκτήσει την "παθογένεια" των θυτών τους. Πώς θα αντιδράσει ο εργατικός ή ο γεωργικός κόσμος όταν δεν ανανεώνουν τα "κύτταρά" τους; Πώς θα αντιδράσουν όταν τα παιδιά τους θα γίνουν όμοιοι με τους αστούς που τους πρόδωσαν; Αυτό είναι το τρίτο στάδιο και αυτό είναι που οδηγεί στον "θάνατο" την κοινωνία. Τότε η κατάσταση γίνεται μη αναστρέψιμη …Τότε πραγματικά πλησιάζει το τέλος.
Γνωρίζοντας κάποιος την εξέλιξη αυτής της "θανατηφόρου" κοινωνικής νόσου, μπορεί να καταλάβει όλα τα δευτερεύοντα που την αφορούν. Μπορεί να καταλάβει, για παράδειγμα, ότι μια κοινωνία δεν μπορεί να πάει απ’ ευθείας στο τρίτο και "θανατηφόρο" στάδιο. Θα πρέπει η "αρρώστια" να κάνει τον φυσιολογικό της "κύκλο", για να φτάσει στο σημείο αυτό. Θα πρέπει να δημιουργηθεί ο "ιός" που θα την μολύνει. Θα πρέπει στη συνέχεια να "νοσήσει" η κοινωνία και στο τέλος να "επιδεινωθεί" η κατάσταση σε βαθμό μη αναστρέψιμο. Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι θα την προδώσουν, για να την φτάσουν στο "τέλος", θα πρέπει να δώσουν τον απαραίτητο χρόνο στην "αρρώστια", ώστε να "ωριμάσει". Σε διαφορετική περίπτωση θα γίνουν αντιληπτές οι κινήσεις των προδοτών και θα εξουδετερωθούν. Θα πρέπει πρώτα να "αρρωστήσει" η κοινωνία και, αφού θα γίνει μια λάθος "θεραπεία", να πάει στον "θάνατο".
Η ελληνική κοινωνία, δηλαδή, δεν έφτασε στο σημερινό "τελικό στάδιο" μέσα σε λίγα χρόνια. Απαιτήθηκαν πάνω από πενήντα χρόνια, για να φτάσουμε στο σημείο να έχουμε ολόκληρη την κοινωνική της βάση σε μια αστική "αφασία". Απαιτήθηκε τεράστια συνομωσία από κορυφαίους εξουσιαστές, για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Πρωθυπουργοί και Υπουργοί Παιδείας έπρεπε να δράσουν όχι μόνον αποφασιστικά προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά και στο κατάλληλο τάιμινγκ. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να έγινε μόνον από έναν ή δύο ανθρώπους αυτό το τεράστιο κοινωνικό και εθνικό έγκλημα.
Όσο κακοσχεδιασμένο κι αν είναι ένα σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης, δεν φτάνει αυτό από μόνο του, για να "σκοτώσει" την κοινωνία. Πρέπει να ωριμάσει πολύ η κατάσταση, ώστε οι συνέπειές του να οδηγήσουν σε ζυμώσεις, οι οποίες θα οδηγήσουν σε νέες εγκληματικές αποφάσεις που θα επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Δεν μπορεί δηλαδή μια εξουσία να πάρει ΟΛΟΥΣ τους μαθητές από όλες τις κοινωνικές τάξεις και να τους κάνει ΟΛΟΥΣ επιστήμονες που περιμένουν διορισμό. Σταδιακά μπορούν να γίνουν αυτά και αυτό σημαίνει ότι αναζητούμε τους εγκληματίες μέσα σε αρκετό "βάθος" χρόνου.
Η γενιά του Πολυτεχνείου.
Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι η πρώτη γενιά που "αρρώστησε" με βάση αυτά τα οποία είπαμε πιο πάνω …Η πρώτη γενιά, η οποία εξαιτίας της εξουσίας κόλλησε τον "ιό" …Η γενιά, η οποία εξαιτίας της προδοσίας κάποιων άλλων εξουσιαστών έλαβε τα χαρακτηριστικά που "αρρωσταίνουν" συνολικά την κοινωνία …Η γενιά, η οποία, όταν έφτασε η "αρρώστιά" της στα όρια, όχι μόνον δεν επιχείρησε να "αυτοθεραπευτεί", αλλά ρίσκαρε τον "θάνατο" τής κοινωνίας, προκειμένου οι "ιοί" της να επιβιώσουν. Η ηγετική ομάδα της, δηλαδή, ρίσκαρε να "σπρώξει" την κοινωνία στο χάος του Μνημονίου, προκειμένου να σώσει τα δικά της πλούτη και τις δικές της συντάξεις εις βάρος ολόκληρης της κοινωνίας …Εις βάρος της πατρίδας γενικά.
Πώς είχε πει ο Βενιζέλος, ο οποίος είναι υπεύθυνος για τη "θωράκιση" των διεφθαρμένων της γενιάς του και για την καταστροφή των ταμείων και άρα των συντάξεων των προηγούμενων γενιών; …"Δεν θα μπορούσε να λείψει από τη μάχη της γενιάς του" …Τη μάχη της γενιάς του εναντίον όχι κάποιων ξένων "εισβολέων", αλλά τη μάχη του συμφέροντος εναντίον όλων των υπολοίπων γενιών. Αυτός είναι ο λόγος που αυτή η γενιά δεν άφησε ούτε μία αθλιότητα στην οποία να μην έχει πρωταγωνιστήσει …Η γενιά, η οποία παρέλαβε το κράτος στην καλύτερή του κατάσταση από την απελευθέρωση κι εντεύθεν και παραδίδει στην επόμενη γενιά στην κυριολεξία μια "αποικία" των Γερμανών. Η γενιά αυτή, όταν ανέλαβε δράση το ελληνικό κράτος, είχε ελάχιστο χρέος και ο ελληνικός λαός τη μέγιστη δυνατή συλλογική περιουσία. Ο λαός είχε όραμα ανάπτυξης, ήταν εργατικός και τίμιος και έβλεπε μπροστά του την αύξηση της αξίας της ιδιωτικής του περιουσίας, εφόσον η Ελλάδα στην κυριολεξία "κάλπαζε" προς τον μέλλον.
Δεν υπάρχει γι' αυτούς "ιδεολογία". Γι' αυτούς υπάρχει "ιδιότητα" μέσα στην κοινωνία …"Ιδιότητα" που τους χαρακτηρίζει και η οποία συνδέεται με το κεφάλαιο που έχουν στη διάθεσή τους για να ζήσουν. Αυτοί όλοι είναι αστοί. Επιθυμία τους είναι να ζήσουν πλούσια με "κεφάλαιο" το πτυχίο τους. Σε όλα τα άλλα είναι ίδιοι μεταξύ τους.
Είναι σαν τους "ποδοσφαιριστές", οι οποίοι το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να παίζουν "μπάλα" και δεν τους ενδιαφέρει αν θα τους πάρει ο "Ολυμπιακός" ή ο "Παναθηναϊκός". Τους ενδιαφέρει μια καλή "μεταγραφή", ώστε να μεγιστοποιήσουν την απόδοση αυτού που ξέρουν να κάνουν και είναι για όλους κοινό. Από εκεί και πέρα αν για τον κόσμο υπάρχει η ανάγκη της "παράστασης" της αγάπης για τον "σύλλογο", αυτοί δεν έχουν πρόβλημα να το κάνουν. Δεν έχουν πρόβλημα να φιλάνε ή να προσκυνάνε τα "σύμβολα" της ομάδας τους. Έτσι κι αλλιώς ειλικρινά το κάνουν, εφόσον αυτή είναι που τους ταΐζει.
Όμως, ο οπαδισμός είναι για την "πλέμπα" και όχι για τους "παίκτες". Οι "παίκτες" είναι αδίστακτοι, συμφεροντολόγοι και καιροσκόποι. Τα στελέχη τής γενιάς του Πολυτεχνείου τους ενδιαφέρει μια καλή "μεταγραφή", είτε στη ΝΔ είτε στο ΠΑΣΟΚ, άσχετα αν οι περισσότεροι "παράγονται" στα "φυτώρια" του ΚΚΕ. Σαν τον Τατούλη, ο οποίος ξεκίνησε από "σταλινικός", έκανε καριέρα καί στη "Δεξιά" καί στον "σοσιαλισμό" και τελικά κατέληξε υπάλληλος του Μπόμπολα. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά της γενιάς του Πολυτεχνείου …Είναι "παίκτες", οι οποίοι έχουν δημιουργήσει τις δύο μεγάλες "ομάδες" της μεταπολίτευσης και "δουλεύουν" τον κόσμο, παίζοντας με τα ένστικτά του. Προκαλούν εκ του πονηρού φαινόμενα πολωτικά, τα οποία οδηγούν στον φανατισμό, ενώ αυτοί απέχουν από τα πάθη αυτά.
Το μόνο πάθος τους είναι η προσωπική τους επιβίωση και δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό σε ό,τι απόφαση κι αν πάρουν. Όπως λένε και οι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι μεταγγράφονται στους "αιώνιους" αντιπάλους, υπάρχει επαγγελματισμός. Όπως κάποιοι είναι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, έτσι κάποιοι άλλοι είναι επαγγελματίες πολιτικοί. Το "παιχνίδι" τούς αρέσει, εφόσον αυτό τους δίνει χρήμα. Αυτό ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της γενιάς του Πολυτεχνείου, το οποίο τη διαφοροποιούσε από τις προηγούμενες, που είχαν ιδεολογικά και ταξικά "κολλήματα". Όταν το "κεφάλαιο" αυτής της γενιάς είναι το πτυχίο της, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Όταν αυτό το "κεφάλαιο" δεν αποδίδει κέρδος από μόνο του, θα αναζητηθούν "αφεντικά", τα οποία θα αποκαταστήσουν τις "ζημιές". Οι ίδιοι δηλαδή άνθρωποι, οι οποίοι σε κάποια εποχή αντιμετώπισαν την κοινωνία σαν "Ελντοράντο" και κονόμησαν ως "κεφαλαιοκράτες" εις βάρος της, είναι αυτοί που τώρα αναζήτησαν "αφεντικά", για να τους "πουλήσουν" τις υπηρεσίες τους.
…Απλά πράγματα. Η γενιά του Πολυτεχνείου ήταν δεδομένο ότι θα καταλήξει ως η απόλυτα χειρότερη γενιά Ελλήνων, γιατί ήταν η πρώτη που εκμεταλλεύτηκε —χωρίς κανέναν έλεγχο και χωρίς κανέναν περιορισμό— ως "ιδιοκτήτρια" —και άρα παράνομα— την επιστημονική γνώση, η οποία ως κεφάλαιο ανήκε στον λαό, ο οποίος με τα χρήματά του έχτιζε Πανεπιστήμια. Είναι η γενιά που, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της, "έδεσε" με δικούς της συνδικαλιστές όλες τις κοινωνικές τάξεις, προκειμένου αυτές να μην αντιδρούν. Είναι η γενιά που, μόλις εξάντλησε αυτήν την "αγορά", πήγε και "πούλησε" όλα τα "δικαιώματά" της σε "ιδιώτες" αφεντικά …Αρχικά στους ντόπιους διαπλεκόμενους και μετά στους ξένους δανειστές. Είναι η γενιά, δηλαδή, η οποία πήρε το κοινό κεφάλαιο και το εκμεταλλεύτηκε σαν ιδιωτικό και η γενιά η οποία σήμερα —και μόνον για το δικό της όφελος— παίρνει αυτό το κοινό κεφάλαιο και το παραδίδει στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα…
Δικής τους επιλογή είναι ο Τσίπρας. Τη δική τους νοοτροπία κουβαλάει …Επιλογή του επίσης Κνίτη της γενιάς του Πολυτεχνείου Αλαβάνου. Τη δική τους υποκρισία των "ψευδοαγώνων" κουβαλάει. Αυτό "πουλάει", γιατί μέσω αυτής της διαδικασίας "παράχθηκε" στις σχολικές καταλήψεις από τα ίδια κέντρα. Όπως τότε, που ξεσήκωνε τη νεολαία να αντιδράσει για τον θάνατο του συνονόματού του Γρηγορόπουλου. Ακόμα και στην τρίτη χιλιετία θέλουν να "πουλάνε" την ίδια "πραμάτεια" …Τους δήθεν "αγώνες" σε μια κατάσταση, όπου οι μόνοι που θα επωφεληθούν θα είναι οι δικοί τους άνθρωποι …Τους δήθεν "τσαμπουκάδες" απέναντι σε μια "στημένη" αστυνομία …Οι "ήρωες", οι οποίοι θα έχουν επιλεγεί από το "ιερατείο" της γενιάς των "ηρώων" και βέβαια από τη γνωστή πρεσβεία τής Βασιλίσσης Σοφίας.
Γελάνε όλοι αυτοί όταν βλέπουν τα σημερινά παιδιά των εργατών και των αγροτών να μην αντιδρούν σε τίποτε και όταν αντιδρούν να τα κάνουν όλα λάθος. Έχουν στείλει τα δικά τους παιδιά στα Κολέγια και γελάνε όταν τα παιδιά τής "πλέμπας" με δύο και τρία πτυχία της πλάκας εργάζονται στα ντελιβεράδικα. Τους έδωσαν τα γυαλιστερά "καθρεπτάκια" στα δικά τους Πανεπιστήμια και τώρα τους έχουν εξουδετερώσει, αναγνωρίζοντάς τους σαν "επιστήμονες". Δεν τους φοβούνται ακόμα κι όταν τους βλέπουν να λιώνουν στη φτώχεια, εφόσον γνωρίζουν ότι δεν θα αντιδράσουν. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της αθλιότητας της γενιάς του Πολυτεχνείου …Της γενιάς που "αρρώστησε" η ίδια και απειλεί με "θάνατο" τους επόμενους.
Αυτό, το οποίο πρέπει να δούμε, είναι το γιατί αυτή η γενιά ήταν "ξεχωριστή". Πώς έγινε "ξεχωριστή". Τι άλλαξε στην κοινωνία και εμφανίστηκε αυτή η τόσο άπληστη γενιά; Μέχρι την εμφάνισή της η ελληνική κοινωνία δεν κινδύνευε από τους "μορφωμένους". Οι αστοί δεν μπορούσαν να συνθέσουν ισχυρή ταξική "συμμορία" και να την απειλήσουν. Δεν είχαν τον "πληθυσμό" εκείνον, για να συνθέσουν συμμορία ταξικού τύπου …Συμμορία, η οποία θα στρεφόταν εναντίον τής πανίσχυρης εργατικής ή αγροτικής τάξης τής μεταπολεμικής Ελλάδας.
Υπήρχε, δηλαδή, και πριν απ’ αυτήν τη γενιά η κεφαλαιοποίηση των πτυχίων, αλλά το φαινόμενο δεν ήταν τόσο έντονο, ώστε να γίνει απειλητικό. Οι τεράστιες ανάγκες σε επιστημονικό δυναμικό σε ένα κράτος, το οποίο είχε βγει ισοπεδωμένο από έναν πόλεμο και έναν Εμφύλιο, σε συνδυασμό με την ελάχιστη "παραγωγή" των λιγοστών ελληνικών Πανεπιστημίων, έδινε ασφάλεια στον κοινωνικό σχεδιασμό. Οι αστοί ήταν όχι μόνον συμμαζεμένοι, αλλά και ολιγάριθμοι. Στην πραγματικότητα οι επιστήμονες προ της Μεταπολίτευσης ήταν "εργαζόμενοι" της επιστήμης, εφόσον σχεδόν στο σύνολό τους "απορροφούνταν" από το κράτος και τη βιομηχανία, αφήνοντας ελάχιστους στην "ελεύθερη" αγορά ως ελεύθερους επιχειρηματίες με αντικείμενο την επιστήμη.
Η πρώτη ελληνική γενιά, που την χαρακτήριζε μια "υπερπαραγωγή" επιστημόνων, ήταν αυτή του Πολυτεχνείου …Η γενιά που έβλεπε να "περισσεύουν" τα μέλη της και να μην μπορούν να "απορροφηθούν" από το κράτος ή τη βιομηχανία …Η γενιά που είχε αρχίσει να συγκεντρώνει "αιώνιους" Λαλιώτηδες, οι οποίοι δεν βιάζονταν να πάρουν τα πτυχία τους, γιατί απλούστατα είχαν αρχίσει να φαίνονται για πρώτη φορά σημάδια κορεσμού στην αγορά εργασίας που τους αφορούσε. Πάνω σ’ αυτούς τους υπεράριθμους προστέθηκαν και οι εισαγόμενοι "ήρωες" τής Αντίστασης …Οι χιλιάδες "αντιστασιακοί", οι οποίοι δήθεν λόγω Χούντας πήγαν κυρίως στην Ευρώπη για να σπουδάσουν και μετά την πτώση της επέστρεψαν και "φόρτωσαν" ακόμα πιο πολύ μια "φορτωμένη" κατάσταση. Είχαν το "άλλοθι" τού αντιστασιακού και ο επίσης "μετανάστης" Ανδρέας έπρεπε να τους αποκαταστήσει.
Αυτά ήταν πρωτοφανή, που χαρακτήριζαν μια γενιά η οποία ήταν θέμα χρόνου να γίνει και η ίδια πρωτοφανής. Αυτή ήταν η γενιά, η οποία έπρεπε πρώτη να δημιουργήσει "αγορά" εκεί όπου μέχρι τότε απαγορευόταν να δημιουργηθεί "αγορά". Ήταν η γενιά εκείνη, η οποία αναγκαστικά θα "ιδιώτευε" σε όλους τους τομείς της κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας. Μια γενιά όμως τυχερή μέσα στην αρνητική κατάσταση όσο "τυχεροί" είναι αυτοί, οι οποίοι μπαίνουν σε μια φονική τοκογλυφική "πυραμίδα". Τυχερή, γιατί απλά θα ήταν η πρώτη. Τυχερή, εφόσον στην πραγματικότητα θα έβρισκε "παρθένα" αγορά και άρα και η "παθογένειά" της δεν θα δημιουργούσε κίνδυνο για την ίδια.
Με λίγα λόγια, μέλη της γενιάς του Πολυτεχνείου θα πουλούσαν ως γεωπόνοι φυτοφάρμακα εκτός ελέγχου πολύ πριν αυτή η πράξη εντοπιστεί και κριθεί ως κοινωνικά επικίνδυνη σε βαθμό εγκληματικό. Μέλη της γενιάς του Πολυτεχνείου θα "τσιμπούσαν" ιατρικά φακελάκια "ευγνωμοσύνης" πριν αυτό γίνει ταρίφα και κοινωνική πρόκληση. Μέλη της γενιάς του Πολυτεχνείου θα γέμιζαν την ύπαιθρο με αυθαίρετα και τις πόλεις με παράνομες "σοφίτες". Μέλη της γενιάς του Πολυτεχνείου θα "έσπαζαν" τα στεγανά της δημόσιας εκπαίδευσης, "πουλώντας" φροντιστήρια.
Αυτό ήταν το "Ελντοράντο" της Μεταπολίτευσης. Όλα τα θα έκανε πρώτη η γενιά του Πολυτεχνείου, αλλά για το "καλό" μας …Επειδή "ανακάλυψε" νέα φυτοφάρμακα πιο αποδοτικά από αυτά που γνώριζαν οι γεωπόνοι του υπουργείου γεωργίας …Επειδή "ανακάλυψε" νέες θεραπείες πιο "προχωρημένες" και ακριβές από αυτές που πρόσφερε το "οπισθοδρομικό" κρατικό σύστημα υγείας …Επειδή "ανακάλυψε" οικοδομικές μεθόδους πιο φτηνές, για να "στήνει" αυθαίρετα μέσα σε μια νύχτα …Επειδή "ανακάλυψε" τρόπους διδασκαλίας πιο "προχωρημένους" για τους μαθητές, οι οποίοι ήθελαν να σπουδάσουν …Επειδή "ανακάλυψε" φάρμακα πολύ μοντέρνα, τα οποία απευθύνονταν πιο πολύ σε υγιείς, οι οποίοι ήθελαν να "προλάβουν" και όχι σε αρρώστους, οι οποίοι ήθελαν να θεραπεύσουν.
Όλα ήταν "πρωτόγνωρα" και δεν προκαλούσαν αντιδράσεις μέσα στη μέθη τής αποκατάστασης της "δημοκρατίας". Όταν ο κόσμος θα άρχιζε να πληρώνει ακριβά τις παρενέργειες των αθλιοτήτων τους, θα ήταν αργά. Θα είχαν μπει στο "παιχνίδι" οι "επόμενοι", οι οποίοι θα ήταν ακόμα χειρότεροι και ακόμα πιο απελπισμένοι στον αγώνα τους για επιβίωση. Αν αγωνιούσε μία φορά ένας φαρμακοποιός της δεκαετίας του '90 για την επιβίωση του, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για απλή αγωνία για τους χιλιάδες σημερινούς φαρμακοποιούς, οι οποίοι σπούδαζαν στη δεκαετία του '90 και τώρα θα αναγκαστούν να βάλουν "λουκέτα" στα φαρμακεία τους και να καταλήξουν πωλητές στα Lidl και στον Μαρινόπουλο.
Το κόλπο των Παπανδρέου.
Τα "γαλβανιζέ" στελέχη του σοσιαλισμού.
Αυτό, το οποίο συμβαίνει με τους Παπανδρέου, είναι το εξής: Αυτοί δημιούργησαν, εξέθρεψαν και παρέδωσαν την κοινωνία για λεηλασία στο "θηρίο" της γενιάς του Πολυτεχνείου. Αυτοί μεθόδευσαν τη σημερινή αθλιότητα του Μνημονίου και την παράδοση της χώρας στους Εβραίους τοκογλύφους από την δεκαετία του '60. Αυτοί στην πραγματικότητα αστικοποίησαν την ελληνική κοινωνία σε βαθμό "αναπηρίας". Αυτοί δημιούργησαν "επαγγελματίες" οπαδούς επιστήμονες, αφού πρώτα τους έκαναν παρανόμως επαγγελματίες της αγοράς. Αυτοί μετέτρεψαν μια ολόκληρη γενιά σε ένα "θηρίο" αδίστακτο, το οποίο, προκειμένου να επιβιώσει, μπορεί να "σκοτώσει" τους πάντες …Προηγούμενους και επόμενους …Ένα "θηρίο", το οποίο μπορεί να προδώσει τους πάντες …Είτε κοινωνικούς εταίρους είτε πατρίδα …Ένα "θηρίο", το οποίο μπορεί να αδικήσει τους πάντες. Όλοι είδαμε αυτό το "θηρίο" να "κουρεύει" χωρίς κανέναν ενδοιασμό τις συντάξεις των προηγούμενων και να ξεπουλά χωρίς κανέναν ενδοιασμό την κληρονομιά των επόμενων γενιών. Τα χαρακτηριστικά αυτής της αδίστακτης και άπληστης γενιάς ήταν το "έργο" των Παπανδρέου.
Οι Παπανδρέου κατέστρεψαν το ελληνικό κράτος και την ελληνική κοινωνία. Αυτοί, ως οικογένεια, έφεραν την κατάσταση στην αθλιότητα που σήμερα γνωρίζουμε. Λειτουργώντας μεταξύ τους συμπληρωματικά και απόλυτα συντονισμένα, έσπασαν διαδοχικά όλες τις "ζώνες" άμυνας, τις οποίες περιγράψαμε πιο πάνω ως απαραίτητες ασφαλιστικές δικλείδες για την ασφάλεια της κοινωνίας. Κινούμενοι μονίμως από ξένα συμφέροντα, κατάφεραν στο τέλος και παρέδωσαν τη χώρα στα αφεντικά τους. Στην κυριολεξία εκτέλεσαν επί λέξη έναν σχεδιασμό, όπως είναι εκείνος, ο οποίος περιγράφεται στα γνωστά αρχεία των Σοφών της Σιών. Στην κυριολεξία, ως φανατικοί Εβραίοι, εκτέλεσαν κατά "γράμμα" αυτά, τα οποία οι Σιωνιστές ονειρεύονταν, για να κατακτήσουν τον κόσμο …Οι Σιωνιστές, όπως "τυγχάνει" να είναι οι σημερινοί "δανειστές-τύραννοί" μας …Ο Ρότσιλντ, ο Σόρος, ο Ροκφέλερ, ο Τρισέ, ο Στρος Καν, ο Μπενράνκε κλπ..
Όσο δηλαδή κι αν δεν θέλουμε να εμφανιστούμε ως "συνομωσιολόγοι", δεν είναι δυνατόν να παραβλέψουμε ότι όλα τα άσχημα της ελληνικής κοινωνίας ξεκίνησαν, αναπτύχθηκαν και ολοκληρώθηκαν από Εβραίους, για να παραδοθεί η χώρα σε Εβραίους μέσα από ένα σχέδιο παγκοσμίως γνωστό ως σιωνιστικό, του οποίου την "πατρότητα" κανένας δεν διεκδικεί. Όλα αυτά γίνονται αντιληπτά μόνον αν γνωρίζει κάποιος πώς λειτουργεί η εκπαίδευση μέσα στην κοινωνία και πώς γίνονται εκμεταλλεύσιμα τα "λάθη" σ' αυτά που την αφορούν.
Για κάποιον που έχει γνώσεις θα ταίριαζε περισσότερο να την ονομάζει σαν την γενιά των "παιδιών του γέρου" …Η γενιά εκείνη, πήρε τα χαρακτηριστικά της από τους πρωταγωνιστές του περίφημου 1-1-4 …Το κίνημα του 1-1-4 ήταν η πρώτη φουρνιά "επιστημόνων", η οποία έμαθε να ζητά και να παίρνει ανταλλάγματα από την εξουσία με βάση τα δικά της ειδικά ταξικά συμφέροντα …Αυτή ήταν ο "σπόρος" της γενιάς του Πολυτεχνείου …Αυτοί ήταν η "εμπροσθοφυλακή" τής γενιάς …Αυτοί ήταν οι πρώτοι, οι οποίοι έμαθαν να κρύβουν τις αρπαγές και τις απαιτήσεις τους πίσω από "μεγαλοστομίες" περί "δημοκρατίας" και "ελευθερίας" …Αυτοί ήταν οι πρώτοι, που την ιδιοτέλειά τους την έκρυβαν πίσω από ψευδοηρωισμούς και κοινωνικές "ευαισθησίες" …Οι πρώτοι, οι οποίοι υπηρέτησαν πιστά την εξουσία, ζητώντας ανταλλάγματα και άλλοθι, για να παριστάνουν τους αναρχικούς …"Ανένδοτοι" της πλάκας …κι αυτοί σαν τον "πατέρα" τους.
Αυτή η γενιά είχε εξ’ αρχής τα χαρακτηριστικά του παρασιτικού "χασαπόσκυλου", γιατί ο γέρος Παπανδρέου με εύνοιες τής έδωσε αυτά τα χαρακτηριστικά. Αυτός την έφτιαξε και γνώριζε να την "σέρνει" από την "κοιλιά" της. Η γενιά, που για τα συμφέροντά της ανέτρεψε τη λογική του "σφικτού" και ασφαλούς σχεδιασμού του συστήματος ανώτατης εκπαίδευσης και μέσα σε λίγα χρόνια θα έβλεπε τους "επιστήμονές" της να "περισσεύουν". Άλλωστε και ο αγώνας του 1-1-4 από ένα τέτοιο "περίσσευμα" ξεκίνησε …Για επαγγελματική κατοχύρωση αγωνίζονταν οι κακομοίρηδες, οι οποίοι παρίσταναν τους "ήρωες" της δημοκρατίας. Τι είχε γίνει και ξεσηκώθηκαν τα λιγούρια; Ο κρατικός τότε ΟΤΕ, για λόγους σχεδιασμού, ήθελε να προσλαμβάνει τα ανώτατα στελέχη του μόνον από το Πολυτεχνείο και ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές της Φυσικομαθηματικής Σχολής, οι οποίοι έβλεπαν να αποκλείονται από τα πόστα και τα βολέματα.
Για το "ψωμάκι", δηλαδή, γινόταν η φασαρία. Αυτή ήταν η "ταμπακέρα" τού αγώνα τους, ο οποίος μετά "στολίστηκε" με "ελευθερίες", "δημοκρατίες", "άσυλα" και άλλα "δημοκρατικά". Κάποιοι ονειρεύονταν υψηλόμισθα πόστα στις κρατικές επιχειρήσεις και δεν ήθελαν να καταλήξουν καθηγητές των "τρεις κι εξήντα", όπως προβλεπόταν από τις σπουδές τους. Για το "μεροκάματο" αγωνίζονταν, άσχετα αν ακόμα και το σύμβολό τους το 1-1-4 ήταν το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, που όριζε τον λαό ως τον υπερπάντων προστάτη του Συντάγματος, όπως συμβαίνει και σήμερα με το Σύνταγμα, το οποίο αυτή η γενιά το έχει μετατρέψει σε "πατσαβούρα".
Αυτούς τους πειναλέους βρήκε ως ακροατήριο ο γέρος Παπανδρέου και πάνω σ' αυτούς "έχτισε" την οικογενειακή του πολιτική "πελατεία" …Μια "πελατεία", η οποία όταν πέθανε τον έθαψε με λαμπρότητα, για να δημιουργήσει την δήθεν αντιχουντική την "παράδοσή" της …Μια πελατεία, η οποία είχε μάθει να ζητάει από τους Παπανδρέου και να "μισεί" δήθεν τον Καραμανλή, εφόσον σε αυτό το δίπολο "γεννήθηκε". Όταν ο Παπανδρέου με ξένα "κόλλυβα" έκανε τον "καλό" και υποσχόταν "λείες" στα λιγούρια, ο Καραμανλής ήταν αυτός που έπαιζε τον ρόλο του "κακού" και έστελνε τις δυνάμεις καταστολής, για να τους πειθαρχήσουν. Ο ένας καπάρωσε τους "επαναστάτες" και ο άλλος τους "νοικοκύρηδες". Γι' αυτό τον λόγο τα "ένστικτα" της γενιάς αυτής είναι πάντα "αντιδεξιά" και "αντικαραμανλικά" και "φιλοαριστερά" και "φιλοπαπανδρεϊκά" …"Εκ γενετής", που λέμε.
Ο γέρος Παπανδρέου, ως Πρωθυπουργός και Υπουργός Παιδείας ταυτόχρονα, με αυτούς "έσπασε" την πρώτη άμυνα της κοινωνίας εναντίον της απειλής των επιστημόνων. Μιας απειλής, η οποία προκύπτει από την "υπερπαραγωγή" τους. Στη δεκαετία που ακολούθησε απλά ωρίμαζε η κατάσταση που είχε θεμελιωθεί απ’ αυτόν. Τα υπεράριθμα λιγούρια είχαν "παρκάρει" πλέον στα Πανεπιστήμια και περίμεναν κάποιον άλλον —είχε πεθάνει στο μεταξύ ο γέρος— να τους βολέψει. Τότε εμφανίστηκε εκ νέου στο πολιτικό προσκήνιο ο Παπανδρέου νούμερο δύο …Εμφανίστηκε ο Ανδρέας …Ο Ανδρέας με τον εισαγόμενο "στρατό" επιστημόνων που τον ακολουθούσε.
Μέσω του "κόμματος" —και με τη λογική της σοσιαλιστικής "τζαμαχιρίας"— παραδόθηκαν τα πάντα στους αστούς …Παραδόθηκαν τα πάντα στους "σκληρούς" σοσιαλιστές, οι οποίοι προηγουμένως είχαν "εμβαπτιστεί" μέσα στο σταλινικό "καζάνι" του ΚΚΕ …Μιλάμε για κανονικό κόμμα Μπάαθ …Μιλάμε για "ουάχντα, χουρίγια, ισταρακίγια", που σημαίνει "ενότητα, ελευθερία, σοσιαλισμός". Απλά, η ενότητα των κομμάτων Μπάαθ, που αφορούσε τους Άραβες, στην περίπτωση της Ελλάδας θα αφορούσε μόνον τους "σοσιαλιστές". Αυτούς "ψάρευε" ο Ανδρέας στα Πανεπιστήμια και αυτούς περνούσε δια "πυρός" και σιδήρου, προκειμένου να τους κάνει φανατικούς "μουτζαχεντίν" τού εθνικοσοσιαλισμού, τον οποίο υποτίθεται πρέσβευε.
Κόλπο των Παπανδρέου ήταν τα "γαλβανιζέ" στελέχη του σοσιαλισμού. Κόλπο των Παπανδρέου ήταν η "εμβάπτιση" των σκληροπυρηνικών στελεχών του μέσα στη σταλινική "κολυμπήθρα" του ΚΚΕ. Κόλπο των Παπανδρέου ήταν να "κατασκευάζουν" τους σκληροπυρηνικούς πασόκους μέσα από τα "φυτώρια" του πανεπιστημιακού ΚΚΕ. Το σταλινικό ΚΚΕ δημιουργούσε το σκληρό "σταλινιζέ" επίστρωμα τού στελέχους, που το έκανε αδίστακτο, άπληστο και φασιστικό. Μέσα στο μπααθικό κομματικό DNA του ΠΑΣΟΚ είναι η αγάπη του για τους χωριάτες νεοαστούς των Πανεπιστημίων. Λαλιώτης και Τζουμάκας ήταν στο φυσικό τους περιβάλλον μέσα στο κόμμα. Με αυτό το σταλινικό "μέταλλο" μπορούσαν μετά να παρουσιάζονται σαν "δημοκράτες", αλλά αυτό δεν άλλαζε ποτέ τα πραγματικά τους χαρακτηριστικά.
Ο δοσίλογος βενιζελικός Παπανδρέου αυτήν την "εξυπηρέτηση" την "πούλησε" στο ΚΚΕ και δεν την χάρισε. Γνώριζε καλύτερα από τον καθέναν πώς να εκμεταλλεύεται το ΚΚΕ. "Εγγύηση" ποιότητας και πιστότητας ήταν για τους Παπανδρέου η θητεία των "πασόκων" στην ΚΝΕ. Αυτό δεν σήμαινε ότι όλοι οι πασόκοι έπρεπε να προέρχονται από την "πλέμπα". Έτερον εκάτερον. Στην ίδια κολυμπήθρα "βαπτίζονται" καί πλούσιοι καί φτωχοί. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου, παρότι "γαλαζοαίματος γόνος" και Κολεγιόπαιδας, υπήρξε "τροτσκιστής" πριν αρχίσει να πουλάει τα "πράσινα" άλογα. Μέσα από το ΚΚΕ πέρασε και ο Κολεγιόπαιδας Μπίστης και άλλοι "σοσιαλιστές".
Ο Γιωργάκης "έσπασε" την τρίτη και πιο καθοριστική γραμμή άμυνας. Αυτός πέρασε τον "Ρουβίκωνα", τον οποίο ποτέ δεν πρέπει να περνάει η κοινωνία.Παραβίασε την πραγματική κόκκινη γραμμή της κοινωνίας. Αυτός έριξε την κοινωνία στο χάος. Δεν μιλάμε για το Μνημόνιο. Αυτό ήταν κάτι, το οποίο ακολούθησε.
Το μεγαλύτερό του έγκλημα είχε προηγηθεί αρκετά χρόνια πριν. Αυτό το έγκλημα είχε σχέση με την ίδια τη λειτουργία της κοινωνίας. Πριν την παραδώσει στους σιωνιστές τοκογλύφους της FED και τού Εβραίου Τρισέ, είχε φροντίσει να την "αρρωστήσει" σε βαθμό τέτοιο, που να είναι σίγουρος αυτός και τα αφεντικά του ότι δεν θα αντιδράσει …Να την "αρρωστήσει" σε βαθμό "θανατηφόρο". Συμπλήρωσε με τον απόλυτο τρόπο το "μολυσματικό" έργο του πατέρα του και του παππού του. Αυτός ήταν υπουργός Παιδείας τού Σημίτη, όταν έκανε το μέγιστο έγκλημα.
Έκανε αυτό, το οποίο είπαμε ότι απαγορεύεται δια ροπάλου …Άνοιξε την Ανώτατη Εκπαίδευση σε όλους, χωρίς κανένα "φίλτρο". Με απίστευτο θράσος έκανε αυτό, το οποίο ήταν εξ’ αρχής το ζητούμενο για τους συνωμότες, αλλά δεν μπορούσε να το κάνει απ’ ευθείας πριν απ’ αυτόν ούτε ο γέρος ούτε ο Ανδρέας. Ο ΓΑΠ πήγε να καθιερώσει το "Εθνικό Απολυτήριο". Πήγε δηλαδή να συνδέσει την υποχρεωτική εκπαίδευση, η οποία αφορά τα παιδιά όλων των κοινωνικών τάξεων, με τη "μήτρα" που "γεννά" αστούς και είναι το Πανεπιστήμιο. Για το "καλό" δήθεν της νεολαίας στο σύνολό της πήγε να μετατρέψει την Ανώτατη Εκπαίδευση σε μια φυσική συνέχεια της Μέσης Εκπαίδευσης …Εισαγωγή στα Πανεπιστήμια χωρίς καν εξετάσεις. Αυτή ήταν η "έμπνευσή" του και —όπως αντιλαμβανόμαστε— ήταν πέρα για πέρα εκ του πονηρού και καταστροφική.
Ήταν μια έμπνευση τόσο "αυθόρμητη", που "κούμπωνε" απόλυτα με τα εγκλήματα των προηγούμενων Παπανδρέου. Το "Εθνικό Απολυτήριο" δεν θεσμοθετήθηκε ποτέ, αλλά ύπουλα και εκ του πονηρού έγιναν όλα τα άλλα, τα οποία κατέστρεφαν την κοινωνία. Το "μέτρο" δεν πέρασε, για να μην "καρφώνεται" για πάντα ο εμπνευστής του, αλλά, ό,τι "υποστήριζε" αυτό το "μέτρο" —και κατέστρεφε την κοινωνία— έγινε στο ακέραιο. Δεν άφησαν ελεύθερο "υπόστεγο" ή "αχυρώνα" στην επαρχία, που να μην το μετέτρεψαν σε "ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα", άσχετα αν "πουλούσε" τεχνογνωσία για ψήσιμο μπριζόλας. Εκείνη την εποχή ονόμασαν μέχρι και τα ΤΕΙ "ανώτατες σχολές" και έμπαιναν εκεί άνθρωποι, οι οποίοι δεν δικαιούνταν να τελειώσουν ούτε το Λύκειο. Πτυχιούχοι "ανωτάτων σχολών" έγιναν άνθρωποι, οι οποίοι με το ζόρι γνώριζαν γραφή και ανάγνωση.
Πολλοί απ’ αυτούς, οι οποίοι σήμερα βγαίνουν στην τηλεόραση ως πτυχιούχοι και διαμαρτύρονται που δεν βρίσκουν δουλειά "επιστήμονος" PR, δεν είναι σε θέση ούτε να διαβάσουν τις διευθύνσεις των παραγγελιών στα ντελιβεράδικα όπου δουλεύουν.
Αυτό ήταν το επίτευγμα του ΓΑΠ. Το επίτευγμα του αγράμματου και αστοιχείωτου "κοινωνιολόγου" της πλάκας. Αυτό ήταν το επίτευγμα του αγαπημένου των τοκογλύφων …Του αγαπημένου του Σόρος και κολλητού της μάνας του. Αυτή ήταν η μεγάλη "υποθήκη" του για τη μετέπειτα πρωθυπουργοποίησή του. Πάτησε το "γκάζι"
Συνέχισε την παράδοση της οικογένειάς του …Την παράδοση να εκμεταλλεύεται τα κατώτερα των ενστίκτων της κοινωνίας. Έκανε κακό στην ελληνική κοινωνία και ταυτόχρονα εισέπραττε και ένα πρόσκαιρο κέρδος από τη συμπάθεια αυτών που ευνοούσε …Αυτών, που σε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να πιάσουν την τσάπα ή το κατσαβίδι και εξαιτίας του Γιωργάκη βρήκαν την αναπάντεχη ευκαιρία να "δουλέψουν" για λίγα χρόνια τους γονείς τους και να παραστήσουν τους φοιτητές, ενώ δεν το δικαιούνταν …Το γνωστό κόλπο της οικογένειας του "παπατζή". Άλλωστε είναι αποδεδειγμένο ότι πάντα οι Παπανδρέου στη συμπάθεια των "δεύτερων" πόνταραν …Οι παντελώς άχρηστοι και οι ανάξιοι πάντα τους λάτρευαν.
Το τέλειο "τάιμινγκ", που επέλεξε ο ΓΑΠ να "χτυπήσει" την κοινωνία πάνω στις "πληγές" που είχε δημιουργήσει η δική του οικογένεια, είναι η απόλυτη απόδειξη ότι η οικογένεια Παπανδρέου λειτουργούσε εξ’ αρχής με σχέδιο …Ένα σχέδιο, το οποίο δεν θα μπορούσε να το είχε σκεφτεί η ίδια και βέβαια δεν θα τολμούσε να δρομολογήσει από μόνη της. Είναι βέβαιο ότι ελεγχόταν πάντα από ένα συγκεκριμένο ανθελληνικό κέντρο, το οποίο είχε δρομολογήσει αυτό το συγκεκριμένο σχέδιο και χρησιμοποιούσε τους Παπανδρέου, για να το φέρει εις πέρας …Ένα σχέδιο, το οποίο δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί μόνον από μία γενιά αξιωματούχων …Ένα σχέδιο, το οποίο απαιτούσε "βάθος" χρόνου για την εκτέλεσή του. Απαιτούσε "εμφύτευση", παρακολούθηση, "ωρίμανση" και τις κατάλληλες κινήσεις μιας ανώτατης πολιτικής ηγεσίας, προκειμένου να ολοκληρωθεί. Αυτό ήταν το έργο τριών γενιών "ηγετών". Αυτό ήταν το προδοτικό έργο τριών προδοτών. Μεθοδικά και λειτουργώντας ο ένας ως συνέχεια του άλλου, έφτασαν την κατάσταση στα όρια.
Ο γέρος μόλυνε την κοινωνία με τον "ιό" 1-1-4, που οδήγησε στη "γέννηση" της "άρρωστης" γενιάς του Πολυτεχνείου. Ο Ανδρέας στη συνέχεια παρέδωσε ολόκληρη την κοινωνία σ' αυτήν τη γενιά, εφόσον έδωσε στους αστούς της τη διαχείριση του συνόλου του συνδικαλισμού και άρα τον έλεγχο της συμπεριφοράς των υπόλοιπων κοινωνικών τάξεων. Ο τελευταίος Παπανδρέου, που ήταν ο ΓΑΠ, "αλλοίωσε" τα ίδια τα χαρακτηριστικά όλων των κοινωνικών τάξεων. Παρέλυσε ολόκληρη την κοινωνία, ώστε, όταν οι αστοί της γενιάς του Πολυτεχνείου θα παρέδιδαν την κοινωνία και το κράτος στους τοκογλύφους "κολλητούς" της μητέρας του, αυτή να είναι αδύναμη και να μην μπορεί να αντιδράσει.
Αυτό ήταν το έργο του ΓΑΠ, που ήταν ο χειρότερος όλος. Η "άρρωστη" γενιά τού Πολυτεχνείου θα περνούσε την "αρρώστια" της ατόφια στις επόμενες γενιές, κάνοντας την "κληρονομική" και άρα "θανάσιμη". Με τον τρόπο αυτόν ολοκλήρωσε "επιτυχώς" αυτό, το οποίο είχε αναλάβει "εργολαβικά" να κάνει η οικογένειά του …Θα περνούσε στον ελληνισμό του μέλλοντος την "αρρώστια" που είχε προκαλέσει ο πατέρας του, με τον "ιό" που είχε εφεύρει ο παππούς του, απειλώντας τον με "θάνατο" …Επιχείρησε το τελειωτικό χτύπημα για μια κοινωνία και ένα έθνος …Προκάλεσε τον "καρκίνο" της …Κατέστρεψε τις κοινωνικές τάξεις …Αλλοίωσε τα χαρακτηριστικά των γόνων τους. Δημιούργησε τη σημερινή —χωρίς άμυνες και χωρίς δυνάμεις— αταξική κοινωνία …Μια κοινωνία με "αστικά" χαρακτηριστικά και χωρίς αντικείμενο …Μια κοινωνία "πτυχιούχων" χωρίς αντικείμενο και χωρίς προοπτική …Μια κοινωνία, η οποία δεν αντιδρά σε ό,τι κι αν της συμβαίνει.
Με τον τρόπο αυτό τα παιδιά των εργατών και των αγροτών δεν ανανεώνουν τα "κύτταρα" των κοινωνικών τους τάξεων, παρά μπαίνουν στον "οργανισμό" τής αστικής τάξης. Δεν αντιδρούν με βάση τα ταξικά συμφέροντα της καταγωγής τους, αλλά υποτάσσονται στους Βενιζέλους και τους Σαμαράδες, οι οποίοι τους λένε "παραμύθια". Το παιδί τού μικροαστού από τα Μελίσσια της Αττικής έχει ακριβώς το ίδιο πτυχίο και νοοτροπία με το παιδί του εργάτη από τη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης και με το παιδί του γεωργού από τον Αμπελώνα Λάρισας.
Αυτή είναι η νέα γενιά που βλέπουμε σήμερα να κοιτάει σαν "χάνος" τις εξελίξεις και να μην αντιδρά σε τίποτε. Περιμένουν κάποιο "θαύμα" …Κάποιο βόλεμα, κάποια θέση, κάποιον διαγωνισμό. Μαζεύουν άχρηστα "χαρτιά", τα οποία κάποιοι τους έπεισαν ότι είναι πολύτιμα πτυχία, που οδηγούν στον "παράδεισο" του δημοσίου.
Η Ελλάδα απειλείται σήμερα με την απόλυτη καταστροφή, εξαιτίας αυτών των ανθρώπων …Εξαιτίας αυτής της οικογένειας, που "δουλεύει" την Ελλάδα για πάνω από μισό αιώνα …Εξαιτίας της οικογένειας, που την "βύθισε" στον Εμφύλιο, την έβαλε στη Χούντα και μέσα στα σαράντα χρόνια της Μεταπολίτευσης την εξουθένωσε και την παρέδωσε στους Εβραίους τοκογλύφους. Θα πρέπει να είναι πολύ υπερήφανοι για τους εαυτούς τους …Οι τέλειοι Εβραίοι. Θα γιορτάζουν τη Χανουκά με μεγάλο ενθουσιασμό, εφόσον μπόρεσαν και σχεδόν ΜΟΝΟΙ τους κατέστρεψαν τη μισητή για τους Εβραίους ελληνική κοινωνία. Η Μινέικο θα είναι υπερήφανη για τους απογόνους της. Θα έχει μια καλή θέση στον "παράδεισο" των Εβραίων "ηρώων" για την προσφορά της στην εβραϊκή ιστορία.
Μητροκτονία.
Η γενιά, που ξεπουλάει τα πάντα,
αναγκάζεται να σκοτώσει και τη "μήτρα" που την γέννησε.
Η γενιά, η οποία γεννήθηκε μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους, είναι αυτή η οποία ξεπουλάει σήμερα τα πάντα …Η γενιά αυτή, που στην "κορύφωσή" της έδωσε τρεις Κυβερνήσεις δωσίλογων …Την Κυβέρνηση του Κολεγιόπαιδα Καραμανλή …Την Κυβέρνηση του Κολεγιόπαιδα Παπανδρέου …Την Κυβέρνηση του Κολεγιόπαιδα Σαμαρά …Όλοι τους ηλικιακά στην ίδια γενιά …Όλοι τους μέλη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Αν όμως αυτοί είναι το "Κολωνάκι" των γόνων, με ποιους θα συνεργαστούν στην προδοσία του λαού; …Με τους συνήθεις συνεργάτες τους …Τους αριστερούς, που, όπως συνήθως, πρώτα προδίδουν και μετά αναζητούν το "στίγμα" τους.
Όλοι οι παράγοντες του "βρόμικου" '89 πρωταγωνιστούν στη σημερινή προδοσία. Ο Υπουργός τού Μητσοτάκη, ο Κουβέλης, αλλά και ο "μαθητής" Τσίπρας. Η "εδώ Πολυτεχνείο" Νεοταξίτισσα Εβραία Δαμανάκη —που μας εκβίασε με το ευρώ— αλλά από κοντά και η Αλέκα με την Κολεγιοκόρη, που εμπόδισε τους "αγανακτισμένους" να αντιδράσουν. Αυτοί όλοι από κοινού ανέλαβαν την "ανόσια" πράξη της "μητροκτονίας". Πήραν εντολή να καταστρέψουν το πιο επικίνδυνο για τη εξουσία —και άρα το πιο δύσκολο στον χειρισμό του— κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας …Να καταστρέψουν τη "μήτρα" που "γεννά" τους ομοίους τους …Να καταστρέψουν τα Πανεπιστήμια. Προφανώς —και έχοντας επί χρόνια "εσωτερική" πληροφόρηση— δεν άφησαν τα παιδιά τους να "εκτεθούν", όπως τα παιδιά των υπολοίπων …Τα παιδιά τους τα έστειλαν στα Κολέγια της Δύσης.
Στα Πανεπιστήμια έβαλαν τα παιδιά της "πλέμπας". Αυτοί, οι οποίοι με "ηγέτη" τον Ανδρέα Παπανδρέου γέμισαν την ελληνική επικράτεια με Πανεπιστήμια, δεν άφησαν τα παιδιά τους να σπουδάσουν σ' αυτά. Τα παιδιά τους τα έστειλαν στα Κολέγια, ώστε με την εξουσία τους να επιβάλουν στο μέλλον τους Κολεγιόπαιδες στη δημόσια διοίκηση …Αυτοί, οι οποίοι έγιναν "ήρωες" από τα "Πολυτεχνεία", θα μας αφήσουν ένα κράτος, το οποίο θα "περιμένει" τα παιδιά τους από το LSE και τοHarvard να μας κυβερνήσουν …Αυτοί, που, για να αποκτήσουν πανεπιστημιακές "έδρες", δημιούργησαν πανεπιστήμια στις πλαγιές και τις ραχούλες, έρχονται σήμερα και προσπαθούν να "σώσουν" το σύστημα που "χρεοκοπεί".
Αυτό, το οποίο τους απασχολεί τώρα, είναι η διάδοχη κατάσταση …Τους απασχολεί για δύο πολύ βασικούς λόγους. Ο πρώτος λόγος έχει να κάνει με τις αγωνίες τους για τη δική τους τύχη και ο δεύτερος με την τύχη των παιδιών τους. Τι σημαίνει αυτό; Βλέποντας μπροστά τους τη "δύση" της γενιάς τους, φοβούνται τους επόμενους. Βλέποντας να έρχεται ο χρόνος του παροπλισμού τους, φοβούνται την αδυναμία τους. Φοβούνται την νέα γενιά στη διοίκηση. Φοβούνται μήπως η επόμενη γενιά φερθεί όπως φέρθηκαν οι ίδιοι στους προηγούμενους.
Αυτά, δηλαδή, τα οποία διασφάλισαν και νομοθέτησαν, θα έχουν την όποια αξία μόνον αν τα σεβαστούν οι επόμενοι. Αυτά, τα οποία οι κολλητοί τού Βενιζέλου και του Σαμαρά διασφάλισαν με τα Μνημόνια, θα τα απολαύσουν μόνον στην περίπτωση που οι επόμενοι τα αποδεχθούν και δεν αντιδράσουν. Άρα; …Άρα είναι γι' αυτούς ζωτικής σημασίας να ελέγχουν την επόμενη "ημέρα". Αυτό συνδέει τον πρώτο λόγο με τον δεύτερο λόγο — που θέλουν να ελέγχουν τη διάδοχη κατάσταση. Θεωρούν ότι μπορούν να έχουν καί την πίτα ολόκληρη καί τον σκύλο χορτάτο.
Θέλοντας να έχουν επαφή με την επόμενη κατάσταση και έχοντας την αγωνία των γονέων να αποκαταστήσουν τα παιδιά τους, θέλουν οπωσδήποτε να περάσουν τη "διοίκηση" στα χέρια των παιδιών τους …Στα χέρια αυτών, που έστειλαν στα Κολέγια …Να ελέγχουν έστω και εξ αποστάσεως την κατάσταση …Να είναι βέβαιοι ότι οι "επόμενοι" θα τους δώσουν τις συντάξεις και δεν θα τους φερθούν όπως φέρθηκαν οι ίδιοι στους προηγούμενους …Να είναι βέβαιοι ότι και τα παιδιά τους θα απολαύσουν την ίδια εύκολη ζωή.
Γι' αυτόν τον λόγο τώρα θέλουν να διαλύσουν τα Πανεπιστήμια. Θέλουν να διαλύσουν την εικόνα και το γόητρο που έχουν αυτά στην ελληνική κοινωνία, η οποία γνωρίζει τη σκληρότητα των Πανελληνίων Εξετάσεων και έχει μάθει να εκτιμά και να σέβεται τους επιτυχόντες. Γι' αυτόν τον λόγο θέλουν να υποβαθμίσουν τους απόφοιτούς τους. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάνε τόσο άσχημα και υποτιμητικά για τους "αιώνιους". Γι' αυτόν τον λόγο κατηγορούν μέρα και νύχτα τους υπάρχοντες εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα …Ειδικά τους εργαζομένους εκείνους, που η ηλικία τους πλέον "φλερτάρει" με τη διοίκηση.
Χτυπάνε το σαμάρι, για ν' ακούει το γομάρι. Γι' αυτόν τον λόγο οι παράγοντες της γενιάς του Πολυτεχνείου, όπου έχουν τη δύναμη και την εξουσία να το κάνουν, τοποθετούν στο περιθώριο αυτούς που ηλικιακά τους ακολουθούν και άρα είναι οι φυσικοί τους διάδοχοι και επιχειρούν να κάνουν μια αφύσικα γενναία ανανέωση τού πολιτικού προσωπικού. Γι' αυτό τον λόγο οι γραμματείς των μεγάλων κομμάτων επιλέχθηκαν να είναι πιο νέοι από το φυσιολογικό. Γι' αυτόν τον λόγο θέλουν να πάνε τον ηλικιακό "πήχη" κάτω ακόμα και από τον Τσίπρα.
Θέλουν να παρακάμψουν τους φυσικούς διαδόχους τους, για να δώσουν πλεονέκτημα στα παιδιά τους …Να εκμεταλλευτούν την εξουσία για όσο διάστημα την έχουν στα χέρια τους, προκειμένου να βοηθήσουν τα δικά τους παιδιά. Αυτός είναι ο λόγος που στο ΠΑΣΟΚ του 60χρονου Παπανδρέου πήγαμε απευθείας στο ΠΑΣΟΚ του 35χρονου γραμματέα Ανδρουλάκη. Αυτός είναι ο λόγος που στην ΝΔ του 61χρονου Σαμαρά πήγαμε απευθείας στην ΝΔ του 35χρονου γραμματέα Παπαμιμίκου …Από τη γενιά του Πολυτεχνείου κατ’ ευθείαν στις "παρυφές" τής γενιάς των Κολεγίων.
…Απλό κόλπο. Κοντά στους 35χρονους γραμματείς "κολλάνε" πολύ πιο εύκολα οι νεότεροι "κληρονόμοι" των κομμάτων. Αν αναλάβουν τα κόμματα οι σημερινοί 45ρηδες, πού θα πάνε οι "κληρονόμοι" και πώς θα διεκδικήσουν την "κληρονομιά" τους; Γι' αυτόν τον λόγο η γενιά του Πολυτεχνείου, η οποία χρωστάει την ύπαρξή της στο Πανεπιστήμιο, "χτυπάει" το Πανεπιστήμιο και άρα τους επόμενους. Είναι προφανές ότι ποντάρει στη γενιά αυτήν, η οποία ήταν ίσως η πρώτη γενιά Ελλήνων που οι πολυπληθείς μορφωμένοι τού εξωτερικού ήταν πιο πολλοί από ποτέ …Η πρώτη γενιά που τα ποσοστά των μορφωμένων τού εξωτερικού ήταν πολύ μεγάλα.
Σε αυτήν τη "μάχη" επικράτησης και επιβίωσης μεταξύ των μορφωμένων προσπαθούν να μπουν οι πονηροί της γενιάς του Πολυτεχνείου και να την νοθεύσουν υπέρ των δικών τους παιδιών …Το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Τους σπρώχνουν σε υψηλά κομματικά και πολιτικά πόστα τώρα που είναι "ανώριμοι", για να μπορούν οι ίδιοι να επωφελούνται της ανωριμότητάς τους και να καθυστερούν τη δική τους "αποχώρηση". Τα πόστα, τα οποία θα τους απειλούσαν με ανατροπή, τα δίνουν σ' αυτούς, οι οποίοι δεν μπορούν και δεν τους συμφέρει να τους απειλήσουν. Στην πραγματικότητα αυτήν τη στιγμή η γενιά του Πολυτεχνείου παραμένει στην εξουσία —και δεν την μοιράζεται με κανέναν απολύτως— ως "κηδεμόνας" των ανώριμων, που η ίδια επέλεξε να την διαδεχθούν.
…Καλό κόλπο. Είναι σαν να αφήνεις τους πολύτιμους ξηρούς καρπούς στα χέρια της γιαγιάς που δεν έχει δόντια. Με τον τρόπο αυτόν δεν κινδυνεύουν από την επόμενη γενιά, η οποία δεν έχει "όπλα" —μένοντας εκτός πόστων— και αυτοί, που τα κατέχουν, δεν μπορούν και δεν θέλουν να τους ανατρέψουν. Τους έχουν ανάγκη, γιατί είναι "ανώριμοι" και κινδυνεύουν να βγουν από το παιχνίδι της διαδοχής χωρίς τη βοήθειά τους. Με τον τρόπο αυτόν οι πολιτικοί της γενιάς του Πολυτεχνείου δεν αφήνουν στους επόμενους να εκμεταλλευτούν την τεράστια και πανελλήνιας εμβέλειας δύναμη των κυβερνητικών κομμάτων. Βάζουν νεαρά κουτορνίθια στα καίρια κομματικά πόστα και αυτοί, συνθέτοντας συμμορία κολλητών και συνομηλίκων, "αποσυνδέουν" την επόμενη γενιά από τη γενιά του Πολυτεχνείου. Δεν έχουν την κομματική δύναμη να ανατρέψουν κανέναν, εφόσον δεν έχουν κομματική δύναμη για να το κάνουν.
Αυτό είναι το κόλπο των παρασίτων της γενιάς του Πολυτεχνείου. Θέλοντας να διαλύσουν τον ανταγωνισμό της γενιάς των Πανεπιστημίων, εκμεταλλεύονται την εξουσία που διαθέτουν και δίνουν το πλεονέκτημα στους πολύ πιο νέους, οι οποίοι έρχονται από τα Κολέγια. Θέλουν να παρακάμψουν την "πληθωριστική" γενιά των Πανεπιστημίων της περίφημης "Αλλαγής" …Τη γενιά των Πανεπιστημίων του '80 και του '90, την οποία οι ίδιοι δημιούργησαν …Την γενιά αυτή, η οποία σε φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε, για να επιβιώσει η ίδια, να στέλνει όλους τους διεφθαρμένους σιγά-σιγά στη φυλακή …Τη γενιά αυτή, που, για να σώσει τα κόμματα, στα οποία και η ίδια εντάχθηκε, θα έπρεπε να πρωτοστατεί στην κάθαρσή τους. Ποιος όμως θα τους βάλει φυλακή, όταν αυτοί, οι οποίοι μπορούν να το κάνουν, είναι οι "εκλεκτοί" τους;
Δεν φαίνεται στον αναγνώστη παράξενο το ηλικιακό "κενό", το οποίο υπάρχει στα δύο μεγάλα κόμματα; Στα κόμματα, τα οποία αν μη τι άλλο ήταν πανίσχυρα στα Πανεπιστήμια των συγκεκριμένων δεκαετιών. Πού είναι σήμερα οι σκληροί "φοιτητοπατέρες" της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ εκείνων των δεκαετιών; Πού είναι αυτοί, που τους "καμάρωναν" ο Ανδρέας και τα άλλα τα "παιδιά"; Πού βρίσκονται μέσα στα κυβερνητικά κόμματα τα στελέχη με ηλικίες από 40 μέχρι 50 κάτι; Αυτές οι ηλικίες έπρεπε σήμερα να διαπρέπουν στην πολιτική σκηνή. Πού είναι σήμερα οι "φουριόζοι" σαρανταπεντάρηδες πασόκοι, οι οποίοι θα έπρεπε να απειλούν τον Παπανδρέου και τον Βενιζέλο με φυλακή για την κακοδιαχείριση του κόμματος, προκειμένου να το σώσουν το ίδιο; Πού είναι οι επόμενοι, οι οποίοι θα τους "αδειάσουν" τους φθαρμένους, όπως έκαναν οι Βενιζέλοι και οι Γιωργάκηδες στους Κουτσόγιωργες, στους Τσοβόλες και στους Λιβάνηδες;
Θυμάται κανείς τους εκλεκτούς της γενιάς του Πολυτεχνείου σε αυτές τις ηλικίες; Θυμάται κανείς τι ήταν ο Βενιζέλος, ο Γιωργάκης, ο Κωστάκης ή η Ντόρα στην ηλικία των 45 χρονών; …Φτασμένοι πολιτικοί ήταν όλοι αυτοί …Έμπειροι υπουργοί στα πιο καίρια υπουργεία. Σήμερα τι συμβαίνει; Πώς κατορθώνουν και είκοσι χρόνια μετά παραμένουν οι ίδιοι στα ίδια πόστα; Πώς κατορθώνουν και εμφανίζουν τους εαυτούς τους ακόμα σαν "φρέσκιες" λύσεις. Ακόμα "φρεσκάρουν" τα πόστα και ανανεώνουν τις πολιτικές, αλλάζοντας θέσεις οι Πρωτόπαπες με τους Χρυσοχοϊδηδες. Ακόμα "φρέσκος" ο Καραμανλής, ο οποίος μας απειλεί ότι, επειδή "ξεκουράστηκε", θα "επιστρέψει"; Οι επόμενοι πού είναι; …"Κάηκαν" στο "ζέσταμα"; Πού βρίσκονται οι ηλικίες αυτές, που σε κάποιες εποχές νίκησαν ακόμα και την πανίσχυρη Πανσπουδαστική στα Πανεπιστήμια; …Οι ηλικίες των οποίων η "ελίτ" ήταν παραγωγή των Πανεπιστημίων;
Μιλάμε για μια ολόκληρη γενιά …"Λείπει" μια ολόκληρη γενιά …Η γενιά, που, ηλικιακά σήμερα βρίσκεται στο ζενίθ της ακμής της …Η γενιά, που, αν θέλαμε να βρούμε ένα χαρακτηριστικό της σε θέματα Ανώτατης Εκπαίδευσης, θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε ως τη γενιά της "Αλλαγής" …Η γενιά των πρώτων πραγματικά μαζικών Πανελληνίων Εξετάσεων …Η γενιά, η οποία πήρε τα χαρακτηριστικά της από την εφαρμογή των εκπαιδευτικών "οραμάτων" του Ανδρέα Παπανδρέου και της γενιάς του Πολυτεχνείου που τον ακολουθούσε…Μια γενιά, η οποία είχε κάποια μοναδικά χαρακτηριστικά, που την διαφοροποιούσαν από την προηγούμενη αλλά και από την επόμενη.
Η γενιά της "Αλλαγής".
Το πείραμα του Ανδρέα Παπανδρέου.
Αυτή η γενιά είναι μια ξεχωριστή γενιά, η οποία διαφέρει από την προηγούμενη ως προς τα χαρακτηριστικά της ...Τα χαρακτηριστικά εκείνα, τα οποία προέκυψαν από τον τρόπο "γέννησής" της. Ήταν η γενιά, η οποία "χτίστηκε" με τις Πανελλήνιες Εξετάσεις …Η γενιά η οποία πήρε τα χαρακτηριστικά της από αποφάσεις "μέθης" των σοσιαλιστών θριαμβευτών της Μεταπολίτευσης. Το πρώτο δείγμα γραφής τής αλλαγής τής πολιτικής απέναντι στον απλό λαό ...Η πρώτη γενιά στην ελληνική ιστορία, της οποίας τα μέλη, ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξης στην οποία ανήκαν, διαγωνίστηκαν για τον ίδιο στόχο απέναντι σε έναν απολύτως κοινό "πήχη". Θέλοντας οι σοσιαλιστές να δείξουν ότι είναι έτοιμοι να δώσουν τις ίδιες ευκαιρίες σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, οργάνωσαν και υποστήριξαν τον θεσμό των Πανελληνίων Εξετάσεων. Του έδωσαν ένα μοναδικό κύρος και το έκαναν αφετηρία για μια ολόκληρη γενιά.
Για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία τα παιδιά των αστών, των αγροτών και των εργατών βρέθηκαν στις ίδιες αίθουσες να διεκδικούν το ίδιο ακριβώς πράγμα …Η πρώτη γενιά στην ιστορία, όπου οι διαγωνιζόμενοι είχαν τις ίδιες προδιαγραφές, είτε βρίσκονταν στο Κέντρο είτε στην Επαρχία …Η πρώτη γενιά, η οποία διαγωνίστηκε με απολύτως κοινούς όρους …Η γενιά τού ατέλειωτου κόπου και της άπειρης προετοιμασίας για τις εξετάσεις …Η γενιά των ατέλειωτων ωρών φροντιστηρίων …Η γενιά, η οποία έδινε σκληρές εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο και δεν πρόλαβε τις "εκπτώσεις" του Γιωργάκη …και των Κολεγίων.
Για όλους αυτούς τους λόγους αυτή η γενιά ήταν μια διαφορετική γενιά. Είχε ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Σκεφτόταν με διαφορετικό τρόπο και είχε δική της αξιακή κλίμακα. Φυσικό ήταν αυτό, εφόσον ήταν μια γενιά, η οποία πήρε το "μέταλλό" της μέσα σε ένα "καμίνι" συνεχών εξετάσεων …Η πρώτη γενιά, η οποία μπήκε τόσο μαζικά και τόσο φιλόδοξα στην "αρένα" της Ανώτατης Εκπαίδευσης …Η πρώτη γενιά στην ελληνική ιστορία, που, ό,τι πιο άξιο, έξυπνο και ικανό είχε από το σύνολο των κοινωνικών τάξεων, το πέρασε σχεδόν "αναγκαστικά" μέσα από το "φίλτρο" της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Εξαιτίας όλων αυτών έμαθε και "μετρούσε" τα πάντα με το "μέτρο" τού Πανεπιστημίου. Ήταν μόνιμα η γενιά στην οποία κανένας δεν είχε το δικαίωμα να πει: Ήμουν έξυπνος και μπορούσα να σπουδάσω, αλλά με τράβηξε …η επιχειρηματικότητα κλπ.. Πρώτα περνούσες στο Πανεπιστήμιο, για να "καπαρώσεις" καλή "θέση" στη γενιά σου και μετά έκανες ό,τι ήθελες. Πρώτα περνούσες στο Πανεπιστήμιο, για ν' αποδείξεις ότι ήσουν έξυπνος και μετά είχες δικαίωμα να βγεις στην κοινωνία και …να σε "τραβάνε" τα σκυλιά. Ό,τι ήταν οι υποτιθέμενες ασφαλίτικες "σφαλιάρες" για τη γενιά του Πολυτεχνείου ήταν τα "μόρια" των εξετάσεων για τη γενιά των Πανεπιστημίων ...Ήταν "πόντοι", που τους αναγνώριζαν όλοι οι όμοιοι και αυτοί ξεχώριζαν τους εκλεκτούς από τους υπόλοιπους της γενιάς.
Τα μέλη αυτής γενιάς θεωρούσαν ντροπή και "ήττα" να πάνε στα Κολέγια …Τα μέλη αυτής της γενιάς, όταν αναφέρονταν στα Κολέγια, αναφέρονταν σε αποτυχημένους, οι οποίοι έφευγαν από τη χώρα με μόνο προσόν κάποιες επιταγές στην τσέπη τους …Τα μέλη αυτής της γενιάς όχι μόνον δεν έβλεπαν με δέος, αλλά υποτιμούσαν μέχρι θανάτου τους απόφοιτους των Κολεγίων …Αυτή η γενιά αναγνώριζε σε έναν φοιτητή Κολεγίων αξία μόνον εφόσον είχε προηγουμένως περάσει σε μια αντίστοιχη πανεπιστημιακή σχολή στην Ελλάδα …Αυτή η γενιά θεωρούσε τη φοιτητική ιδιότητα σε ελληνικό Πανεπιστήμιο κάτι ως κοινωνικό "έπαθλο" …Αναμφισβήτητη απόδειξη ατομικής αξίας και αναβάθμιση του κοινωνικού status …Κάτι σαν νόμιμο τίτλο "ευγενείας", που σου έδινε μια "αύρα" κοινωνικής αναγνώρισης και υπεροχής σε όλα τα περιβάλλοντα, σε όλα τα μήκη και πλάτη της επικράτειας και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.
Αυτή η ιδιαιτερότητά της την χαρακτήριζε σε όλες τις λειτουργίες της. Είχε δικά της πρότυπα και αντιπρότυπα. Αν, για παράδειγμα, για τη γενιά του Πολυτεχνείου τα πρότυπα και τα αντιπρότυπα των "αξίων" της ήταν αυτά του "προοδευτικού" και του "αντιδραστικού" αντίστοιχα, για την επόμενη γενιά αυτά ήταν διαφορετικά. Για την επόμενη γενιά αυτά αντικαταστάθηκαν από αυτά του "επιτυχόντα" και του "αποτυχόντα" … Του επιτυχόντα ή του αποτυχόντα στις εισαγωγικές εξετάσεις για τα Πανεπιστήμια και όχι στην τελική αποφοίτηση. Η τελική αποφοίτηση ήταν μια άλλη κουβέντα. Η τελική αποφοίτηση θεωρούνταν, αν όχι εύκολη υπόθεση, για τους περισσότερους έμπειρους και σκληρούς "μονομάχους" των εξετάσεων ...τουλάχιστον θέμα επιλογής.
Γι' αυτόν τον λόγο η γενιά αυτή σεβόταν τους "αιωνίους" και τους θεωρούσε ισότιμα μέλη της. Σου αναγνώριζε την επιλογή ακόμα και χαμάλης να γίνεις ....αν όμως πρώτα είχες περάσει στο Πανεπιστήμιο. Αναγνώριζε αξία ακόμα και στο πιο τελειωμένο πρεζόνι ...αν όμως πρώτα είχε περάσει στο Πανεπιστήμιο. Έχοντας συναίσθηση του "πληθωρισμού" της αναγνώριζε την τάση κάποιων μελών της να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους και άρα αναγκαστικά αναγνώριζε τους "αιώνιους". Αναγκαστικά αναγνώριζε ως ισότιμο τον πτυχιούχο με τον "αιώνιο", γιατί απλούστατα τα κριτήρια που γι' αυτήν διαχώριζαν τις "αξίες" μεταξύ τους ήταν πάντα οι Πανελλήνιες Εξετάσεις …Εκεί ήταν μόνιμα ο "πήχης" της.
Γι' αυτόν τον λόγο τα μέλη της, ακόμα κι όταν είχαν τα χρήματα, δεν πήγαιναν στα Κολέγια, προσπαθώντας μέχρις εσχάτων να μπουν στο Πανεπιστήμιο. Μέλη αυτής της γενιάς ρίσκαραν ακόμα και να παρανομήσουν σε βαθμό κακουργήματος, προκειμένου να μπουν μέσω Βουλγαρίας ή Ρουμανίας στο ελληνικό Πανεπιστήμιο …Να μπουν ακόμα και ως "ανάπηροι" από την πίσω "πόρτα" στο πολυπόθητο και ονειρεμένο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Γι' αυτόν τον λόγο τα μέλη της, ακόμα κι όταν ήταν αποφασισμένα να πάνε στα Κολέγια, διαγωνίζονταν με το απόλυτο πάθος στις Πανελλήνιες, ώστε να φύγουν με "τιμή" και "αξία" από την πατρίδα και όχι σαν φυγόμαχοι.
Πού είναι αυτή η γενιά; Πού είναι αυτή η γενιά, που την "τάιζε" ο ανταγωνισμός; Πού είναι η πανίσχυρη γενιά, η οποία είχε μετατρέψει την παρακρατική Πανσπουδαστική σε "πατσαβούρα" των Πανεπιστημίων; Πού είναι η πανίσχυρη γενιά, που εξουδετέρωσε πλήρως τους σταλινικούς των Πανεπιστημίων; Πώς φτάσαμε από τους εξηντάρηδες Σαμαροβενιζέλους κατ’ ευθείαν στα 35χρονα, που ελέγχουν τους κομματικούς μηχανισμούς των κυβερνητικών κομμάτων; Πού είναι αυτοί, οι οποίοι έβλεπαν ως βλάκα με περικεφαλαία τον "φυγόμαχο" Κυριάκο Μητσοτάκη; Πού ήταν αυτοί, οι οποίοι τον αντιμετώπιζαν υποτιμητικά ως "αποσυνάγωγο" της γενιάς τους; Πώς φτάσαμε να βρίσκεται "απέναντι" στη γενιά τού Πολυτεχνείου μόνος του ο 40χρονοςΤσίπρας; Πού είναι οι συνομήλικοί του ή λίγο μεγαλύτεροι "δελφίνοι" των μεγάλων κομμάτων της συγκυβέρνησης;
Ο 40χρονος Τσίπρας ποιον ακριβώς ρόλο παίζει; Είναι ο τελευταίος από τους "μεγαλύτερους" ή ο πρώτος από τους "μικρότερους"; Ανοίγει με τους συνομήλικους του τον "δρόμο" της γενιάς του προς την εξουσία ή υπό την καθοδήγηση της γενιάς του Πολυτεχνείου προετοιμάζει τον "δρόμο" για τους μικρότερούς του; Ο Αλαβάνος μόνος του τον διάλεξε ή του τον "φόρτωσαν", γιατί αυτός εξυπηρετούσε τον νέο σχεδιασμό; Πώς δηλαδή προέκυψε ένας 40χρονος αρχηγός της αντιπολίτευσης απολύτως μόνος του ηλικιακά και ταυτόχρονα όλοι γύρω του να μην είναι καν της γενιάς του;
.jpg)
Είναι προφανές ότι πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ του φρέσκου Alexis κρύβεται και πάλι μια βερσιόν τής γενιάς του Πολυτεχνείου ....Μια απολύτως ύπουλη εκδοχή μιας συμμορίας που μας κατέστρεψε. Μιας συμμορίας, η οποία είναι έτοιμη ακόμα και με τον διάβολο να συμμαχήσει, προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία. Μας "δουλεύουν" όλους με αυτήν τη "βιτρίνα" τού σταλινικού Αλέξη. Από ολόκληρη τη γενιά των Πανεπιστημίων, η οποία εξευτέλισε την Πανσπουδαστική, βρήκαν για φορέα Αλλαγής και Αναγέννησης έναν σταλινικό εκπρόσωπό της; Από τη γενιά, η οποία δεν σύρθηκε στα γραφεία της Διαπλοκής, του ΚΚΕ και των πρεσβειών, βρήκαν τον Αλέξη της Παναγιωταρέα; ...Βρήκαν έναν πρόθυμο "κουβαλητή" σταλινικών τής γενιάς του Πολυτεχνείου και ακόμα παλαιότερων;
Όλα δείχνουν ότι υπάρχει ένα παρασκήνιο, το οποίο έχει σχέση με την αναπόφευκτη αλλαγή της "σκυτάλης" της εξουσίας. Κάποιοι δεν εννοούν να αφήσουν με τίποτε την εξουσία. Κάποιοι "μνηστήρες" υπονομεύονται σ' αυτήν τη μάχη τής επικράτησης και της διαδοχής και κάποιοι άλλοι ευνοούνται. Δεν είναι τυχαίο που στην παρούσα φάση δεν υπάρχει ούτε ένας εκπρόσωπος αυτής της γενιάς στα πράγματα. Από ολόκληρη γενιά δεν υπάρχει ούτε μία "φίρμα" του σημερινού πολιτικού σκηνικού, η οποία να ανήκει στην ελίτ της ανεπιθύμητης γενιάς. Αυτήν τη στιγμή που μιλάμε δεν υπάρχει ούτε ένα πρόσωπο, το οποίο να πρωταγωνιστεί με τα τυπικά χαρακτηριστικά των πετυχημένων αυτής της γενιάς ...Ένας άνθρωπος, ο οποίος να ξεχώρισε στη γενιά του με τα κριτήρια που η ίδια αναγνώριζε και με τα οποία "έχτισε" το αξιακό της σύστημα...
...Δεν υπάρχει ούτε ένας εκπρόσωπος αυτής της γενιάς ...Ούτε ένας για δείγμα ...Να ξέρουμε πώς είναι αυτοί οι άνθρωποι τέλος πάντων. Λες και είναι καταραμένοι όλοι οι άνθρωποι μεταξύ 40 και 50 ετών. Για έναν Τζιώτη αυτής της ηλικίας μάθαμε και αυτός ήταν αριστερός τού ΣΥΡΙΖΑ με Πόρσε και του Κολεγίου Αθηνών ...Έναν επικοινωνιολόγο Τζίωτη, που μαζί με τον Τσίπρα διαμορφώνουν τους επικοινωνιακούς κώδικες τού ΣΥΡΙΖΑ ...Έναν Τζιώτη, που, αφού ξεχώρισε ως οπαδός του ΓΑΠ, στη συνέχεια έγραψε βιβλίο-"ύμνο" για την επόμενη γενιά. "Ύμνησε" τη γενιά των Κολεγίων και αυτήν προωθεί στα πράγματα. "Προσπέρασε" τη δική του γενιά —η οποία προφανώς δεν τον εκτιμά και ο ίδιος δεν την υπολογίζει— και κατέληξε στην "ποιότητα" της επόμενης ..."Ωραία" πράγματα. Ο Τσίπρας "κουβαλάει" κρυφά τους μεγαλύτερους και ο Τζιώτης διαφημίζει κρυφά τους μικρότερους.
Κάποιοι, δηλαδή, είναι προφανές ότι έχουν "αλλεργία" σ' αυτήν τη γενιά και το δείχνουν με όλους τους τρόπους. Αυτός είναι ο λόγος που ο 46χρονος Κολεγιόπαιδας Μητσοτάκης —ο οποίος δεν έδωσε ποτέ Πανελλήνιες Εξετάσεις και άρα δεν αποτελεί τυπικό "δείγμα" της— "προετοιμάζει" τις διαδικασίες, για να επιλέγονται οι "καλύτεροι" μάνατζερ στο δημόσιο μέσω συνεντεύξεων. Να επιλέγονται οι "καλύτεροι", χωρίς να υπάρχει σεβασμός στις επετηρίδες και βέβαια στην αρχαιότητα. Προετοιμάζει τη διαδικασία, για να εξουδετερώσει τους συνομήλικούς του. Θέλει να εξουδετερώσει τους συνομήλικούς του, οι οποίοι ανήκουν στη γενιά των Πανεπιστημίων, για να ευνοήσει τη γενιά των Κολεγίων, που είναι όμοιοί του και αρκετά μικρότεροι για να τον βλέπουν σαν "θεό" σωτήρα. Βιάζεται να παραδώσει ένα σοβαρό "μέρος" τού κρατικού μηχανισμού στους Κολεγιόπαιδες, ενόψει της μεγάλης μάχης για την επικράτηση της επόμενης ημέρας.
Αυτός, ο οποίος δεν αξιολογήθηκε ποτέ στην Ελλάδα, ανέλαβε να γίνει ο μέγας αξιολογητής όλων των Ελλήνων. Γι' αυτόν τον λόγο σπρώχνουν για αξιολόγηση και απειλούν με τιμωρίες όσους δεν συμμορφώνονται — τόσο αυτός όσο και η Εβραία Υφυπουργός του. Τώρα δεν τους συμφέρει ούτε η επετηρίδα ούτε η αρχαιότητα, γιατί αυτό βολεύει τις ηλικίες οι οποίες είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές των φυσικών παιδιών τής γενιάς του Πολυτεχνείου. Τώρα όλους αυτούς τους συμφέρει να παιχτεί το παιχνίδι δήθεν στην "ποιότητα". Θα αναζητήσουν τους "καλύτερους" και άρα τους "Κολεγιότερους". Στους γονείς ή στους φίλους των γονιών τους θα δίνουν οι "καλύτεροι" τις συνεντεύξεις. Πού αλλού θα βρει η κάθε Σπυράκη τόσο υψηλές προδιαγραφές, όταν διαλέγει συνεργάτες;
Αυτοί σήμερα κατευθύνουν τους Κολεγιόπαιδες και τους σταλινικούς των Πανεπιστημίων της γενιάς του Πολυτεχνείου εναντίον των ιδίων των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων. Στο ίδιο κόλπο είναι ο εγγονός τού γραμματέα του Ελευθερίου Βενιζέλου με τον συγκάτοικό του εγγονό τού Εμμανουήλ Μπενάκη. Το σχέδιο εξελίσσεται με απόλυτη ακρίβεια. Το έργο των Κολεγιόπαιδων Παπανδρέου θα το ολοκληρώσει ο συμμαθητής, συμφοιτητής και συγκάτοικος του ΓΑΠ ο Αντωνάκης …Άλλο ένα εκλεκτό μέλος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ …Άλλο ένα μέλος που έχει κάνει "υποθήκες", προκειμένου κι αυτός να πρωθυπουργοποιηθεί.
Από το βρόμικο '89 κιόλας κάνει "παιχνίδια". Τα αφεντικά τον προστάτευσαν στα "πέτρινα" χρόνια τής "ταβανοθεραπείας. Τώρα πρέπει να τους ανταποδώσει. Εφόσον έχουν ως "στόχο" τα Πανεπιστήμια, θα πρέπει να φροντίσει να μην τους απογοητεύσει. Αυτό θα ήταν ένα από τα βασικά και βέβαια απόρρητα "προαπαιτούμενα", για να εκλεγεί Πρωθυπουργός. Άρα, το πιο πιθανό είναι, όταν συναντιέται με τους Εβραίους, να μην συζητάνε για τη Χρυσή Αυγή, όπως αφήνουν να διαρρεύσει, αλλά για την Παιδεία των Ελλήνων. Οι Έλληνες είναι στο στόχαστρο των Σιωνιστών και αυτούς θέλουν να καταστρέψουν. Αυτά τους υπόσχεται ο Σαμαράς. Αυτά τους υπόσχεται και γι' αυτό ρίχνει στη μάχη εναντίον των Πανεπιστημίων τα πιο λυσσασμένα "σκυλιά" του πολιτικού σκηνικού.
Οι πληρωμένοι "δολοφόνοι" της γενιάς του Πολυτεχνείου.
Αυτοί, οι οποίοι ανέλαβαν το "συμβόλαιο θανάτου"
του Πανεπιστημίου.
Από εκεί και πέρα αυτή η ταύτιση απόψεων φαίνεται και από το ποιους έβαλαν να το κάνουν …Τη Διαμαντοπούλου και τον Λοβέρδο. Ίσως και να μην υπάρχουν αντιπροσωπευτικότερα πρόσωπα, για να εκφράσουν τη γενιά του Πολυτεχνείου, από αυτούς τους δύο. Αν δηλαδή προσπαθούσαμε να δώσουμε γυναικείο πρόσωπο σε αυτήν τη γενιά, το πρόσωπο της Διαμαντοπούλου θα ήταν το ιδανικό. Το ίδιο και για το αντίστοιχο ανδρικό, που είναι αυτό του Λοβέρδου. Ό,τι ακριβώς αντιπροσώπευε αυτή η γενιά, αυτοί οι δύο το κατέχουν …και μάλιστα στον υπέρτατο βαθμό.
Ξεκίνησε ως "σοσιαλίστρια" και κατέληξε συνδαιτυμόνας των Ρότσιλντ και όλων των τοκογλύφων. Ξεκίνησε άπλυτη και αξύριστη "σοσιαλίστρια" της επαρχίας και ανακάλυψε εκ των υστέρων τα κομμωτήρια και τα beaute της πρωτεύουσας και της Ευρώπης. Συνδικαλισμένη σοσιαλίστρια εκείνη την εποχή σημαίνει ότι ως φοιτήτρια ούτε καν παρουσιαζόταν στις εξετάσεις. Της έστελναν τη βαθμολογία σπίτι, για να μην κουράζεται …Αυτή μπορεί να πλήρωνε απλά το "κατιτίς" του "ντελιβερά".
Αυτό το τέρας της μορφώσεως ανέλαβε να εφαρμόσει τις εντολές της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στην πατρίδα μας και άρα και να λύσει το πρόβλημα των Πανεπιστημίων με βάση τα συμφωνηθέντα στις μυστικές συνεδριάσεις της λέσχης …Συμφωνηθέντα, τα οποία θα δούμε παρακάτω πόσο σημαντικά είναι για τους δανειστές μας. "Υπαρχηγός" της σε αυτήν την προσπάθεια η Υφυπουργός Παιδείας εκείνη την εποχή η Εβραία Χριστοφιλοπούλου ...Της ίδιας γενιάς και ομοεθνής του Γιωργάκη.
…Μέγας εκπρόσωπος της γενιάς του Πολυτεχνείου. Έχει όλα τα τυπικά προσόντα αυτής της γενιάς …Τα πραγματικά προσόντα και όχι τα δευτερεύοντα επιστημονικά …"Γαλβανιζέ" στέλεχος του σοσιαλισμού υψηλής ποιότητας …Φανατικός Κνίτης, γλείφτης του παπανδρεϊκού "τοτέμ", που ζει ζωή dom perignon …Μέγας πολιτικός εγκέφαλος, εφόσον μόνος του εφεύρε την ΡΙΚΣΣΥ, που μοιάζει περισσότερο με μονοπρόσωπη πολιτική "ΕΠΕ" παρά με κόμμα. Είναι παλιός συγκάτοικος του "κομιστή" Θέμου και άρα έχει σήμερα την υποστήριξη κορυφαίου ΜΜΕ. Είναι "ολυμπιακάκιας", γιατί πάνω απ' όλα συμφέρει να "γλείφεις" τον γιο του Πέτρου και να σου εξασφαλίζει ψήφους "γαύρων". Είναι "κολλητός" με όλη τη "σαβούρα" της "τζαμαχιρίας" του πασοκιστάν …Από τον Πέτρο Κωστόπουλο και τον Λαλιώτη μέχρι Τριανταφυλλόπουλο και τον Μώραλη.
Παριστάνει τον συνταγματολόγο στην Πάντειο. Διδάσκει νομικά σε ανθρώπους, οι οποίοι εκπαιδεύονται στην νομομάθεια, χωρίς να είναι νομικοί και άρα χωρίς να ενδιαφέρει κανέναν και ποτέ η αξιοπιστία της εκπαίδευσής τους. Γι' αυτόν τον λόγο είναι καθηγητής σε τμήμα της Παντείου που δεν έχει φοιτητές. Φυσικό είναι. Είναι σαν να μαθαίνεις σε μαθήτριες οικοκυρικής σχολής τα μυστικά της οδήγησης F1. Μηδέν ευθύνες, εφόσον κανείς και ποτέ δεν θα σε κρίνει για το έργο σου. Ο τίτλος όμως του πανεπιστημιακού "λάμπει" …Καθηγητής "συνταγματολόγος". Κρατικοδίαιτος. Δημόσιος υπάλληλος δηλαδή. Αυτός, που, αγανακτισμένος από τις απεργίες των δημοσίων υπαλλήλων —όταν τους κατακρεουργούσε ως Υπουργός Εργασίας—, είπε το περίφημο: "ένα εκατομμύριο δημόσιοι υπάλληλοι ταλαιπωρούν εννέα εκατομμύρια Έλληνες" …Αυτός, ο οποίος με ύποπτες και σκοτεινές διαδικασίες πρόσθεσε και τη γυναίκα του στο ένα εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων, που "ταλαιπωρούν" τους υπόλοιπους Έλληνες.
Μεταπτυχιακό αγνώστου ποιότητας και προελεύσεως κάπου στην Εσπερία, την εποχή που μέχρι και ο Πέτρος Κωστόπουλος παρίστανε το κρατικό "στέλεχος" στις ίδιες Βρυξέλες. Διδακτορικό στην καρδιά της πασοκικής "τζαμαχιρίας" στο Αριστοτέλειο μαζί με τον Βενιζέλο και τα άλλα τα "παιδιά". Μόνον από τον τίτλο του διδακτορικού του "πονήματος" μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι στην εποχή της 17 Νοέμβρη δεν θα ήταν τίποτε παραπάνω από ένα "κολάζ" άρθρων με κόπο ενός μηνός. Διδακτορικό πήρε την εποχή που, αν είχες κνίτικη προέλευση και κομματική ταυτότητα πασόκου, μπορούσες να γίνεις διδάκτωρ της ιατρικής με πτυχίο παιδαγωγικής Φλώρινας. Σαν τον Βενιζέλο, ο οποίος έχει γαλλικό μεταπτυχιακό και μπορεί στα γαλλικά να ξέρει μόνο την λέξη "σαμπουάν". Αν γίνει ποτέ επανεξέταση των διδακτορικών των πασόκων καθηγητών της "τζαμαχιρίας", θα γελάνε και τα τσιμέντα από αυτά που θα βγουν στη φόρα.
Αυτός ο άνθρωπος με τη σταλινική νοοτροπία και τα καπιταλιστικά γούστα αναδεικνύεται σαν άνθρωπος των ειδικών "αποστολών" …Το κρυφό "χαρτί" της Τρόικας ήταν. Μέχρι την εποχή του Μνημονίου αμπελοφιλοσοφούσε στις εκπομπές του Τριανταφυλλόπουλου. Πιο τακτικός στο πάνελ και από τον μακαρίτη τον παπαγάλο τον Φιντέλ ήταν. Τα σχόλιά του πάντα επιπέδου καφενείου, διανθισμένα με δικηγορίστικες "ατάκες" …"Μέσα" σε όλα —χωρίς να λέει τίποτε— και "γλειψίματα" δεξιά κι αριστερά …Εξυπηρετήσεις ισχυρών …Οικιοθελής υπεράσπιση διαπλεκομένων για δημόσιες σχέσεις …Δημαγωγικού τύπου λαϊκίστικες συμπεριφορές προς "άντληση" συμπάθειας από το πολυπληθές εκείνη την εποχή τηλεοπτικό κοινό τού "Ταρζάν" …Πομπωδώς "ολυμπιακάκιας", γιατί το κοινό του λιμανιού ήταν πάντα ένας καλός στόχος …Εκπαιδευμένος να κάνει την ωραία "γλάστρα" και να προστατεύει την εικόνα του.
Αυτός ήταν ο Υπουργός Εργασίας στο κρίσιμο διάστημα που μπαίναμε στο Μνημόνιο και η συμμορία του Τόμσεν απειλούσε τους εργαζομένους. Αυτός ήταν ο "εκλεκτός" τους, όταν στην πραγματικότητα καταστράφηκε το νομικό πλαίσιο προστασίας των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Για ό,τι "διαβεβαίωνε" τους εργαζόμενους, δεν υπάρχει πλέον. Μεγάλος "συνταγματολόγος", όπως ο συνάδερφός του και όμοιός του Βενιζέλος. Αυτός άνοιξε όλες τις "τρύπες", οι οποίες οδήγησαν στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Ακόμα γελάνε στα εργατικά κέντρα της Κρήτης με τις διαβεβαιώσεις του για την προστασία του 13ου και 14ου μισθού. Στην κυριολεξία διέλυσε τα πάντα την εποχή που έπρεπε για τους σιωνιστές τοκογλύφους να διαλυθούν τα πάντα, για να οδηγηθεί η ελληνική οικονομία εκεί όπου τους συνέφερε …Ο πρώτος υπουργός εργασίας, που τον "προβλημάτιζε" που οι συνταξιούχοι ζουν πολύ.
Μετά ανέλαβε Υπουργός Υγείας, για να φροντίσει να μην ανησυχεί για το πόσο θα ζουν οι συνταξιούχοι. Και εκεί διέλυσε τα πάντα. Για δήθεν λόγους οικονομίας διέλυσε κλινικές, συγχώνευσε νοσοκομεία. Πενήντα νοσοκομεία "διέγραψε" από τον χάρτη ως Υπουργός Υγείας. Αυτός άνοιξε τον δρόμο για τα φτηνά "γενόσημα", τα οποία θα παρέδιδαν τον Έλληνα ασθενή στους εμπόρους του "θανάτου" …"Γενόσημα", που, σύμφωνα με καταγγελίες ανθρώπων που γνώριζαν το θέμα, έδιναν το πλεονέκτημα σε ομοεθνείς των σιωνιστών τοκογλύφων. Για ό,τι διαμαρτύρονται σήμερα οι συνταξιούχοι και οι ασθενείς στην Ελλάδα του Μνημονίου και της φτώχειας, στην εποχή του Λοβέρδου πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια. Αυτός θεμελίωσε την κατάσταση την εποχή που η Τρόικα "χάραζε" τα "θεμέλια" της εξαθλίωσης.
Τώρα ανέλαβε Υπουργός Παιδείας. Μετά το πρόβλημα του τυφλού, ο οποίος ήθελε να κάνει πειράματα στα εργαστήρια φυσικής, ανέλαβε να λύσει όλα τα προβλήματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης …Το χρηματοδοτικό πρόβλημα των Πανεπιστημίων, αλλά και το πρόβλημα των "αιωνίων" φοιτητών. Αυτά, όσο κι αν φαίνονται "άσχετα" μεταξύ τους, είναι πολύ σχετικά. Είναι πολύ σχετικά, γιατί συνδέονται με την έννοια της ιδιοκτησίας του κεφαλαίου της επιστήμης σ' αυτήν τη χώρα. Είναι πολύ σχετικά, γιατί καί τα δύο συνδέονται με τις ανάγκες της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και των δανειστών μας. Με την ιδιωτική χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων θέλει η Λέσχη να "υποτάξει" τα ελληνικά Πανεπιστήμια στα δικά της αμερικανικά Κολέγια. Για να το καταφέρει όμως αυτό, πρέπει να κάνει αποκεφαλαιοποίηση των πτυχίων. Γι' αυτόν τον λόγο ο Λοβέρδος πρέπει να κάνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που γινόταν μέχρι τώρα και έκανε πλούσια τη γενιά του.
Αυτή είναι η αποστολή "αυτοκτονίας" που έχει αναλάβει. Πρέπει να κάνει αυτό, το οποίο εγώ ως υδροχοϊστής θεωρούσα και θεωρώ ασφαλές για την κοινωνία και είναι η αποκεφαλαιοποίηση των πτυχιούχων, αλλά με μία ΔΙΑΦΟΡΑ. Εγώ κατήγγειλα την κεφαλαιοποίηση ως επικίνδυνη —η απόδειξη είναι η γενιά του Πολυτεχνείου— και παράνομη, εφόσον θεωρούσα ότι το κεφάλαιο της επιστήμης ανήκει στον λαό. Αυτοί θέλουν να κάνουν αποκεφαλαιοποίηση των πτυχίων, αλλά με μία θεμελιώδη διαφορά. Το κεφάλαιο της επιστήμης δεν θέλουν να το αποδώσουν "πίσω" στον λαό στον οποίο ανήκει —εφόσον αυτός το πλήρωσε και τα παιδιά του το ανέπτυξαν— αλλά να το πάρουν ατόφιο και να το δώσουν στους ιδιώτες …Στους Εβραίους ιδιώτες συγκεκριμένα.
Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να "νικηθεί" το Πανεπιστήμιο …Θα πρέπει να αλλάξει το καθεστώς λειτουργίας του …Θα πρέπει να αλλάξει το καθεστώς που διέπει την πνευματική του περιουσία και τον τρόπο με τον οποίο μοιράζει "κεφάλαιο" στους αποφοίτους του …Θα πρέπει να ευθυγραμμιστεί στη λειτουργία του με τα αγγλοσαξονικά Κολέγια …Θα πρέπει να λειτουργεί με ειδικό καθεστώς, ώστε οι απόφοιτοι να μην είναι πλέον "κεφαλαιοκράτες", αλλά κοινοί "εργαζόμενοι". Τα σημερινά δημόσια πανεπιστήμια με τον τρόπο αυτόν θα γίνουν ιδιόκτητα "φέουδα" παραγωγής επιστημονικής γνώσης…
…Θα γίνουν πνευματικές "επιχειρήσεις" για τις μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες και ως εκ τούτου πρέπει να ρυθμιστούν και τα θέματα που αφορούν τους φοιτητές τους. Οι φοιτητές τους δεν θα μπορούν να γίνονται κεφαλαιοκράτες, γιατί δεν θέλει κανένας να τους κάνει "συνεταίρους" του …Θα γίνονται κοινοί εργαζόμενοι αυτών των εταιρειών. Από εκεί και πέρα οι εταιρείες θα επιλέγουν τους καλύτερους και θα τους εκμεταλλεύονται και οι υπόλοιποι θα παρακαλάνε για κανέναν διορισμό στο δημόσιο, αν δεν καταλήγουν ντελιβεράδες στις αλυσίδες των γνωστών φαστ-φουντ. Ο λαός θα πληρώνει τα έξοδα λειτουργίας των ιδιωτικών αυτών επιχειρήσεων, αλλά δεν θα απολαμβάνει τίποτε από τα κέρδη τους.
Όμως, για να γίνει αυτή η αποκεφαλαιοποίηση, δεν είναι τόσο απλό. Θα πρέπει να ξεκινήσει από "χαμηλά". Θα πρέπει να ξεκινήσει από τον αδύναμο "κρίκο" ...Θα πρέπει να αμφισβητήσει την ίδια τη λειτουργία της ανάπτυξης του κεφαλαίου ...Θα πρέπει να ξεκινήσει από τον "κρίκο" εκείνον, ο οποίος "χτίζει" την κεφαλαιοποίηση στο Πανεπιστήμιο και είναι η φοίτηση ...Η φοίτηση του "κεφαλαιοκράτη", η οποία, όπως συμβαίνει σε όλους τους τύπους κεφαλαίου, δεν μπορεί να έχει χρονικούς περιορισμούς, εφόσον ο καθένας "προχωράει" με τον ρυθμό που μπορεί. Γι' αυτόν τον λόγο "χτυπάνε" τον χρόνο, που αφορά τη "δόμηση" αυτού του κεφαλαίου. Γι' αυτόν τον λόγο έχουν βάλει ως "στόχο" τούς "αιώνιους" φοιτητές.
Αμφισβητώντας τα δικαιώματά τους. "διδάσκουν" τους επόμενους ότι είναι κοινοί "εργαζόμενοι", οι οποίοι πρέπει να τελειώσουν τη "δουλειά" τους σε συγκεκριμένο χρόνο, διαφορετικά θα απολύονται. Τους εργαζόμενους απολύεις και όχι τους κεφαλαιοκράτες. Αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης πόσο πολύ τους ενοχλούν οι "αιώνιοι", οι οποίοι έχουν κατοχυρωμένα δικαιώματα στο ανολοκλήρωτο "απόκτημά" τους. Όσο υπάρχουν αυτοί, αποτελούν απειλή για τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Γιατί; ...Γιατί αυτά. Τα οποία έχουν "κατοχυρωμένα" ως μαθήματα, αντιμετωπίζονται νομικά ως "ιδιοκτησία", που όλα μαζί στο τέλος "χτίζουν" ένα "ιδιόκτητο" κεφάλαιο ...Ένα ιδιόκτητο κεφάλαιο, το οποίο από τη γέννησή του είναι τέτοιο και άρα παραμένει τέτοιο και για τους πτυχιούχους. Χτυπάνε δηλαδή τα "γιαπιά", για να φτάσουν να αμφισβητήσουν τα "κτίσματα".
Αυτό είναι εκείνο, το οποίο μας αναγκάζει φαινομενικά να αλλάξουμε "στρατόπεδο" και να πολεμήσουμε υπέρ αυτών, που μέχρι τώρα ήμασταν εναντίον τους. Εμείς, ως υδροχοϊστές, που ήμασταν αντίθετοι στην "κεφαλαιοποίηση" των πτυχίων, τώρα είμαστε αναγκασμένοι να την υπερασπιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Προκειμένου να μην περιέλθει το ελληνικό επιστημονικό κεφάλαιο στα χέρια ξένων ιδιωτών, είμαστε υποχρεωμένοι να υπερασπιστούμε τους "μικροκεφαλαιοκράτες" των πτυχίων ...Να σταθεροποιήσουμε δηλαδή την κατάσταση στο επίπεδο που αυτή βρισκόταν μέχρι τώρα, ώστε να μην μπορέσει το σύστημα να κάνει το επιπλέον "βήμα" ...Να σταθεροποιήσουμε την κατάσταση στο επίπεδο που βρισκόταν μέχρι τώρα, ώστε να μπορούμε να ελπίζουμε ότι σε κάποια στιγμή όλο αυτό το "κεφάλαιο" των ιδιωτών, οι οποίοι δεν θα μπορούν λόγω υπερπληθυσμού να επιβιώσουν ως κεφαλαιοκράτες, θα επανέλθει στην κυριότητα του λαού. Θα το δούμε αναλυτικότερα παρακάτω το θέμα αυτό και θα το καταλάβει καλύτερα ο αναγνώστης.
Οι "αιώνιοι" είναι η "κερκόπορτα"
μέσω της οποίας η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ προσπαθεί
να αλώσει την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Περί νόμου λοιπόν η κουβέντα…
…Περί συνταγματικού νόμου, και μάλιστα με Υπουργό Παιδείας
έναν —που λέει ο λόγος— συνταγματολόγο.
Ρωτάμε λοιπόν τον γνωστό συνταγματολόγο: Η "διαγραφή" των φοιτητών από τα πανεπιστημιακά αρχεία είναι νόμιμη, με βάση το Σύνταγμα, πράξη; Είναι μέσα στις δυνατότητες ενός κοινού αιρετού πολιτικού να πάρει φαινομενικά αναίτια μια τόσο άδικη και για πολλές χιλιάδες πολίτες μια τόσο εξοντωτική απόφαση; Έχει επίγνωση η Πολιτεία ποιο είναι το διακύβευμα αυτού του νόμου; Γνωρίζει τι ακριβώς "διαγράφει" και πόσο ακριβώς θίγει τον πολίτη, τον οποίον αφορά ο νόμος της. Γνωρίζει τι σχέση έχει το διαγραφόμενο πρόσωπο από τη λίστα με το περιουσιακό στοιχείο που χάνεται εξαιτίας αυτής της διαγραφής; Γνωρίζει αν με την πράξη της "γεννά" έννομο συμφέρον γι' αυτούς που θίγει;Γνωρίζει αν μετά από την όποια ενέργειά της θα προκαλέσει "κύμα" οικονομικών απαιτήσεων από το κράτος από την πλευρά αυτών που θίγει;
Επιπλέον, εδώ τίθεται και ένα άλλο εξίσου σοβαρό ζήτημα. Ζήτημα νομικής φύσεως, το οποίο είναι τόσο σημαντικό, που επηρεάζει την ίδια τη δημοκρατική λειτουργία του συστήματος. Σύμφωνα με το δικαιικό μας σύστημα, πάντα μια ενέργεια κρίνεται ως προς τη νομιμότητά της με βάση τον νόμο, ο οποίος ίσχυε στον χρόνο εκείνον, που αυτή η ενέργεια τελέστηκε. Δεν μπορείς δηλαδή με έναν νεότερο νόμο να "παράγεις" "εγκληματίες" από παλαιότερες δράσεις τους …δράσεις, οι οποίες δεν ήταν παράνομες στην εποχή της τέλεσής τους. Όταν λοιπόν ενεργείς "τιμωρητικά" για κάποιους πολίτες, εννοείται ότι σε κάποιον βαθμό τους έχεις καταστήσει "εγκληματίες". Αυτό είναι παράνομο να γίνεται με έναν νεότερο νόμο …Είναι παντελώς παράνομο και παράλογο.
Αυτόν τον παραλογισμό μπορεί να τον καταλάβει κάποιος, αν σκεφτεί ένα αντίστοιχο παράδειγμα σε έναν άλλον τομέα της δημόσιας ζωής. Για παράδειγμα, υπάρχει για κάποιους κλάδους του δημοσίου σε ισχύ ένας νόμος, ο οποίος απαγορεύει τον κομματισμό στους υπαλλήλους τους. Τον απαγορεύει ρητώς και κατηγορηματικώς με την απειλή της απόλυσης …"Ευαίσθητους" κλάδους, όπως είναι για παράδειγμα αυτός της Δικαιοσύνης. Με απόφαση της Κυβέρνησης αυτός ο νόμος μπορεί να γενικευτεί και να ισχύσει για ολόκληρο τον δημόσιο τομέα.
Δικαίωμα της Κυβέρνησης είναι να το κάνει αυτό και να απειλεί τους δημοσίους υπαλλήλους με απόλυση σε περίπτωση που αναπτύσσουν κομματική δραστηριότητα. Είναι δυνατόν όμως αυτός ο νόμος να έχει ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ισχύ και να αφορά τους υπαλλήλους εκείνους, οι οποίοι ανήκαν σε κομματικούς μηχανισμούς τα προηγούμενα χρόνια; Είναι δυνατόν να "κριθούν" αναδρομικά οι υπάλληλοι για παλιές τους νόμιμες επιλογές και να τιμωρηθούν με βάση έναν νέο νόμο που τις καθιστά παράνομες;
Σε μια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να απολυθούν σχεδόν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, εφόσον, αφού μέχρι τώρα δεν ήταν παράνομη η κομματικοποίησή τους, το πιθανότερο είναι να ήταν επιλογή των περισσοτέρων σε μια Μεταπολίτευση, όπου χωρίς τη βοήθεια του κόμματος δεν "προόδευες". Πόσο βλάκας και εγκληματίας είναι αυτός, ο οποίος μπορεί και μόνον να σκεφτεί να βάλει τον όρο "Αναδρομικότητα" σε μια τέτοια κατάσταση; Ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν το σκέφτηκε αυτό, αναζητώντας νομική "φόρμουλα", για να "απολύσει" χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους. Και όμως; …Αυτό το έκανε η "σαβούρα" της Κοζάνης …Η πανάσχετη σε νομική κατάρτιση, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ.
Τα πράγματα είναι απλά. Απειλείται η ίδια η Δημοκρατία, όταν επιτρέπει στον νόμο να γίνεται όργανο φασιστικών πρακτικών. Δεν μπορεί ο νεότερος νόμος να λειτουργεί ως "δίχτυ", για να μπορεί η εξουσία να "στοχεύει", να "πιάνει" και στη συνέχεια να τιμωρεί επιλεκτικά όποιους θέλει με βάση τα χαρακτηριστικά τα οποία η ίδια επιλέγει. Ο νόμος δεν μπορεί να λειτουργεί ως "εργαλείο" τιμωρίας ανεπιθύμητων. Φαντάζεται κάποιος η δημοκρατική μας κοινωνία να θέσει τον σταλινισμό εκτός νόμου —όπως καλή ώρα τον ναζισμό— και να μην προσλαμβάνονται πλέον ως Πανεπιστημιακοί άνθρωποι, οι οποίοι υπήρξαν μέλη αυτής της εγκληματικής "συμμορίας"; Τι θα γίνει αν ένας τέτοιος νόμος έχει και αναδρομική ισχύ και άρα πιάνει και τον Λοβέρδο; …Να απολυθεί ο Λοβέρδος από το Πανεπιστήμιο, γιατί, ως σταλινικός που υπήρξε, δεν δικαιούται πρόσληψης στο δημόσιο.
Κατάλαβε ο αναγνώστης για τι πράγμα μιλάμε; Κατάλαβε ο ίδιος ο Λοβέρδος για τι πράγμα μιλάμε; Αυτό είναι φασισμός. Αυτό είναι ο απόλυτος φασισμός. Αυτό απαγορεύεται δια ροπάλου. Δεν υπάρχει δημοκρατία, που μπορεί να αντέξει τέτοια φασιστική λογική. Δεν υπάρχει δημοκρατία, που να επιτρέπει στους φασίστες να εκμεταλλεύονται τη νομοθετική τους δυνατότητα σαν "όπλο" εναντίον των πολιτών. Αυτήν την "εκτροπή" όχι μόνον την αναγνωρίζει ο συνταγματικός μας νόμος και την απαγορεύει, αλλά προσπαθεί να κατευθύνει τα πράγματα στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση …Προς την κατεύθυνση εκείνη, την οποία θα πρέπει να γνωρίζει —και θα την διαλαλούσε αν αφορούσε τον ίδιο— ο "συνταγματολόγος" Λοβέρδος.
Επειδή το δημοκρατικό σύστημα θέλει να ευνοήσει τα μέγιστα τον άνθρωπο, σου δίνει τη δυνατότητα —αν και εφόσον ένας πιο πρόσφατος νόμος είναι πιο "ευεργετικός"— να επικαλεστείς τον "ευεργετικό" νόμο και να απορρίψεις εκείνον, ο οποίος ίσχυε τη στιγμή της τέλεσης μιας πράξης. Σου επιτρέπει, δηλαδή, αν θέλεις ή αν σε βολεύει, να "πας" προς το "ευμενέστερο", αλλά σου απαγορεύει ρητώς να πας προς το "δυσχερέστερο". Το να είναι δηλαδή ο πιο πρόσφατος νόμος χειρότερος ή αυστηρότερος από τον προηγούμενο, δεν σημαίνει ότι αφορά κάποιον, ο οποίος έχει διασφαλιστεί άπαξ από τον νόμο εκείνον, ο οποίος ίσχυε την εποχή που ενεργούσε.
Αυτό, όμως, δεν είναι που ισχύει και για την περίπτωση των "αιωνίων"; Δεν πρέπει να αναζητήσουμε τον νόμο εκείνον, ο οποίος ίσχυε στην εποχή που έκαναν όλοι αυτοί τα "συμβόλαιά" τους με την πανεπιστημιακή "κοινότητα"; Η εγγραφή στα Πανεπιστήμια μετά από τις Πανελλήνιες Εξετάσεις αποτελούσε μια "δικαιοπραξία" μεταξύ κράτους και πολίτη …Μια νόμιμη σύμβαση, την οποία ρύθμιζε ένας συγκεκριμένος νόμος …Ένας νόμος-πλαίσιο εκείνης της εποχής. Από τη στιγμή που ο νόμος τότε επέτρεπε σε κάποιον, ο οποίος είχε εισαχθεί σε μια ανώτατη σχολή, να ολοκληρώσει τις σπουδές του σε όποιον χρόνο τον βόλευε, χωρίς να υπάρχει οποιαδήποτε περιοριστική "οροφή" χρόνου, δεν μπορεί ο νόμος αυτός να καταστεί παράνομος με έναν νεότερο νόμο. Δεν μπορεί ένας νεότερος νόμος να καταστήσει παράνομους όλους τους πολίτες, οι οποίοι έκαναν χρήση των ευεργετημάτων του προηγούμενου νόμου …Του νόμου εκείνου, ο οποίος ίσχυε όταν έλαβε χώρα η μεταξύ τους δικαιοπραξία.
Οι νεότεροι νόμοι αφορούν τις νεότερες δικαιοπραξίες μεταξύ των νεότερων συμβαλλόμενων μερών"…Από εδώ και πέρα" είναι η λογική τους …Από εδώ και πέρα μπορεί να αποφασίσει το κράτος με έναν νόμο ότι οι φοιτητές, όταν πάψουν να έχουν αυτήν την ιδιότητα, θα πάψουν ταυτόχρονα να ανήκουν στην κοινότητα των δυνάμει πτυχιούχων …Να αποφασίσει το κράτος ότι από τους εισακτέους μιας χρονιάς και έπειτα δικαίωμα στην ιδιότητα τού "Επί Πτυχίω" θα έχει για παράδειγμα κάποιος μόνον για τρία χρόνια μετά το πέρας της υποχρεωτικής φοίτησης. Ας ορίσει εκ νέου τι σημαίνει η ιδιότητα του φοιτητή και ας προσδιορίσει τα όρια μεταξύ των οποίων θα "κινείται" αυτή η ιδιότητα. Τα ελάχιστα όρια υπάρχουν εξ’ ορισμού, εφόσον τα Πανεπιστήμια έχουν συγκεκριμένα προγράμματα σπουδών και τα ανώτατα όρια μπορεί να τα ορίσει το κράτος με νόμο.
Αυτός ο νόμος, όμως, δεν θα αφορά κανέναν άλλο εκτός από εκείνους που θα προβλέπεται. Τους παλαιότερους τους αφήνεις να τους "σβήσει" ο χρόνος και ο θάνατος των θνητών. Τι θα το κάνουν το πτυχίο άνθρωποι, οι οποίοι βρίσκονται σε ηλικία σύνταξης ή έχουν ξεπεράσει τα όρια ηλικίας για διορισμούς; "Διακοσμητική" αξία έχουν γι' αυτούς τα πτυχία. Γι' αυτόν τον λόγο τούς αφήνεις απλά να υπάρχουν γραμμένοι σε κάποιους καταλόγους …Αυτό είναι το σωστό …Το ηθικό, το οποίο είναι και νόμιμο. Σε διαφορετική περίπτωση καταρρέει όλο το συνταγματικό σκεπτικό.
Σε διαφορετική περίπτωση δεν υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία μεταξύ των πολιτών. Δεν είναι δυνατόν να αφήνεις πολίτες χωρίς την προστασία τού Συντάγματος. Επιπλέον είναι και ανήθικο. Αποκαλύπτει μικροψυχία. Γιατί να στερηθεί κάποιος τη χαρά της "επιστροφής" στην πρώτη του "Ιθάκη"; …Στη δική του "Ιθάκη", την οποία στερήθηκε, για να κάνει τα μεγάλα του "ταξίδια"; Όλοι μας έχουμε δει κατά καιρούς ανθρώπους στα βαθιά γεράματα να ολοκληρώνουν σπουδές, επειδή για λόγους "ανώτερης βίας" —συνήθως οικονομικούς ή οικογενειακούς— δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν στον κατάλληλο χρόνο και μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία το έκαναν.
Κόστιζαν τίποτε όλοι αυτοί στην κοινωνία κατά τη διάρκεια της "απουσίας" τους; Ήταν όλοι αυτοί κάποια συγκεκριμένη απειλή για την κοινωνία; Ήταν όλοι αυτοί απειλή για την αγορά εργασίας; Βγήκαν ποτέ επιστημονικά σωματεία ή σύλλογοι να καταγγείλουν κάποια παρανομία εκ μέρους τους; Ζήτησαν ποτέ διορισμούς ή επιδόματα και αύξαναν το κόστος λειτουργίας του κράτους; Ποτέ δεν έγινε αυτό, γιατί ποτέ δεν απειλήθηκαν τα συμφέροντα κανενός, εξαιτίας των "καθυστερημένων" της εκπαίδευσης.
Πτυχίο Κεφάλαιο.
Αν αυτό όμως είναι το ηθικό μέρος του ζητήματος, υπάρχει και το πρακτικό. Δεν είναι μόνον ανήθικο για το κράτος να διαγράψει αυτούς τους πολίτες από τα "κατάστιχά" του, όπου τους διατηρεί χωρίς κόστος …Υπάρχει και το νομικό μέρος, το οποίο αφορά καθαρά πρακτικές παραμέτρους. Δεν είναι μόνον ανήθικο το κράτος σε περίπτωση που τους διαγράψει, αλλά είναι και παράνομο ταυτόχρονα. Υπάρχουν ποινικές ευθύνες γι' αυτούς που θα το επιχειρήσουν, έστω κι αν αυτό το κάνουν με τη "βούλα" του κράτους. Γιατί; …Γιατί το πτυχίο είναι πάνω απ’ όλα ένα βασικό περιουσιακό στοιχείο για τον άνθρωπο …Το πολυτιμότερο και μοναδικό για πολλούς συνανθρώπους μας. Το δικαίωμα της κατοχής περιουσίας είναι απαραβίαστο για το ελληνικό Σύνταγμα. Ως εκ τούτου η περιουσία του ανθρώπου προστατεύεται. Μόνον ανώτερες κοινωνικές ή εθνικές ανάγκες μπορούν κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να γίνουν αιτία να δημευτεί ή να απαλλοτριωθεί ή να καταστραφεί μια ιδιωτική περιουσία.
Άρα, τι πρέπει να δούμε; …Αν το Πτυχίου είναι μια μορφή περιουσίας και άρα μια μορφή κεφαλαίου. Είναι δηλαδή το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο για κάποιους πολίτες μόνον μεταφορικά ή αυτό ισχύει και κυριολεκτικά; Στην Ελλάδα —και με βάση την μέχρι τώρα λειτουργία του εκπαιδευτικού μας συστήματος— το Πτυχίο είναι μια μορφή Κεφαλαίου για το κάτοχό του …Μια ολοκληρωμένη, πλήρης και αναγνωρισμένη μορφή Κεφαλαίου, εφόσον ο κάτοχός του ανταμείβεται με επιπλέον παροχές κατά την εργασία του. Το γεγονός, δηλαδή, ότι στο μισθολόγιο τού Δημοσίου υπάρχει παράμετρος "πτυχίο", η οποία δικαιολογεί καταβολή επιδόματος —και άρα αύξηση του μισθού— αυτό αποτελεί απόδειξη της "κεφαλαιοποίησης" του πτυχίου. Με μόνον αυτό το στοιχείο μπορεί να αποδείξει κάποιος ότι το κάθε Πτυχίο αποτελεί μια ατόφια μορφή κεφαλαίου, το οποίο αναγνωρίζει το κράτος στον ιδιοκτήτη του.
Το πτυχίο, δηλαδή, δεν αποτελεί απλά προϋπόθεση και τεκμήριο εξειδίκευσης για ένα επάγγελμα που απαιτεί τέτοια εξειδίκευση —ώστε να αντιμετωπιστεί ως "πάσο" ή "άδεια"—, αλλά αποτελεί "κεφάλαιο" με απολύτως προσδιορισμένη "απόδοση" για τον κάτοχό του, ανεξαρτήτως της εργασίας την οποία θα κληθεί να κάνει. Δεν είναι "πιστοποιητικό", το οποίο παρέχεται από το κράτος και απλά αποδεικνύει κάποια σεμιναριακού τύπου εκπαίδευση. Δεν είναι ένα "δίπλωμα" Excel ή ένα δίπλωμα οδήγησης, το οποίο είναι απολύτως απαραίτητο για μια πρόσληψη λογιστού ή οδηγού. Δεν είναι καν "άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος". Το Πανεπιστημιακό Πτυχίο είναι κεφάλαιο, ανεξαρτήτως του είδους της γνώσης που περιγράφει και πιστοποιεί. Είναι κεφάλαιο, το οποίο δίνει έξτρα "απόδοση" στον ιδιοκτήτη του, ανεξαρτήτως της εργασίας που καλείται να εκτελέσει. Μηχανικοί εργάζονται για παράδειγμα στις εφορίες —σε άσχετο αντικείμενο με την επιστήμη τους— και παίρνουν επίδομα πτυχίου, χωρίς να το χρησιμοποιούν στην εργασία τους.
Αυτή είναι η απόλυτη απόδειξη της κεφαλαιοποίησης του Πτυχίου. Αυτή όμως η κεφαλαιοποίηση του Πτυχίου αυτόματα επιβάλει συγκεκριμένους χειρισμούς σ' ό,τι το αφορά …Σ' ό,τι αφορά τον χειρισμό του και την αντιμετώπιση των ιδιοκτητών του. Εφόσον δηλαδή διαπιστώσαμε ότι το Πτυχίο είναι μια μορφή κεφαλαίου, θα πρέπει να δούμε σε ποιον πραγματικά ανήκει αυτό το κεφάλαιο. Αν το Πτυχίο αποτελούσε μια δωρεάν παροχή του κράτους προς τον κάτοχό του, θα του έδινε νομιμοποίηση να του το "αφαιρέσει" σε περίπτωση που έκρινε ότι υπήρχε λανθασμένη χρήση ή ακόμα και παρατεταμένη αχρησία. Αυτό το δικαίωμα θα το είχε το κράτος, αν πλήρωνε το ίδιο τις σπουδές του πτυχιούχου. Σε μια τέτοια περίπτωση το ίδιο το κράτος θα ήταν ο ιδιοκτήτης αυτού του κεφαλαίου και ο κάτοχός του απλά ένας περιστασιακός διαχειριστής του.
Όμως, έτσι όπως ήταν από ιδρύσεως του ελληνικού κράτος δομημένο το σύστημα παιδείας, αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει. Το "κεφάλαιο" πανεπιστημιακό πτυχίο δεν υπήρξε ποτέ μια δωρεάν παροχή του κράτους προς κάποιους, οι οποίοι πληρούσαν κάποια συγκεκριμένα κριτήρια. Η Ελλάδα ποτέ δεν υπήρξε μια σοβιετικού τύπου "λαϊκή" Δημοκρατία, ώστε το κράτος να αναλαμβάνει εξ’ αρχής τα έξοδα και τη μέριμνα της δημιουργίας του επιστημονικού του δυναμικού, ώστε να το αντιλαμβάνεται ως απλό εξειδικευμένο προσωπικό χωρίς παραπάνω δικαιώματα. Στη σοβιετική Ρωσία μπορούσε το κράτος μόνο του να αποφασίζει ποιων τα πτυχία θα τους οδηγούσαν στην "επιστήμη" και ποιων στα "εργοστάσια". Δικό του ήταν το "καρπούζι" και δικό του και το "μαχαίρι". Στην Ελλάδα αυτό δεν ίσχυε ποτέ. Στην Ελλάδα την εκπαίδευση την παρείχε το κράτος ως "δωρεάν" επιλογή για ανθρώπους, οι οποίοι με ιδιωτικά κριτήρια θα την επέλεγαν …Για ανθρώπους, οι οποίοι με τα ιδιωτικά τους χρήματα θα χρηματοδοτούσαν την επιλογή τους.
Στην πραγματικότητα, δηλαδή, ποτέ δεν υπήρχε στην Ελλάδα δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση.Στην Ελλάδα υπήρχε —υπό τις προϋποθέσεις σκληρών εξετάσεων και μεγάλων αποκλεισμών— ελεύθερη "πρόσβαση" στην εκπαίδευση με χρήση ιδίων πόρων στα όσα αυτή απαιτούσε για την ολοκλήρωση της διαδικασίας της. Το κράτος έβαζε απλά ένα "έπαθλο" σε μια εξαιρετικά δύσκολη, εξόχως δαπανηρή και βέβαια χρονοβόρα διαδικασία …Έβαζε ένα "δώρο", που, για να το "πλησιάσεις" και να το αποκτήσεις, δεν έφτανε μόνον να "στύψεις" το μυαλό σου, αλλά θα έπρεπε να ξοδέψεις και μια περιουσία …Ένα "έπαθλο", που, για να το αποκτήσεις, προϋπέθετε δύο πράγματα ταυτόχρονα: Μυαλό και χρήμα.
Αν κάποιος δεν διέθετε κάτι απ’ αυτά τα δύο, απλά δεν μπορούσε καν να συμμετάσχει στον αγώνα γι' αυτό το πανάκριβο "έπαθλο". Άπειροι άνθρωποι, οι οποίοι είχαν τις πνευματικές δυνατότητες, δεν σπούδασαν ποτέ, γιατί απλούστατα δεν είχαν τις απαραίτητες οικονομικές δυνατότητες. Το κράτος γι' αυτόν τον λόγο δεν έβαζε "οροφή" στον χρόνο αποφοίτησης. Πώς να βάλει, όταν δεν προσφέρει σχεδόν τίποτε στη "δωρεάν" παιδεία του;
Περνάει κάποιος σε ένα Πανεπιστήμιο σε κάποια γωνιά της χώρας και το κράτος δεν ενδιαφέρεται πέρα από μια ανακοίνωση της "επιτυχίας" του. Του προσφέρει ένα κάθισμα σε ένα αμφιθέατρο και λιγότερα βιβλία ανά έτος ακόμα και από αυτά που δίνει στο Λύκειο. Από εκεί και πέρα δεν το ενδιαφέρει πώς θα πάει εκεί ο φοιτητής, πού θα μείνει, τι θα τρώει. Αυτά τα θεωρεί προβλήματα της οικογένειάς του, παρ' όλο που αυτό "προσφέρει" δωρεάν παιδεία. Γι' αυτόν τον λόγο δεν έβαζε "ταβάνι" …Για να μην πιέζουν οι "επιτυχόντες" για παροχές. Γι' αυτόν τον λόγο έκανε το "κορόιδο" και δεν έβαζε "ταβάνι" στον χρόνο ολοκλήρωσης των σπουδών.
Στην Ελλάδα, δηλαδή, υπήρχε ένας ιδιότυπος "συνεταιρισμός" κράτους και γονέων, όπου το κράτος έβαζε το οικονομικά πιο φτηνό μέρος της εκπαίδευσης και οι γονείς το πιο ακριβό μέρος, που είναι αυτό της διαβίωσης. Πιο ακριβά δηλαδή κόστιζε στους γονείς ο φοιτητής, παρά στο κράτος που τον εκπαίδευε. Γι' αυτόν τον λόγο το "κεφάλαιο"-πτυχίο ήταν και εξακολουθεί να είναι μια μεγάλης αξίας "επένδυση" για τον κάτοχό του και άρα αποτελεί περιουσιακό στοιχείο με συγκεκριμένη ελάχιστη αξία …Μια επένδυση, η οποία —όπως είπαμε— για την κατάκτησή της δεν απαιτεί μόνον το μυαλό τού κατόχου του, αλλά και μεγάλο μέρος του πλούτου του …Μια επένδυση, την οποία μπορεί κάποιος να την υπολογίσει απόλυτα …Μια επένδυση, η οποία καθημερινά προκαλεί οικονομική "αιμορραγία" σε εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες.
Σύμφωνα με επίσημες στατιστικές, η εισαγωγή στα ΑΕΙ ή στα ΤΕΙ στοιχίζει στους γονείς —σε σημερινές τιμές— πάνω από 14.000 ευρώ μόνον σε φροντιστήρια. Από εκεί και πέρα αρχίζει ένας μαραθώνιος εξόδων τεράστιων για τη μέση ελληνική οικογένεια. Το κράτος παρέχει σε ελάχιστους δωρεάν στέγη και διατροφή και κανένα από τα λοιπά έξοδα διαβίωσης. Για τους πολλούς όλα αυτά τα τεράστια έξοδα πρέπει να πληρωθούν από τις οικογένειές τους. Στέγη σε μια ξένη πόλη και μακριά από την οικογενειακή εστία — και μάλιστα σε δωδεκάμηνη βάση για το κάθε έτος σπουδών. Διατροφή και λοιπά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων και των μεταφορικών τους εξόδων, δημιουργούν ένα εξαιρετικά μεγάλο κονδύλιο …Ένα κονδύλιο, το οποίο για σχολές μεγάλης διάρκειας φοίτησης, όπως είναι το Πολυτεχνείο, γίνεται τεράστιο.
Με λίγα λόγια, ένας φοιτητής για την οικογένειά του κοστίζει το ελάχιστο όσο ένας κοινός εργαζόμενος, εφόσον το κόστος ζωής του είναι όμοιο με το κόστος ζωής ενός κοινού εργαζόμενου. Ενοίκιο, διατροφή και λοιπά έξοδα δεν μπορούν να είναι λιγότερα από ένα ποσό των 600 ευρώ τον μήνα για πέντε χρόνια. 600*12*5=36.000 ευρώ — αν βέβαια όλα πάνε καλά και ο φοιτητής ολοκληρώσει τις σπουδές του στον ιδανικό χρόνο. 36.000+14.000=50.000 ευρώ μαζί με τα έξοδα της εισαγωγής. Μιλάμε για ένα τεράστιο ποσό για τη μέση ελληνική οικογένεια εργαζομένων. Ποσό, που για οικογένειες μη προνομιούχες έγινε επιλογή "θανάτου". Κάποιοι επέλεξαν να μην αποκτήσουν ποτέ σπίτια, για να δώσουν στα παιδιά τους πτυχία. Κάποιοι στερήθηκαν περιουσιακά τους στοιχεία, για να αποκτήσουν "άυλη" περιουσία τα παιδιά τους.
Αυτό το "ποσό" είναι μια "επένδυση" για ένα "κεφάλαιο", το οποίο λέγεται Πτυχίο. Είναι όπως τα σπίτια, που φτιάχνουν οι άνθρωποι, για να ζήσουν μ' αυτά. Όμως, όπως συμβαίνει και με τα σπίτια, κάποια ολοκληρώνονται στον χρόνο που προβλέπεται και κάποια όχι. Κάποια, για τον οποιοδήποτε λόγο, μένουν "γιαπιά" …Νόμιμα γιαπιά, όμως, δεν ολοκληρώνονται μόνον εις βάρος των συμφερόντων των κατόχων τους και όχι εις βάρος της κοινωνίας. Υπάρχει πιθανότητα να πάει το κράτος και να γκρεμίσει ένα νόμιμο γιαπί σε ένα νόμιμο οικόπεδο, επειδή ο ιδιοκτήτης του δεν το αποπεράτωσε; …Όχι βέβαια. Γιατί; …Γιατί ο Συνταγματικός Νόμος προστατεύει τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη.
Αυτό ακριβώς είναι το λεπτό σημείο. Το Πτυχίο είναι κεφάλαιο, το οποίο ανήκει στον ιδιοκτήτη του και απλά μέσω αυτού μπορεί να ασκήσει ένα επάγγελμα …Δεν είναι "Άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος", η οποία ανήκει στο κράτος και παρέχεται στον ιδιώτη …Δεν είναι "Άδεια", την οποία ο "ιδιοκτήτης" της, που είναι το κράτος, μπορεί να την ανακαλέσει όποτε αυτό κρίνει, είτε επειδή δεν γίνεται ορθή χρήση της είτε επειδή δεν έγιναν σεβαστά τα χρονικά όρια που έχει θέσει ως προθεσμίες. Ο Πτυχιούχος θα είναι τέτοιος μέχρι να πεθάνει, είτε αυτό αρέσει στο κράτος είτε όχι. Ο Αδειούχος θα παραμένει τέτοιος για όσο διάστημα επιθυμεί το κράτος, είτε αυτό του αρέσει του ιδίου είτε όχι. Αυτή είναι η διαφορά και πρέπει να είναι κάποιος πολύ άσχετος για να μην την καταλάβει.
Εφόσον λοιπόν κάποιος μπορεί να αποδείξει ότι το Πτυχίο του ελληνικού Πανεπιστημίου είναι ΚΕΦΑΛΑΙΟ για τον κάτοχό του, αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί και ως τέτοιο. Εφόσον επίσης ακόμα και η παραμέληση —έστω και σε βαθμό "εγκληματικό"— αυτού του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ γίνεται αποκλειστικά εις βάρος των συμφερόντων του ιδιοκτήτη του και όχι εις βάρος της κοινωνίας ή του κράτους, ευνόητο είναι ότι δεν "παράγει" έννομο συμφέρον για την κοινωνία, ώστε το κράτος να επέμβει, προκειμένου να την προστατεύσει. Ο νόμος, ο οποίος προβλέπει τη διαγραφή φοιτητών, είναι παράνομος, γιατί απλούστατα παραβιάζει το Σύνταγμα. Παραβιάζει το άρθρο εκείνο, το οποίο προβλέπει την προστασία της ιδιωτικής περιουσίας. Δεν δικαιολογείται από καμία διάταξή του, που αφορά αναγκαστικές "απαλλοτριώσεις", εφόσον δεν προκύπτει ζημιά για το κράτος ή το κοινωνικό σύνολο.
Μπορεί το κράτος να παρανομεί;
Αν συνδυάσουμε τα παραπάνω περί αναγκαστικής γνώσης του νόμου και της ταύτισης του Πτυχίου με την έννοια του κεφαλαίου, εύκολα βγάζει κάποιος το συμπέρασμα ότι οι νόμοι —και οι περιορισμοί τους οποίους αυτοί συνεπάγονται— δεν αφορούν μόνον τους πολίτες. Ακόμα και το ίδιο το κράτος πρέπει να ελέγχεται και να περιορίζεται στις ενέργειές του. Εφόσον κοινοί άνθρωποι αποφασίζουν για τις πράξεις του, πρέπει να ελέγχεται και το ίδιο …Να ελέγχεται, εφόσον μπορεί και το ίδιο να παρανομήσει αν αγνοεί τη νομιμότητα των νόμων, τους οποίους με τη δύναμή του επιχειρεί να επιβάλει. Δεν αρκεί δηλαδή μόνον η θέλησή του, ώστε να επιβληθεί ένας νόμος. Τον νόμο τον επιβάλει πρώτα η ίδια η νομιμότητά του και μετά η δύναμη του κράτους.
Δεν μπορεί το κράτος να "υιοθετεί" άκριτα ό,τι νόμους τού "πλασάρουν" οι άσχετες Διαμαντοπούλου και οι Λοβέρδοι και να έχει την απαίτηση το βάρος τού ελέγχου να το επωμίζονται οι πολίτες, οι οποίοι τυχόν θίγονται σαν να ήταν έμπειροι νομικοί. Οι νόμοι, τους οποίους ο νόμος τούς "αναγκάζει" να γνωρίζουν —ακόμα κι όταν δεν τους ξέρουν—, είναι οι απλοί νόμοι …Οι νόμοι, οι οποίοι δεν προκαλούν προβλήματα στην προσωπική τους ασφάλεια …Οι νόμοι, οι οποίοι δεν απειλούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα …Οι νόμοι οι απλοί, οι οποίοι έχουν σχέση με τα διαχειριστικά και όχι με τα ουσιαστικά ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία βρίσκονται υπό την προστασία του Συντάγματος.
Αυτά, τα οποία λέμε, είναι τα βασικά και τα θεμελιώδη για μια στοιχειωδώς ευνομούμενη κοινωνία. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, κάθε φορά που αλλάζει ο οικοδομικός κώδικας, να σημαίνει πανεθνικός "συναγερμός". Δεν μπορεί, κάθε φορά που αλλάζει, να ψαχνόμαστε, για να μάθουμε αν μας ανήκουν ή όχι τα σπίτια μας ή τα γιαπιά μας …Αν θα εξακολουθήσουν να στέκονται όρθια ή αν θα μας τα γκρεμίσουν.Η όποια αλλαγή του οικοδομικού κώδικα ενδιαφέρει αυτούς που ΘΑ χτίσουν στο μέλλον και όχι αυτούς οι οποίοι έχουν ήδη χτίσει, είτε έχουν ολοκληρώσει την κατασκευή τους είτε όχι.
Η αλλαγή, όμως, πάντα θα έχει σχέση με τα "δευτερεύοντα" και όχι με τα "πρωτεύοντα" και τα θεμελιώδη …Δεν μπορεί η αλλαγή αυτού του κώδικα να προβλέπει μεταξύ άλλων την κατάσχεση του "γιαπιού", αν δεν έχει αυτό ολοκληρωθεί στον χρόνο τον οποίον αυθαίρετα "εμπνεύστηκε" ένας γελοίος υπουργός. Τα θέματα της ιδιοκτησίας δεν μπορούν να αφορούν τον οικοδομικό κώδικα. Αυτά είναι θέματα του Συνταγματικού Νόμου.
…Απλά πράγματα. Είναι δυνατόν να πάει μια μέρα στο οικόπεδό του και να βρει ανθρώπους να το γκρεμίζουν, επειδή έληξε ο χρόνος που μόνοι τους κάποιοι φιλόδοξοι "υπουργάρες" προέβλεπαν για την κατασκευή; Τι θα του πουν; …Ότι αποφάσισαν —για λόγους "οικονομίας" και "νοικοκυροσύνης"— να "ξεκαθαρίσουν" τα πράγματα στις Πολεοδομίες και άρα θα έπρεπε να διαγράψουν από τα μητρώα τους τούς "αιώνιους" κατασκευαστές; …Ότι με έναν νόμο, ο οποίος πέρασε "νύχτα" από τη Βουλή, αποφάσισαν ότι θα έδιναν δύο χρόνια παράταση για να ολοκληρώσουν οι "αιώνιοι" τις κατασκευές τους; …Ότι θα έπρεπε ο "κατασκευαστής" να γνωρίζει ότι το "γιαπί" του έχει ημερομηνία λήξης; …Θα του πουν ότι άγνοια νόμου δεν νοείται;
Δεν υπάρχει νόμος, ο οποίος να επιτρέπει ακόμα και στο κράτος να μπαίνει στην ιδιοκτησία του ανθρώπου. Γιατί θα μπορούσε άλλωστε να το κάνει αυτό, αν κάτι τέτοιο δεν εξυπηρετούσε το κοινό συμφέρον ή τη δημόσια ασφάλεια; Γιατί θα έπρεπε το κράτος να εφεύρει έναν νόμο, που να απειλεί τους ιδιοκτήτες των "γιαπιών"; Εφόσον η κοινή λογική θεωρεί ότι οι "απώλειες" της ελλιπούς "κατασκευής" δεν θίγουν τα κοινά συμφέροντα της κοινωνίας, παρά μόνον αυτά του ιδιοκτήτη, δεν έχει καμία νομιμοποίηση το κράτος να επέμβει με τελεσίγραφα και απειλές κατασχέσεων. Γιατί να του δώσει προθεσμίες, για κάτι το οποίο δεν απειλεί και άρα δεν αφορά την κοινωνία;
Το ίδιο ακριβώς δεν συμβαίνει και με τα νοητά "γιαπιά" της εκπαίδευσης; Εφόσον αυτή η εκπαίδευση, μετά το πέρας του "εύλογου" χρόνου, δεν αποτελεί μέριμνα του κράτους και αφήνεται στις τσέπες των γονέων, δεν μπορεί το κράτος να αποφασίζει μόνο του για θέματα που αφορούν τη διάρκειά τους. Δεν πληρώνει τα δωμάτια και τα εστιατόρια των φοιτητών, για να προβλέπει μόνο του διάρκειες σπουδών και να θέτει προθεσμίες. Μπορεί να "κόψει" μόνον ό,τι παρέχει το ίδιο και δεν θέλει να το παρέχει αιωνίως, γιατί δεν θέλει να το στερήσει από κάποιους άλλους. Μπορεί, για παράδειγμα, να βγάλει κάποιους "καθυστερημένους" από τις φοιτητικές εστίες, να τους στερήσει τα "πάσα" των συγκοινωνιών κλπ..
Από εκεί και πέρα, εφόσον δεν συμμετέχει σε κανένα έξοδο, αφήνει τον καθένα να "προχωρά" με τη δική του ευθύνη …Εφόσον το "ημιτελές" πτυχίο αποτελεί πληρωμένο περιουσιακό στοιχείο, αφήνεται ο ιδιοκτήτης του να το διαχειριστεί όπως μπορεί και όπως τον βολεύει. Αφήνει τον καθένα να κάνει ό,τι επιθυμεί και άρα πρέπει να ανέχεται κι αυτόν που διακόπτει τις σπουδές του …Αυτόν, ο οποίος σταματά την προσπάθειά του μέχρι να μπορέσει να ξαναξεκινήσει.... αν ποτέ το καταφέρει. Το ίδιο δηλαδή, το οποίο συμβαίνει και με την οικοδομική δραστηριότητα. Με ποια λογική λοιπόν το κράτος δεν σέβεται τον Συνταγματικό Νόμο σε μια απολύτως ανάλογη περίπτωση;
Με ποιο δικαίωμα μπορεί να διαγράψει φοιτητές και άρα να "γκρεμίσει" ανολοκλήρωτα "γιαπιά" πτυχίων; …Νόμιμα "γιαπιά", εφόσον οι ιδιοκτήτες τους πέρασαν στα Πανεπιστήμια μέσω διαγωνισμών και άρα όχι ελεύθερα και επιπλέον πλήρωσαν τεράστια ποσά για την έστω ημιτελή "κατασκευή" τους. Εδώ δηλαδή δεν μιλάμε για ένα γραφειοκρατικό θέμα, το οποίο έχει ως σκοπό την "εκκαθάριση" αρχείων, όπως συμβαίνει με τους πεθαμένους των εκλογικών καταλόγων. Δεν μιλάμε για μια "εκκαθάριση", η οποία ευνοεί την κοινωνία στη λειτουργία της και αυτοί, οι οποίοι θίγονται, δεν βρίσκονται ανάμεσά μας να διαμαρτυρηθούν. Εδώ μιλάμε για μαζική δήμευση περιουσιών ζωντανών ανθρώπων.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον νόμο αυτόν, τον οποίο θα κλιθεί να εκτελέσει η πανεπιστημιακή κοινότητα. Σε αυτήν την περίπτωση δεν διαγράφεις απλά ανθρώπους από λίστες. "Καταστρέφεις" περιουσιακά τους στοιχεία και άρα καταστρέφεις και τους ίδιους τους διαγραφέντες. Τιμωρείς πιθανότατα φτωχούς, επειδή ακριβώς ήταν φτωχοί και δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Τιμωρείς πιθανότατα ατυχείς ανθρώπους, οι οποίοι βρέθηκαν μπροστά σε ανυπέρβλητα εμπόδια και δεν μπόρεσαν να τα ξεπεράσουν. Τιμωρείς ελεύθερους ανθρώπους, οι οποίοι έκαναν επιλογές στη ζωή τους, χωρίς να επιβαρύνουν την κοινωνία και εσύ απλά μπορεί να μην συμφωνείς μ' αυτές.
Γιατί θεωρούμε δεδομένο ότι όλοι αυτοί τιμωρούνται; …Γιατί δεν εξυπηρετείς καμία ανάγκη της κοινωνίας, όταν τους αφαιρείς ένα πολύτιμο περιουσιακό —και όχι μόνον— στοιχείο. Αυτό είναι καθαρή τιμωρία, η οποία αφορά μόνον αυτούς που θίγονται …Αποκλειστικά τιμωρία, εφόσον, εξαιτίας αυτής της πράξης, δεν προκύπτει κανένα αντισταθμιστικό όφελος για την κοινωνία. Μόνον οι ίδιοι —και κανένας άλλος— είναι αυτοί, οι οποίοι θίγονται από την καθυστέρησή τους. Εξαπολύεις πογκρόμ διώξεων απέναντι σε ανθρώπους, οι οποίοι δεν έκαναν τίποτε παράνομο πέρα του να κάνουν επιλογές επιβίωσης με τις οποίες κάποιος βολεμένος καρεκλοκένταυρος απλά διαφωνεί, γιατί δεν μπορεί να τις κατανοήσει.
Γιατί το κράτος απειλεί το —για πολλούς απ’ αυτούς τους ανθρώπους— κορυφαίο περιουσιακό τους στοιχείο; Με ποια λογική αφαιρεί από κάποιους ανθρώπους ίσως το βασικότερο σημείο αναφοράς της ζωής τους; Πού απειλούνται τα συμφέροντα της κοινωνίας και το κράτος τούς αφαιρεί την περιουσία;Από τη στιγμή που δεν τους παρέχει ΚΑΜΙΑ απολύτως παροχή ή άλλο προνόμιο, το οποίο να στερεί πόρους από την κοινωνία ή να περιορίζει παροχές για τους εν ενεργεία φοιτητές, δεν έχει ούτε καν "έννομο" συμφέρον να παρέμβει. Δεν αποτελεί έννομο συμφέρον η θέλησή του να διατηρεί στα αρχεία του κάποια λιγότερα ονόματα ανθρώπων. Τα λίγα Kbytes μνήμης στους σκληρούς δίσκους των Πανεπιστημίων δεν δημιουργούν έννομο συμφέρον για το κράτος να τα επανακτήσει, διεκδικώντας τα.
Μόνον πονηρά να σκεφτεί κάποιος, πρέπει να καταλάβει ότι υπάρχει "παρασκήνιο" πίσω από αυτές τις ενέργειες. Δεν έχει λόγο το κράτος να εκδηλώσει απλά εκδικητική μανία απέναντι σε κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι δεν το ενοχλούν. Επίσης, και η στάση των κομμάτων είναι περίεργη. Τα κόμματα εξουσίας, τα οποία παρακαλάνε για ψήφους και συμπάθεια, κάθονται και δημιουργούν εχθρότητα με χιλιάδες μορφωμένους ανθρώπους μόνο και μόνο για να "καθαρίσουν" τα αρχεία των Πανεπιστημίων; …Των Πανεπιστημίων, τα οποία όχι μόνον δεν ζήτησαν κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα αντιδρούν σ' αυτήν την εκκαθάριση;
Γιατί να τους διαγράψεις όλους αυτούς από τα αρχεία, όταν δεν σου κοστίζουν τίποτε και δεν απειλούν κανέναν; Έτσι κι αλλιώς δεν θα τους βρεις μπροστά σου ως πρόβλημα. Αυτοί, οι οποίοι μπορούσαν κάποτε να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και δεν το έκαναν από επιλογή, το πιο πιθανό είναι να μην το κάνουν ποτέ εξαιτίας των ίδιων λόγων. Αυτοί, οι οποίοι κάποτε δεν μπορούσαν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους —όταν είχαν ιδανικές συνθήκες ηλικίας, χρόνου, διάθεσης και εξωτερικής υποστήριξης— δεν θα τις ολοκληρώσουν επίσης ποτέ. Δεν το έκαναν όταν είχαν κάποιες πιθανότητες και θα το επιτύχουν όταν τα πάντα είναι αρνητικά γι' αυτούς; Ποιον ενοχλούν και σε ποιον γίνονται "βάρος" όλοι αυτοί; Ποιο ζωτικό πρόβλημα της Ανώτατης Εκπαίδευσης θα λύσουν αυτές οι διαγραφές; Πώς θα ευνοηθεί με αυτές τις διαγραφές η "ανταγωνιστικότητα" των ελληνικών Πανεπιστημίων;
Όταν όμως η μικροψυχία, η αντικοινωνικότητα και πολλές φορές ο ανθελληνισμός γίνονται "ελατήρια" για την παραγωγή πολιτικής, είναι εύκολο να οδηγηθούμε σε ακρότητες όλων των ειδών και εις βάρος όλων των πολιτών. Είναι εύκολο μια άρρωστη κατάσταση ελέγχου, καταστολής και τιμωρίας των πολιτών να ξεπεράσει τα όρια και να απειλήσει την ίδια τη Δημοκρατία. Δεν απέχουμε πολύ από τον φασισμό και τη Χούντα, όταν επιβάλλονται τέτοιοι νόμοι, χωρίς να υπολογίζονται οι πολίτες. Δεν μπορεί να θυσιάζονται χιλιάδες πολίτες, για να "ελαφρύνουν" λίγο κάποιοι σκληροί "δίσκοι" και να ανακουφιστούν κάποια μαλθακά "μυαλά".
Μα, θα πει κάποιος, πώς ένας τέτοιος νόμος μπορεί να απειλήσει τη Δημοκρατία; Μήπως είμαστε υπερβολικοί, προκειμένου να υποστηρίξουμε τις θέσεις μας; Καθόλου υπερβολικοί δεν είμαστε. Το θέμα είναι να ελέγχεις πάντα το κράτος και τις αυθαιρεσίες των κρατούντων, για να μην βρεθείς προ εκπλήξεων. Όταν το κράτος "εκτροχιάζεται" και θέλει να μπαίνει στις "ζωές" των πολιτών και να τους ελέγχει και να τους τιμωρεί, μπορεί να το κάνει σε πολλά πεδία και όχι μόνον σ' αυτό της εκπαίδευσης …Ειδικά όταν αυτά αφορούν άυλα "αγαθά", τα οποία πολλοί δεν αντιλαμβάνονται στην πραγματική τους βάση και ως εκ τούτου τα υποτιμούν. Ποιος εγγυάται σήμερα στους πολίτες ότι αυτό το κράτος, το οποίο ελέγχεται από τους "δανειστές" και την Μπίλντερμπεργκ, δεν θα συνεχίσει να αυθαιρετεί εις βάρος των πολιτών του; Ποιος μας λέει ότι δεν είναι η εκπαίδευση απλά μια πρόβα τζενεράλε για ανάλογες πολιτικές; …Ένα πρώτο πεδίο, όπου το σύστημα θα κάνει "εκκαθαρίσεις" πολιτών από τις λίστες του;
Λίστες "αιωνίων" δεν έχουν μόνον τα Πανεπιστήμια. Λίστες "αιωνίων" δεν έχουν μόνον τα Νοσοκομεία. Λίστες "αιωνίων" δεν έχουν μόνον οι εκλογικοί κατάλογοι. Λίστες "αιωνίων" δραστηριοτήτων μπορούν να γίνουν πολλές. "Αιώνιοι", που να ενοχλούν το σύστημα και να θέλει να τους "καθαρίσει", μπορεί να γίνουν πάρα πολλοί. Υπό αυτήν την έννοια, γιατί να μην θεωρήσουμε ως "σωστό" και "νοικοκυρεμένο" να ελέγχει το κράτος και τους εκλογικούς καταλόγους του; Να ελέγχει ποιοι πολίτες ασκούν τα εκλογικά τους δικαιώματα και ποιοι όχι και μετά από μια παρατεταμένη "αποχή" να διαγράφει τους δεύτερους από τους εκλογικούς καταλόγους. Γιατί οι "αιώνιοι" απέχοντες των εκλογών να γεμίζουν τους καταλόγους και να απασχολούν τους σκληρούς "δίσκους" του υπουργείου Εσωτερικών; Γιατί να ξοδεύεται μελάνι για την αναπαραγωγή των λιστών, όταν αυτοί δεν συμμετέχουν; Αφού δεν πάει να ψηφίσει ένας πολίτης, γιατί να διατηρεί τα πολιτικά του δικαιώματα; …Να τα διατηρούν μόνον αυτοί, οι οποίοι πηγαίνουν συνέχεια, και ειδικά τα κομματόσκυλα.
Γίνεται αυτό; …Όχι βέβαια …Προς το παρόν τουλάχιστον. Δεν γίνεται, γιατί η ιδιότητα του πολίτη είναι το μέγιστο κεφάλαιο του ιδιώτη μέσα στην Δημοκρατία μας και τα πολιτικά του δικαιώματα αναφαίρετα. Εφόσον δεν γίνεται αυτό, γιατί να γίνει το ανάλογο με το κεφάλαιο της γνώσης; Εφόσον θα διαμαρτύρονταν όλοι οι πολίτες για μια τέτοια φασιστική αυθαιρεσία, που —άσχετα αν υποσχόταν νοικοκύρεμα και οικονομία— θα απειλούσε τα θεμελιώδη δικαιώματά τους, γιατί υπάρχουν κάποιοι, οι οποίοι σήμερα βλέπουν με "συμπάθεια" το δήθεν "νοικοκύρεμα" των Πανεπιστημίων; Μήπως έπιασε τελικά η προπαγάνδα και έπεσαν οι άμυνες των πολιτών; Μήπως στο μέλλον θα πρέπει να περιμένουμε κι άλλες τέτοιες εκπλήξεις; Μήπως κάποιοι μας δοκιμάζουν; Όταν έχεις το θράσος να απειλείς δικαιώματα μορφωμένων ανθρώπων, πόσο θα διστάσεις να απειλήσεις δικαιώματα ανθρώπων λιγότερο ισχυρών;
Το γελοίο "άλλοθι" ενός προμελετημένου εγκλήματος.
Το πιο προκλητικό στοιχείο, το οποίο καθιστά αυτόν τον νόμο απολύτως χυδαίο, είναι η απίστευτα κουτοπόνηρη μεθόδευσή του …Είναι η απίστευτη προκλητικότητά του …Είναι το "απίστευτο", το οποίο το αυθαίρετο και παράνομο κράτος προτείνει στους θιγόμενους ως "λύση" αντίδρασης …Είναι ο απίστευτος κομπλεξισμός των εξουσιαστών, ο οποίος "αναδίδεται" μέσα από τις διατάξεις αυτού του νόμου. Προκειμένου να έχουν ένα νομικό "άλλοθι", ότι δεν πέρασαν απευθείας στην πράξη της κατάσχεσης και καταστροφής περιουσιακών στοιχείων πολιτών, "εφεύραν" ένα "αντίμετρο".
Γνωρίζοντας δηλαδή ότι υπάρχει κίνδυνος να κατηγορηθούν για αυθαίρετη κατάσχεση και καταστροφή ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων, προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια "ψευδοάμυνα". Με δικολαβίστικα κόλπα έδωσαν θεωρητικά στα θύματά τους μια δυνατότητα να "σώσουν" το περιουσιακό τους στοιχείο ...Τους έδωσαν μια δυνατότητα υποτίθεται της ίδιας φύσης και βέβαια ανάλογη με αυτήν που έδωσαν σ' αυτούς, οι οποίοι έχουν αυθαίρετα και αδήλωτους ημιυπαίθριους χώρους. Πώς όμως να το "σώσουν", όταν για τη διάσωση των αυθαίρετων και των ημιυπαίθριων χώρων αρκεί μια απλή δήλωση ή αίτηση αναγνώρισης νομιμότητας, ενώ για το πτυχίο τίποτε απ' αυτά δεν φτάνει; Αποδεικνύεται για άλλη μία φορά —και με τον πιο απόλυτο τρόπο— ότι πολλοί από τους ανθρώπους, οι οποίοι κατά καιρούς μάς έχουν κυβερνήσει, είναι κοινοί καραγκιόζηδες …Δεν εξηγείται διαφορετικά.
Πώς μπορεί το κράτος να "διατάζει" πολίτες να ολοκληρώσουν σπουδές σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα; …Εδώ δεν μπορείς να "διατάξεις" φοιτητές, που αυτή είναι η δουλειά τους και θα "διατάξεις" ανθρώπους, οι οποίοι δεν ασχολούνται πλέον μ' αυτό; Επιπλέον υπάρχει και το οικονομικό θέμα στη μέση. Πώς μπορεί να τους διατάξει να ξοδέψουν χρήματα, τα οποία δεν μπορεί να γνωρίζει αν υπάρχουν διαθέσιμα και πώς μπορεί να τους διατάξει να επιτύχουν σε εξετάσεις, χωρίς να γνωρίζει την πνευματική κατάσταση στην οποία βρίσκονται τη δεδομένη περίοδο; Αν τα χρήματα μπορεί να τα δανειστεί ένας πολίτης, την μελέτη —και μάλιστα επιτυχή— από που θα την πάρει; Υπάρχει καμία λογική σ' αυτήν την απαίτηση του κράτους;
Απλά πράγματα. Με ποια λογική μπορεί να διατάξει έναν πολίτη, για παράδειγμα, ο οποίος ζει και εργάζεται στα Χανιά, να ολοκληρώσει υποχρεωτικά μέσα σε δύο χρόνια τις σπουδές που έχει εγκαταλείψει στην Ξάνθη; Πώς μπορεί να αναγκάσει έναν πιθανότατα σαραντάχρονο ή πενηντάχρονο οικογενειάρχη να εγκαταλείψει την οικογενειακή του εστία, προκειμένου να κάνει κάτι, το οποίο δεν αποτελεί προτεραιότητα και άρα επιλογή η οποία προέκυψε από τη δική του ανάγκη και τη δική του ελεύθερη βούληση; Μόνον φασίστες μπορούν να τα σκεφτούν αυτά και βέβαια μόνον ηλίθιοι μπορούν να τα προτείνουν ως "επιλογές".
Απολύτως παράνομα είναι όλα αυτά, τα οποία προτείνει αυτήν τη στιγμή το κράτος. Δεν μπορεί το κράτος να "διατάζει" πολίτες να εκτελέσουν πράξεις, τις οποίες δεν μπορεί να τις υποστηρίξει το ίδιο. Πράξεις, τις οποίες δεν μπορεί είτε να τις "επιδοτήσει" είτε να τις εξυπηρετήσει το ίδιο με τις δικές του δυνατότητες και τη δική του γραφειοκρατία. Δεν είναι περίπτωση όμοια με την περίπτωση που ζήτησε το κράτος να επιστρατευτούν πολίτες και αναγκαστικά θα πρέπει να τους πληρώσει τα "φύλλα πορείας" και τα έξοδα διαβίωσης για το χρονικό διάστημα που έχει το ίδιο προϋπολογίσει. Δεν είναι περίπτωση όμοια με την περίπτωση που ζήτησε το κράτος από πολίτες να πάνε σε μια υπηρεσία του, για να δηλώσουν το πηγάδι τους ή το αυθαίρετο ακίνητό τους. Δεν είναι περίπτωση όμοια μ' αυτήν, όπου το κράτος ζήτησε από τους πολίτες να "κινήσουν" ανενεργούς τραπεζικούς λογαριασμούς, για να καταλάβει ποιοι είναι "νεκροί", ώστε να τους δημεύσει.
Αυτή είναι μια περίπτωση τελείως διαφορετική, εφόσον το κράτος ζητάει από κάποιους πολίτες στην κυριολεξία να αλλάξουν την ίδια τη ζωή τους για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, προκειμένου να "σώσουν" κάτι, το οποίο εκ των δεδομένων τούς ανήκει, εφόσον το έχουν κερδίσει με το "σπαθί" τους στις εξετάσεις και το έχουν αναπτύξει με τα χρήματά τους στον βαθμό που μπόρεσαν. Σε ποια Δημοκρατία και με ποια λογική μπορεί το κράτος να διατάξει τους πολίτες να κάνουν κάτι τόσο χρονοβόρο και δαπανηρό, χωρίς να ξέρει τις δυνατότητες τους και χωρίς να παρέχει την παραμικρή υλική υποστήριξη σ' αυτό; Δεν παρείχε κονδύλια υποστήριξης σ' αυτούς, οι οποίοι θα έκαναν αυτά τα οποία προβλεπόταν. Δεν νομοθέτησε —όπως για παράδειγμα για τις περιπτώσεις στρατιωτικών ασκήσεων, δημοσιοϋπαλληλικών μετεκπαιδεύσεων, εγκυμοσύνης εργαζομένων— με στόχο να διευκολύνει κάποιες εξελίξεις.
Όταν ζητάς από κάποιον να ολοκληρώσει τις σπουδές του σε δύο χρόνια, πρέπει —αν μη τι άλλο— να του δίνεις δυνατότητα να εξασφαλίσει τη ζωή του αυτά τα δύο χρόνια. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, απλά δεν το ζητάς. Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί μιλάμε για χυδαία και κουτοπόνηρη μεθόδευση, που στόχο είχε μόνον να του προσφέρει ένα "άλλοθι"; Τι σημασία είχε, δηλαδή, που έδωσε κάποιες "επιλογές" σε κάποιους να "σώσουν" τα πτυχία τους; Θα μπορούσε να τους πει να μαζευτούν στην Ακρόπολη και να πέσουν απ’ αυτήν …και όποιος επιβιώσει θα πάρει το πτυχίο του. Είναι επιλογή αυτή; Γιατί λοιπόν να είναι επιλογή αυτή, που έδωσε το κράτος σε αυτήν την περίπτωση, όταν αυτός, στον οποίο δίνεται η επιλογή, δεν μπορεί να την παρακολουθήσει, είτε γιατί είναι άνεργος είτε επειδή έχει μια οικογένεια να συντηρήσει;
Πότε θα μπορούσε να έχει τέτοιου είδους απόλυτες απαιτήσεις το κράτος; Μόνον εάν μπορούσε να "δώσει" το ίδιο στους πολίτες και όχι να τους "ζητήσει". Αν μπορούσε, για παράδειγμα, με τη θέσπιση ευεργετικών νόμων να χαρίσει "υπόλοιπα" πτυχίων, θα μπορούσε να καλέσει τους πολίτες να προσέλθουν, για να εκμεταλλευτούν την παροχή του νόμου. Αν, για παράδειγμα, έλεγε το κράτος ότι, προκειμένου να "καθαρίσει" τα αρχεία του, θα προχωρούσε σε "δωρεά" και θα "χάριζε" τα Πτυχία σε όσους θα "δήλωναν" τη θέλησή τους —κάνοντας απλές αιτήσεις— να εισπράξουν αυτήν τη δωρεά.
Μόνον σε μια τέτοια περίπτωση θα είχε ένα "δικαίωμα" να διαγράψει αυτούς, οι οποίοι δεν θα συμμορφώνονταν. Αν, δηλαδή, ένας πολίτης δεν θα πήγαινε σε κάποιες προθεσμίες να πάρει αυτό, το οποίο παρείχε δωρεάν το κράτος, θα μπορούσε να θεωρηθεί αυτή η ενέργειά του ως "άρνηση" αποδοχής κρατικής δωρεάς και άρα δεν θα υπήρχε ούτε και νομικά το πρόβλημα της διαγραφής. Έγινε κάτι τέτοιο και δεν το μάθαμε ή δεν το καταλάβαμε; Δεν έγινε κάτι τέτοιο, γιατί θα ήταν παράνομο και παράλογο να μοιράζει το κράτος πτυχία χωρίς εξετάσεις. Το ίδιο όμως παράνομο και παράλογο είναι κι αυτό το οποίο έκανε.
Στην πραγματικότητα αυτό το ανάλγητο κράτος δεν έχει καν αποδείξεις ότι έκανε τα στοιχειώδη απέναντι στους ανθρώπους, τους οποίους μέσα σε μια νύχτα αποφάσισε να "κατακρεουργήσει". Δεν έκανε ούτε αυτά, τα οποία κάνει συνήθως ακόμα και για τους κατάδικους. Ούτε καν αναζήτησε τους "μελλοθάνατους", για να τους ενημερώσει με υπεύθυνο τρόπο για το πότε και με ποιόν τρόπο θα τους "εκτελέσει". Δεν έχει καν τη δυνατότητα να αποδείξει ότι έκανε κάποια τηλεφωνήματα ή έστειλε κάποια ενημερωτικά σημειώματα προς όλους τους ενδιαφερόμενους, οι οποίοι θα έχαναν ένα βασικό τους περιουσιακό στοιχείο σε περίπτωση ελλιπούς ενημέρωσης. Δεν ενδιαφέρθηκε καν να κάνει το στοιχειώδες.
Το ίδιο το κράτος, δηλαδή, που, όταν ζητάει κάτι για λογαριασμό του, στέλνει τα περιπολικά στο σπίτι του πολίτη για να τον ενημερώσουν, δεν συμπεριφέρεται το ίδιο όταν αυτή η ενημέρωση εξυπηρετεί τα συμφέροντα του πολίτη. Έχουμε άδικο; Γιατί το κράτος δεν αρκείται να "καλεί" τους στρατεύσιμους από τα τηλεοπτικά κανάλια και στέλνει την αστυνομία να τους καλέσει; Γιατί στην περίπτωση των "αιωνίων" δεν έκανε το ίδιο; Γιατί άφησε τους πολίτες να ενημερωθούν από τα τηλεοπτικά κανάλια για την αλλαγή του νόμου, που αφορούσε ένα τόσο σημαντικό θέμα της ζωής τους και δεν τους έστειλε μια επιστολή, για να "τακτοποιήσουν" την εκκρεμότητα τους, όπως κάνει με την εφορία του;
Ενώ όμως δεν ενδιαφέρθηκε να κάνει το καθήκον του, έρχεται τώρα και σε τιμωρεί σκληρά, επειδή δεν "συμμορφώθηκες". Σου ανακοινώνει —σαν να κουβαλάει όλο το δίκιο του κόσμου πάνω του— ότι στις 31-8-2014 θα διαγραφείς οριστικά από τα μητρώα των Πανεπιστημίων. Παριστάνοντας μάλιστα και τον υπέρτατο υπηρέτη του νόμου και της νομιμότητας, έρχεται να σου "υπενθυμίσει" ότι η άγνοια νόμου τιμωρείται. Αυτός, ο οποίος δεν σεβάστηκε κανέναν νόμο, έρχεται να σε τιμωρήσει για άγνοια νόμου …Αυτός, ο οποίος αγνόησε τον πλέον βασικό νόμο αυτού του κράτους —που είναι ο Συνταγματικός Νόμος—, έρχεται να σε τιμωρήσει, επειδή αγνόησες ένα νόμο-"πατσαβούρα", που σκέφτηκαν τα δουλικά της Νέας Τάξης.
Επιπλέον, εδώ τίθεται και ένα θέμα ηθικής τάξεως. Ζούμε σε μια εποχή μεγάλης οικονομικής κρίσης. Εν ενεργεία φοιτητές αναγκάζονται για λόγους οικονομικούς να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους και κάποιοι άλλοι για τους ίδιους λόγους δεν μπορούν να "παρακολουθήσουν" τις νομοθετικές ακροβασίες των ηλιθίων. Ποια εθνική ανάγκη και ποιο εθνικό ή κοινωνικό συμφέρον έκανε τόσο επείγουσα την ανάγκη να "καθαριστούν" τα αρχεία σε μια εποχή που είναι βέβαιον ότι υπάρχουν "θύματα" της οικονομίας. Σε μια τέτοια εποχή το κράτος πρέπει να είναι αλληλέγγυο προς τους πολίτες ...Σε μια εποχή που πρέπει να συμπαραστέκεται στους πολίτες ...Σε μια εποχή που πρέπει να αναβάλλει αποφάσεις επειγουσών αναγκών, οι οποίες οδηγούν τους πολίτες σε επιπλέον έξοδα ή ταλαιπωρία.
Πόσο βλάκας μπορεί να είναι αυτός, που σκέφτηκε αυτόν τον νόμο; Πόσο απάνθρωπος μπορεί να είναι; Μόνο και μόνο, δηλαδή, εξαιτίας της τεράστιας οικονομικής κρίσης, αυτός ο νόμος —ακόμα κι αν ήταν ο τελειότερος και δικαιότερος νόμος που σκέφτηκαν ποτέ τα "αστροπελέκια" του Υπουργείου Παιδείας— θα έπρεπε να μπει σε αναστολή ...Αναστολή, μέχρι να ξεπεραστεί η κρίση, εφόσον διαρκώς αυξάνονται οι πολίτες οι οποίοι "πέφτουν" οικονομικά επίπεδα και άρα αυτό αφορά και όσους θα καλούνται να σώσουν τα πτυχία τους υπό τις παρούσες συνθήκες.
Όπως εύκολα αντιλαμβανόμαστε σε αυτήν την περίπτωση, το πρόβλημα δεν είναι απλά εκπαιδευτικό, αλλά κυρίως κοινωνικό. Εδώ απειλούνται θεμελιώδη ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα. Το πρόβλημα δεν αφορά μόνον αυτούς, τους οποίους φαινομενικά στοχεύει ...Τους αφορά όλους, γιατί εκφράζει μια νεοφανή φασιστική νοοτροπία, η οποία απειλεί τους πάντες. Αυτός ο νόμος είναι ένα "καμπανάκι" για ολόκληρη την κοινωνία. Πρέπει οι πολίτες να αντιδρούν, όταν θίγονται τα δικαιώματα των πολιτών γενικά και όχι μόνον όταν το πρόβλημα φτάνει έξω από τη δική τους "πόρτα". Πρέπει οι πολίτες να είναι σε έναν συνεχή συναγερμό, γιατί οι καιροί είναι "ύποπτοι".
Όμως, για να γίνουν όλα αυτά σωστά, απαιτούνται γνώσεις και ενημέρωση από την πλευρά των πολιτών. Αυτά τα "ξεκαθαρίσματα" δεν είναι τυχαία …Είναι προμηνύματα άσχημων φαινομένων. Όταν κάποιοι αποφασίζουν να "καθαρίσουν" λίστες και αρχεία για το "καλό" μας, καλό είναι να το διπλοεξετάζουμε. Κανένας δεν ξέρει μέχρι πού μπορεί να φτάσει η "φαντασία" των "δανειστών" μας και της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Ποιος μπορεί να αποκλείσει το γεγονός ότι στο μέλλον με τον τρόπο αυτόν το κράτος θα αρχίσει να "ξεφορτώνεται" όποιον δεν του αρέσει;
Γιατί να υπάρχουν, για παράδειγμα, "αιώνιοι" συνταξιούχοι; Τώρα οι άνθρωποι ζουν περισσότερα χρόνια. Γιατί με τριάντα χρόνια εισφορών να εισπράττεις χρήματα για περισσότερα χρόνια; …Να παίρνουν συντάξεις για όσο διάστημα έχουν "ενεργή" ζωή ηλικιωμένου και μπορούν να το αποδείξουν …Να παίρνουν συντάξεις μέχρι τα 80 τους χρόνια και μετά το κράτος να κάνει "ξεκαθάρισμα". Να διαχωρίζει την "τρίτη ηλικία" των συνταξιούχων από την "τέταρτη ηλικία" των μελλοντικών επιδοματούχων της πρόνοιας. Μετά την ολοκλήρωση κάποιων συγκεκριμένων χρονικών ορίων να στερεί τη σύνταξη από τους συνταξιούχους και να τους δίνει ένα ελάχιστο επίδομα "μελλοθανάτου".
Λύσεις υπάρχουν ...Ας πάρουν τον συνταγματολόγο του Υπουργείου Παιδείας και την προκάτοχό του Διαμαντοπούλου και θα τις βρουν. Άλλωστε απασχολούσε αυτό το θέμα τον Λοβέρδο ως υπουργό εργασίας και άρα πριν πάει να λύσει τα προβλήματα της παιδείας. Οι "παντογνώστες" της γενιάς του Πολυτεχνείου ακόμα και σε μια τέτοια περίπτωση θα βρουν έναν τρόπο, για να έχουν το νομικό "άλλοθι" να τους επιτεθούν. Ας τους υποχρεώσουν —σε περίπτωση που διαφωνούν— να κάνουν μια δίχρονη "προετοιμασία" αθλητικού τύπου, για να "αποδείξουν" ότι είναι "ενεργοί" πολίτες και άρα ότι έχουν ανάγκες κανονικού ανθρώπου.
Από εκεί και πέρα να τους εξετάζουν, να τους χρονομετρούν και, αν δεν περνάνε τις προδιαγραφές, να τους "διαγράφουν" από τις λίστες των ασφαλιστικών τους ταμείων. Γιατί να τους "ταΐζει" μέχρι όσο "πάνε"; …Να τους "ταΐζει" μέχρι όσο "βολεύει" την κοινωνία …Να τους "ταΐζει" μέχρι να τους αλλάξει "κατηγορία". Μετά να τους βάζει σε μια κατηγορία με τον τίτλο "Προς Απόσυρση" …Να τους βάζει σε ένα κοινό ταμείο παρασιτικών "ληγμένων". Γιατί δεν πάει ο Λοβέρδος ν' ανοίξει τα "μάτια" του Βούρτση. Γιατί να κάθεται και όλη την ημέρα κάνει προσθαφαιρέσεις για να βγουν οι συντάξεις και δεν ακολουθεί αυτήν την "τέλεια" λύση;
Το παραμύθι των "αιώνιων" φοιτητών
και ο κατευθυνόμενος κοινωνικός ρατσισμός.
Υπάρχουν "αιώνιοι" ασθενείς ή μαθητές,
που πρέπει να διαγραφούν από αρχεία;
Όταν το κράτος υιοθετεί ρατσιστικά στερεότυπα και όρους "πεζοδρομίου", ποτέ δεν το κάνει από άγνοια ...Το κάνει εκ του πονηρού, προκειμένου να αποκτήσει άλλοθι, για να εξασφαλίσει την κοινωνική ανοχή για κάποια παράνομη ή απλά απάνθρωπη συμπεριφορά του. Φαντάζεται κάποιος να έβγαινε κάποιος Υπουργός Υγείας και να ονόμαζε τους ασθενείς των ανίατων ασθενειών "αιώνιους ασθενείς"; "Αιώνιους ασθενείς", γιατί κοστίζουν πολύ για τη μακροχρόνια θεραπεία τους και έχουν ελάχιστες πιθανότητες να θεραπευτούν. Πότε θα τους χαρακτήριζε η Πολιτεία με αυτόν τον χυδαίο και "ζημιάρικο" τρόπο; …Όταν θα ήθελε να τους "ξεφορτωθεί" και άρα όταν θα ήθελε ένα "άλλοθι", προκειμένου να το κάνει αυτό …Όταν θα ήθελε να ενεργοποιήσει κοινωνικά αντανακλαστικά, προκειμένου να κάνει αυτό, το οποίο σε διαφορετική περίπτωση θα ξεσήκωνε θύελλα διαμαρτυριών …Όταν θα ήθελε να ενεργοποιήσει τα κατώτατα ένστικτα της κοινωνίας, προκειμένου να την κάνει να σκεφτεί συμφεροντολογικά και να εγκαταλείψει τα αδύναμα μέλη της.
Αν, για παράδειγμα, ένας άθλιος Υπουργός στην εποχή των Μνημονίων θα ήθελε να δείξει στους "δανειστές" ότι φροντίζει για το "νοικοκύρεμα" της δημόσιας υγείας, θα μπορούσε να κάνει χρήση τέτοιων εγκληματικών όρων. Τι θα πει "νοικοκύρεμα" για τους εγκληματίες; Να αδειάσουν κρεβάτια νοσοκομείων, για να περιοριστούν τα έξοδα. Να μην προσφέρουν τις υπηρεσίες σε ανθρώπους, οι οποίοι έχουν πληρώσει για τις υπηρεσίες που απολαμβάνουν. Να δείξουν στην κοινωνία "έργο". Τότε θα ήταν χρήσιμος ο όρος "αιώνιοι ασθενείς", υπονοώντας "παρασιτισμό". Η κοινωνία θα έμπαινε σε λειτουργία "ενστίκτων" και θα στρεφόταν εναντίον των "ζημιάρηδων". Εναντίον αυτών, που η "ταυτότητά" τους υποδηλώνει μόνιμη οικονομική "ζημιά" για την κοινωνία, έστω κι αν αυτό δεν είναι αληθές.
Στην περίπτωση των "αιωνίων φοιτητών" συμβαίνει κάτι ανάλογο σε πολύ όμως χειρότερη μορφή. Στην περίπτωσή τους δεν υπάρχουν ούτε τα άθλια κέρδη των άδειων "κρεβατιών". Στην περίπτωσή τους δεν υπάρχουν ούτε τα εγκληματικά κέρδη από τις μειωμένες δαπάνες, εξαιτίας των λιγότερων φαρμακευτικών δαπανών. Με το "σβήσιμό" τους από τα πανεπιστημιακά αρχεία δεν αδειάζουν θέσεις για νέους φοιτητές. Απλά, κάποιοι "σκληροί δίσκοι" σε κάποιους υπολογιστές απελευθερώνουν "χώρο". Για να δικαιολογήσει λοιπόν μια απάνθρωπη συμπεριφορά, η οποία δεν προσφέρει κανένα απολύτως κοινωνικό κέρδος, χρησιμοποιεί έναν όρο παντελώς λανθασμένο. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, δεν υπάρχουν "αιώνιοι" φοιτητές, γιατί δεν είναι φοιτητές αυτοί, στους οποίους αποδίδεται ο όρος αυτός. Όταν κάποιος δεν είναι φοιτητής, δεν μπορεί να είναι και "αιώνιος".
Στην εποχή της αμορφωσιάς και της χαβούζας ο πεζοδρομιακός όρος για τους πολίτες με τις ανολοκλήρωτες σπουδές έγινε ο "εύπεπτος" και "αρνητικός" όρος τού "αιώνιου φοιτητή". Αυτός ο όρος είναι παντελώς λάθος. Τι θα πει "αιώνιος φοιτητής"; Άνθρωποι, οι οποίοι διέκοψαν για τον οποιονδήποτε λόγο τις σπουδές τους, δεν είναι πλέον "φοιτητές". Ο όρος "φοιτητής", όπως και όλοι οι όροι τους οποίους χρησιμοποιεί η επίσημη Πολιτεία, για να χαρακτηρίσει ιδιότητες πολιτών, εμπεριέχει κάποια δεδομένα. Είναι όρος, ο οποίος έχει νομικό περιεχόμενο. Όρος, όπως είναι ο "εργαζόμενος", ο "συνταξιούχος" ή ο "στρατιωτικός". Όπως δεν μπορείς να πεις εργαζόμενο έναν άνθρωπο, ο οποίος απλά ασχολείται με κάτι ή συνταξιούχο όποιον ηλικιωμένο απλά δεν εργάζεται ή στρατιωτικό όποιον απλά φορά μια φόρμα παραλλαγής, έτσι δεν μπορείς να πεις φοιτητή όποιον σου μοιάζει για τέτοιος.
Ο όρος "φοιτητής" εμπεριέχει την έννοια του "εύλογου χρόνου" σπουδών και στον οποίο χρόνο το κράτος παρέχει κάποια πράγματα ...Εξασφαλίζει κάποια δικαιώματα και παροχές προς κάποιους, οι οποίοι έχουν μπει σε διαδικασία σπουδών ...Παροχές, όπως είναι η υγειονομική περίθαλψη, η χορήγηση πάσου για έκπτωση στις συγκοινωνίες, η χορήγηση δελτίου σίτισης για εκείνους που το έχουν ανάγκη κλπ.. Όταν περάσει αυτό, το οποίο ο νόμος ορίζει ως "εύλογο διάστημα" για την ολοκλήρωση των σπουδών, το κράτος —όπως είναι και το σωστό— παύει να παρέχει το οποιοδήποτε προνόμιο ή παροχή προς τον σπουδαστή και άρα παύει να υφίσταται και ο όρος "φοιτητής".
Ο κανονικός όρος, που η Πολιτεία περιγράφει τους πολίτες με τις ανολοκλήρωτες σπουδές, είναι ο όρος: ιδιώτης "Επί Πτυχίω". Όπως υπάρχουν οι πτυχιούχοι υπάρχουν και οι "απτυχίωτοι" …Εν δυνάμει Πτυχιούχοι …Άνθρωποι με αναγνωρισμένες και κατοχυρωμένες δυνατότητες να γίνουν πτυχιούχοι. Αυτοί είναι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν ξεπεράσει το ελάχιστο απαιτούμενο χρονικό όριο για την ολοκλήρωση των σπουδών και μπορούν ανά πάσα στιγμή να διεκδικήσουν το Πτυχίο τους. Δεν είναι πτυχιούχοι, αλλά δεν είναι και απόφοιτοι Λυκείου …Μια ενδιάμεση κατάσταση με απόλυτα σαφή όρια …Όρια πανάκριβα, με ή χωρίς εισαγωγικά …Όρια, τα οποία αποτελούν προσωπικά επιτεύγματα γι' αυτούς και κανένας δεν μπορεί να τους τα στερήσει.
Τους χωρίζει από τους απόφοιτους Λυκείου το τεράστιο "χάσμα" της επιτυχίας των εισαγωγικών εξετάσεων και τους χωρίζει από τους πτυχιούχους το επίσης τεράστιο "χάσμα" της αποφοίτησης. Δεν είναι απόφοιτοι, αλλά δεν είναι και φοιτητές, όπως εκ του πονηρού τους χαρακτηρίζουν. Είναι πολίτες, οι οποίοι απλά δεν ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους και τις ανέβαλαν επ' αόριστον. Πολίτες, οι οποίοι κάνουν χρήση ενός Δικαιώματός τους κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα. Δεν τους παρέχει τίποτε το κράτος, για να χαρακτηρίζονται φοιτητές, ώστε να τους "επιτηρεί" και άρα να τους απειλεί με στέρηση της ιδιότητάς τους με πρόσχημα την προστασία των γενικών κοινωνικών συμφερόντων.
Όλοι αυτοί είναι πολίτες, οι οποίοι έχουν ένα "υπόλοιπο" σπουδών. Πολίτες, οι οποίοι κάνουν χρήση ενός περιουσιακού τους στοιχείου με τον τρόπο που επιθυμούν και ο οποίος για όσο διάστημα δεν ολοκληρώνεται είναι καθαρά εις βάρος τους. Οι ίδιοι είναι αυτοί που έχουν διαφυγόντα κέρδη από αυτήν την καθυστέρηση και όχι η κοινωνία ή το κράτος. Μάλιστα, σε αυτήν την περίπτωση θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος το αντίθετο. Η κοινωνία, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι, έχει κέρδος απ’ αυτούς, εφόσον δεν τους πληρώνει ως πτυχιούχους, ενώ πολλές φορές "εκμεταλλεύεται" δωρεάν τις γνώσεις τους. Όταν σε ένα εργοστάσιο ή σε μια επιχείρηση υπάρχουν πολλοί μορφωμένοι εργαζόμενοι χωρίς πτυχίο, υπάρχει κέρδος στη γενικότερη λειτουργία τους από τις γνώσεις τους. Επιπλέον, όλοι αυτοί δεν γεμίζουν τους διαδρόμους των πολιτικών γραφείων, αναζητώντας τον "διορισμό" ως πτυχιούχοι, εφόσον δεν είναι τέτοιοι. Κέρδος δηλαδή έχει η κοινωνία από τη δική τους ζημιά και όχι το αντίθετο.
Είναι λοιπόν ντροπή και μόνον να τους χαρακτηρίζει κάποιος αιώνιους "φοιτητές" τη στιγμή που δεν απολαμβάνουν τις παροχές που χαρακτηρίζουν τους φοιτητές. Εφόσον λοιπόν με βάση το "γράμμα" του νόμου δεν είναι φοιτητές, ευνόητο είναι πως το "αιώνιος" είναι όρος αρνητικής προπαγάνδας. Σε μια περίοδο, που το "πολιτικά ορθό" μάς επιβάλει να μην χρησιμοποιούμε τον όρο "ανάπηρος", αλλά τον όρο "άνθρωπος με ειδικές ικανότητες" είναι τουλάχιστο ύποπτη η συστηματική χρήση του όρου "αιώνιος φοιτητής" ακόμα και από αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες. Αυτοί, όχι μόνον δεν σέβονται κάποια πολιτική "ορθότητα", αλλά στην κυριολεξία τους "αιώνιους φοιτητές" τούς ονομάζουν "σακάτηδες" …Ούτε καν "ανάπηρους".
Μιλάμε για κατάφορη αδικία, που είναι προφανές ότι κρύβει υστεροβουλία. Πρακτικά όλοι αυτοί οι "απτυχίωτοι" πολίτες δεν διαφέρουν σε τίποτε με κάποιον που δεν τελείωσε το Λύκειο και πήγε μέχρι τη Δευτέρα Λυκείου για παράδειγμα. Αν επιστρέψει κάποτε, για να ολοκληρώσει τη μαθητεία του, θα του πει το κράτος ότι δεν το δικαιούται; Θα του πει ότι, σε περίπτωση που θα θελήσει να πάρει το Απολυτήριο Λυκείου, θα πρέπει να ξαναξεκινήσει τη διαδικασία από την αρχή σαν απόφοιτος δημοτικού; Ονόμασε κάποιους τους πολίτες, οι οποίοι δεν τελείωσαν το Λύκειο, "αιώνιους μαθητές"; Γιατί δεν πηγαίνει κάποιος Υπουργός να "καθαρίσει" τα αρχεία των Λυκείων με όσους "αιώνιους μαθητές" δεν έχουν πάρει το Απολυτήριό τους; …Να τους δώσει έναν χρόνο παράταση και σε περίπτωση που δεν τα καταφέρουν να τους "στείλει" πίσω στο Δημοτικό.
Όμως, εκτός από άδικο, είναι και απολύτως υποκριτικό, γιατί αυτοί, οι οποίοι θέλουν να σβήσουν τους "αιώνιους" φοιτητές από τα αρχεία των Πανεπιστημίων, είναι οι ίδιοι που δημιουργούν νέα τέτοια αρχεία με ομοειδείς περιπτώσεις …Είναι οι ίδιοι που εμπνεύστηκαν και προώθησαν την "αιώνια" φοίτηση …Αυτή δεν είναι η δήθεν "δια βίου μάθηση", που προωθούν και το "Ανοικτό Πανεπιστήμιο"; …Κλείνουν δηλαδή το Πανεπιστήμιο γι' αυτούς που πέτυχαν με το "σπαθί" τους την εισαγωγή τους και το ανοίγουν γι' αυτούς που δεν μπόρεσαν να το κάνουν; Γιατί; …Για να δημιουργήσουν "ευγνωμονούντες" νεοταξίτες, που τους δόθηκε μια ανέλπιστη ευκαιρία να μπουν στην απολύτως απρόσιτη ελληνική ανώτατη εκπαίδευση από μια πίσω "πόρτα"; …Για τα χρήματα που τους παίρνουν, για να δίνουν μαθήματα με τη λογική που το κάνουν στα Κολέγια;
Η απόλυτη ειρωνεία είναι ότι τους "αιώνιους" φοιτητές θέλει να τους διαγράψει ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει αναλάβει το κυβερνητικό αξίωμα με τον νεοφανή τίτλο: Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης & Θρησκευμάτων Ελλάδας. Ακόμα και η ιστορία πλάκα τους κάνει.
Η ύποπτη στάση της Αριστεράς στο θέμα των "αιωνίων".
Αυτό, το οποίο κάνει εντύπωση σε κάποιον που δεν γνωρίζει τα "πανεπιστημιακά" ζητήματα, είναι η "εκκωφαντική" απουσία της Αριστεράς από ένα ζήτημα, το οποίο αφορά ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους ...Χιλιάδες ανθρώπους, προφανώς από τους μη προνομιούχους αυτής της χώρας ...Ένα ζήτημα, το οποίο θεωρητικά θα έδινε και μεγάλο πολιτικό κέρδος σε όποιον πρωτοστατούσε στην επίλυσή του. Ένα εύκολο ζήτημα, εφόσον η παρανομία της εξουσίας είναι εξόφθαλμη. "Βούτυρο" στον ψωμί της Αριστεράς και της Πανσπουδαστικής θα ήταν να πρωτοστατήσει στους αγώνες για το δίκιο των "αιωνίων".
Τι συμβαίνει όμως και "απέχει" η πρώτη δύναμη των Πανεπιστημίων και λόγω ΣΥΡΙΖΑ και η πρώτη δύναμη της Βουλής από ένα τόσο μεγάλο κοινωνικό θέμα; Γιατί δεν πιέζουν τον πρώην "συναγωνιστή" και γραμματέα της ΚΝΕ Λοβέρδο να σταματήσει αυτό το συνταγματικό έγκλημα; Πού είναι ο Κνίτης Τσίπρας να ανεβεί στα "κάγκελα", όπως έκανε όταν ήταν μαθητής ή όταν σπούδαζε στο Πολυτεχνείο και ήταν μέλος της Πανσπουδαστικής; Πού είναι η γνωστή "εδώ Πολυτεχνείο", η οποία έχει άποψη για όλα και σιωπά σε ένα τέτοιο θέμα που γι' αυτήν πρέπει να έχει μέγιστη συμβολική αξία; Πού είναι η σημερινή Πανσπουδαστική, η οποία μπορεί να διαμαρτυρηθεί ακόμα και για την ποιότητα των μεντεσέδων στις φοιτητικές εστίες, αλλά σήμερα αφήνει χιλιάδες πρώην συναδέρφους τους να αγωνίζονται για το δίκιο χωρίς κανένα "όπλο";
Αυτό, το οποίο συμβαίνει, είναι το εξής. Η γνωστή Αριστερά της υποκρισίας είναι για άλλη μια φορά συνένοχη με την πιο σκοτεινή εξουσία. Για τον ίδιο λόγο που κάποτε το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός στήριξαν τον Μητσοτάκη να γίνει Πρωθυπουργός, σήμερα στηρίζουν την Κυβέρνηση να εξυπηρετήσει τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ και την Νέα Τάξη. Για τον ίδιο λόγο που οι αριστεροί "έδωσαν" την Πελοπόννησο στον σταλινικό Τατούλη και στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, δίνουν τώρα τα Πανεπιστήμια στα Κολέγια.
Έτσι κι αλλιώς δεν τους αφορά το θέμα. Ανάμεσα στους "αιωνίους" δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας Κνίτης ...Ούτε ένας άνθρωπος της Πανσπουδαστικής. Οι περισσότεροι "αιώνιοι" είναι άνθρωποι που, είτε είχαν να κάνουν κι άλλα πράγματα, τα οποία δεν συνδέονταν με το πτυχίο τους, είτε είναι άνθρωποι οι οποίοι δεν μπόρεσαν, πραγματικά λόγω αδυναμίας, να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Άνθρωποι, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση δεν είχαν τα "μέσα" να "κλείσουν" όπως-όπως τις σπουδές τους. Ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους θεωρούμε απολύτως βέβαιο ότι δεν υπάρχουν Κνίτες της Πανσπουδαστικής.
Οι Κνίτες με το που παρέδιδαν το δωμάτιο της εστίας, το έπαιρναν το πτυχίο, ακόμα κι αν δεν γνώριζαν ούτε καν πού πέφτει το εργαστήριο της σχολής. Με το που παρέδιδαν το δωμάτιο, έπαιρναν το πτυχίο, γιατί θα έπρεπε να είχαν στα χέρια τους το "εισιτήριο" για το βόλεμα της επόμενης φάσης. Μόλις τελείωνε η "χρησιμότητά" τους στο Πανεπιστήμιο, ξεκινούσε κάποια άλλη σε κάποια δημόσια υπηρεσία ή σε κάποιον συνδικαλιστικό φορέα, που προφανώς θα είχε ως προαπαιτούμενο το πανεπιστημιακό πτυχίο. Ακόμα κι αν υπήρχαν κάποιοι ελάχιστοι απ’ αυτούς ανάμεσα στους "αιώνιους", είναι βέβαιον ότι πλέον έχουν "τακτοποιηθεί". Στα χρόνια της "παράτασης", που έδωσε το Υπουργείο, το διευθέτησαν το θέμα μέσω του κόμματος.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, αυτοί θα ήταν ελάχιστοι. Το πτυχίο για τους περισσότερους Κνίτες ήταν και εξακολουθεί να είναι "δωρεά" του κόμματος για τις "υπηρεσίες" τους. Στο κόμμα, όπου διέπρεψε ο Λοβέρδος ως φοιτητής, υπάρχουν άνθρωποι, που στις κόλλες των εξετάσεων απλά γράφουν "είμαι ΚΚΕ ή ΣΥΡΙΖΑ" και περνάνε τα μαθήματα "αέρα". Γι' αυτόν τον λόγο τα κολλητάρια τού Αλέξη δεν ανεβαίνουν στα "κάγκελα" να διαμαρτυρηθούν για τις διαγραφές των "αιωνίων". Προφανώς είναι όλοι τους πτυχιούχοι. Όλοι οι "γίγαντες" της Πανσπουδαστικής σήμερα είναι κάπου "βολεμένοι" στον κρατικό μηχανισμό και παίρνουν και επίδομα πτυχίου.
Σιγά να μην υπήρξε Κνίτης να άφησε "κεφάλαιο" και να μην το εκμεταλλεύτηκε. Αυτοί ούτε την αρρώστια τους δεν δίνουν. Από τη μύγα ξύγκι βγάζουν αυτοί και το πτυχίο —γι' αυτούς ειδικά— είχε πολύ "ξύγκι". Το πτυχίο για τους Κνίτες είναι το εισιτήριο για τον κρατικό "παράδεισο". Γι' αυτόν τον λόγο τώρα η Αριστερά αδιαφορεί για ένα πραγματικό έγκλημα ...Απλά δεν την αφορά. Αυτό αφορά πραγματικούς φουκαράδες και όχι αυτούς που παριστάνουν τους φουκαράδες. Επιπλέον με τον τρόπο αυτόν η Αριστερά πιστώνεται άλλη μία εξυπηρέτηση στα "αφεντικά" ...Πιστώνεται άλλη μία εξυπηρέτηση στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Θα μπορεί να συνεχίσει να αρνείται τον έλεγχο στα οικονομικά του κόμματος. Θα μπορεί η Αλέκα να ζητήσει κανένα βολεματάκι για την Κολεγιοκόρη της.
Αποκεφαλαιοποίηση των πτυχίων.
Οι πτυχιούχοι είναι ο πραγματικός στόχος των νεοταξιτών
και οι "αιώνιοι" είναι η πρόφαση.
Η γενιά του Πανεπιστημίου είναι ο πραγματικός στόχος.
Η λαίλαπα της Νέας Τάξης θα τα "σαρώσει" όλα.
Έχοντας γνώση ο αναγνώστης της τεράστιας παρανομίας που συντελείται εις βάρος κάποιων πολιτών, μπορεί να καταλάβει ότι το θέμα των "αιωνίων" είναι πολύ πιο σημαντικό απ’ ό,τι φαίνεται …Είναι η κορυφή ενός "παγόβουνου", που κρύβει το πραγματικό μέγεθός του. Κάποιοι "καίγονται" να περάσουν τον νέο νόμο, που τους διαγράφει από τα μητρώα των Πανεπιστημίων. Καθυστερούν, όχι γιατί έχουν ηθικούς ενδοιασμούς, αλλά γιατί φοβούνται την αντίδραση. Αντιλαμβάνονται την νομική δυσκολία που υπάρχει και γι' αυτόν τον λόγο δεν το έκαναν με μία τους απόφαση. Γι' αυτό έδωσαν την δήθεν "παράταση", για να ολοκληρώσουν δήθεν τις σπουδές τους. Φοβούνται την αντίδραση και πολύ περισσότερο φοβούνται μήπως η υπόθεση πάει στα δικαστήρια και ξεφύγει από τον πολιτικό χειρισμό.
Όλα αυτά, όμως, είναι αποκαλυπτικά αυτών που πραγματικά συμβαίνουν. Οι "αιώνιοι" μπορεί να είναι οι "προφανείς" στόχοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και οι πραγματικοί. Αυτοί επιλέχθηκαν, γιατί θεωρήθηκαν ως οι πιο βολικοί και οι πιο εύκολοι …Ο ασθενής "κρίκος" της πανεπιστημιακής κοινότητας …Η "αχίλλειος πτέρνα" της γενιάς των Πανεπιστημίων …Τα εύκολα θύματα. Όταν κυνηγάς μια γενιά, η στρατηγική είναι πάντα η ίδια. Συμβαίνει αυτό, το οποίο συμβαίνει πάντα όταν κυνηγάς ένα κοπάδι. Πάντα στοχεύεις στους αδύναμους. Πάντα στοχεύεις σ' αυτούς που "καθυστερούν" …Σ' αυτούς που μπορείς να αποκόψεις από το κοπάδι, είτε επειδή είναι "άρρωστοι" είτε επειδή είναι απρόσεκτοι. Αυτό είναι το όλο θέμα σε αυτήν την περίπτωση. Οι αιώνιοι γι' αυτόν τον λόγο είναι στόχος. Είναι η χαλαρή "θηλιά", η οποία θα επιτρέψει στους νεοταξίτες να "ξηλώσουν" εύκολα το "πλεκτό" της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και της γενιάς που είναι ταυτισμένη μ' αυτήν.
Γιατί είναι βολικοί; Γιατί, χτυπώντας αυτούς, στην πραγματικότητα επιχειρούν να αποδιοργανώσουν αυτήν τη γενιά …"Χαλάνε" το εσωτερικό της "μέτρο" και άρα ολόκληρο το αξιακό της σύστημα …Αμφισβητούν το βασικό στοιχείο λειτουργίας της …"Χτυπάνε" το θεμέλιο κριτήριο της αυτοαξιολόγησής της …Της αλλάζουν την εσωτερική "πυξίδα" …Την διχάζουν, εφόσον απειλούν την αξία εκείνη, την οποία η ίδια θεωρεί ως βασική πλατφόρμα και η οποία ενώνει τα μέλη της. Αμφισβητούν την αξία εκείνη, την οποία η ίδια δίνει στην επιτυχία των Πανελληνίων Εξετάσεων, εφόσον βγάζει απ’ αυτήν τους "αιώνιους" —οι οποίοι εξ’ ορισμού ανήκουν στους πετυχημένους της— με βάση τα δικά της κριτήρια.
…Από εκεί και πέρα ασχολείται μ' αυτούς, γιατί, εκτός από βολικοί, θεωρούνται και εύκολοι. Ασχολείται μ' αυτούς, οι οποίοι θα υποστούν τον νέο σχεδιασμό, για να "διδαχθούν" οι υπόλοιποι …Με αυτούς, οι οποίοι πρώτοι θα υποστούν τον φασισμό, για να επιβληθεί ο σχεδιασμός και στους υπολοίπους …Με αυτούς, τους οποίους θα καταστρέψει εύκολα και χωρίς πολλές αντιδράσεις …Με αυτούς, οι οποίοι θα χάσουν τα "λιγότερα" —εφόσον έχουν εγκαταλείψει τα πτυχία—, ώστε να νικηθούν αυτοί, οι οποίοι θα χάσουν τα "πάντα" και είναι οι πτυχιούχοι …Με αυτούς, οι οποίοι έχουν τη λιγότερη δύναμη ν' αντιδράσουν όταν λοιδωρούνται και απαξιώνονται.
Αυτό είναι το όλο μυστικό της τακτικής τής Νέας Τάξης. Έχοντας δύο πολύ σημαντικούς στόχους να επιτύχει, τους εξυπηρετεί θαυμάσια, "χτυπώντας" τους "αιώνιους". Από τη μία προστατεύει τους σημερινούς "γερασμένους" εκλεκτούς της και από την άλλη "σπρώχνει" με αθέμιτο τρόπο τους "ανώριμους" ακόμα εκλεκτούς της για το μέλλον. Ο πρώτος στόχος της έχει σχέση με την προστασία των σημερινών συνεργατών της, που είναι η γενιά του Πολυτεχνείου …Η γενιά, με την οποία συνεργάστηκε και ήταν αυτή που παρέδωσε την Ελλάδα στους τοκογλύφους. Αυτήν την γενιά θέλει να προστατεύσει από τους άμεσους αντιπάλους της …Από αυτούς που την απειλούν, γιατί έρχεται η σειρά τους να αναλάβουν τη διοίκηση της χώρας …Από αυτούς, που η Νέα Τάξη δεν ελέγχει απόλυτα, γιατί η "γέννησή" τους έγινε μέσα από συνθήκες που δεν έλεγχε η ίδια …Από αυτούς, οι οποίοι προέκυψαν μέσα από τις Πανελλήνιες Εξετάσεις.
Ο δεύτερος στόχος της έχει σχέση με τις βλέψεις της για την επόμενη ημέρα. Θέλει να έχει λόγο για τους επόμενους εξουσιαστές. Θέλει εξουσιαστές με τα χαρακτηριστικά που την συμφέρουν. Θέλει εξουσιαστές, τους οποίους να τους γνωρίζει εκ των προτέρων. Θα ήταν αδύνατον να μην συμβαίνει αυτό. Θα ήταν αδύνατον να μην εκφράσει κάποια προτίμησή της σ' ό,τι αφορά την ταυτότητα αυτών που επιθυμεί να έχουν την εξουσία στην Ελλάδα τής επόμενης ημέρας …Αυτών, οι οποίοι θα της εξασφαλίσουν την ομαλή "διαδοχή" στον "μαραθώνιο" του Μνημονίου και της αποπληρωμής των χρεών. Η Νέα Τάξη και οι τοκογλύφοι της έχουν λαμβάνειν από την Ελλάδα και θέλουν να είναι σίγουροι ότι θα τα πάρουν. Θέλουν να έχουν λόγο σ' αυτούς που θα την κυβερνήσουν και άρα θα αποφασίζουν στο μέλλον τι θα πληρώσουν και τι όχι.
Γι' αυτό τον λόγο φυσικό είναι η Νέα Τάξη να ποντάρει στα Κολεγιόπαιδα …Στους πελάτες της …Σ' αυτούς που γνωρίζει …Σ' αυτούς που της "χρωστάνε" ολόκληρη την ύπαρξή τους …Σ' αυτούς, που, την ώρα που τα Ελληνόπουλα έδιναν εξετάσεις, αυτοί ετοίμαζαν βαλίτσες και έφευγαν νύχτα από τη χώρα …Σ' αυτούς που απέφυγαν τις Πανελλήνιες Εξετάσεις και η Νέα Τάξη τούς έσωσε με τα "χαρτάκια" της …Σε αυτούς που έφυγαν από την Ελλάδα ως βλάκες και γύρισαν "έξυπνοι" …Σ' αυτούς που έχει "φτιάξει" η ίδια στα δικά της Κολέγια. Βοηθάει δηλαδή τους προηγούμενους που δημιούργησαν τα χρέη και προωθεί αυτούς, οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να της τα αποπληρώσουν στο ακέραιο, χωρίς να ρωτήσουν τίποτε άλλο.
Τη γενιά των "Πανελληνίων" της δεκαετίας του '80 δεν την θέλει το σύστημα. Δεν την θέλει κανένας, γιατί είναι επικίνδυνη γενιά. Αποτελεί ένα πείραμα τού Ανδρέα, που τώρα —εκ των υστέρων— πολλοί διαπιστώνουν πως ήταν επικίνδυνο …Ένα πείραμα, το οποίο πολλοί θα ήθελαν να μην το είχε επιχειρήσει. Άθελά τους τής έδωσαν χαρακτηριστικά, που την κάνουν επικίνδυνη. Ως γενιά ξεχωριστή, που λειτουργεί με το δικό της εσωτερικό "καταστατικό", είναι απόλυτα ισχυρή, γιατί είναι ίσως η μόνη γενιά από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, η οποία είναι επί του συνόλου της "μάζας" της "χτισμένη" πάνω στη βάση της αξιοκρατίας …Την απόλυτη αξιοκρατία, που έδιναν οι εξετάσεις …Αναγκαστικά. Μέσα από το "καμίνι" των εξετάσεων πέρασε και εκεί δεν είχε ούτε "μέσον" ούτε συστάσεις ούτε χάρες. Δεν μπορούσε να βοηθήσει ούτε η Ασφάλεια ούτε το ΚΚΕ ούτε το χρήμα.
Δεν είναι μικρό πράγμα για κάποιον φτωχό να ξεκινάει τη φοιτητική του πορεία γελώντας μπροστά στους πίνακες των αποτελεσμάτων την ώρα που ο πλούσιος "γόνος" έκλαιγε με αναφιλητά. Δεν είναι μικρό πράγμα για ένα φτωχόπαιδο από την επαρχία να βλέπει το όνομά του εκεί όπου ήθελε να το δει κάποιος Βαρδινογιάννης και δεν μπόρεσε. Κάπως έτσι ξεκινούσαν όλοι τη φοιτητική τους ζωή …Ανάμεσα σε γέλια και σε κλάματα. Αυτοί, οι οποίοι γελούσαν, έφτιαχναν παρέες και άφηναν πίσω τους εκείνους που έκλαιγαν για να ξαναδοκιμάσουν την επόμενη χρονιά. Κάποιοι για έναν χρόνο δεν "πατούσαν" στο Πανεπιστήμιο από τη "μέθη" της επιτυχίας. Ως εκ τούτου η εσωτερική ιεραρχία αυτής της γενιάς είναι διαμορφωμένη από τα τυχαία αποτελέσματα εκείνων των εξετάσεων, οι οποίες ήταν κοινές για όλους και ήταν πραγματικά αδιάβλητες.
Οι εσωτερικοί της "κώδικες" συμπεριφοράς και επικοινωνίας αυτής της γενιάς είναι διαμορφωμένοι από εκείνους που ήταν ισχυροί και αυτοί δεν ήταν ελεγχόμενοι από τις εξουσίες …Δεν είναι δηλαδή μια γενιά όπου εξωγενείς παράγοντες "φύτευαν" τους "εκλεκτούς" της …Δεν είναι γενιά όπως αυτήν του Πολυτεχνείου της δεκαετίας του '70, που τους "εκλεκτούς" της τους "παρήγαγε" το σταλινικό "εργαστήριο" του ΚΚΕ των χαφιέδων της κρατικής ασφάλειας, που έφτιαχνε ήρωες με χάδια και θύματα με μπουνιές …Δεν είναι γενιά όπως αυτήν των Κολεγίων της δεκαετίας του 2000, που του "εκλεκτούς" της τους "παρήγαγε" το νεοταξίτικο "εργαστήριο" των αμερικανικών Κολεγίων ανάλογα με το ύψος των διδάκτρων…
…Δεν είναι γενιά, που η δική της "Δαμανάκη" θα είναι προϊόν συμφωνίας μεταξύ ΚΚΕ και αμερικανικής πρεσβείας …Δεν είναι γενιά, που το μέλλον τού "Μπακογιάννη" της θα είναι προϊόν συμφωνίας μεταξύ Κολεγίου και αμερικανικής πρεσβείας. Αυτοί, οι οποίοι αναγνωρίζονται στο εσωτερικό αυτής της γενιάς ως "ισχυροί", "ξεχωριστοί" ή "ταλαντούχοι", έχουν ξεχωρίσει ανάμεσα στους ομοίους τους με απολύτως τυχαία κριτήρια Έχουν κερδίσει τη θέση τους μέσα από μάχες στα φοιτητικά τους χρόνια …Μάχες πραγματικές, που κανένας πλούτος και καμία καταγωγή δεν μπορούσε να "νοθεύσει", γιατί όλοι αισθάνονταν "πετυχημένοι" και άρα όμοιοι μεταξύ τους. Κανένας δεν αισθανόταν μειονεκτικά απέναντι σε κανέναν.
Οι "φίρμες" αυτής της γενιάς, ως εκ τούτου, δεν είναι προϊόντα τού "θερμοκηπίου" της εξουσίας. Δεν ελέγχονται από αυτήν. Άλλος είναι από χωριό, που δεν υπάρχει στον χάρτη και άλλος από τα πολυσύχναστα Πατήσια, που συνέπεσαν στην ίδια σχολή. Άλλος πλούσιος και άλλος φτωχός, που συνέπεσαν στην ίδια πόλη. Δεν είναι δηλαδή μια γενιά, που οι ισχυροί της προόδευαν, μέσα από υπόγεια "κανάλια" τής εξουσίας. "Εκλεκτοί", είτε με μια "συστατική" από το ΚΚΕ είτε με μια "συστατική" από το Κολέγιο. Είναι γενιά, που αφέθηκε σε μια δυναμική, η οποία διαμόρφωσε τις εσωτερικές της ισορροπίες χωρίς έλεγχο. Γι' αυτόν τον λόγο και σ' αυτήν τη γενιά δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου γνωστοί "γόνοι". Υπάρχει ένα "κενό" προσώπων για την εξουσία …Τους "γόνους" τούς είχαν "κατασπαράξει" στα Πανεπιστήμια οι συμφοιτητές τους.
Η γενιά των σταλινικών χαφιέδων τού Πολυτεχνείου αυτήν τη γενιά "χτυπάει" τώρα …Χτυπάει τον μεγάλο της αντίπαλο κάτω από τη "ζώνη" με όλη αυτήν την παραφιλολογία περί "αιωνίων" …Την χτυπάει εκεί όπου νομίζει ότι βρίσκεται το αδύναμό της σημείο …Τζάμπα της είναι …Δεν έχει κόστος για την ίδια. Το πρόβλημα των "αιωνίων" έτσι κι αλλιώς δεν την αφορά την ίδια ως γενιά, παρ' όλη την πανεπιστημιακή καταγωγή της. Δεν την αφορά, γιατί τα μέλη της, που θα μπορούσαν να είναι "αιώνιοι", στην πραγματικότητα είναι πλέον οι ίδιοι αιώνιοι. Οι επόμενοι τους ενδιαφέρουν. Αυτοί, οι οποίοι είναι ίδιοι μ' αυτούς και διαφορετικοί ταυτόχρονα…
…Αυτοί, οι οποίοι τώρα ετοιμάζονται να δώσουν τη μάχη τους για τη διαχείριση …Αυτοί, οι οποίοι έχουν ακόμα ανάγκη να προστατεύσουν την εικόνα τους και δεν βρίσκονται ένα βήμα πριν τη σύνταξή τους …Αυτοί, των οποίων έρχεται η σειρά να διεκδικήσουν την εξουσία και έχουν ανάγκη την καλή έξωθεν "μαρτυρία". Σε μια εποχή λοιπόν που τα πάντα είναι θέμα προπαγάνδας και μάρκετινγκ, η Νέα Τάξη προσπαθεί εντελώς ύπουλα να "χτυπήσει" αυτούς, που πραγματικά την ενοχλούν …Αυτούς, τους οποίους δεν ελέγχει και απειλούν τους αγαπημένους της ...πρώην και επόμενους.
Στην εποχή που ο Κολεγιόπαιδας Μητσοτάκης κάνει τις "αξιολογήσεις" με τα νεοταξίτικα κριτήρια, ο κόσμος "βομβαρδίζεται" με συκοφαντίες ..."Βομβαρδίζεται" με "αιώνιους", οι οποίοι είναι ανεύθυνοι, τεμπέληδες, ανάξιοι, κηφήνες κλπ. …"Βομβαρδίζεται" με εικόνες Πανεπιστημίων, μουντζουρωμένα με παρωχημένα και ξεπερασμένα σταλινικά συνθήματα …"Βομβαρδίζεται" με εικόνες Πανεπιστημίων, τα οποία βουλιάζουν στα σκουπίδια και τελούν υπό κατάληψη. Όλα αυτά κάνουν μια βολική αντίθεση με την εικόνα που προβάλουν για τα Κολέγια, η οποία ευνοεί την προπαγάνδα του "καλού" και "καθαρού". Δημιουργείται ένα κοντράστ με τα "καλά" παιδιά και τα "καλά" σχολεία.
Σε αυτόν τον "βομβαρδισμό" προπαγάνδας πρωτοστατούν οι κολεγιακές "πορδές", που —από "αγνότητα" και "αφέλεια"— εκφράζουν τις απορίες τους για το πώς λειτουργούν τα Πανεπιστήμια. Μαζί τους από δίπλα και οι "επενδυτές" …Οι περήφανοι γονείς, οι οποίοι πλήρωσαν ένα κάρο χρήματα, για ν' "αγοράσουν" τα βλαστάρια τους τα πτυχία τους και βλέπουν ευκαιρία να κατηγορήσουν κάποιους, για να ευνοηθούν οι "επενδύσεις" τους …Μιλάμε για ολόκληρο σχεδιασμό …Μιλάμε για συμπεριφορές συμμορίας. Μόνη της η Νέα Τάξη δημιουργεί την ευκαιρία για να διαφημίσει τους δικούς της αγαπημένους …Τους αγαπημένους, οι οποίοι πραγματικά έχουν ανάγκη τη διαφήμιση, γιατί δεν χαίρουν και ιδιαίτερης εκτίμησης στην ελληνική κοινωνία.
Σε συνεργασία με τους γονείς τους, "σπρώχνουν" τα Κολεγιόπαιδα, που πήγαν στα "καλά" Κολέγια και σαν clean cut "καλά" παιδιά τελείωσαν τις "καλές" σπουδές τους στον χρόνο που έπρεπε. Σαν τα "καλά" παιδιά που "θέλουμε" όλοι να εργάζονται στο δημόσιο για να γίνει επιτέλους ένα "καλό" κράτος. Τα "καλά" παιδιά, τα οποία θα κάνουν το ελληνικό δημόσιο να λάμπει και να λειτουργεί όπως ένα "καλό" Κολέγιο. Όχι όπως το σημερινό δημόσιο, που ταλαιπωρεί τον κόσμο και το έχουν κάνει έτσι οι συμφοιτητές των άχρηστων και τεμπέληδων "αιωνίων" …Το δημόσιο των κοτσιδάκηδων, των μουσάτων και των αγενών …Το δημόσιο των συμφοιτητών και φίλων των "αιωνίων".
Αυτός είναι ο πρώτος στόχος της προπαγάνδας και αφορά τα πρόσωπα. Ο δεύτερος στόχος έχει να κάνει με τις ιδιότητες και το κεφάλαιο εκείνο, το οποίο θα έχουν τα πρόσωπα —εκλεκτά ή μη— στην επόμενη ημέρα. Εδώ είναι και το μεγάλο τους πρόβλημα …Πολύ μεγαλύτερο από τη διαφήμιση των Κολεγιόπαιδων. Η Νέα Τάξη στην πραγματικότητα προσπαθεί αποδυναμώσει τη γενιά των Πανεπιστημίων και φυσικά και όλες τις υπόλοιπες και αυτό γίνεται μόνον απαξιώνοντας τα πτυχία. Εφόσον η δύναμη της γενιάς αυτής είναι τα πτυχία, ευνόητο είναι ότι εκεί θα στοχεύσει. Στόχος της λοιπόν είναι να αποκεφαλαιοποιήσει τα Πτυχία. Προσπαθεί να μετατρέψει τα πτυχία από μια πανίσχυρη μορφή ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ σε μια απλή άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος. Προσπαθεί να μετατρέψει τον κεφαλαιοκράτη Πτυχιούχο σε έναν απλό εξειδικευμένο εργαζόμενο.
Προσπαθεί να κάνει αυτό, το οποίο η υδροχοϊκή κοσμοθεωρία θεωρεί ΣΩΣΤΟ, αλλά η Νέα Τάξη το επιδιώκει για ΛΑΘΟΣ λόγους. Γιατί θέλει να το κάνει αυτό; …Για να ελέγχει την κοινωνία …Για να πάρει την επιστημονική γνώση και να την παραδώσει στα "αφεντικά" της ...Για να ελέγχει το σύνολο της επιστήμης και βέβαια της αγοράς μέσα στην οποία αυτή αναπτύσσεται και κερδοφορεί …Για να δώσει Κεφάλαιο στις εταιρείες των αφεντικών και να μετατρέψει τον σημερινό κεφαλαιοκράτη πτυχιούχο σε έναν απλό εξειδικευμένο εργαζόμενο …Έναν εργαζόμενο, ο οποίος θα έχει την όποια "αξία" ως εργαζόμενος μόνον για το διάστημα που θα εργάζεται για τον "κεφαλαιοκράτη", ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση θα είναι η Εταιρεία …Για να ευθυγραμμίσει τους Κολεγιόπαιδες με τους απόφοιτους Πανεπιστημίου …Για να αντιγράψει και να μεταφέρει αυτό, το οποίο έχει πετύχει στα υποταγμένα αμερικανικά Κολέγια, και στα ανυπόταχτα ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια.
Στο μέλλον, δηλαδή, δεν θα υπάρχει ιδιώτης μηχανικός ή γιατρός ή δικηγόρος. Αυτές θα είναι οι ανώτατες ιδιότητες, τις οποίες δεν θα φέρουν απλοί ιδιώτες ως φυσικά πρόσωπα. "Μηχανικός" θα είναι η τεχνική εταιρεία και ο σημερινός μηχανικός θα είναι ένας απλός εξειδικευμένος υπάλληλος. "Δικηγόρος" θα είναι η νομική εταιρεία και ο σημερινός δικηγόρος θα είναι ένας απλός εξειδικευμένος υπάλληλος. "Γιατρός" θα είναι το ιδιωτικό νοσοκομείο και ο σημερινός γιατρός θα είναι ένας απλός εξειδικευμένος υπάλληλος. Αυτά δεν είναι αποκυήματα φαντασίας. Αυτή είναι η πολιτική της Νέας Τάξης. Προσπαθεί να συγκεντρώσει το σύνολο του κεφαλαίου στα χέρια της …Όλου του κεφαλαίου, είτε μιλάμε για υλικό είτε για άυλο …Στα χέρια μιας ολιγαρχίας, η οποία θα έχει τον έλεγχο των πάντων.
Το βλέπουμε ήδη να συμβαίνει σε όλους τους κλάδους. Δεν θέλει η Νέα Τάξη, για παράδειγμα, τους μικροκτηματίες. Αλλάζει τους νόμους σε ολόκληρο τον κόσμο, προκειμένου να μπορούν οι πολυεθνικές να αγοράζουν τα πάντα. Οι σύγχρονοι μικροκτηματίες ιδιοκτήτες στο επόμενο χρονικό διάστημα θα γίνουν αγρότες-δουλοπάροικοι, οι οποίοι απλά θα εργάζονται σε ξένες ιδιοκτησίες. Κτηματίας θα είναι ηGoldman Sachs ή η Mc Donald’s, αλλά όχι οι μικροί ιδιώτες. Το ανάλογο γίνεται σε όλους τους χώρους. "Επιστήμονας" θα είναι ο "Άκτορας" ή η "ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ" και όχι το σημερινό τους επιστημονικό προσωπικό. Αυτό, το οποίο συμβαίνει σήμερα με τη γη και τη γεωργία δεν διαφέρει με αυτά τα οποία μεθοδεύονται για παράδειγμα στον χώρο του φαρμάκου. Σε λίγα χρόνια θα μετατρέψουν τα σούπερ μάρκετ σε "φαρμακοποιούς" και τους πτυχιούχους φαρμακοποιούς θα τους κάνουν υπάλληλους-πωλητές.
Ο επιστημονικός "τίτλος", δηλαδή, θα πηγαίνει σ' αυτόν, ο οποίος θα έχει μια κατά πιθανότητα πανάκριβη και άρα απρόσιτη για τους πολλούς "άδεια" και αυτός, ο οποίος έχει Πτυχίο, θα γίνεται ένας κοινός εργαζόμενος. Ο τίτλος τού "επιστήμονα" θα πηγαίνει στους μετόχους και τους επενδυτές των εταιρειών. Τα χρήματα θα σαρώσουν για άλλη μία φορά τα πάντα. Μετά τη γη και τα εργοστάσια θα σαρώσουν και την επιστήμη. Όποιος έχει τα χρήματα θα μπορεί να έχει ή να είναι τα πάντα. Οι υπόλοιποι θα έχουν ό,τι περισσεύει και μερίδιο από "ψίχουλα". Μιλάμε για νέους "δουλοπάροικους" νέων "φεουδαρχών" …"Δουλοπάροικοι" πραγματικοί, οι οποίοι θα κοπιάζουν για να αποκτήσουν γνώσεις και οι οποίοι θα περιμένουν να αναγνωριστούν από τα αφεντικά και να τους αποδώσουν μερίδια από "σοδειές".
Όμως, "σοδειές" αυτού του είδους μόνον οι επιστημονικές εταιρείες θα έχουν δικαίωμα να έχουν …Κανένας άλλος. Η εξειδίκευση των σημερινών επιστημόνων θα έχει αξία μόνον για όσο διάστημα θα εργάζονται στις αντίστοιχα "εξειδικευμένες" εταιρείες. Στην πραγματικότητα οι σημερινοί επιστήμονες θα γίνουν "γραμματείς πολυτελείας" των μεγάλων εταιρειών, οι οποίες θα δραστηριοποιούνται σε επιστημονικούς κλάδους …Όμοιοι με τους αγαπημένους της Νέας Τάξης οικονομολόγους …Τους άνευ επιστημονικού αντικειμένου οικονομολόγους, που με το ίδιο πτυχίο κάποιος γίνεται CEO της Microsoft, εισπράττοντας εκατομμύρια δολάρια και με το ίδιο πτυχίο κάποιος ψάχνει δουλειά σερβιτόρου, εφόσον εκτός εταιρειών δεν έχει καμία άλλη εφαρμογή η γνώση του.
Με αυτούς τους ψευδοεπιστήμονες προσπαθούν να εξομοιώσουν τους επιστήμονες όλων των κλάδων. Οι Εταιρείες και όχι τα Πτυχία θα "αποφασίζουν" για το πώς θα ζούνε όλοι αυτοί. Όταν θα απολύονται από τις εταιρείες, θα πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στα φαστφουντάδικα για ντελιβεράδες. Όταν θα απολύονται, δεν θα μπορούν να ασχοληθούν με την επιστήμη τους ως κεφαλαιοκράτες, γιατί απλούστατα το κράτος δεν θα τους δίνει άδεια για να εκμεταλλευτούν μόνοι τους το κεφάλαιό τους. Δεν θα μπορεί ένας μηχανικός να ανοίγει τεχνικό γραφείο, γιατί δεν θα μπορεί να έχει τα "προσόντα" που έχει μια μεγάλη τεχνική εταιρεία. Δεν θα μπορεί ένας γιατρός να ανοίγει ιατρείο, γιατί δεν θα μπορεί να έχει τα "προσόντα", τα οποία έχει μια μεγάλη ιατρική εταιρεία. "Φέουδα" θα γίνουν οι επιστήμες και "φεουδάρχες" δυστυχώς θα έχουν δικαίωμα να γίνονται μόνον οι μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες.
Αυτό, το οποίο θέλω να πω, είναι ότι με τον νόμο αυτόν η Νέα Τάξη "χτυπάει" σήμερα τον πιο αδύναμο "κρίκο" της φοιτητικής κοινότητας, που είναι αυτοί οι οποίοι δεν έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους και στο μέλλον θα "χτυπήσει" και τους ίδιους τους πτυχιούχους. Αυτοί είναι ο πραγματικός της στόχος. Τους "αιώνιους φοιτητές" ούτε καν τους υπολογίζουν, εφόσον δεν τους βρίσκουν καν "μπροστά" τους. Αυτούς τους χρησιμοποιούν απλά ως εύκολους "στόχους". Οι πτυχιούχοι και τα Πτυχία τους είναι ο πραγματικός στόχος της Νέας Τάξης. Αυτοί είναι που ενοχλούν την Νέα Τάξη και απλά δεν μπορεί να ξεκινήσει τα χτυπήματα απ’ αυτούς και τα ξεκινάει από άλλους.
Χρησιμοποιεί λοιπόν τους "αιώνιους φοιτητές" για εκπαιδευτικό παραδειγματισμό. Επιτίθεται με μανία στους αδύναμους, για να τρομοκρατήσει τους δυνατούς. Με τη λογική που δεν θέλει "αιώνιους" φοιτητές, στο μέλλον δεν θα θέλει "αιώνιους" μηχανικούς ή "αιώνιους" γιατρούς ή "αιώνιους" φαρμακοποιούς …Πάντα βέβαια για το "καλό" μας …Πάντα για το "συμφέρον" της κοινωνίας …Όταν η επιστήμη διαρκώς εξελίσσεται, γιατί να είναι κάποιος "μηχανικός", όταν οι γνώσεις του είναι περασμένων δεκαετιών; …Δεν πρέπει να ανανεώνει διαρκώς τις γνώσεις του και το κράτος να τον ελέγχει, ώστε να εγγυάται στην κοινωνία ότι είναι ασφαλής; …Σωστό δεν είναι αυτό; …"Σωστό" δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως;
Ποιοι θα είναι αυτοί, οι οποίοι θα μπορούν να ανανεώνουν το "πτυχίο" τους; …Αυτοί, οι οποίοι θα μπορούν …Αυτοί, οι οποίοι θα μπορούν να πληρώνουν τα μελλοντικά πανάκριβα "παράβολα" ανανέωσης για ένα τόσο ακριβό και αποδοτικό "κεφάλαιο" …Αυτοί, οι οποίοι θα μπορούν και να παίρνουν πληρωμένες άδειες από τις εργασίες τους για να το κάνουν …Αυτοί, οι οποίοι θα έχουν από πίσω τους μια εταιρεία να πληρώνει τα έξοδα τής "ανανέωσης", αν αυτή συνδέεται με την επανεκπαίδευση. Όπως αποφάσισαν σήμερα κάποιοι να δώσουν δύο χρόνια παράταση σε όποιους θέλουν να "διεκδικήσουν" τα πτυχία τους, έτσι θα αποφασίζουν και για την ανανέωση των πτυχιακών τίτλων …Ανά πέντε χρόνια ένα εξάμηνο στα "θρανία" υπό μορφή εκπαιδευτικών σεμιναρίων. Χωρίς ανανέωση το Πτυχίο θα καθίσταται ανενεργό και μετά από κάποια χρόνια θα μπορεί να καταλήγει και στα "σκουπίδια". Ό,τι συμβαίνει με τις "άδειες" όλων των τύπων, τις οποίες το κράτος δίνει σε επαγγελματίες.
Αυτό είναι το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι τα: πτυχία με συγκεκριμένη "ημερομηνία λήξης" …Τα πτυχία, τα οποία θα πρέπει να ανανεώνουν την ισχύ τους. Μετά τη συμβολαιακή γεωργία θα δούμε και τη συμβολαιακή "επιστήμη". Ο επιστήμονας θα έχει συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης και θα αναγνωρίζεται εύκολα σαν τέτοιος μόνον αν έχει συμβόλαιο με κάποια εταιρεία, η οποία θα μπορεί να πληρώνει και να υποστηρίζει τις "ανανεώσεις" …Μια εταιρεία, η οποία με τη δική της "πιστοποίηση" θα μπορεί να εγγυάται και την "πιστοποίηση" όλων των εργαζομένων της. Όλοι οι υπόλοιποι επιστήμονες, οι οποίοι εργάζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες ευνόητο είναι ότι θα έχουν δυσκολίες …Δυσκολίες ν' ανταπεξέλθουν στα κόστη των προδιαγραφών, οι οποίες θα τεθούν για το "καλό" της κοινωνίας …Δυσκολίες, οι οποίες μέσα σε λίγα χρόνια θα αποβάλλουν από τον χώρο της επιστήμης άπειρους πτυχιούχους.
Όταν το κράτος, που θα σου δίνει "πιστοποιήσεις", θα σε απειλεί με "προθεσμίες" και θα σε "ελεεί" με "παρατάσεις", σημαίνει ότι δεν σε αντιμετωπίζει ως επιστήμονα, που διαρκώς προσαρμόζεσαι και ευθυγραμμίζεσαι με την επιστήμη αυτοβούλως, γιατί αυτό επιβάλλει η ίδια η λειτουργία της επιστήμης και του ανταγωνισμού. Σε αντιμετωπίζει σαν "αδειούχο" επαγγελματία και όχι ως υπεύθυνο επιστήμονα. Σε αντιμετωπίζει σαν "αδειούχο" επαγγελματία, που πρέπει να σε παρακολουθεί και να σε ελέγχει, για να σου παραχωρεί "πιστοποιητικά" …Πιστοποιητικά, για να μπορείς να εργαστείς …Πιστοποιητικά, σαν τα επαγγελματικά διπλώματα οδήγησης, που δεν τους ενδιαφέρει πώς και σε ποια σχολή τα απέκτησες και απλά σε βάζουν σε μια διαδικασία διαρκούς ελέγχου.
Μήπως όλα αυτά είναι αποκυήματα της φαντασίας μας; Μήπως είναι πολύ "τραβηγμένα", προκειμένου να υπερασπιστούμε τη θέση μας; Μήπως είμαστε συνωμοσιολόγοι, που βλέπουμε παντού ύποπτες "σκιές"; Γίνονται αυτά τα πράγματα; Πώς μπορεί κάποιος να δίνει σε κάποιον "γνώση" με "ημερομηνία λήξης"; Τι είναι πάλι αυτό που σκεφτήκαμε, προκειμένου να τρομοκρατήσουμε τον αναγνώστη; …Δυστυχώς δεν είναι έτσι τα πράγματα. Όλα είναι δυνατά στο σύστημα της αθλιότητας που ζούμε. Η εξουσία συνεργάζεται σε όλα τα επίπεδα με τη διαπλοκή και ελέγχουν τα πάντα. Τα Υπουργεία έχουν γίνει "εργαλεία" των "δανειστών" και τοκογλύφων για την εξαθλίωση των Ελλήνων.
Διαβάζουμε λοιπόν σε δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών: "Με κοινή Υπουργική Απόφαση των Υπουργών Παιδείας και Διοικητικής Μεταρρύθμισης έληξαν τη Δευτέρα 30/6/2014 όλα τα πιστοποιητικά ECDL, τα οποία έχουν εκδοθεί πριν την 30/6/2011 …δηλαδή, 1.000.000 περίπου πιστοποιητικά πληροφορικής, τα οποία έχουν εκδοθεί από τους φορείς πιστοποίησης τα τελευταία 11 περίπου χρόνια, όπου εμφανίστηκαν τα σχετικά πιστοποιητικά στη χώρα μας.
Οι κάτοχοι αυτών των πιστοποιητικών καλούνται να καταθέσουν από 50 € έως 70 € στην εταιρεία που τα εξέδωσε, για να τα ανανεώσει.
Δεκάδες χιλιάδες υπάλληλοι του Δημόσιου τομέα από τη Δευτέρα είναι "ξεκρέμαστοι", αφού απαραίτητο προσόν της πρόσληψής τους ήταν η προσκόμιση πιστοποιητικού πληροφορικής, το οποίο έχει πλέον λήξει. Χρυσές δουλειές για την εταιρεία ECDL, η οποία κατάφερε να περάσει τη σχετική κοινή υπουργική απόφαση και να θέσει σε ομηρία εκατοντάδες χιλιάδες πελάτες της, έτσι ώστε κάθε τρία χρόνια να πληρώνουν ένα νέο χαράτσι.
Τα ίδια πιστοποιητικά ECDL σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν δια βίου διάρκεια, όπως και όλα τα άλλα πιστοποιητικά —όπως Cambridge, Microsoft κ.ά.— και στην Ελλάδα ο τοπικός αντιπρόσωπος κατάφερε να κάνει το πιστοποιητικό ECDL συνδρομητικό."
Ποιος μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να κάνουν στο μέλλον τα ίδια τα πανεπιστημιακά πτυχία συνδρομητικά; Αν ένα τέτοιο ασήμαντο πιστοποιητικό εκτιμάται στα 50 ευρώ, πόσο θα μπορούσαν να ζητήσουν για ένα πτυχίο-πιστοποιητικό Μηχανικού ή Γιατρού; Πόσα θα μπορούσαν να τους ζητάνε κάθε λίγα χρόνια, προκειμένου να ανανεώνουν την ισχύ των πτυχίων τους; Επιμένει κάποιος να μας θεωρεί "συνωμοσιολόγους"; Όταν βρίσκονται Υπουργοί τού ελληνικού κράτους να υπογράφουν τέτοιες αποφάσεις υπέρ ασήμαντων εταιρειών και εις βάρος εκατομμυρίων πολιτών, τι θα ήταν διατεθειμένοι να υπογράψουν, αν τους πίεζαν οι γνωστοί συνδαιτυμόνες της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και τα ντόπια διαπλεκόμενα τσιράκια τους; …"Εικόνα" από το μέλλον είναι αυτή η διυπουργική απόφαση.
Με τον τρόπο αυτόν θέλουν να ελέγξουν την ίδια την επιστήμη …Την παγκόσμια επιστήμη. Να την υποτάξουν στα οικονομικά συμφέροντα. Να την υποτάξουν στις εταιρείες τους. Να την κάνουν ιδιοκτησία τους. Να κάνουν ιδιοκτησία τους τούς "καρπούς" της. Τα ανάλογα θέλουν να επιτύχουν και σ' ό,τι αφορά το επιστημονικό δυναμικό παγκοσμίως …Θέλουν να υποτάξουν τους επιστήμονες στις δικές τους εντολές και να τους "σπρώξουν" στις δικές τους κερδοσκοπικές κατευθύνσεις, εφόσον αυτοί θα είναι οι υπεύθυνοι για να κρίνουν την επιστημονική —και άρα και την επαγγελματική τους— αρτιότητα και όχι τα Πανεπιστήμια. Αυτό δεν είναι κάτι το καινούργιο. Η ιδέα να διαφοροποιηθεί με απόλυτη σαφήνεια η επιστημονική κατάρτιση, η οποία εκφράζεται από το Πανεπιστημιακό Πτυχίο, με την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, η οποία εκφράζεται από μια παράλληλη εξωπανεπιστημιακή δραστηριότητα, δεν είναι καινούργια ιδέα.
Αυτό είναι μια ιδέα τού προηγούμενου αιώνα, η οποία λειτούργησε στις ΗΠΑ και στην πραγματικότητα υπέταξε τα Κολέγια στους χορηγούς τους και οι οποίοι στην πραγματικότητα είναι οι ιδιοκτήτες τής επιστημονικής τους παραγωγής …Στους χορηγούς, που μόνοι τους αποφασίζουν για το ποιους θα ονομάσουν "επιστήμονες" και ποιους όχι. Μια ιδέα, η οποία κατά σύμπτωση ανήκει σ' αυτούς που ευθύνονται για τη σημερινή παγκόσμια αθλιότητα …Σ' αυτούς που ευθύνονται για την Νέα Τάξη …Σ' αυτούς που σήμερα βλέπουμε να πρωταγωνιστούν στις συνελεύσεις της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ …Μια ιδέα των τοκογλύφων Ροκφέλερ, όταν άρχισαν στα τέλη του 18ου αιώνα να επενδύουν στην παραγωγή φαρμάκων και εξαγορά επιστημονικής γνώσης …Των Ροκφέλερ, που ήθελαν σταδιακά να μετατρέψουν την επιστημονική παραγωγή σε ιδιωτική τους περιουσία και τους επιστήμονες σε δικούς τους "εκβιαζόμενους" εργαζόμενους …Των ίδιων Ροκφέλερ, που ίδρυσαν και τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ …Των ίδιων Ροκφέλερ, που είναι τα αφεντικά της Διαμαντοπούλου και του Λοβέρδου.
Αυτοί οι διαβόητοι τοκογλύφοι δεν ανέχονταν η επιστημονική γνώση να είναι κτήμα της ανθρωπότητας στο σύνολό της. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι οι επιστημονικές "παραγωγές" θα ανήκαν στα Πανεπιστήμια και άρα και στα έθνη τα οποία πλήρωναν τη λειτουργία τους. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι οι επιστήμονες θα εργάζονταν στην υπηρεσία της ανθρωπότητας και όχι των ιδίων. Δεν μπορούσαν να τους αφήσουν να εργάζονται ελεύθερα —όπου ήθελαν και προς όποια "κατεύθυνση" ήθελαν— και όχι με ένα ιδιωτικό συμβόλαιο, όπως και όπου βόλευε τα αφεντικά τους.
Όλους αυτούς τους παράγοντες παραγωγής επιστημονικής γνώσης ήθελαν να τους βάλουν να παράγουν "εργολαβικά" για τις δικές τους εταιρείες, οι οποίες θα εμφανίζονταν σαν χορηγοί και προστάτες της "επιστήμης". Τζάμπα τους ήταν. Με λίγες χορηγίες "τρύπωναν" στα Κολέγια. Μετά ξεκίνησαν τις δήθεν χρηματοδοτήσεις των ερευνητικών προγραμμάτων. Γιατί λέμε δήθεν; Γιατί στην αρχή επέλεγαν τους "χώρους" όπου υπήρχαν ήδη έτοιμα αποτελέσματα ερευνών. Με τις παράλληλες έρευνες "έκλεβαν" ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε "γύρω" από το θέμα τους και τα κατοχύρωναν στο όνομά τους.
Όταν τελείωσαν τα έτοιμα και ήταν όλα δικά τους, τότε χρηματοδότησαν πραγματικά ερευνητικά προγράμματα, αλλά σε ένα περιβάλλον γνώσης, το οποίο τους ανήκε ολοκληρωτικά. Αυτό, δηλαδή, το οποίο θέλουν να κάνουν και στην Ελλάδα με τα δημόσια Πανεπιστήμια …Για το "καλό" μας …Για να κάνουν οικονομία στον λαό. Αυτά συζήτησαν ο Σαμαράς με τον Λοβέρδο για τη χρηματοδότηση των ελληνικών πανεπιστημίων μέσω "ερευνητικών" προγραμμάτων. Οι μεγάλοι "εγκέφαλοι" βρήκαν την ιδανική λύση, για να σωθούν τα ελληνικά Πανεπιστήμια. Χωρίς να είμαστε προφήτες, ξέρουμε από τώρα ποιοι θα είναι στην Ελλάδα οι "χορηγοί" …Ποιοι θα μπουν στα Πολυτεχνεία και θα τα μετατρέψουν σε "σφουγκαρίστρες" τους…
…Ο "Άκτορας" του Μπόμπολα …Ο ΟΤΕ του Τζαμάζ …Η ιντρακόμ του Κόκκαλη ..Η Χαλυβουργική του Αγγελόπουλου …Η ΔΕΗ του Μωϋσή. Θα "ακροβολιστούν" όλοι αυτοί στα Πολυτεχνεία και τις Ιατρικές Σχολές που τους ενδιαφέρουν και θα τα "καταπιούν" όλα. Αυτοί συνδέονται με τις "έδρες" που χρηματοδοτούν στα διάφορα Χάρβαρντ, αλλά και τους γνωστούς τοκογλύφους. Συνεργάτες και συνέταιροι είναι όλοι αυτοί με την Goldman Sachs, την Siemens κλπ.. Αυτοί θα γίνουν οι ενδιάμεσοι, οι οποίοι θα μεταφέρουν πρόσωπα και δικαιώματα στα "αφεντικά" τους. Μέσα από τα ερευνητικά προγράμματα θα ελέγχουν την ελληνική επιστημονική γνώση, αλλά και την ελληνική επιστημονική κοινότητα. Θα "φιλτράρουν" τα πάντα και θα τα παραδίδουν στον έλεγχο της γνωστής Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Μόνοι τους θα αποφασίζουν για τα προγράμματα υποτροφιών και μόνοι τους θα εμπλουτίζουν τα περιουσιακά τους στοιχεία με νέα "αποκτήματα". Θα γίνει δηλαδή και εδώ στην Ελλάδα ό,τι έγινε στις ΗΠΑ τον προηγούμενο αιώνα.
Αυτή η τεράστια συγκέντρωση δικαιωμάτων επιστημονικής γνώσης στα χέρια συγκεκριμένων ιδιωτών είναι τρομερά επικίνδυνη. Είναι επικίνδυνη για την ίδια την ανθρωπότητα, εφόσον σε μια τέτοια περίπτωση θα καθιστούν την ανθρωπότητα όμηρό τους. Με όπλο την τεχνολογία και την επιστήμη, εύκολο θα ήταν να το επιτύχουν. Αν το κατάφερναν, θα ήταν πρακτικά ανεξέλεγκτοι. Ποιος θα τους έλεγχε, όταν θα χρησιμοποιούσαν την επιστήμη εις βάρος των ανθρώπων; …Η συνείδησή τους; Ποιος θα τους έλεγχε, όταν θα προσπαθούσαν να "σώσουν" κάποιο άχρηστο φάρμακο, εφευρίσκοντας κάποια νέα αρρώστια; …Η εφευρετικότητα δεν έχει μόνον μία κατεύθυνση και πάντα λειτουργεί αμφίδρομα. Ποιος θα τους σταματήσει σε αυτήν την εγκληματική τους δραστηριότητα; Ποιος θα σταματήσει τους τοκογλύφους στην προσπάθειά τους να υποτάξουν την επιστήμη στα συμφέροντά τους;…
…Η σημερινή πανεπιστημιακή κοινότητα, η οποία δεν αντιδρά σε τίποτε; …Η πανεπιστημιακή κοινότητα, η οποία τρομοκρατείται από την πρώτη "πατσαβούρα" της Λέσχης που τους απειλεί; Τι άλλο εκτός από απειλή ήταν η υπουργική θητεία τής Διαμαντοπούλου; Στόχος όλων αυτών είναι μετά τα αμερικανικά Κολέγια να υποτάξουν και τα ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια …Τα Πανεπιστήμια, τα οποία μέχρι σήμερα δεν ελέγχουν, εφόσον λειτουργούν με διαφορετικές προδιαγραφές και με δημόσια κονδύλια. Επιθυμία τους είναι να υποβαθμιστούν τα ευρωπαϊκά εθνικά Πανεπιστήμια στο επίπεδο των "σχολών οδηγών" …Να υποβαθμιστεί το επιστημονικό τους προσωπικό, εφόσον αυτό δεν θα "παράγει" και ως εκ τούτου δεν θα μπορεί να "πιστοποιεί" καμία επιστημοσύνη.
Οι πανεπιστημιακοί "δάσκαλοι" θα είναι οι "προπαρασκευαστές" επαγγελματιών, τους οποίους, είτε το κράτος είτε οι ιδιωτικές εταιρείες —ως "υπερεπιστήμονες"—, θα τους ελέγχουν σε ειδικές εξετάσεις …Ειδικές εξωπανεπιστημιακές εξετάσεις …Εταιρείες, οι οποίες αύριο-μεθαύριο —για το "καλό" μας— μπορεί να είναι και διεθνείς …Εταιρείες, οι οποίες θα συνδέονται με τα μεγάλα Κολέγια των ΗΠΑ και τις Πολυεθνικές επιχειρήσεις των μελών της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ …Εταιρείες, οι οποίες θα μπορούν να εκφράζουν και "προτιμήσεις" ανάμεσα στους πτυχιούχους και κανένας να μην μπορεί να τις ελέγξει.
Οι καθηγητές Πανεπιστημίων θα γίνουν ισότιμοι και ισόβαθμοι με τους καθηγητές των Λυκείων, οι οποίοι απλά προετοιμάζουν τους μαθητές για εξετάσεις. Ανεύθυνοι επιστημονικά και αναξιόπιστοι όσον αφορά στο να μπορούν μόνοι τους να "παράγουν" επιστήμονες με τις δικές τους υπογραφές. Αυτό θα γίνει με τα Πανεπιστήμια. Το εθνικό Πανεπιστήμιο θα γίνει "φροντιστήριο", για να μπορεί κάποιος να συμμετέχει σε "εξετάσεις", των οποίων τον έλεγχο θα έχουν τα Κολέγια …Θα γίνει η "κωλοτούμπα" του αιώνα. Αντί τα ιδιωτικά Κολέγια των ηλιθίων πελατών, οι οποίοι πληρώνουν για τα πτυχία τους, να ευθυγραμμίζονται με τα Πανεπιστήμια των πολιτών, θα γίνεται το ακριβώς αντίθετο.
Το Πτυχίο θα γίνει "απολυτήριο" σχολής και από εκεί και πέρα οι τελειόφοιτοι θα "εξετάζονται" από άλλους, για να μπουν στη διαδικασία παραγωγής. Το κράτος θα πάρει απόλυτα τον έλεγχο των αδειοδοτήσεων, αναβαθμίζοντας τον δικό του ρόλο εις βάρος των Πανεπιστημίων …Το κράτος τής Νέας Τάξης …Το κράτος, το οποίο κυβερνάται από "σφουγκοκολάριους" της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ και μέσω του διεφθαρμένου συνδικαλισμού ελέγχει όλες τις επαγγελματικές και επιστημονικές συντεχνίες. Αυτό το κράτος, το οποίο θα είναι εξ’ αρχής "στημένο" από τα μεγάλα συμφέροντα, θα γίνει ο ρυθμιστής των πάντων. Θα βάλει τον εαυτό του σε κεντρικό ρόλο και θα περιορίσει τα Πανεπιστήμια στους περιφερειακούς ρόλους των "προμηθευτών" απλών υποψηφίων επιστημόνων.
Τα Πανεπιστήμια θα αναγκαστούν —κάτω από την πίεση των δανειστών— να αποδεχθούν την "αναξιοπιστία" και την "αδυναμία" τους να "αναγνωρίσουν" επιστήμονες, για να μπορέσει το κράτος να δώσει στα όργανά του τον ρόλο τού "αξιόπιστου" και "υπεύθυνου" πιστοποιητή επιστημοσύνης. Αυτό δεν είναι δύσκολο να γίνει. Υπάρχει το υπόβαθρο να γίνει. Θα υποβαθμιστεί ο ρόλος των Πανεπιστημίων και θα αναβαθμιστούν οι εξετάσεις, που, για παράδειγμα, στην περίπτωση του Πολυτεχνείου δίνονται στο ΤΕΕ —πρώτη μεγάλη ήττα των Πανεπιστημίων— για την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος.
Σε τέτοιους μηχανισμούς ελέγχου θα πέσει το "βάρος" …Μηχανισμοί, οι οποίοι θα συντεθούν από προϋπάρχουσες υποδομές …Υποδομές τύπου ΔΙ.Κ.Α.Τ.Σ.Α. θα συγχωνευτούν με υποδομές αντίστοιχες του ΤΕΕ και θα λειτουργούν αυτόνομα. Αυτοί οι μηχανισμοί ελέγχου θα αναβαθμιστούν εις βάρος των Πανεπιστημίων. Μηχανισμοί, οι οποίοι έγιναν για να ελέγχονται τα "μπακάλικα" του εξωτερικού, θα μετατρέψουν σε "μπακάλικα" όλες τις σχολές. Πραγματικά "ΚΤΕΟ" φοιτητών …"ΚΤΕΟ", τα οποία, όπως και τα πραγματικά, θα ξεκινήσουν από δημόσια —δήθεν για αξιοπιστία— και στη συνέχεια θα μπορούν να γίνουν και ιδιωτικά.
Όλοι οι πτυχιούχοι φοιτητές, απ’ όπου κι αν προέρχονται, θα αντιμετωπίζονται κατά την αποφοίτησή τους σαν "ύποπτοι επιστημονικής ανεπάρκειας" …Σαν να ήρθαν από τα Σκόπια ή τη Ρουμανία και το Τρινιντάντ. Θα περιμένουν από το κράτος να τους αναγνωρίσει αυτό, το οποίο τα Πανεπιστήμια τούς έδωσαν και το οποίο δεν θα έχει καμία αξία. Αυτό είναι το όλο κόλπο. Θα βάλουν τα πανεπιστήμια σε μια εσωτερική σύγκρουση μεταξύ τους, χωρίζοντας παράνομα και αυθαίρετα τους φοιτητές σε "ανώτερους" και "κατώτερους". Θα τους βάλουν να πολεμάνε σαν τα "σκυλιά" για μια καλύτερη θέση στον νεοταξικό "ήλιο" της εκπαίδευσης.
"Ανώτερο" —μέχρι νεοτέρας και άρα για όσο διάστημα υποτάσσεται σ' αυτούς— το Μετσόβιο και "κατώτερο" —με προοπτικές αναβάθμισης— το Δημοκρίτειο …Θεσμικά ανώτερο, πράγμα το οποίο δεν ισχύει σήμερα, εφόσον όλα τα Πολυτεχνεία θεωρούνται ισότιμα. Αυτό δεν το λέμε εμείς. Αυτό το λέει ο νόμος. Από τη στιγμή που στην υπέρτατη διαδικασία αξιολόγησης πτυχίων του ελληνικού κράτους —που είναι η πρόσληψη στο δημόσιο— τα πτυχία θεωρούνται ισότιμα, αυτό είναι ένα δεδομένο, το οποίο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν.
Αυτό προσπαθούν να ανατρέψουν. Προσπαθούν να διασπάσουν το ενιαίο των ελληνικών Πανεπιστημίων. Θα προσπαθήσουν —στο όνομα της αξιοκρατίας— να αλλοιώσουν τη διαδικασία προσλήψεων, προκειμένου να εξασφαλίσουν συνενόχους. Θα δώσουν ως "καρότο" εύνοιες στις προσλήψεις, ενεργοποιώντας ένστικτα επιβίωσης. Γι' αυτόν τον λόγο θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τις ιδιομορφίες τής λειτουργίας τού εκπαιδευτικού μας συστήματος, για να το διαμορφώσουν στα μέτρα τους. Μια τέτοια ιδιομορφία είναι για παράδειγμα η διαφορά στις βάσεις εισαγωγής μεταξύ ομοίων σχολών. Οι ανώτερες βάσεις εισαγωγής θα αποτελούν απόδειξη "ανωτερότητας", όπως για παράδειγμα στα Κολέγια θεωρούνται απόδειξη "ανωτερότητας" τα υψηλότερα δίδακτρα.
Για παράδειγμα, οι ανώτερες βάσεις εισαγωγής του Μετσόβιου Πολυτεχνείου δεν θα έχουν την εξήγησή τους στις τεράστιες ανάγκες ενός τεράστιου πληθυσμού να σπουδάσει κοντά στο σπίτι του, παρά θα συνδέεται με την "ποιότητα" της Σχολής. Οι βάσεις δηλαδή στο Μετσόβιο δεν θα έχουν σχέση με το γεγονός ότι η μισή Ελλάδα, που βρίσκεται στην Αθήνα, θέλει να σπουδάσει φτηνά κοντά στο σπίτι της, αλλά θα αποδεικνύουν την ανώτερη ποιότητα των σπουδών, που προσφέρει το συγκεκριμένο ίδρυμα. Κανέναν δεν θα ενδιαφέρει ότι τόσο οι καθηγητές όσο και οι φοιτητές των ελληνικών Πανεπιστημίων έχουν κοινές προδιαγραφές.
Γι' αυτόν τον λόγο θα παίξουν με μηχανισμούς αναγνώρισης σπουδών τύπου ΔΙ.Κ.Α.Τ.Σ.Α. Θα προσεταιριστούν τον ισχυρό —στην προκειμένη περίπτωση το Πανεπιστήμιο της Αθήνας και το Μετσόβιο Πολυτεχνείο—, για να διαμορφώσουν το περιβάλλον εις βάρος των αδυνάτων. Θα προσεταιριστούν αυτόν, που, μόλις αντιληφθεί συμφέρον, θα "ρίξει" τους ομοίους του και με αυτόν τον τρόπο θα διασπάσουν την ομάδα. Θα τους δώσουν κάποια αστεία πλεονεκτήματα και μπόνους "ανωτερότητας", για να εξασφαλίσουν γενίτσαρους …Για το "καλό" μας βέβαια …Για την "αξιοκρατία" …Για την ανταγωνιστικότητα τού δημοσίου. Γι' αυτόν τον λόγο τώρα τελευταία διαρκώς αποκαλύπτονται αξιολογήσεις των ελληνικών πανεπιστημίων και όλες βολεύουν τον σχεδιασμό που περιγράφουμε. Όλα αυτά είναι απολύτως ανακριβή και δεν έχουν καμία πραγματική βάση.
Τα ελληνικά Πανεπιστήμια είναι απολύτως ομοιογενή, εφόσον στελεχώνονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και με τις ίδιες προδιαγραφές σ' ό,τι αφορά τις επιστημονικές προδιαγραφές του καθηγητικού τους προσωπικού. Με τα ίδια προσόντα προσλαμβάνονται οι καθηγητές σε όλα τα Πανεπιστήμια, άσχετα αν το πολιτικό μέσο ή η τύχη ευνοεί κάποιους στη "γεωγραφία" της ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης. Ο οποιοσδήποτε Καθηγητής τού οποιουδήποτε Πολυτεχνείου έχει τα προσόντα να είναι Καθηγητής και σε όλα τα υπόλοιπα. Τα ανάλογα συμβαίνουν και με τους φοιτητές. Μέσω των Πανελληνίων Εξετάσεων, οι οποίες είναι κοινές για όλους, τα Πανεπιστήμια αντλούν φοιτητές από την ίδια "δεξαμενή" με τις ίδιες επίσης προδιαγραφές. Ο οποιοσδήποτε φοιτητής τής οποιασδήποτε σχολής μπορεί να τελειώσει με άνεση οποιαδήποτε άλλη σχολή. Πώς μπορεί να προκύψει διαφορά μεταξύ των ανωτάτων σχολών, όταν υπάρχουν αυτές οι κοινές προδιαγραφές; Τα ίδια προσόντα αναζητούν από τους Καθηγητές τους όλα τα Πανεπιστήμια και με τα ίδια προσόντα μπαίνουν οι φοιτητές σε όλα τα Πανεπιστήμια.
Δεν είναι σαν τα Κολέγια, όπου το ακριβό Κολέγιο "αγοράζει" διάσημους επιστήμονες να διδάξουν και το φτηνό Κολέγιο περιορίζεται σ' αυτούς που περπατάνε απλά στα δύο τους πόδια. Δεν είναι σαν τα Κολέγια, τα οποία ανοίγουν διάπλατα τις "πόρτες" σε όποιον θέλει να γίνει φοιτητής με μόνο προσόν το πορτοφόλι του. Δεν είναι σαν τα Κολέγια, τα οποία αναζητούν πλούσιους φοιτητές με τη λογική που αναζητά κάποιος πλούσιους πελάτες. Αυτές οι εμπορικές πρακτικές καθιστούν τα Κολέγια ανομοιογενή και ως εκ τούτου υπάρχει λόγος που υπάρχει η μεταξύ τους "διαβάθμιση". Όπως υπάρχουν "ανώτερα" και άρα ακριβότερα μαγαζιά, έτσι υπάρχουν "ανώτερα" και άρα ακριβότερα Κολέγια.
Στα ελληνικά και βέβαια στα ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια δεν υπήρχε ποτέ κάτι ανάλογο. Υπήρχαν κάποια Πανεπιστήμια με μεγάλη παράδοση σε κάποιους τομείς, αλλά ποτέ δεν διαφοροποιούνταν μεταξύ τους σε βαθμό τέτοιο, που να προκύπτει ανισότητα και να φτάσουμε να μιλάμε για "ανώτερα" και "κατώτερα", όπως συμβαίνει με τα Κολέγια. Επειδή ακριβώς δεν υπήρχε αυτή η συγκριτική λογική μέχρι σήμερα, προσπαθούν σήμερα με τεχνάσματα να την "μεταγγίσουν". Προσπαθούν να εισάγουν στην Ευρώπη την αμερικανική λογική …Στην Ευρώπη, η οποία πάντα εκπαίδευε με δημόσια χρήματα την "ελίτ" τής μαθητιώσας νεολαίας, προσπαθούν να εισάγουν την αμερικανική λογική τής εμπορίας τής εκπαίδευσης …Από την "αριστεία" θέλουν να πάνε στην "πελατεία".
Από τη στιγμή που οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι πλούσιοι μεγαλοϋπάλληλοι και όλοι οι "χρυσοκάνθαροι" της αστικής μας δημοκρατίας επέλεξαν να "ξεκουράσουν" τα παιδιά τους με σπουδές στα ακριβά Κολέγια, ευνόητα είναι μερικά πράγματα. Από τα ΜΜΕ μάθαμε ότι "καλές σπουδές" είναι οι σπουδές στα Κολέγια. Κάποιοι, οι οποίοι επηρεάζουν τις πολιτικές επιλογές του κράτους, "πλήρωσαν" και θέλουν να δώσουν τη μέγιστη αξία στην "επένδυσή" τους. Ας ψάξει να βρει κάποιος πού σπουδάζουν τα παιδιά όλων των μεγαλοπαραγόντων της πολιτικής και οικονομικής ζωής της χώρας την εποχή της Μεταπολίτευσης και θα καταλάβει τι συνέβη και τον λόγο που όλοι αυτοί μάχονται από κοινού το Πανεπιστήμιο …Τον λόγο που άνθρωποι, οι οποίοι διακρίθηκαν στα Πανεπιστήμια έρχονται εκ των υστέρων και τα πολεμάνε …Το κάνουν για τα παιδιά τους.
Μόνον με αυτήν τη γνώση εξηγούνται και μερικά από τα παράδοξα, τα οποία αφορούν τη σημερινή κατάσταση. Ένα από τα παράδοξα είναι να βλέπουμε όλους τους γόνους στα "καλά" Κολέγια, αλλά κανέναν από αυτούς με "καλό" πτυχίο. Όλοι οι γόνοι στα Χάρβαρντ και στα Γέιλ και κανένας Μηχανικός, Γιατρός, Φυσικός ή Μαθηματικός. Όλοι μπαίνουν στα "καλά", τα οποία μπορούν να πληρωθούν και φεύγουν με τα "κακά", τα οποία για την απόκτησή τους δεν θέλουν καθόλου κόπο. Όλοι με διάσημες κολεγιακές μπλούζες, αλλά τα πτυχία τους είναι της αξίας για να τυλίγεις γύρους. Το γεγονός όμως ότι σήμερα έχει αλλάξει η "βιτρίνα" των Κολεγίων, δεν σημαίνει ότι δεν εξακολουθεί να υφίσταται αυτό, το οποίο ίσχυε πάντα για τα Κολέγια…
…Τα Κολέγια μπορεί να είναι αποδοτικά για την επιστήμη και προσοδοφόρα για τους ιδιοκτήτες τους, αλλά η βάση τους είναι για να γελάει κανείς. Οι πελάτες τους εξακολουθούν να είναι ό,τι χειρότερο περπατάει στα δύο του πόδια στην ανώτατη εκπαίδευση παγκοσμίως. Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι τελειώνουν τα Κολέγια και δεν έχουν μάθει ούτε καν την αγγλική γλώσσα. Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι την κολεγιακή τους "διαδρομή" την ταυτίζουν με μακροχρόνιες διακοπές μέσα σε νέφη "φούντας" …Για τέτοιες καταστάσεις μιλάμε …Χρήμα και λούφα είναι το δίπτυχο. Αυτοί όλοι τώρα, αφού μέσω της προπαγάνδας βελτίωσαν το κακό τους "όνομα", θέλουν όχι απλά να συναγωνιστούν την πανεπιστημιακή ελίτ της ελληνικής νεολαίας, αλλά και να την "καπελώσουν".
Γι' αυτόν τον λόγο υπάρχει σήμερα η προπαγάνδα των δήθεν συγκρίσεων μεταξύ των ευρωπαϊκών Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων και των αμερικανικών Κολεγίων …Οι δήθεν λίστες των "κορυφαίων". Λέμε "δήθεν", γιατί δεν υπάρχει η απαραίτητη ομοιότητα, για να γίνουν συγκρίσεις. Σε τι τα συγκρίνουν; Σε τι μπορούν να συγκριθούν δύο διαφορετικοί μηχανισμοί της ανώτατης εκπαίδευσης; Στην επιστημονική τους παραγωγή ή στην ποιότητα των φοιτητών τους; Αυτά είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Στην επιστημονική παραγωγή τα Κολέγια υπερέχουν απόλυτα, εφόσον διαχειρίζονται τεράστια ιδιωτικά κονδύλια για κατά παραγγελία έρευνες πολυεθνικών, ενώ τα Πανεπιστημιακά ιδρύματα απλά προσπαθούν να συντηρήσουν στοιχειωδώς ένα ερευνητικό έργο με περιορισμένα κρατικά κονδύλια …Δεν συγκρίνονται …Είναι "άδικο" να συγκριθούν.
Το ίδιο όμως "άδικο" είναι να συγκριθούν και στην ποιότητα των φοιτητών τους. Τα Πανεπιστημιακά ιδρύματα υπερέχουν απόλυτα, εφόσον, μέσω σκληρών εξετάσεων, "αντλούν" ό,τι καλύτερο έχει η κάθε "φουρνιά" μαθητών, ενώ τα Κολέγια "αντλούν" ό,τι στέκεται στα δύο του πόδια και απλά μπορεί να πληρώσει. Δεν είναι όμοια τα Πανεπιστήμια με τα Κολέγια, για να μπορούν να συγκριθούν. Αυτό το γνωρίζουν όλοι, αλλά αυτή η σύγκριση γίνεται για λόγους πολιτικής. Αρχίζουν να εκπαιδεύουν τόσο τους φοιτητές όσο και τους Καθηγητές σε μια τέτοια λογική …Στην αμερικανική λογική. Το Μετσόβιο σταθερά "πρώτο" από τα ελληνικά Πανεπιστήμια, αλλά επίσης σταθερά "πίσω" από τα αμερικανικά ή τα γερμανικά …Το Μετσόβιο θα γίνει "ισότιμο" με τα δικά τους και το Δημοκρίτειο μπορεί να γίνει "ρουμανικό", της Πάτρας "βουλγαρικό" κλπ..
Αυτή η διαβάθμιση θα δίνει ρόλο στο νέο "ΔΙ.Κ.Α.Τ.Σ.Α" τους. Αυτός είναι ο στόχος τους …Να καταστρέψουν την ελληνική Ανώτατη Εκπαίδευση …Να καταστρέψουν το ελληνικό Πανεπιστήμιο …Να το βάλουν "πίσω" από τα Κολέγια. Είναι προφανές ότι κάποιοι ενοχλούνται από την ποιότητα των εθνικών Πανεπιστημίων και κάποιοι από τους επιφανείς πελάτες τους δεν θέλουν να μοιράζονται τα "φιλέτα" των θέσεων εργασίας της ελληνικής αγοράς με φτωχούς —έστω και έξυπνους— συναδέλφους τους. Δεν θέλουν να επιβιώσει το Πανεπιστήμιο, το οποίο δημιουργούσε μόνο του ισχυρούς κοινωνικούς παράγοντες. Δεν θέλουν να επιβιώσει ένας μηχανισμός, στον οποίο δεν κυριαρχούν τα παιδιά των πλούσιων. Δεν θέλουν να επιβιώσει ένας μηχανισμός, ο οποίος εκπαίδευε και "σκληραγωγούσε" μια "ελίτ", χωρίς να ενδιαφέρεται για την κοινωνική της καταγωγή ή την οικονομική της κατάσταση.
Όλοι αυτοί από κοινού ενεργούν εις βάρος των Πανεπιστημίων. Προσπαθούν να τα φέρουν στο επίπεδο της Μποτσουάνας, για να χειρίζονται την ίδια τη χώρα σαν Μπουτσουάνα. Οι πλούσιοι δεν θέλουν τα Πανεπιστήμια. Οι πλούσιοι θέλουν κολεγιακές "στημένες" καταστάσεις, στις οποίες εύκολα θα επικρατούν οι γόνοι τους. Θέλουν καταστάσεις, όπου τους έξυπνους —που είναι φτωχοί— θα τους βάζουν "πίσω" από τους πλούσιους, ακόμα κι αν αυτοί είναι βλάκες. Θέλουν καταστάσεις, όπου το πορτοφόλι θα προηγείται του μυαλού. Απλά πράγματα. Αυτά δεν μπορούν να τα καταφέρουν για όσο διάστημα υπάρχει ισχυρό Πανεπιστήμιο …Για όσο διάστημα υπάρχει ένας μηχανισμός, ο οποίος —μέσω σκληρών και αδιάβλητων εισαγωγικών εξετάσεων— παράγει ισχυρούς πολίτες, χωρίς να ελέγχεται από κανέναν και χωρίς να επηρεάζεται από το χρήμα.
Για να καταφέρουν τους στόχους τους, θα πρέπει να διαλύσουν αυτόν τον μηχανισμό και να τον στρέψουν εναντίον της ελληνικής κοινωνίας. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να "αποψιλωθεί" η ελληνική κοινωνία. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να εξασφαλίσουν τη συμμαχία των καλύτερων και των πλουσιότερων και αυτό είναι πιο εύκολο απ’ όσο θα νόμιζε κανείς …Εύκολο, αν ενεργοποιηθούν ένστικτα σε μια εποχή πολύ προβληματική. Τους καλύτερους μαθητές κάθε χρονιάς θα τους σπουδάζουν με υποτροφίες στα Κολέγιά τους και τους πλουσιότερους θα τους έχουν πελάτες τους στα ίδια Κολέγια. Οι υπόλοιποι θα αντιμετωπίζονται σαν "πλέμπα", η οποία σπουδάζει σε τριτοκοσμικά Πανεπιστήμια, ικανή μόνον για τη χαμηλή στελέχωση του κρατικού μηχανισμού …Γραμματείς, λοχίες και κλητήρες.
Αν αρχίζουν να "παίζουν" με τις χρηματοδοτήσεις των "άνισων" Πανεπιστημίων, εύκολα θα διαλύσουν το καθηγητικό τους προσωπικό και βέβαια θα απωθήσουν τους καλύτερους των μαθητών από τις τάξεις τους. Θα υποβαθμίσουν όλα τα Πανεπιστήμια της περιφέρειας, δημιουργώντας Καθηγητές δύο ή περισσοτέρων "ταχυτήτων" και αυτό θα έχει την προβολή του και στην ποιότητας της διδασκαλίας που θα παρέχεται και άρα και στα πτυχία. Αυτό θέλουν …Θέλουν να "σπάσουν" το "ενιαίο" της ελληνικής πανεπιστημιακής κοινότητας και εκπαίδευσης και να την υποτάξουν στην κηδεμονία τους …Στο όνομα ενός υποτιθέμενου ελεύθερου ανταγωνισμού να τους στρέψουν όλους εναντίον όλων για μια καλύτερη χρηματοδότηση και να τους βάλουν όλους να υποτάσσονται στους αξιολογητές τους. Θα δώσουν την απόλυτη εξουσία σε ξένους δήθεν ουδέτερους "ειδικούς" από τα Κολέγια και θα υποτάξουν τα κάποτε φοβερά και τρομερά ελληνικά Πανεπιστήμια στα "μπακάλικα" των Κολεγίων.
Αν το καταφέρουν αυτό, όλα τα άλλα είναι εύκολα. Είναι εύκολο να περάσουν εκείνες οι ρυθμίσεις, οι οποίες βολεύουν την Νέα Τάξη. Μετά την υποταγή και υποβάθμιση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, θα προχωρήσουν και στην υποβάθμιση των ίδιων των πτυχιούχων. Γι' αυτόν τον λόγο "ποντάρουν" στις εξετάσεις, που δίνουν άδειες ασκήσεως επαγγέλματος. Τέτοιου είδους αυθαίρετες εξετάσεις μπορούν εύκολα με μια υπουργική απόφαση να αλλάξουν και να "αναβαθμιστούν", για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της Νέας Τάξης. Ενώ, για παράδειγμα, αυτές οι εξετάσεις δίνονται σήμερα μία φορά και ισχύουν άπαξ, στο μέλλον αυτό μπορεί ν' αλλάξει. Αν αναβαθμιστεί ο ρόλος τους και αποκτήσουν πολυπλοκότερο και πιο πολυπρόσωπο μηχανισμό ελέγχου —για το "καλό" μας—, θα μπορούν ανά πάσα στιγμή να γίνουν πολλαπλές και με μια ανάλογη περιοδικότητα.
Θα εξετάζονται οι Έλληνες φοιτητές των κρατικών Πανεπιστημίων, για να πάρουν με κόπο αυτό, το οποίο παρέχεται επί χρήμασι στους Κολεγιόπαιδες. Κάποιοι αφελείς θα νομίζουν ότι, επειδή θα εξετάζονται από ιδιωτικές επιχειρήσεις του Χάρβαρντ ή του Γέιλ, είναι μια ευκαιρία να αποκτήσουν δωρεάν αυτό, το οποίο κάποιοι άλλοι πλήρωσαν. Κάποιοι αφελείς θα νομίζουν ότι με λίγο κόπο κάποιοι θα τους "εξισώνουν" το πτυχίο με αυτό του "Χάρβαρντ". Σε μια τέτοια κατάσταση το εθνικό Πτυχίο από μόνο του δεν θα αξίζει τίποτε απολύτως. Δεν θα δίνει σε κανέναν τη δυνατότητα είτε να δουλέψει είτε να ανοίξει μια δική του ανάλογη επιχείρηση. Οι άριστοι των Ελλήνων θα μπουν "κάτω" από εκείνους, οι οποίοι με χρήματα μπήκαν σε σχολές των ΗΠΑ.
Γι' αυτόν τον λόγο σήμερα "χτυπάνε" τα "γιαπιά", για να φτάσουν κάποτε να "χτυπήσουν" και τα "σπίτια". Βάζουν ημερομηνία "λήξης" στα "γιαπιά", για να χτυπήσουν τα πραγματικά πτυχία. Χτυπάνε τα εύκολα "γιαπιά", για να "καθαρίσουν" τις "λίστες" και σε λίγο καιρό θα φτιάχνουν νέες "λίστες", ακόμα χειρότερες. Γιατί χειρότερες; …Γιατί αυτοί, τους οποίους αυτές θα αφορούν, δεν θα είναι προετοιμασμένοι ν' αντιμετωπίσουν τα χειρότερα. Όλοι όσοι σπουδάζουν σήμερα νομίζουν ότι υπάρχει κράτος που τους προστατεύει, ενώ αυτό δεν ισχύει. Τουλάχιστον οι "αιώνιοι φοιτητές", για να εξακολουθούν να υπάρχουν, σημαίνει ότι έχουν μάθει να επιβιώνουν χωρίς τα πτυχία τους. Οι πτυχιούχοι, όμως, οι οποίοι έχουν προετοιμαστεί να επιβιώσουν με μέσον το πτυχίο τους, τι θα κάνουν όταν διαπιστώσουν ότι το πτυχίο τους έχει αξία μόνον για να εξασφαλίσουν "δικαίωμα" να διεκδικήσουν μια "άδεια ασκήσεως επαγγέλματος", η οποία μπορεί να μην τους δοθεί ποτέ;
Τι θα κάνουν όταν οι εταιρείες-"φεουδάρχες" δεν θα τους προσλαμβάνουν και άρα δεν θα έχει καν νόημα να ανανεώνουν με δικά τους έξοδα τούς τίτλους των σπουδών τους; Τι θα κάνουν όταν θα ιδιωτικοποιηθεί η ανώτατη εκπαίδευση και οι προσλήψεις από τις ιδιωτικές εταιρείες θα γίνονται με απολύτως υποκειμενικά κριτήρια και χωρίς τη δυνατότητα του κράτους να παρεμβαίνει; Τι θα κάνουν όταν θα έρχονται οι Κολεγιόπαιδες από το εξωτερικό —και με συστατικές "επιστολές" από τις γνωστές πρεσβείες θα περνούν τα "ΚΤΕΟ" με μόνιμο "πάσο"— και θα σαρώνουν τα πάντα; Θα σαρώνουν τα "φιλέτα" στην αγορά εργασίας …Αυτό, δηλαδή, το οποίο κάνουν σήμερα τα κουτορνίθια του Κολεγίου Αθηνών στο ανώτατο επίπεδο.
Εκεί βρίσκεται λοιπόν το πρόβλημα. Η Νέα Τάξη θέλει να πάρει για λογαριασμό της το Κεφάλαιο της επιστήμης εις βάρος των επιστημόνων. Ταυτόχρονα —και για να εξασφαλίσει τον απόλυτο έλεγχο της αγοράς εργασίας— θέλει να εξασφαλίσει και όλες τις προνομιούχες θέσεις εργασίας για τα "εκλεκτά" της μέλη …Τα μέλη εκείνα, τα οποία είναι ταυτόχρονα και εκλεκτοί της πελάτες …Εκλεκτοί, από τότε που ήταν νεαροί φοιτητές και πλήρωναν αδρά τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Οι θέσεις εργασίας με αυτόν τον τρόπο θα γίνουν μια εμπράγματη "αντιπαροχή" γι' αυτούς που κατέβαλαν τα πανάκριβα δίδακτρα των Κολεγίων. Ας ψάξει λοιπόν η πανεπιστημιακή κοινότητα να δει ποιοι "σκέφτηκαν" αυτόν τον νόμο και πού επέλεξαν να σπουδάσουν τα παιδιά τους …Γνώριζαν κάτι, το οποίο αγνοούσαν όλοι οι υπόλοιποι;
Η Υπουργός, η οποία θέλησε να "σώσει" τον ελληνικό λαό από τους "αιωνίους", σε ποια χώρα έχει στείλει το παιδί της για σπουδές; …Σε ελληνικό Πολυτεχνείο; Αν το έχει στείλει σε Κολέγιο, αυτό δεν σημαίνει κάποια πράγματα; Δεν σημαίνει ότι υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων; Δεν σημαίνει ότι η Διαμαντοπούλου έπρεπε να παραιτηθεί από Υπουργός, εφόσον υπήρχε ένα "ηθικό" ασυμβίβαστο ως προς τις επιλογές της ως μητέρα; Πώς είναι δυνατόν να αποφασίζει για το μέλλον της δημόσιας εθνικής ανώτατης εκπαίδευσης μια Υπουργός, η οποία το παιδί της επέλεξε να το στείλει σε ένα ιδιωτικό Κολέγιο του εξωτερικού; Ποιον θα "βοηθήσει" να γίνει πιο ανταγωνιστικός με το "όραμά" της για την Παιδεία; …Τον τοπικό φοιτητή ή τον γιο της; …Αυτόν που κόπιασε, για να περάσει στο Πανεπιστήμιο ή το ρεμάλι, που η μάνα του πλήρωσε, για να τον γράψει σε ένα Κολέγιο;
Το Κολέγιο Αθηνών.
Όλα αυτά γίνονται στην εποχή των Κυβερνήσεων των Κολεγίων. Στην εποχή των Κυβερνήσεων Καραμανλή, Παπανδρέου και Σαμαρά. Τι συνδέει όλους αυτούς τους συνομήλικους μεταξύ τους; …Το Κολέγιο Αθηνών …Το Κολέγιο της θυγατέρας της Παπαρήγα …Μαζί μ' αυτό τους ενώνουν και τα Κολέγια των ΗΠΑ …Τα χρόνια των πληρωμένων σπουδών τους στα μεγάλα ιδιωτικά Κολέγια των ΗΠΑ. Αυτοί τώρα θα προσπαθήσουν να προωθήσουν τα παιδιά τους στα πράγματα. Τώρα, που την "αξιολόγηση" των εργαζομένων τού Δημοσίου την αναλαμβάνει ο Μητσοτάκης. Αυτός, ο οποίος μας "υποσχέθηκε" ότι θα προσλαμβάνει ως "μάνατζερ" του Δημοσίου τους "καλύτερους" ...αλλά μέσα από συνεντεύξεις. Ποιους θα διαλέγει ως "καλύτερους" ο Μητσοτάκης; …Αυτούς που του μοιάζουν …Αυτούς που γνωρίζει…
…Απόφοιτος του Κολεγίου και ο μέγας "αξιολογητής". Μαζί του —"λέαινα" της αξιολόγησης— και η Χριστοφιλοπούλου nee Κάλερ. Κατά σύμπτωση τις αποφάσεις για τη διαχείριση του επιστημονικού προσωπικού του Δημοσίου θα τις πάρει ο Κολεγιόπαιδας —ο οποίος δεν έδωσε ποτέ Πανελλήνιες Εξετάσεις— Κυριάκος και μία Εβραία …Μια γυναίκα ομοεθνής των τοκογλύφων, οι οποίοι είναι ταυτόχρονα οι ιδιοκτήτες και οι διαχειριστές των μεγάλων Κολεγίων των ΗΠΑ και ιδρυτές της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ …Ομοεθνής τής συμμορίας Παπανδρέου …Ομοεθνής και του ιδρυτή του ΚΚΕ Μπεναρόγια.
Όπως αντιλαμβανόμαστε, το πρόβλημα δεν είναι καθόλου προσωπικό ή συντεχνιακό …Το πρόβλημα είναι πρωτίστως εθνικό. Προσπαθούν να αρπάξουν τα πάντα από την πατρίδα μας και από τον λαό της. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι αυτοί, οι οποίοι επιτίθενται στους πάντες στην Ελλάδα. Προσπαθούν να αλλάξουν την κοινωνία της και να την μετατρέψουν σε μια κοινωνία υπάκουων "δουλοπάροικων" του νέου παγκόσμιου "Μεσαίωνα". Αν δεν τους βρεις μπροστά σου ως "πτυχιούχος", θα τους βρεις ως αγρότης, ως βιοτέχνης ή ως επιστήμονας. Η υπόθεση των "αιωνίων" δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτό το οποίο φαίνεται.
Προσπαθούν να αποκεφαλαιοποιήσουν την ανώτατη εκπαίδευση, για να εξουδετερώσουν αυτούς, τους οποίους θεωρούν ταξικούς τους εχθρούς. Στόχος τους είναι να αποκλείσουν τους φτωχούς από κάθε μορφή κεφαλαίου και να μετατρέψουν τους πιο ικανούς απ’ αυτούς σε φανατικούς "γενίτσαρούς" τους …Να αποκλείσουν τους φτωχούς ειδικά από το κεφάλαιο εκείνο, το οποίο έπαιρναν με την αξία τους μέσα από τα Πανεπιστήμια …Ειδικά από το κεφάλαιο εκείνο, το οποίο έπαιρναν με τους ρυθμούς που τους βόλευε μέσα από τα Πανεπιστήμια. Οι φτωχοί με τα λιγοστά τους χρήματα και άπειρο κόπο δεν θα μπορούν στο μέλλον να παίρνουν ΚΕΦΑΛΑΙΟ, αλλά μόνον μια απλή άδεια εργασίας.
Αυτό τους ενδιαφέρει …Να αλλάξουν τη λογική των Πανεπιστημίων και τη νοοτροπία των φοιτητών …Να υποτάξουν τα Πανεπιστήμια στα Κολέγια …Να υποτάξουν εκ νέου τους φτωχούς στους πλούσιους …Να υποτάξουν τους άριστους μαθητές των Πανεπιστημίων στους πλούσιους πελάτες των Κολεγίων …Να "στεγανοποιήσουν" το κεφάλαιο τής νεοφεουδαρχίας, ώστε να μην έχουν πρόσβαση οι φτωχοί. Αυτός είναι ο στόχος. Θα "καθαρίσουν" πρώτα τους "αιωνίους" και θα απειλούν τους "καθυστερημένους". Θα εντατικοποιήσουν τις σπουδές, υποβαθμίζοντάς τες, ώστε να μην υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης και αντίστασης στη φοιτητική κοινότητα απέναντι στη "λαίλαπα" των Κολεγίων. Θα τους "τρέχουν" σαν τα κοπάδια των προβάτων και όταν ένα "κοπάδι" τρέχει, τα μέλη του δεν σκέφτονται. Αυτό είναι το ζητούμενο …Ο πανικός και η τρομοκρατία.
Στο όνομα μιας δήθεν ανταγωνιστικότητας τρομοκρατούν τους φοιτητές …Στο όνομα της ανταγωνιστικότητας ενός συστήματος, που το τελευταίο πρόβλημα που αντιμετώπιζε ποτέ ήταν η ανταγωνιστικότητα. Ποτέ και πουθενά δεν κρίθηκαν οι Έλληνες φοιτητές ως ανεπαρκείς. Το πρόβλημα, το οποίο είχαμε εντοπίσει κι εμείς, ήταν η ποσότητα και όχι η ποιότητά τους. Η Ελλάδα παρήγαγε πολύ περισσότερους επιστήμονες από αυτούς που είχε ανάγκη. Η Ανώτατη Εκπαίδευση σχεδιάζεται με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας που καλείται να εξυπηρετήσει και όχι με βάση τις εκπαιδευτικές δυνατότητες του λαού. Την ποιότητα των Ελλήνων φοιτητών κανένας δεν την αμφισβήτησε. Το θέμα όμως ήταν ότι η Ελλάδα δεν θα "παρήγαγε" επιστήμονες για ολόκληρο τον Πλανήτη. Δεν θα έκανε "εξαγωγές" επιστημόνων, για να δικαιολογεί ένα τόσο τεράστιο εκπαιδευτικό σύστημα.
Η ποιότητα των φοιτητών, δηλαδή, δεν μπαίνει στο τραπέζι της συζήτησης. Η ποιότητά τους είναι εξ’ αρχής διασφαλισμένη από το "σφαγείο" των Πανελληνίων Εξετάσεων. Μπορεί τα ελληνικά Πανεπιστήμια να στερούνταν υποδομών και λαμπερών διαδρόμων, αλλά το έμψυχο δυναμικό τους ήταν πάντα ανταγωνιστικό …Πολύ πιο ανταγωνιστικό από πολλές "ανεπτυγμένες" χώρες. Απόδειξη αυτού του γεγονότος ήταν η εύκολη καριέρα που πάντα μπορούσαν να κάνουν οι Έλληνες επιστήμονες στο εξωτερικό. Απόδειξη αυτού του γεγονότος ήταν ότι οι Έλληνες φοιτητές πάντα διεκδικούσαν τα καλύτερα μεταπτυχιακά στις καλύτερες σχολές του κόσμου.
Αυτό δεν είναι κάτι το μυστήριο. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα του ελληνικού σχεδιασμού της ανώτατης παιδείας …Ήταν το αποτέλεσμα των δύσκολων και απαιτητικών Πανελληνίων Εξετάσεων. Αυτό ήταν το ευρωπαϊκό σύστημα και δεν ήταν όμοιο με το αμερικανικό των Κολεγίων. Τα ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια είχαν δύο τρόπους λειτουργίας. Είτε λειτουργούσαν "κλειστά", με πολύ σκληρές εξετάσεις για την εισαγωγή των φοιτητών, είτε λειτουργούσαν ως "χοάνη" με πολύ μικρό "στόμιο" εξόδου. Έθεταν δηλαδή κάποιες σοβαρές προδιαγραφές εισαγωγής, για να αποκλείσουν τους πολλούς και από τους λίγους, που έμπαιναν στο πρώτο έτος, συνέχιζαν ελάχιστοι, αξιολογούμενοι με σκληρές εξετάσεις στα ενδοπανεπιστημιακά μαθήματα.
Η Ελλάδα, λόγω μεγέθους —και για λόγους οικονομίας— είχε επιλέξει τη μέθοδο των σκληρών εισαγωγικών εξετάσεων …Μια απολύτως δίκαιη διαδικασία, της οποίας η σκληρότητα "διαχώριζε" με τον πιο απόλυτο τρόπο την υποχρεωτική βαθμίδα τής μόρφωσης από αυτήν της ανώτατης εκπαίδευσης …Ένα διαγωνιστικό "άλμα", το οποίο ξεχώριζε τους "αθλούμενους" από αυτούς, οι οποίοι θα συνέχιζαν στον "πρωταθλητισμό" …Μια διαδικασία κοινή για το Πανελλήνιο, η οποία διατηρούσε υποτίθεται την ακμάδα τόσο της αστικής τάξης όσο και της επιστημονικής κοινότητας. Οι καλύτεροι ήταν αυτοί που γίνονταν οι αστοί επιστήμονες της επόμενης γενιάς και όχι οι γόνοι. Οι καλύτεροι κάθε γενιάς θα γίνονταν οι μηχανικοί ή οι γιατροί της και όχι τα παιδιά των μηχανικών και των γιατρών, που θα "κληρονομούσαν" τα γραφεία και τα πελατολόγια των γονιών τους …Πραγματικοί Πνευματικοί Πανελλήνιοι Αγώνες "ανοικτοί" σε ΟΛΟΥΣ, με "βραβείο" όμως για τους ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ, όπως συμβαίνει με όλους τους πραγματικούς αγώνες που δεν είναι "φάρσες". Αυτό, δηλαδή, το οποίο προσπάθησε και σχεδόν κατάφερε να κάνει ο βλαξ Γιώργος Παπανδρέου, που μετέτρεψε τις Πανελλήνιες σε "φάρσα".
Αυτό ήταν το ελληνικό σύστημα εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση. "Προκαταβολικά" σε αξιολογούσε για την ανώτατη εκπαίδευση. Δεν ήθελε καν να βάλει τεράστιους αριθμούς φοιτητών στην κατάσταση τής πολυέξοδης μετακίνησης, μέχρι να τους αποκλείσει από τις σπουδές "μέσα" στα Πανεπιστήμια. Για μια χώρα μικρή αυτό ήταν το ιδανικό, γιατί με τον περιορισμό των εκπαιδευόμενων γινόταν εξοικονόμηση πόρων, που λειτουργούσε υπέρ τής ποιότητας της εκπαίδευσης των λίγων. Διαχωρίζονταν από την αρχή οι καλοί από τους κακούς μαθητές και όλοι είχαν περιθώριο και βέβαια τον σωστό χρόνο να πάρουν τις σωστές αποφάσεις τους για το μέλλον τους. Η ανώτατη εκπαίδευση δεν είναι κοινωνική παροχή, για να την απολαμβάνουν όλοι. Η ανώτατη εκπαίδευση είναι μια διαδικασία, η οποία αφορά τη "μετάγγιση" της επιστημονικής γνώσης μέσα στην κοινωνία. Τέτοιου είδους "μετάγγιση" δικαιούνται οι καλύτεροι, οι οποίοι θα προσφέρουν τα καλύτερα και ΟΧΙ ΟΛΟΙ.
Επί δεκαετίες με αυτόν τον τρόπο το ελληνικό κράτος παρήγαγε επιστημονικό δυναμικό αξιοζήλευτο, ακόμα και για τα πλέον ανεπτυγμένα κράτη. Επέλεγε μέσα από δύσκολες διαδικασίες τούς καλύτερους μαθητές και εντός των Πανεπιστημίων λειτουργούσε με τα πιο υψηλά στάνταρτ …Στάνταρτ, τα οποία για τους καλούς μαθητές ήταν εύκολα, ενώ για τους κακούς απλά ανυπέρβλητα. Ήταν έτσι σχεδιασμένο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα των Πανεπιστημίων, που ένας μαθητής απροετοίμαστος απλά δεν θα μπορούσε ποτέ να αποφοιτήσει από αυτά, ακόμα κι αν εισαγόταν μετά από κλήρωση. Τα ίδια τα Πανεπιστήμια ήταν απωθητικά για όλους αυτούς και αυτό ήταν δίκαιο για όλους. Δεν υπήρχε λόγος να καθυστερεί ο "ατάλαντος" μέχρι να καταλάβει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει, όπως και δεν υπήρχε λόγος να στερείται μέσων ο ταλαντούχος από σχολές, οι οποίες δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν τίποτε στους αμέτρητους φοιτητές τους.
Αυτό το σύστημα προσπαθούν να επιβάλουν σήμερα οι νεοταξίτες στην Ελλάδα. Θέλουν να βάλουν τα Κολέγια των πλουσίων στην "κορυφή" των αξιών και τα εθνικά Πανεπιστήμια θα τα βάλουν στη "βάση" της πλέμπας. Ως εκ τούτου η δικαιοσύνη, που πρόσφερε το ελληνικό Πανεπιστήμιο, τους ενοχλεί. Η διαταξική λειτουργία του φαίνεται ότι τους θίγει. Θέλουν να μένουν οι πλούσιοι με τους πλούσιους και οι φτωχοί με τους φτωχούς. Οι πλούσιοι με τα "γυαλιστερά" πτυχία και οι φτωχοί με "φωτοτυπίες" πτυχίων.
Προφανώς το ελληνικό Πανεπιστήμιο ενοχλούσε τους πλούσιους "δραπέτες", οι οποίοι πήγαιναν στα πανάκριβα Κολέγια του εξωτερικού, για να αγοράσουν την "πραμάτειά" τους. Κάτω του μετρίου οι περισσότεροι, που, όταν επέστρεφαν, δεν απολάμβαναν την εκτίμηση κανενός από τους "σκληροτράχηλους" αποφοίτους των ελληνικών Πανεπιστημίων …Οι πλούσιοι "δραπέτες", οι οποίοι παρέκαμπταν κάθε ανταγωνισμό και οι οποίοι σήμερα —με τις πλάτες της Νέας Τάξης, της Πρεσβείας και των Κολεγίων— παριστάνουν τους εγγυητές της αξιοκρατίας, όπως ο Κολεγιόπαις Κυριάκος Μητσοτάκης …Εγγυητές της αξιοκρατίας εκείνοι, οι οποίοι βολεύτηκαν με "μέσα" και δεν συμμετείχαν ούτε καν στις Πανελλήνιες Εξετάσεις.
Φτάσαμε πλέον στο σημείο να αγνοούμε τα προφανή. Φτάσαμε στο σημείο να μας διδάσκουν οι Κολεγιόπαιδες την ανταγωνιστικότητα. Οι Έλληνες φοιτητές ήταν πάντα ανταγωνιστικοί, γιατί η επιλογή τους γινόταν εκ των προτέρων και όχι εκ των υστέρων, όπως συμβαίνει με τα Κολέγια. Οι καλύτεροι πήγαιναν στα Πανεπιστήμια και οι καλύτεροι είναι πάντα οι ανταγωνιστικότεροι. Προβλήματα ανταγωνιστικότητας είχαν οι πλουσιότεροι, οι οποίοι πήγαιναν χωρίς εξετάσεις στα Κολέγια. Τα προβλήματα, τα οποία δήθεν θέλουν να λύσουν σήμερα αυτοί, οι οποίοι "αντιγράφουν" τα Κολέγια, στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Δίνουν λύσεις σε προβλήματα, τα οποία έχουν σχέση με την "παθογένειά" εκείνων των συστημάτων και τα οποία δεν αφορούν το ελληνικό Πανεπιστήμιο.
Μόνον στα ιδιωτικά αγγλοσαξονικά Κολέγια των ιδιωτών υπάρχουν τέτοια προβλήματα …Στα Κολέγια των χορηγών, όπου απλά εγγράφονται τα πλούσια κουτορνίθια και εκ των υστέρων αυτά τα Κολέγια πρέπει να δημιουργήσουν "φίλτρα" και "μάντρες", για να προστατεύσουν την κοινωνία από τη δική τους "παραγωγή" …Την "παραγωγή" εκείνη, την οποία "σπρώχνουν" με χρήματα στην ανώτατη εκπαίδευση, αλλά που στη συνέχεια την εμποδίζουν να απειλεί την κοινωνία …Την "παραγωγή" εκείνη, η οποία τους επιτρέπει να "παράγουν" χωρίς κοινωνικό κόστος επιστήμονες με τον τόνο και βέβαια με το δολάριο.
Σαμαράδες, Μητσοτάκηδες και Παπανδρέου εκεί "πετάχτηκαν" αφού δοκίμασαν παντού και απέτυχαν παντού. Στο τέλος πήραν το "κατιτίς" τους, για να μην γυρίσουν πίσω με άδεια "χέρια". Μόνον με τέτοιου είδους πτυχία μπορούσαν να βγουν φωτογραφίες με "καπέλα", που τα πετάνε στον αέρα οι επιστήμονες. Αυτόν τον μηχανισμό ελέγχου έχουν τα Κολέγια, για να συγκρατήσουν όλους εκείνους, οι οποίοι κάνουν την εκπαιδευτική τους "πλάκα" και δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους σε πραγματικές επιστήμες. Με αυτόν τον τρόπο ανταμείβουν εκείνους, οι οποίοι μόνον με τα χρήματά τους προχωράνε σε τομείς στους οποίους δεν δικαιούνται να βρίσκονται …Εκείνους, οι οποίοι καταλαμβάνουν πραγματικά θέσεις, στερώντας τες από αυτούς που τις δικαιούνται.
Τέτοιον μηχανισμό ελέγχου δεν τον είχε ανάγκη ποτέ το ελληνικό Πανεπιστήμιο, γιατί απλούστατα ποτέ δεν είχε ανάμεσα στα μέλη του τέτοιον "κατιμά". Αυτόν τον μηχανισμό ελέγχου δεν τον είχε ποτέ ανάγκη το ελληνικό Πανεπιστήμιο, γιατί δεν προβλέπεται η εσωτερική "μετακίνηση" εντός των σχολών του. Ο υποψήφιος έχει το δικαίωμα να διαλέγει σχολές μόνον όταν βρίσκεται έξω από αυτές …Μόνον όταν καλείται να υποβάλει το Μηχανογραφικό Δελτίο με τις σχολές τής προτίμησής του. Πέραν τούτου ουδέν. Αν δεν του αρέσει αυτό το οποίο διάλεξε, θα πρέπει να ξαναπάει στη "σειρά", για να επαναλάβει την αρχική διαδικασία εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο. Στο ελληνικό Πανεπιστήμιο εκεί όπου εισάγεσαι από τις Πανελλήνιες Εξετάσεις εκεί παραμένεις και μόνον από εκεί μπορείς να αποφοιτήσεις.
Αυτός, ο οποίος ξεκινάει για γιατρός και καταλήγει οικονομολόγος, μόνον στα αγγλοσαξονικά Κολέγια μπορεί να υπάρξει. Αυτός, ο οποίος ξεκινάει για μηχανικός και καταλήγει με διδακτορικό πάνω στην οικονομική διαχείριση διαξονικής καντίνας με σταντ για διασταύρωση εθνικών οδών, μόνον στα αγγλοσαξονικά Κολέγια μπορεί να υπάρξει. Γιατί; …Γιατί εκεί οι πλούσιοι πελάτες την "κατηφόρα" της αδυναμίας την ονομάζουν εναλλακτικό σχεδιασμό σπουδών. Παίρνουν τα "κατηφορικά" μαθήματα τής ευκολίας και, "πέφτοντας", περιμένουν ένα "δίχτυ ασφαλείας" του Κολεγίου να τους δώσει έναν τίτλο με αυτά που "κουβαλάνε". Για όλους προβλέπεται ένας τίτλος. Όλοι κάτι θα βρουν να πάρουν από τον "κούπο", για να γυρίσουν στα σπίτια τους επιστήμονες.
…Απλά πράγματα …Κανένα σοβαρό μαγαζί δεν αφήνει τους πελάτες του παραπονεμένους. Ακόμα κι αυτοί, οι οποίοι δεν μπορούν να βρουν ένα επιστημονικό "κουστούμι" που να τους ταιριάζει, θα πάρουν μια διαφημιστική one size "φόρμα" από το Mall της εκπαίδευσης. Τέτοια Mall είναι τα αμερικανικά Κολέγια. Στο ίδιο Mall του Χάρβαρντ, όπου "ψωνίζει" με υποτροφία —και άρα τζάμπα— ο πιο έξυπνος και ταλαντούχος φοιτητής του κόσμου, περιφέρεται και ο άσχετος, ο οποίος απλά πληρώνει αδρά για να "παρίσταται" ανάμεσα στους ικανούς. Αυτό πουλάνε τα Κολέγια …Πουλάνε "λάμψη" σε πλούσιους και άσχετους. Πληρώνει ο πλούσιος τα υψηλά τους δίδακτρα, γιατί ξέρει ότι στο τέλος δεν θα αδικηθεί από το Mall της εκπαίδευσης.
Στα ελληνικά Πανεπιστήμια όλα αυτά απλά δεν υπάρχουν. Δεν προβλέπεται ο αυτοσχεδιασμός στα προγράμματα σπουδών, σαν να επρόκειτο για παραγγελία σε εστιατόριο. Τα ελληνικά Πανεπιστήμια έχουν κοινό και άκαμπτο προγραμματισμό σπουδών, που δεν αλλάζει για κανέναν. Όταν λοιπόν σε αυτόν τον άκαμπτο μηχανισμό, στον οποίο μπαίνεις με σκληρές εξετάσεις και φοιτείς με δικά σου έξοδα, φτάνεις να διεκδικείς το πτυχίο, δεν μπορεί κανένας να σου στερήσει αυτήν τη δυνατότητα. Δεν μπορεί κανένας να σου στερήσει ένα τόσο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο. Δεν μπορεί κανένας να σου στερήσει την κοινωνική "διάκριση", εφόσον τέτοια ήταν πάντα η είσοδος ενός μαθητή στην πανεπιστημιακή κοινότητα.
Ήταν μάλιστα τέτοια η "γεωμετρία" του σχεδιασμού τού ελληνικού συστήματος εκπαίδευσης, που πάντα ήταν μεγαλύτερο το "χάσμα" μεταξύ των φοιτητών από τους λυκειόπαιδες παρά εκείνο το οποίο υπήρχε μεταξύ των "Επί Πτυχίω" με τους Αποφοίτους. Ο λόγος ήταν απλός. Ο κανόνας, ο οποίος αφορούσε τα ελληνικό Πανεπιστήμιο, ήταν ότι: δύσκολα "έμπαινες", αλλά εύκολα "έβγαινες" …Αυτό συνέβαινε, όχι επειδή ήταν εύκολο το ελληνικό Πανεπιστήμιο, αλλά επειδή αυτοί, οι οποίοι έμπαιναν σ' αυτό, είχαν τις απαιτούμενες δυνατότητες να το βγάλουν. Αυτοί, οι οποίοι "έμπαιναν", είχαν υψηλότατες προδιαγραφές, οι οποίες θα τους επέτρεπαν να "βγάλουν" εξίσου εύκολα οποιοδήποτε Πανεπιστήμιο σε ολόκληρο τον κόσμο. Ένας καλά προετοιμασμένος Έλληνας μαθητής των Πανελληνίων Εξετάσεων μπορεί να εισαχθεί και να πετύχει στο οποιοδήποτε Πανεπιστήμιο του κόσμου.
Εκ των δεδομένων οι "Επί Πτυχίω" ανήκουν στην ολιγομελή ομάδα των ανθρώπων της πανεπιστημιακής κοινότητας, γιατί αυτό το δικαίωμα το έχουν κερδίσει με άπειρο κόπο και θυσίες …Ένα δικαίωμα, το οποίο το έχουν κερδίσει με νίκη στη δύσκολη μάχη των Πανελληνίων Εξετάσεων. Συνθέτουν μια ομάδα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που όμοιά της δεν υπάρχει στα Κολέγια, εφόσον σε αυτά μπορούν οι πάντες —υπό την προϋπόθεση ότι έχουν χρήματα— με μια απλή εγγραφή να γίνουν μέσα σε μισή ώρα "Επί Πτυχίω". Όλοι οι ενήλικοι Αμερικανοί πολίτες, οι οποίοι έχουν τελειώσει το Λύκειο, μπορούν μέσα σε μία ημέρα να γίνουν μαζικά "Επί Πτυχίω". Όσοι είναι οι ψηφοφόροι στους εκλογικούς καταλόγους των ΗΠΑ, τόσοι μπορούν να γίνουν μέσα σε μία ημέρα οι "Επί Πτυχίω". Τι σημαίνει αυτό; …Ότι έγιναν σαν τους Έλληνες "αιωνίους";
Τα Κολέγια για όλους αυτούς τους λόγους πρέπει να κάνουν τακτικά εκκαθαρίσεις αυτών των λιστών, εφόσον αυτές δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε απολύτως. Δεν αντιπροσωπεύουν καμία αξία ούτε καν γι' αυτούς που τους αφορούν προσωπικά. Όπως εγγράφεσαι σε αυτά άνευ προϋποθέσεων και κόστους —με μια απλή αίτηση—έτσι ξεγράφεσαι κιόλας. Αν ποτέ θα σε ενδιαφέρει, κάνεις μια νέα εγγραφή χωρίς καμία δυσκολία. Όπως γράφεται κάποιος σε μια σχολή οδηγών και δεν τον ενδιαφέρει αν υπάρχει ή όχι στις λίστες της, έτσι συμβαίνει και με τα Κολέγια των ΗΠΑ. Αν διαγραφεί, μπορεί να πάει την άλλη μέρα και να ξαναεγγραφεί. Πιο δύσκολα γράφεσαι σε μια λέσχη "μπίνγκο" παρά σε ένα Κολέγιο.
Τι σχέση έχει αυτή η κατάσταση με την ελληνική περίπτωση. Ο Έλληνας, αν διαγραφεί από τα αρχεία των Πανεπιστημίων, για να ξαναμπεί" σ' αυτά, δεν αρκεί μια αίτηση. Θα πρέπει να βρει τον χρόνο και τα χρήματα, για να ξανασυμμετάσχει σε εξετάσεις …Τα 15.000 ευρώ κατά μέσο όρο, που είπαμε και τα εξοντωτικά χρόνια τής προετοιμασίας. Έχει αυτή η πανάκριβη και επίπονη κατάσταση καμία σχέση με την απλή εγγραφή των Κολεγίων; Υπάρχουν άνθρωποι στις ΗΠΑ, οι οποίοι δεν έχουν τίποτε να κάνουν και για την πλάκα τους παίρνουν "εξάμηνο" σε κάποιο Κολέγιο με μαθήματα της αρεσκείας τους…
…Σε σούπερ μάρκετ διαλέγεις τυρί με πιο πολλούς περιορισμούς. Δεν μπορείς να παραγγείλεις, για παράδειγμα, στο σούπερ μάρκετ "τυρί", που να μοιάζει με ζαμπόν και να παράγεται από αντσούγιες. Υπάρχει μια λογική στο σούπερ μάρκετ. Στα Κολέγια αντίθετα δεν υπάρχει ούτε αυτή η λογική …Ό,τι θέλεις κάνεις …Διαμορφώνεις το δικό σου εκπαιδευτικό "προφίλ" και το ακολουθείς …Αφού πληρώνεις, κάνεις ό,τι θέλεις. Εκεί μπορείς να παραγγείλεις "τυρί", που μοιάζει με ζαμπόν, παράγεται από αντσούγιες και το Κολέγιο σού κάνει και "δώρο" το να μυρίζει τριαντάφυλλο.
Γι' αυτόν τον λόγο τα αμερικανικά Κολέγια υπήρξαν πάντα τα φιλόξενα "καταφύγια" παντών των βλακών ολόκληρου του Πλανήτη, ενώ τα ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια ήταν αυστηρά, άκαμπτα και απροσπέλαστα για τους πολλούς. Γι' αυτόν τον λόγο τα αμερικανικά Κολέγια αναζητούσαν πάντα τους καλύτερους μαθητές του κόσμου, για να τους χαρίσουν τις σπουδές τους και συντηρούνταν από τους χειρότερους μαθητές του κόσμου, οι οποίοι πλήρωναν αδρά γι' αυτές. Γι' αυτόν τον λόγο —ανάμεσα στα πολλά, άλλα μοναδικά που τα χαρακτηρίζουν— αποτελούν τη μεγαλύτερη "δεξαμενή" νέων προσώπων για την παγκόσμια πορνοβιομηχανία. Λογικό είναι αυτό, εφόσον μαζεύουν από παντού τους πάντες και τα πάντα.
Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι τα αμερικανικά Κολέγια δεν αναπτύσσουν την επιστήμη. Εμείς εδώ δεν παριστάνουμε τους αξιολογητές των εκπαιδευτικών μοντέλων. Το κάθε εκπαιδευτικό μοντέλο επιλέχθηκε και αναπτύχθηκε με βάση τις ανάγκες αυτών που το δημιούργησαν και βέβαια το ελέγχουν. Σε καμία περίπτωση, δηλαδή, δεν λέμε ότι τα Κολέγια δεν αποδίδουν επιστημονικό έργο και επιστημονικό δυναμικό σε σχέση με τα ευρωπαϊκά …Λέμε ότι λειτουργούν διαφορετικά, γιατί είναι διαφορετικές οι κοινωνίες τις οποίες υπηρετούν …Λέμε ότι, για να λειτουργήσουν τα Κολέγια και να εξασφαλίσουν τους πόρους που έχουν ανάγκη, λειτουργούν στο χαμηλό επίπεδο σαν σούπερ μάρκετ …Έτσι αποφάσισαν οι ιδιοκτήτες τους "Ροκφέλερ" και έτσι λειτουργούν.
…Αναγκαστικά θα λειτουργήσουν έτσι. Δημιουργούν επιστήμονες, αλλά συντηρούνται από πελάτες. Όπου όμως υπάρχουν πελάτες, υπάρχουν και "εκπτώσεις", όπως υπάρχουν και "προσφορές". Από αυτόν τον κανόνα της αγοράς δεν ξεφεύγουν τα Κολέγια. Τα καλύτερα απ’ αυτά δημιουργούν κάποιους από τους καλύτερους επιστήμονες στον κόσμο, αλλά αναζητούν μόνιμα τους πλουσιότερους πελάτες του κόσμου. Με τα χρήματα των πολλών σπουδάζουν τζάμπα οι καλύτεροι, οι οποίοι εκ των δεδομένων είναι λίγοι …Fair enough, θα έλεγε κάποιος. Γιατί; …Γιατί οι πλούσιοι με τα χρήματά τους θα σπουδάσουν τους ικανούς και στο τέλος θα πάρουν ως "αποζημίωση" λίγο από τη "λάμψη" τους. Οι ικανοί στη συνέχεια θα εργαστούν στις εταιρείες των αφεντικών και οι βλάκες θα διοριστούν στα κράτη των daddy’s.
Αυτός είναι ο κανόνας λειτουργίας των αμερικανικών Κολεγίων και αυτός ο κανόνας δεν έχει σχέση με το ευρωπαϊκού τύπου Πανεπιστήμιο …Το Πανεπιστήμιο το οποίο χρηματοδοτείται από το κράτος και ανήκει στον λαό. Στο ανώτατο επίπεδο μπορούν τα Κολέγια να είναι απόλυτα ανταγωνιστικά, αλλά στο κατώτερο είναι χειρότερα από "μπακάλικα", όπου τα πάντα —και άρα και τα προγράμματα σπουδών— "τακτοποιούνται" πάντα στα "μέτρα" του πελάτη. Δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά, εφόσον αναζητούν από κάθε διαθέσιμη ιδιωτική "πηγή" τα χρήματα εκείνα, τα οποία έχουν ανάγκη για τη λειτουργία τους. Ως εκ τούτου δεν μπορούν να συγκριθούν με τα ευρωπαϊκά —που στηρίζονται σε δημόσιους πόρους—, γιατί δεν είναι όμοια μεταξύ τους. Δεν μπορούν να συγκριθούν με τα ευρωπαϊκά, τα οποία, έχοντας εξασφαλισμένους πόρους, δεν κάνουν "εκπτώσεις" στην ποιότητα των φοιτητών τους …Δεν μπορούν να συγκριθούν, για τους ίδιους λόγους που δεν μπορεί να συγκριθεί ένα αυτοκίνητο με ένα κρις-κραφτ, άσχετα αν έχουν καί τα δύο τιμόνια, μηχανή και φώτα …Είναι φτιαγμένα για να "κινούνται" σε διαφορετικά περιβάλλοντα, άσχετα αν μοιάζουν μεταξύ τους στον κοινό μεταφορικό τους ρόλο.
Στις 30-8-2014 η πανεπιστημιακή κοινότητα θα πρέπει να αποφασίσει αν το ελληνικό Πανεπιστήμιο θα παραμείνει στο ευρωπαϊκό "στρατόπεδο" των Πανεπιστημίων ή αν θα περάσει ως ουραγός στο "στρατόπεδο" των αμερικανικών Κολεγίων και της Διαμαντοπούλου …Θα πρέπει να αποφασίσει για το μέλλον όχι μόνον των "αιωνίων", αλλά και για τη δική της "διαιώνιση".
Αν βάλει το πανάκριβο ελληνικό "σκάφος" πίσω από τα αμερικανικά "αυτοκίνητα", απλά θα το καταστρέψει, γιατί ένα "σκάφος" είναι παντελώς άχρηστο στην "άσφαλτο". Θα διαλύσει την εθνική ανώτατη εκπαίδευση και στην ουσία θα ακυρώσει την ίδια τη διαδικασία των Πανελληνίων Εξετάσεων. Θα μειώσει την αξία τους, εφόσον θα μειωθεί η αξία τού στόχου τους. Δεν θα έχει νόημα να υπάρχουν τόσο σκληρές εξετάσεις, για να περάσει κάποιος σε ένα Πανεπιστήμιο, το οποίο θα δέχεται να είναι "πίσω" από ένα Κολέγιο της Αιόβα ή του Γουϊσκόνσιν. Δεν θα έχει νόημα να πληρώνει μια περιουσία, για να πάρει ένα ανυπόληπτο πτυχίο και στο τέλος να αντιμετωπίζεται στην αγορά εργασίας σαν να πήρε πτυχίο από το Σουδάν.
Όλα αυτά θα γίνουν, αν αρχίσει η μετάλλαξη του ελληνικού Πανεπιστημίου και άρα αν σπάσει ο αδύναμος "κρίκος", που αφορά τους "αιωνίους" …Αν σπάσει η αλυσίδα του κεφαλαίου του ελληνικού πτυχίου. Αν η πανεπιστημιακή κοινότητα πετάξει από το "σκάφος" της τους "αιωνίους", δημιουργεί προηγούμενο …Δημιουργεί έναν νομικό "βατήρα", τον οποίο δεν ξέρει πότε και πώς θα τον χρησιμοποιήσει η εξουσία στο μέλλον. Δημιουργεί τις προϋποθέσεις να "πετάνε" κάποιοι όποιον δεν τους βολεύει, είτε μιλάμε για φοιτητές είτε μιλάμε για επιστημονικό προσωπικό. Στην αρχή μπορεί να "πετάξουν" τους "αιώνιους φοιτητές", μετά μπορεί να αρχίσουν να "πετάνε" τους ακριβούς καθηγητές …Το θέμα είναι να μην ανοίξει ο "ασκός του Αιόλου"…
…Το θέμα είναι να μην υιοθετούνται λύσεις από μοντέλα, τα οποία είναι τελείως διαφορετικά μεταξύ τους. Τα αυτοκίνητα μπορεί πράγματι να απαιτούν αλλαγή ελαστικών μετά από κάποια χιλιόμετρα, όμως, αυτό δεν είναι λύση για ένα κρις-κραφτ, ακόμα κι αν έχει συμπληρώσει κι αυτό τα ίδια χιλιόμετρα. Διαφορετικές μηχανές απαιτούν διαφορετικές λύσεις στα προβλήματα συντήρησής τους. Ως εκ τούτου δεν προτείνουμε στην πανεπιστημιακή κοινότητα να κάνει κάτι συγκεκριμένο υπέρ των "αιωνίων" και πολύ περισσότερο υπέρ τού γράφοντος. Της προτείνουμε να κάνει το αυτονόητο …ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ …Να ζητήσει την επ’ αόριστον αναστολή του μέτρου, μέχρι να αποφανθούν οι νομικοί για τη συνταγματικότητά του …Να επικαλεστεί ακόμα και την οικονομική κρίση, που είναι βέβαιον ότι κάποιοι, ακόμα κι αν ήθελαν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους μέσα στις "προθεσμίες" τού Υπουργείου, δεν μπόρεσαν για αντικειμενικούς λόγους να το κάνουν.
Να δικαστεί ο Νόμος και να τιμωρηθούν οι παράνομοι.
Αυτό ακριβώς λέμε. Η πανεπιστημιακή κοινότητα να σεβαστεί τη φύση των ελληνικών Πανεπιστημίων και να μην κάνει τίποτε. Δεν αποτελεί μεταρρυθμιστική προσπάθεια ο εξευτελισμός του Συντάγματος και η "εκατόμβη" των πολιτών εκείνων, οι οποίοι έχουν συμφέροντα στο σύστημα Ανώτατης Εκπαίδευσης. Πρέπει η πανεπιστημιακή κοινότητα να αρνηθεί απλά να εφαρμόσει τον νόμο και να αρνηθεί να διαγράψει τον οποιονδήποτε κέρδισε το δικαίωμά του να ήταν κάποτε φοιτητής της …Ακόμα και τους πεθαμένους …Ακόμα κι αυτοί έχουν "κερδίσει" το δικαίωμά τους να υπάρχουν σε αυτές τις λίστες. Όπως κέρδισαν το δικαίωμά τους οι πτυχιούχοι να αναγράφονται σε λίστες αποφοίτων, έτσι κέρδισαν το ίδιο δικαίωμα και οι "Επί Πτυχίω". Με τα λίγα bytes που "κοστίζουν" στην ελληνική κοινωνία δεν θεωρούμε ότι δημιουργούν κάποιου είδους κοινωνικό πρόβλημα. Μπορεί στην "Ανάσταση Νεκρών" να θέλουν να πάρουν το Πτυχίο τους …Γιατί να τους το "αρνηθούν" οι ζωντανοί;
Η πανεπιστημιακή κοινότητα πρέπει να κάνει το αυτονόητο …Να αρνηθεί να εφαρμόσει τον νόμο …Να τον κοπανήσει στο κεφάλι του οποιουδήποτε δωσίλογου Λοβέρδου θα επιχειρήσει να την αναγκάσει να τον εφαρμόσει, απειλώντας την με κυρώσεις …Δεν είναι παράνομη η Κοινότητα όταν δεν εφαρμόζει αυτόν τον νόμο …Ο Νόμος είναι παράνομος, εφόσον δεν σέβεται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα …Αυτός, ο οποίος εκτελεί τον παράνομο νόμο, είναι παράνομος. Πρέπει αυτός ο νόμος να πάει στα ανώτατα ακυρωτικά δικαστήρια, για να "δικαστεί". Πρέπει η πανεπιστημιακή κοινότητα να προκαλέσει την επέμβαση του Εισαγγελέα τού Αρείου Πάγου. Εδώ μιλάμε για φασιστικές πρακτικές, που ούτε οι Ναζί δεν θα επιχειρούσαν να εφαρμόσουν …Μιλάμε για πογκρόμ διώξεων πολιτών και κατασχέσεων περιουσιών.
Πρέπει οπωσδήποτε να διερευνηθούν τυχόν ευθύνες —ακόμα και ποινικές— αυτών που τον "εμπνεύστηκαν". Δεν πρέπει να διερευνηθούν ανώτατοι πολιτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπουργείου Παιδείας; Αν σπουδάζουν τα παιδιά τους σε Κολέγια του εξωτερικού, δεν πρέπει να αναγκαστούν να μας αποδείξουν πώς πλήρωσαν και αν πλήρωσαν δίδακτρα; Αν κάποια Κολέγια τούς "ευεργέτησαν" με ύποπτες υποτροφίες, δεν πρέπει να μας αποδείξουν γιατί και πώς τις κέρδισαν; Δεν νομίζουμε ότι τα Κολέγια το έκαναν εξαιτίας του "θαυμασμού" τους γι' αυτούς. Προφανώς κάπου θα τους έχουν εξυπηρετήσει …Απλά πράγματα. Αν εμπνεύστηκαν τον νόμο, επειδή είναι κοινοί βλάκες, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν όμως τον "εμπνεύστηκαν", είτε γιατί τα "πήραν" από ξένα Κολέγια είτε γιατί είχαν δικά τους παιδιά να "βοηθήσουν", υπάρχουν και ποινικές ευθύνες.
Δεν είναι δυνατόν να υποταχθεί ο "ανθός" της ελληνικής νεολαίας σε τέτοιες νεοταξίτικες μεθοδεύσεις χωρίς αντίσταση. Είναι δυνατόν να παραβιαστεί ολόκληρο το ελληνικό Σύνταγμα, επειδή το αποφάσισε μια "πατσαβούρα" από τη λέσχη Μπίλντερμπεργκ; …Μια υπουργός, η οποία αποδεδειγμένα μισεί οτιδήποτε ελληνικό και είναι βέβαιο ότι εκτελούσε "αποστολή" στο πιο ευαίσθητο Υπουργείο για την ελληνική κοινωνία; …Μια υπουργός παιδείας, που το παιδί της δεν "καταδέχθηκε" καν να το στείλει σε ελληνικό Πανεπιστήμιο;
Ακούγονται φήμες για κινητοποιήσεις των "αιωνίων" σε περίπτωση εφαρμογής του νόμου. Αυτές είναι λάθος στρατηγικές. Οι κινητοποιήσεις είναι μέσον πάλης για πολιτικά θέματα. Για θέματα, τα οποία από τη φύση τους άπτονται της έννοιας τού "υποκειμενικού". Με κινητοποιήσεις προσπαθούμε να ανατρέψουμε κάτι, το οποίο εμείς —για εντελώς υποκειμενικούς λόγους— θεωρούμε "κακό" για κάτι το οποίο θεωρούμε "καλό". Στην προκειμένη περίπτωση αυτό δεν ισχύει. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα νομικό θέμα και σε αυτά τα θέματα υπάρχει αντικειμενικότητα. Υπάρχει το νόμιμο και το παράνομο και γι' αυτό είναι αρμόδια να το κρίνουν τα Δικαστήρια αυτής της χώρας.
Αυτό σημαίνει ότι οι θιγόμενοι δεν πρέπει να παρασυρθούν στο "πεδίο" που συμφέρει τους πολιτικούς. Δεν τους συμφέρει να διαπληκτίζονται με τον Λοβέρδο. Τους θιγόμενους τους συμφέρει να τον σύρουν αυτόν και τους ομοίους του στα δικαστήρια. Συλλογικές ενέργειες μπορούν να είναι μαζικές μηνύσεις κατά των ηγεσιών του Υπουργείου και των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, τα οποία θα εκτελέσουν τις παράνομες αποφάσεις. Μαζικές αγωγές με απαιτήσεις πολλών εκατομμυρίων, εφόσον οι θιγόμενοι μπορούν να αποδείξουν ότι τους κόστισαν συγκεκριμένα χρήματα τα "κεκτημένα" τους σε μια οικονομία, όπου το πτυχίο αντιμετωπίζεται καθαρά ως Κεφάλαιο …Στα δικαστήρια πρέπει να δοθούν οι μάχες και όχι στα πεζοδρόμια…
…Να γίνουν μηνύσεις για δυσφήμιση και σε όλα τα "παπαγαλάκια", τα οποία μιλάνε για "αιώνιους", χαρακτηρίζοντάς τους κηφήνες. Να εξασφαλίσουν μια δικαστική απόφαση και να πληρώνουν "ταρίφα" τα ΜΜΕ κάθε φορά που μιλάνε για "αιώνιους". Πληρωμένα σκουπίδια είναι, τα οποία πληρώνονται για να δημιουργούν αρνητικό "κλίμα" στην κοινωνία, προκειμένου να διευκολύνουν τους πολιτικούς. Με ψέματα προσπαθούν να στρέψουν την κοινή γνώμη εναντίον των αδικημένων. Πώς το "εξηγεί" το δημοσίευμά του Κουρδιστό Πορτοκάλι για τους "200 χιλιάδες κηφήνες" που γράφει με μια καλά επιλεγμένη φωτογραφία του Λοβέρδου; …Τους πληρώνει κανένας όλους αυτούς για να κάθονται;
Οι "αιώνιοι" φοιτητές μπορούν να σώσουν τα Πανεπιστήμια.
Μπορούν να μετατραπούν
σε έναν ανεξάντλητο οικονομικό "πόρο" για τα Πανεπιστήμια.
Έγκλημα —και με οικονομικές διαστάσεις—
είναι η διαγραφή των "αιωνίων"
από τα μητρώα των Πανεπιστημίων.
Διαγραφή "κεφαλαίου" είναι η διαγραφή τους
και όχι λύση για τα Πανεπιστήμια.
Πριν από λίγες ημέρες συναντήθηκε ο Πρωθυπουργός με τον Υπουργό Παιδείας, για να συζητήσουν το φλέγον θέμα των οικονομικών των Πανεπιστημίων. Προσπάθησαν δήθεν να βρουν λύσεις χρηματοδότησης, για να ξεπεράσουν το πρόβλημα της αδυναμίας της Πολιτείας —στην εποχή των Μνημονίων— να βρει τα κονδύλια που έχουν ανάγκη τα Πανεπιστήμια για να λειτουργήσουν. Ανάμεσα στα άλλα "κουλά", που αποφάσισαν τα "ενεργούμενα" των Εβραίων και της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, ήταν να προσπαθήσουν να "έλξουν" ξένους φοιτητές, οι οποίοι θα πληρώνουν δίδακτρα. Προφανώς, για τους μεγάλους "εγκεφάλους" τους, είναι εύκολο για τα ελληνικά Πανεπιστήμια —και στην οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκονται— να επενδύσουν στη δημιουργία υποδομής για την παροχή υψηλής ποιότητας ξενόγλωσσης εκπαίδευσης.
Τα ίδια Πανεπιστήμια δηλαδή, τα οποία οι "ηγέτες" μας τα αναγκάζουν να προβούν σε μαζικές απολύσεις προσωπικού —λόγω της αδυναμίας τους να επιβιώσουν οικονομικά— θα τα αναγκάσουν να κάνουν επίσης μαζικές προσλήψεις ξενόγλωσσου επιστημονικού προσωπικού, προκειμένου να διδάσκουν τους αλλοδαπούς φοιτητές …Προκειμένου να ανοίξουν τα "φώτα" ως διεθνή "μαγαζιά" με τις ταμπέλες "ανοίξαμε και σας περιμένουμε". Γελάνε και τα τσιμέντα με την ηλιθιότητα των ηγετών μας. Γελάνε και οι πέτρες κάθε φορά που συνεργάζονται άεργοι Κολεγιόπαιδες της Δεξιάς με τους σταλινικούς ξερόλες της Αριστεράς.
Αυτό, το οποίο μπορεί να γίνει, είναι να μετατραπεί ένα πρόβλημα σε λύση …Να μετατραπεί το πρόβλημα των "αιωνίων" σε μια λύση για τα Πανεπιστήμια. Στα Πανεπιστήμια ευτυχώς έχουν ακόμα ηλεκτρικό ρεύμα και υπολογιστές και ανθρώπους που γνωρίζουν τη στατιστική. Μπορούν ανά πάσα στιγμή με τα στοιχεία που έχουν να κάνουν ένα "χρηματοδοτικό" πρόγραμμα, "εκμεταλλευόμενοι" —με την καλή έννοια— τους "αιωνίους". Γνωρίζουν, για παράδειγμα, πόσα χρόνια κατά μέσον όρο χρειάζονται οι φοιτητές τους για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Γνωρίζουν ποιος είναι ο μέσος όρος τής καθυστέρησής τους. Γνωρίζουν πόσοι από τους "καθυστερημένους" παίρνουν τελικά τα πτυχία τους και μέχρι πόσο χρόνο προσπαθούν. Γνωρίζουν δηλαδή τα κρίσιμα χρονικά διαστήματα, τα οποία μπορούν να "μεγιστοποιήσουν" ή να "ελαχιστοποιήσουν" κάποια φαινόμενα.
Για παράδειγμα, με βάση την ανάλυση των στοιχείων, που έχει επεξεργαστεί το Υπουργείο, προκύπτει ότι τέσσερις στους δέκα φοιτητές καθυστερούν σημαντικά να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους ή τις έχουν εγκαταλείψει οριστικά. Μόλις ένας στους δέκα καταφέρνει να αποκτήσει εγκαίρως το πτυχίο του. Τι ξέρουν δηλαδή; …Ότι εννιά στους δέκα φοιτητές κάθε έτους είναι δυνάμει "πελάτες" τους. Από εκεί και πέρα διεκδικούν ως "πελάτες" κάποιους από τους τρεις στους εννιά, οι οποίοι τελικά —έστω και με καθυστέρηση— το παίρνουν το πτυχίο τους. Ένα 30% δηλαδή των φοιτητών τού κάθε έτους μπορούν να μετατραπούν μετά το πέρας του "εύλογου" χρόνου από φοιτητές σε "πελάτες" των Πανεπιστημίων …Σε σίγουρους "πελάτες", εφόσον είναι σίγουρο ότι ενδιαφέρονται να πάρουν το πτυχίο τους ακόμα και με καθυστέρηση. Μιλάμε για τεράστιο ποσοστό. Μιλάμε για ένα ποσοστό, το οποίο μπορεί να δώσει ιδιωτικά κέρδη στα Πανεπιστήμια, χωρίς να αλλάξει ο δημόσιος χαρακτήρας τους.
Όλος αυτός ο "πληθυσμός" μπορεί, χωρίς να υπάρχει αδικία και χωρίς να υπάρχει κάποια παρανομία, να μετατραπεί σε μέρος της λύσης των προβλημάτων των Πανεπιστημίων και όχι πρόβλημα, όπως παρουσιάζεται σήμερα. Μυαλό χρειάζεται και αυτό, όπως φαίνεται, λείπει από την πολιτική ηγεσία τού Υπουργείου. Λέμε μυαλό, για να μην μιλήσουμε για προδοσίες και δωσιλογισμούς, που στόχο έχουν να καταστρέψουν τα ελληνικά Πανεπιστήμια …Λέμε το πιο ανώδυνο …Μυαλό χρειάζεται, για να μπορείς να μετατρέπεις κάτι που φαίνεται αρνητικό σε θετικό …Να μπορείς να μετατρέψεις κάτι που φαίνεται ζημιογόνο σε κερδοφόρο. Αυτό άλλωστε είναι το ζητούμενο για κάθε έξυπνη στρατηγική.
Τι θέλουμε να πούμε μ' αυτό; Το κράτος, ως πάροχος δωρεάν παιδείας, όπως γνωρίζουμε όλοι, έχει το δικαίωμα να κρίνει μονομερώς για πόσο διάστημα, τι είδους υπηρεσίες και σε ποιους θα τις παρέχει. Όπως όμως —για λόγους οικονομίας— έχει δικαίωμα να "κόβει" υπηρεσίες μετά από ένα χρονικό διάστημα το οποίο το ίδιο κρίνεις ως "εύλογο", έτσι έχει δικαίωμα να "συνεχίζει" να τις παρέχει, εφόσον κρίνει ότι για τους ίδιους λόγους το συμφέρει να το κάνει. Το κράτος, δηλαδή, που για λόγους κόστους μπορεί να "κόβει" υπηρεσίες, τις οποίες παρέχει δωρεάν, μπορεί να τις τιμολογεί σε περίπτωση που κάποιους αυτές οι υπηρεσίες τους ενδιαφέρουν.
Υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα η επιτήρηση της διαδικασίας τής γραπτής εξέτασης ή η βαθμολόγηση του γραπτού ενός "αιώνιου". Όλα αυτά, χωρίς να αλλάζει το παραμικρό στην πάγια λειτουργία του …Χωρίς να αλλάξει το παραμικρό στη δημόσια φύση τού Πανεπιστημίου …Του Πανεπιστημίου, το οποίο θα παρέχει δωρεάν αυτές τις υπηρεσίες σ' αυτούς τους οποίους θα τους αναγνωρίζει και άρα θα έχουν την ιδιότητα του φοιτητή. Για τους υπόλοιπους αυτό μπορεί και να μην ισχύει. Το δωρεάν, γι' αυτούς τους οποίους το κράτος δεν αναγνωρίζει πλέον ως φοιτητές, μπορεί να μην ισχύει …Είναι καί νόμιμο καί ηθικό να μην ισχύει αυτό το δωρεάν σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία, που τα Πανεπιστήμια δίνουν τον υπέρτατο αγώνα της επιβίωσης.
Σε μια τέτοια περίπτωση —και στην προσπάθεια των Πανεπιστημίων να βρουν πόρους για την επιβίωσή τους— μπορούν να παρέχουν κάποιες υπηρεσίες τους επί πληρωμή. Μπορεί, δηλαδή, το κράτος να θέσει κάποιες "ταρίφες" για τους "καθυστερημένους", οι οποίοι θέλουν να συμμετέχουν σε πανεπιστημιακές δραστηριότητες, χωρίς να έχουν πλέον την ιδιότητα του φοιτητή. Μπορεί να τους βάζει να πληρώνουν, για να απολαύσουν τις κρατικές υπηρεσίες …Εδώ έβαλαν "εισιτήριο" στα Νοσοκομεία, θα φοβηθούν να βάλουν "εισιτήριο" στις αίθουσες των εξετάσεων; Από τη στιγμή που οι "αιώνιοι" δεν είναι πλέον κανονικοί φοιτητές, οι οποίοι δικαιούνται δωρεάν υπηρεσίες, μπορούν να αντιμετωπιστούν —πάντα καλοπροαίρετα— ως "πελάτες", οι οποίοι έχουν ανάγκη υπηρεσιών.
Μπορεί το Πανεπιστήμιο να κάνει τιμοκατάλογο, όπου να πληροφορεί τους υποψηφίους "πελάτες" του για τις τιμές των υπηρεσιών του. 200 ευρώ, για παράδειγμα, τη συμμετοχή σε φουλ "εξεταστική" με όσα μαθήματα επιθυμεί ο εξεταζόμενος. Μπορεί αυτή η συμμετοχή να μην είναι χωρίς όρια και να αφορά συγκεκριμένο αριθμό μαθημάτων …50 ευρώ για το πρώτο μάθημα και 30 ευρώ για το κάθε επιπλέον για ανθρώπους οι οποίοι έχουν να δίνουν επιλεκτικά κάποια λίγα μαθήματα σε κάθε εξεταστική. Να μπαίνει ο κάθε "αιώνιος" σε μια ειδική κατηγορία μόνιμα "εγγεγραμμένου" και απλά, όταν ενδιαφέρεται, να αγοράζει τα παράβολα που χρειάζεται, για να συμμετέχει στις εξετάσεις νόμιμα. Να απολαμβάνει ο "αιώνιος" δωρεάν τη διδασκαλία, εφόσον το επιθυμεί, και να πληρώνει μόνον την εξέταση.
Αν μπορεί μια ιδιωτική εταιρεία όπως η ECDL, για να ανανεώσει την ισχύ ενός πιστοποιητικού του "κώλου", να ζητάει 50 και 70 ευρώ, γιατί να μην μπορεί να ζητάει ένα Πανεπιστήμιο 200 ευρώ για μια πλήρη εξεταστική και άρα για μια πλήρη πρόσβαση του "πελάτη" στο πτυχίο μιας ανώτατης σχολής; Με μια κοινή υπουργική απόφαση μπορεί να γίνει αυτό. Να είναι όλοι ευχαριστημένοι και να μην αδικείται κανένας. Μιλάμε για τεράστια έσοδα, χωρίς τα Πανεπιστήμια να κάνουν το παραμικρό επιπλέον έξοδο για να τα διεκδικήσουν. Στις ίδιες αίθουσες όπου επιτηρούνται οι φοιτητές, θα επιτηρούνται και οι "πελάτες". Οι ίδιοι Καθηγητές, οι οποίοι διορθώνουν τα γραπτά των φοιτητών, θα διορθώνουν και αυτά των "πελατών".
Γι' αυτόν τον λόγο μιλήσαμε για γνώσεις των Πανεπιστημίων και για στατιστική. Γνωρίζοντας λοιπόν τα Πανεπιστήμια τις στατιστικές των φοιτητών τους, μπορούν να "μεγιστοποιήσουν" κάποιες αποδόσεις. Μπορούν, για παράδειγμα, να μειώσουν τον "εύλογο" χρόνο, που θα διατηρεί κάποιος τη φοιτητική του ιδιότητα μετά το πέρας τού υποχρεωτικού χρόνου σπουδών, ώστε να αυξήσουν τους "πελάτες" τους. Γνωρίζοντας τους μέσους όρους των επιδόσεων των φοιτητών τους μπορούν να διεκδικήσουν ένα μεγάλο κέρδος στον χρόνο που το μεγαλύτερο ποσοστό των "καθυστερημένων" φοιτητών αγωνίζεται και είναι αποφασισμένο ακόμα και να πληρώσει, για να δώσει εξετάσεις και να πάρει το πτυχίο του.
Αν, δηλαδή, το μεγαλύτερο μέρος αυτών, που δεν καταφέρνουν να πάρουν το πτυχίο τους κανονικά, "αγωνίζεται" να το καταφέρει με πάθος μέχρι τον τρίτο χρόνο των "καθυστερήσεων", εύκολα μπορεί το Πανεπιστήμιο να εντοπίσει τον τρόπο και τον χρόνο, για να διεκδικήσει το μέγιστο "μερίδιο", ώστε να εξασφαλίσει την ομαλή λειτουργία του. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν τα Πανεπιστήμια και μετατρέπουν τους "αιώνιους" σε ένα μεγάλης αξίας περιουσιακό τους στοιχείο …Κανονικό περιουσιακό στοιχείο με σχεδόν πάγιες αποδόσεις, εφόσον μπορούν εξαιτίας τους να έχουν μια "εικόνα" των προσδοκώμενων εσόδων κάθε χρονιάς Με αυτόν τον τρόπο μπορούν τα Πανεπιστήμια να βάλουν ένα "προσδοκώμενο" έσοδο στον ετήσιο προϋπολογισμό τους.
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούν τα δημόσια Πανεπιστήμια να εξασφαλίζουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια έναν μόνιμο οικονομικό πόρο …Έναν ανεξάντλητο πόρο, εφόσον κάθε νέα "φουρνιά" φοιτητών από τη φύση της θα μπορεί να δημιουργεί και νέα "φουρνιά" "πελατών". Μιλάμε για "άντληση" από έναν "υπερχειλιστή" πάνω σε ένα μεγάλο "ποτάμι" συνεχούς ροής και όχι για μια "λίμνη", η οποία μπορεί σε κάποια στιγμή να εξαντληθεί και να στερέψει. Εφόσον εκ των δεδομένων πάντα κάποιοι "καθυστερούν", πάντα αυτό το "περιουσιακό" στοιχείο των Πανεπιστημίων θα ανανεώνεται …Περιουσιακό στοιχείο υψηλής απόδοσης είναι για τα Πανεπιστήμια το δυναμικό των "αιωνίων" τους.
Αυτό είναι και κοινωνικά δίκαιο, εφόσον οι πολίτες πλέον, οι οποίοι θα απολαμβάνουν κάποιες υπηρεσίες φοιτητών, χωρίς να είναι οι ίδιοι τέτοιοι, δεν θα έχουν πρόβλημα να χρηματοδοτήσουν με τον τρόπο τους τα αγαπημένα τους Πανεπιστήμια. Είναι "συμβατό" με το σημερινό κλίμα των ιδιωτικοποιήσεων και του αυτοδιοίκητου των Πανεπιστημίων. Είναι "συμβατό" με τη λογική της κεφαλαιοποίησης των πτυχίων, εφόσον αυτός, ο οποίος θέλει να αποκτήσει μια μορφή κεφαλαίου που του εξασφαλίζει έσοδα, πρέπει να πληρώνει "ποινές" όταν δεν είναι ευθυγραμμισμένος με τους όρους που επιβάλει ο πάροχος αυτού του πτυχίου. Επιπλέον, μια τέτοια οικονομική επιβάρυνση δεν αποτελεί "χάντικαπ" για κάποιους οικονομικά ασθενείς. Απλά δημιουργεί κίνητρο να μελετήσουν εντατικότερα και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στο διάστημα που αυτές είναι δωρεάν και πριν μπουν στα έξοδα των πληρωμένων υπηρεσιών.
Να τελειώνει και η υπόθεση με τη ρύθμιση του θέματος των "αιωνίων". Να μην αποτελούν πρόβλημα, που πρέπει να επιλυθεί. Να μην αγωνιούν και οι ίδιοι για το τι τους περιμένει κάθε φορά που κάποια Διαμαντοπούλου ή Λοβέρδος θέλουν με τη "θυσία" τους να εξυπηρετήσουν τις διάφορες Λέσχες και τα Κολέγια. Ας μετατρέπονται οι "αιώνιοι" φοιτητές σε πανεπιστημιακούς "πελάτες", για να πάψουν να υπάρχουν οι πονηροί που μιλάνε για "κηφήνες". Να είναι ήσυχοι όλοι και να μην υπάρχουν προβλήματα αδικίας. Εφόσον θέλει κάποιος να πάρει το πτυχίο του με τους δικούς του ρυθμούς, ας πληρώσει κάποια χρήματα για τις εξετάσεις και ας πάει να το διεκδικήσει όποτε θέλει …Γίνεται με τους φοιτητές των "ανοικτών" Πανεπιστημίων, γιατί να μην γίνει και με αυτούς των κανονικών Πανεπιστημίων …ΥπουργείοΠαιδείας, Δια Βίου Μάθησης & Θρησκευμάτων Ελλάδας δεν είναι ο σημερινός τίτλος του αρμόδιου υπουργείου;
Να επωφεληθεί η πανεπιστημιακή κοινότητα από αυτούς και όχι το αντίθετο. Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων και δυνάμει "πελατών" τών Πανεπιστημίων. Μιλάμε για ένα μεγάλο ποσοστό τής κάθε νέας "φουρνιάς", που εισέρχεται στα Πανεπιστήμια. Αυτά όλα, τα οποία προτείνουμε, δεν είναι στον "αέρα". Μπορούν να υπολογιστούν κανονικά. Ας κάνουν τα Πανεπιστήμια μελέτες πιθανών εσόδων αυτού του τύπου και ας τις δώσουν στη δημοσιότητα. Ειδικά για τα μεγάλα Πανεπιστήμια μιλάμε για εκατοντάδες εκατομμύρια έσοδα, αν για παράδειγμα αυτά τα Πανεπιστήμια "απαιτήσουν" από τους φοιτητές τους να ολοκληρώνουν τις δωρεάν σπουδές τους σε έναν μόνον επιπλέον χρόνο από το πέρας του υποχρεωτικού χρονικού ορίου που τις ορίζουν.
Ας κάνουν το ΑΠΘ ή το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο μια μελέτη για μελλοντικά κέρδη, βάζοντας ως δυνάμει "πελάτες" τους όλους τους φοιτητές, οι οποίοι έχουν ξεπεράσει τον έναν επιπλέον χρόνο από τον υποχρεωτικό χρόνο σπουδών …Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους …Μιλάμε για τρεις εξεταστικές περιόδους τον χρόνο και άρα για τρία διαφορετικά "ταμεία", χωρίς να αποκλείονται τα έκτακτα …Μιλάμε για έσοδα εκατομμυρίων ευρώ …Για σίγουρα έσοδα, που αυτήν τη στιγμή δεν τα διεκδικεί κανένας και χάνονται από άγνοια …Μιλάμε για εύκολα έσοδα, εφόσον το να εξασφαλίσει κάποιος εξεταζόμενος τα χρήματα που απαιτεί μια ολόκληρη εξεταστική είναι κάτι το εύκολο και λυτρωτικό μπροστά στην απειλή τής οριστικής "διαγραφής" του. Ποιος Υπουργός θα τολμούσε με μια υπογραφή του να "διαγράψει" αυτόν τον "πόρο" από τα Πανεπιστήμια, τα οποία "αγωνιούν" για τη χρηματοδότησή τους; Ποιους Υπουργός δεν θα κατηγορούνταν για απιστία προς το Δημόσιο με μια τόσο ζημιογόνα επιλογή του;
Όλα τα άλλα είναι κουραφέξαλα. Θα ψάξουν δήθεν από τους ξένους φοιτητές δίδακτρα. Έχει καθίσει κάποιος να κάνει μια κοστολόγηση αυτής της "υπηρεσίας" των Πανεπιστημίων προς ξενόγλωσσους φοιτητές; Αγγλόφωνες σπουδές με δίδακτρα. Θα πληρώνουν δηλαδή τα Πανεπιστήμια ολόκληρη την πανάκριβη υποδομή, για να προσφέρουν υψηλής ποιότητας εκπαίδευση σε ξένη γλώσσα και θα περιμένουν αυτό το έξοδο να το αποσβέσουν από κάποια δίδακτρα κάποιων λίγων ξένων, οι οποίοι το πιθανότερο είναι να έρχονται στην Ελλάδα με διακρατικές συμφωνίες δωρεάν. Αυτό είναι το "όραμα" του πιτσαδόρου της Νέας Υόρκης και του σταλινικού Λοβέρδου, που —ανάμεσα σε όλα τα άλλα— κατέχουν και τα μυστικά της επιχειρηματικότητας.
Μήνυμα σ' αυτούς,
που μετατρέπουν την ανώτατη εκπαίδευση σε "σφαγείο",
για να εξυπηρετήσουν τα "αφεντικά" τους.
Λοβέρδε, ζούμε σε ύποπτους καιρούς και καλό είναι να προσέχουν όλοι τις πράξεις τους. Από την προκλητικότητα της στάσης σου απέναντι στους "αιωνίους" είναι πλέον προφανές ότι έχεις αναλάβει να φέρεις εις πέρας κάποιο "συμβόλαιο θανάτου" και άρα ότι έχεις λάβει τις αποφάσεις σου. Παρ' όλο που είσαι πολιτικός και γνωρίζεις ότι βρίσκεσαι στην πλευρά που έχει άδικο, επιμένεις να προκαλείς. Παρ' όλο που είσαι νομικός και γνωρίζεις ότι είναι παράνομη αυτή η αναίτια και εν μέσω οικονομικής κρίσης δήμευση ιδιωτικής περιουσίας πολιτών, επιμένεις να ισχυρίζεσαι πως είναι νόμιμη. Παρ' όλο που γνωρίζεις ότι η Πολιτεία, δρώντας φασιστικά, δεν ενημέρωσε ως όφειλε τους ενδιαφερόμενους για τις προθέσεις της, εσύ επιμένεις να ψεύδεσαι ότι το έκανε.
Αυτά όλα αποδεικνύουν πως είσαι αποφασισμένος να ολοκληρώσεις την "αποστολή" που έχεις αναλάβει. Έχεις διαλέξει "στρατόπεδο" και αυτό δεν είναι το "στρατόπεδο" που υπερασπίζεται τα ελληνικά συμφέροντα. Έχεις επιλέξει να υπερασπιστείς για άλλη μία φορά τα εβραϊκά συμφέροντα. Έχεις επιλέξει να παραδώσεις το ελληνικό επιστημονικό κεφάλαιο στα μέλη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Το έκανες υπέρ των σιωνιστών τοκογλύφων όταν ήσουν Υπουργός Εργασίας και το επανέλαβες υπέρ των σιωνιστών φαρμακοπαραγωγών όταν ήσουν Υπουργός Υγείας. Το σύνολο των αποφάσεων σου, που θίγουν τον ελληνικό λαό, κατά "σύμπτωση" δίνουν τεράστια κέρδη στους Εβραίους.
Παρ' όλη την προκλητικότητα των επιλογών σου, φαίνεται ότι δεν εκτίμησες όσο θα έπρεπε το γεγονός ότι την "γλίτωσες" τις προηγούμενες φορές. Ξανάρχεσαι πάλι προκλητικός για τρίτη φορά να ζημιώσεις Έλληνες, προκειμένου να εξυπηρετήσεις τα αφεντικά σου. Ο θυμόσοφος λαός λέει ότι "πολλές φορές πάει η στάμνα στην πηγή, αλλά μία φορά σπάει". Το ότι την "γλίτωσες" τις προηγούμενες φορές, δεν σημαίνει ότι θα το καταφέρεις και τώρα. Είναι η τρίτη φορά που το επιχειρείς και αυτή μπορεί να είναι η "φαρμακερή" για σένα. Είναι κάτι παραπάνω από ορατό ότι σου έδωσαν το Υπουργείο τη δεδομένη στιγμή, γιατί τους διαβεβαίωσες ότι θα χειριστείς το θέμα των "αιωνίων" με τον τρόπο που τους βολεύει. Μόνον γι' αυτό το θέμα σε επέλεξαν και για κανένα άλλο. Τους υποσχέθηκες "μακελειό" και γι' αυτό σε προτίμησαν. Είχες να τους επιδείξεις ανάλογες "επιτυχίες" στις προηγούμενες υπουργικές θέσεις που κατέλαβες …και τους έπεισες.
Φαίνεται πλέον ότι τίποτε δεν κάνεις από άγνοια …Είσαι συνένοχος στο έγκλημα. Γνωρίζεις αυτά για τα οποία κατηγορούμε τον Γιωργάκη τον Παπανδρέου και γι' αυτόν τον λόγο σε ανύποπτη στιγμή απείλησες με "μακελειό" όποιον τολμήσει να τον πειράξει. Έχεις συναίσθηση της επικινδυνότητας τής αποστολής που ανέλαβες και αυτό το απέδειξες από την αρχή που αναλάμβανες "συμβόλαια θανάτου" εις βάρος τού ελληνικού λαού. Δεν είναι τυχαίο που μίλησες για "Νέο Γουδή σε περίπτωση που θα αποτύχετε". Γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι αυτά, τα οποία επιχειρείτε υπέρ των συμφερόντων εκείνων που σας ελέγχουν, είναι εθνικά καταστροφικά και επισύρουν τέτοιου είδους τιμωρίες.
Αυτό, το οποίο έχουμε να πούμε —όχι μόνον στον Λοβέρδο, αλλά και στους υπόλοιπους "συναγωνιστές" του, λίγο καιρό πριν την οριστική "απόσυρσή" τους από το πολιτικό προσκήνιο— είναι το εξής απλό. Τη φύση ποτέ κανένας δεν την νίκησε και δεν την ξεγέλασε. Δεν το κατάφερε κανένας και δεν θα το καταφέρει ούτε και η γενιά τού Πολυτεχνείου. Όσο κι αν προσπάθησε και προσπαθεί να ελέγξει την επόμενη ημέρα, δεν θα το καταφέρει. Η συνέχεια δεν θα είναι αυτή που τους βολεύει. Δεν θα είναι όπως την μεθοδεύουν, προκειμένου να ελέγξουν τις εξελίξεις στο διάστημα που θα απέχουν οι ίδιοι από την εξουσία.
Τη γενιά του Πολυτεχνείου θα την διαδεχθούν αυτοί, οι οποίοι ακολουθούν ηλικιακά και όχι αυτοί, οι οποίοι την συμφέρουν. Το γεγονός ότι αυτοί τοποθέτησαν σε καίρια πόστα δύο-τρεις τριαντάρηδες "κούκους", δεν σημαίνει ότι θα φέρουν την κολεγιακή "άνοιξη". Την "ορμή" της φύσης δεν μπορούν να την ανακόψουν αστεία ανθρωπάκια του κομματικού "σωλήνα". Την "αριστεροδεξιά" πολιτική "παράγκα" τους την έχει εγκαταλείψει ο κόσμος και οι "πιτσιρικάδες" δεν πρόκειται να την σώσουν. Την "παράστασή" τους κανένας δεν θέλει να την βλέπει και όλα δείχνουν ότι το "τέλος" τους δεν αργεί...
...Τέλος μάλλον όχι και τόσο ευχάριστο. Τις συντάξεις τους και τα "κεκτημένα" τους οι προδότες Βενιζέλοι, Παναγόπουλοι, Τατούληδες και τα άλλα τα "παιδιά" θα τα ζητήσουν από τους επόμενους και αυτοί είναι οι άνθρωποι της δικής μου γενιάς …Αυτοί, οι οποίοι σήμερα απέχουν από την πολιτική, αλλά δεν "λείπουν" από την κοινωνία …Οι άνθρωποι των Πανεπιστημίων. Τα Κολεγιόπαιδα —καλά να είναι οι άνθρωποι— έχουν πολλά χρόνια ζωής μπροστά τους και μπορούν να περιμένουν τη "σειρά" τους. Η γενιά τού Πολυτεχνείου, όμως, θα διαπραγματευτεί την ποιότητα των γηρατειών της όχι με τους αγαπημένους της δανειστές και με την Τρόικα, αλλά με τη δική μου γενιά.
Αυτοί, οι οποίοι αρέσκονταν στο να "κουρεύουν" τους προηγούμενους, θα μπουν τελικά και οι ίδιοι στο "κομμωτήριο". Αλίμονό τους αν έχουμε γίνει καλοί μαθητές τους και χρησιμοποιήσουμε την έννοια της ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΟΤΗΤΑΣ όπως την χρησιμοποιούν οι ίδιοι. Ο θυμόσοφος λαός λέει ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί και η έννοια της αναδρομικότητας για τη γενιά του Πολυτεχνείου είναι ένα "σκοινί", στο οποίο δεν πρέπει να αναφέρεται ποτέ. Αν σκεφτεί κάποιος ότι οι σημερινοί ηγέτες τής γενιάς του Πολυτεχνείου στη μεγάλη τους πλειοψηφία κυκλοφορούν έξω ελεύθεροι απλά και μόνον λόγω των παραγραφών των εγκλημάτων τους —εξαιτίας των νόμων που οι ίδιοι έχουν συντάξει—, ευνόητα είναι μερικά πράγματα.
Η έννοια της αναδρομικότητας μπορεί να γίνει ο εφιάλτης τους. Φαντάζεται κάποιος η επόμενη γενιά να αλλάξει τον νόμο περί ευθύνης υπουργών και να εξετάσει ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ όλες τις περιπτώσεις διαφθοράς της γενιάς του Πολυτεχνείου; …Να εξετάσει όλους τους "περήφανους" γονείς, οι οποίοι τα "άρπαξαν" από τους "Χριστοφοράκους" και ανάμεσα στις χλιδές και την καλή ζωή πλήρωσαν με τα κλοπιμαία και τα καλά Κολέγια των γόνων; Ας θυμηθεί η παρέα του Λοβέρδου τι σημαίνει αναδρομικότητα και αν θέλει ας συνεχίσει να την επικαλείται στο θέμα των "αιωνίων". Έστω και αναδρομικά δεν πρέπει να μας εξηγήσει κάποτε η "μπιλντερμπεργκιανή" Διαμαντοπούλου πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος, που από τα 25 του είναι έμμισθος κρατικός αξιωματούχος, να γίνει πλούσιος όπως αυτή; Σύντομα θα δούμε ποιους απειλεί περισσότερο η έννοια αυτή.
Η επόμενη ημέρα ανήκει σ' αυτούς, οι οποίοι σήμερα βρίσκονται "εν υπνώσει", αλλά σύντομα θα τους "καλέσει" η ιστορία να κάνουν το καθήκον τους, εφόσον ήρθε η σειρά τους. Η επόμενη ημέρα ανήκει σ' αυτούς, οι οποίοι θα τα επανεξετάσουν όλα από την αρχή …Θα επανεξετάσουν τα Μνημόνια και τα θέματα της διαφθοράς …Θα επανεξετάσουν την κατάσταση που παγίδευσε την πατρίδα μας στα χέρια των τοκογλύφων …Θα επανεξετάσουν τα θέματα των γερμανικών αποζημιώσεων και των απεχθών χρεών. Κάποιοι πρέπει να τιμωρηθούν για την προδοσία, που απειλεί με εξαφάνιση το ελληνικό λαό. Κάποιοι πρέπει να τιμωρηθούν για τις "κερκόπορτες" που άνοιξαν διάπλατα στους ξένους. Θα στηθούνπραγματικές εξεταστικές, για να μάθουμε επιτέλους τι έγινε και ποιοι πήραν "ποσοστά" από τη μεγάλη λεηλασία.
Το "τέλος" της γενιάς του Πολυτεχνείου είναι πολύ κοντά ...Τις "καθυστερήσεις" παίζουν και δυστυχώς γι' αυτούς δεν έχουν τον κατάλληλο "Σαμαρά", για να φέρουν το αποτέλεσμα που τους συμφέρει, έστω και την τελευταία στιγμή. Η γενιά "Δαμανάκη", η οποία έπαιρνε τα "χρίσματα" στην Κρατική Ασφάλεια, την Αμερικανική Πρεσβεία και στα σταλινικά χαφιεδομάγαζα "τελειώνει". Η γενιά του κομματικού μέσου και του ψευδοηρωϊσμού made by asfaleia, η οποία βρήκε τη "χαρά" της στην Εβραιοκολεγιακή Νέα Τάξη που ευνοούσε τους χαφιέδες και τους προδότες βαδίζει προς τη "δύση" της. Δεν αρκούν ούτε τα νεανικά μπλουζάκια των Σαμαρογιωργάκηδων ούτε τα κομμωτήρια των Ντοροδαμανάκισσων. Γέρασαν, όσο κι αν προσπαθούν να μπερδέψουν τον κόσμο με την εικόνα τους. Όσο κι αν την βοηθούν αυτήν τη γενιά τα συνομήλικα "σκουπίδια" τύπου Μέρκελ, Γιουγκέρ, Σουλτς και Σαρκοζί, το τέλος είναι αναπόφευκτο.
Καθημερινά φαίνεται πλέον η αδυναμία της να παρακολουθήσει τις αλλαγές, οι οποίες συντελούνται παγκοσμίως. Πέραν των μεθόδων τής αρπαγής και της ψευδολογίας, που έχει βελτιώσει στο ύψιστο σημείο, δεν μπόρεσε να βελτιωθεί σε κανέναν άλλον τομέα. Με μπότοξ και βαψίματα μαλλιών προσπαθεί να παριστάνει την νεώτερη. Ακόμα μιλάει για Αριστερά και Δεξιά, ενώ δεν έχει κανένα ακροατήριο. Μιλάει μια "γλώσσα" τόσο ξεπερασμένη, που, ενώ γνωρίζει ότι δεν την ακούει κανένας, δεν την αλλάζει απλά και μόνον γιατί δεν ξέρει να πει τίποτε άλλο. Ακόμα προσπαθούν τα μέλη της να παραστήσουν τους χριστιανοδημοκράτες και τους σοσιαλοδημοκράτες σε ένα περιβάλλον, το οποίο προ πολλού τούς έχει διαγράψει από τη ζωή του.
Ο κόσμος έχει αλλάξει στο σύνολό του και αυτοί δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν. Τα εθνικά σύνορα πλέον δεν "μαντρώνουν" τους λαούς και δεν περιορίζουν τίποτε. Οι ιδεολογίες δεν έχουν να υποσχεθούν τίποτε επίσης. Ακόμα και οι θρησκείες έχουν μπει σε φάση αλλοίωσης των χαρακτηριστικών τους. “Ποιος είμαι εγώ να κρίνω τους γκέι” ...είπε σε μια αποστροφή του λόγου του ο Πάπας. Ο επί αιώνες υπ’ αριθμόν ένα κριτής του χριστιανισμού και παλαιότερα προϊστάμενος τής Ιεράς Εξέτασης. Στην εποχή της τεχνολογίας και της εύκολης επικοινωνίας το ένα μετά το άλλο "φράγμα", που χώριζε τους λαούς μεταξύ τους, πέφτει. Ο κόσμος έχει γίνει ομοιογενής και οι λαοί έχουν ήδη μπει σε μια ιδιόμορφη διαδικασία διαγωνισμού, προκειμένου να βρουν τη μόνιμη πλέον λύση.
Δεν αντέχει άλλο τον βασανισμό η ανθρώπινη κοινωνία. Δεν αντέχει άλλο την προβληματικότητα ο κόσμος. Το κόστος της είναι πολύ μεγάλο για τα όποια κέρδη προσφέρει στο ανθρώπινο είδος. Αυτό το έχουν συνειδητοποιήσει όλοι οι λαοί και πάνω σ' αυτήν τη βάση σκέφτονται όλοι. Οι λαοί πλέον καταλαβαίνουν ότι είμαστε όλοι μας "συνταξιδιώτες" στο ίδιο πλανητικό "σκάφος" και δεν έχει νόημα η μεταξύ μας σύγκρουση. Κάποτε οι συγκρούσεις μπορεί να έφερναν κέρδη στους λαούς, αλλά όχι πλέον.
Γι' αυτόν τον λόγο οι πάντες έχουν μπει σε μια διαδικασία αναζήτησης τής τελικής λύσης ...Της λύσης αυτής, που θα λυτρώσει το ανθρώπινο είδος ...Της κοινής λύσης, που θα απαλλάξει την ανθρωπότητα από τον φόρο "αίματος" για ασήμαντους λόγους. Σε αυτόν τον κόσμο, ο οποίος μοιάζει εξουθενωμένος, το να "μπαίνει" στην τελική "ευθεία" ενός τρομερού "μαραθωνίου", είναι μεγάλη τύχη για την Ελλάδα να έχει "φρέσκους" τους καλύτερους "δρομείς" της νεότερης ιστορίας της. Σε αυτόν τον κοινό, αλλά ανταγωνιστικό κόσμο, ίσως αποτελεί και τη μεγάλη τύχη της Ελλάδας να βάζει στη μάχη το επόμενό της "όπλο". Στην τελική ευθεία είναι μεγάλη τύχη για την Ελλάδα να περιμένει τη "σκυτάλη" της τελευταίας "αλλαγής" η γενιά εχκείνη, η οποία "ψήθηκε" στον ανταγωνισμό.
Μιλάμε για τύχη. Σε έναν κόσμο, ο οποίος μοιάζει με αίθουσα εξετάσεων και στην οποία οι πάντες αναζητούν την τέλεια λύση σε ένα κοινό πρόβλημα, η Ελλάδα "ποντάρει" στη γενιά που γαλουχήθηκε μέσω των εξοντωτικών εξετάσεων ...Τη γενιά, η οποία "γεννήθηκε" μέσα στις εξετάσεις και λάτρεψε τον ανταγωνισμό ...Τη γενιά, η οποία έμαθε να θυσιάζεται για την επιτυχία και να την διεκδικεί σε δημόσιες "αρένες" ...Τη γενιά, η οποία έμαθε να αναγνωρίζει την αξία του επιτυχόντα και να μην την παρακάμπτει με "μέσα" ή να την "λερώνει" με χαφιεδισμούς ...Τη γενιά, η οποία έμαθε να αγωνίζεται σεβόμενη κανόνες κοινούς για όλους.
Γι' αυτόν τον λόγο είμαστε απολύτως σίγουροι ότι κάποια παράκεντρα εξουσίας θα έχουν ήδη μετανιώσει με το σοσιαλιστικό "πείραμα" του Ανδρέα. Θα μετανιώσουν για τη "μέθη" τής νίκης του. Μιλάμε για τραγική ειρωνεία της ιστορίας. Ο χαφιεδοπράκτορας των Αμερικανών, ο οποίος θεμελίωσε τον απόλυτο κομματισμό της Μεταπολίτευσης δημιούργησε την πρώτη γενιά, η οποία δεν σερνόταν τις νύκτες στα γραφεία των κομμάτων και των πρεσβειών για να πάρει χρίσματα ...Δημιούργησε τη γενιά, η οποία έμαθε να βλέπει ημέρα τα αποτελέσματά της σε ανακοινώσεις δημόσιων τοίχων ...Τη γενιά, η οποία έβλεπε τους "επιτυχόντες" της να προκύπτουν από φωτεινές αίθουσες —κοινές για όλους— και όχι από σκοτεινά μπουντρούμια μέσα από τα οποία οι χωροφύλακες προωθούσαν τους χαφιέδες με "σκονάκια" των από "πάνω".
Ο ελληνισμός είναι πολύ σκληρός, για να πεθάνει …τόσο τζάμπα. Ο ελληνισμός έχει πολύ "πάγκο", για να πάει "αδιάβαστος".
Τραϊανού Παναγιώτης
"Επί Πτυχίω" Πολιτικός Μηχανικός.
Υ.Γ. …Ένας φίλος "έφυγε"
"Επιστρέφοντας" στα φοιτητικά μου χρόνια, προκειμένου να γράψω αυτό το κείμενο, νόμιζα ότι θα νιώσω νοσταλγία, αλλά δυστυχώς η ψυχή μου "πλημμύρισε" με θλίψη. Πριν από λίγες ημέρες "έφυγε" ένας "κολλητός" μου φίλος …Ο φίλος εκείνος, τον οποίο στο μυαλό μου τον είχα ταυτισμένο με τα φοιτητικά μου χρόνια …Ο Βασίλης ο Αντωνιάδης …Ένας παιδικός φίλος, από αυτούς που ένας άνθρωπος θεωρεί τον εαυτό του τυχερό αν έχει έστω και έναν. Ήμασταν φίλοι σχεδόν στο σύνολο της ζωής μας. Συμμαθητές στο δημοτικό, στο γυμνάσιο και στο λύκειο και μαζί στο Πανεπιστήμιο. Μαζί διαβάζαμε, για να περάσουμε στο Πανεπιστήμιο, μαζί ονειρευόμασταν την "μυθική" τότε φοιτητική ζωή και μαζί ζήσαμε το μεγαλύτερο μέρος εκείνης της ζωής.
Ο Βασίλης στη συνέχεια έγινε ένας εξαιρετικός γιατρός και έκανε μια θαυμάσια οικογένεια. Παντρεύτηκε τη φίλη μου τη Δέσποινα και έκανε μαζί της δύο υπέροχα κοριτσάκια. Σε όλο αυτό το διάστημα παραμείναμε στενοί φίλοι, παρ' όλο που ζούσαμε σε διαφορετικές πόλεις. Τέτοιες φιλίες ευτυχώς δεν έχουν ανάγκη από την καθημερινή επαφή, για να "επικαιροποιούνται". Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν πηγαίνουν πάντα όπως τα θέλουμε. Αυτή είναι η μοίρα των θνητών. Ο Βασίλης βρέθηκε αντιμέτωπος με αυτό που έταξε τον εαυτό του να "πολεμά" …Βρέθηκε αντιμέτωπος με μια τρομερή αρρώστια, που δεν του έδωσε πολύ "χρόνο". Έχασε μια άνιση μάχη και —όπως συμβαίνει πάντα με τους καλούς ανθρώπους— άφησε πολλούς ανθρώπους "πίσω" του να στεναχωριούνται για τη μεγάλη απώλεια.
Όταν φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι, δεν "λείπουν" μόνον στις οικογένειές τους ή τους φίλους τους …"Λείπουν" από ολόκληρη την κοινωνία, γιατί ποτέ δεν της "φτάνουν" οι καλοί άνθρωποι. Καλοί άνθρωποι σαν τον Βασίλη, όταν "φεύγουν", κάνουν φτωχότερη την κοινωνία. Ήταν πραγματικά καλός άνθρωπος ο Βασίλης. Άψογος σε όλα. Άψογος όποιον ρόλο κι αν ενσάρκωνε. Ήταν άψογος γιος, αδερφός, θείος. Άψογος οικογενειάρχης. Άψογος φίλος. Άψογος γιατρός. Ήμασταν φίλοι για μισό σχεδόν αιώνα και δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μία φορά να βρίσκεται εκτός ελέγχου. Δεν μπορώ να τον θυμηθώ νευριασμένο. Ακόμα κι όταν τον απογοήτευες, προτιμούσε να σου χαρίσει ένα πικρό χαμόγελο, παρά να σε μαλώσει ή να σε προσβάλει. Ένας πραγματικά μεγαλόψυχος και γενναιόδωρος άνθρωπος.
Του άρεσαν οι μεγάλες συζητήσεις για κοινωνικά και ιδεολογικά θέματα. Του άρεσε να "ταξιδεύει" σε καλύτερες κοινωνίες μέσα από τις σκέψεις. Ήταν ανήσυχος γι' αυτά που συνέβαιναν στην Ελλάδα και τον κόσμο. Ήταν κοινωνικά ευαίσθητος και συμπονούσε τον συνάνθρωπό του στις εφιαλτικές στιγμές που ζει σήμερα η ελληνική κοινωνία. Είχε αγωνία για το πως θα μεγαλώσουν τα παιδιά του. Αυτά ήταν τα σοβαρά θέματα που τον απασχολούσαν και του άρεσε να τα συζητεί μαζί μου. Μιλούσαμε τακτικά για την αναπόφευκτη μάχη επιβίωσης, την οποία θα κληθεί να δώσει η γενιά μας στις πιο αντίξοες συνθήκες …Για το καθήκον μας απέναντι σε μια κοινωνία που "λυγίζει" και μια πατρίδα που καταστρέφεται …Για τη "σειρά" μας που έρχεται. Ήταν πολύ δυνατός και πολύ έτοιμος ν' αγωνιστεί.
Τελευταία φορά, που μίλησα μαζί του, ήταν λίγες ημέρες πριν μπει στο Νοσοκομείο …Λίγες ημέρες πριν μπει σ' αυτό παντελώς ανύποπτος για τα όσα πραγματικά τραγικά τού επιφύλασσε η μοίρα ελάχιστες ημέρες μετά. Με είχε πάρει τηλέφωνο, γιατί είχε ανησυχήσει, βλέποντας ότι είχα κάποιο σχετικά μεγάλο διάστημα να "ανεβάσω" κείμενο. Την ανησυχία του την καταλάβαινα πάντα, γιατί η επικοινωνία του σε μια τέτοια περίπτωση ξεκινούσε με μια συγκεκριμένη προσφώνηση …Ξεκινούσε με ένα "παρατσούκλι" μου, το οποίο το χρησιμοποιούσε από τότε που ήμασταν μικρά παιδιά.
Αυτή ήταν η τελευταία φορά που τον άκουσα και μου φαίνεται αδύνατο να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα τον ακούσω ποτέ ξανά. Όσο κι αν το επεξεργάζομαι στο μυαλό μου, αδυνατώ να το πιστέψω. Δεν μπορώ να το πιστέψω, γιατί δεν είχαμε μιλήσει ποτέ για προβλήματα υγείας. Δεν υπήρχε καν αυτό το θέμα στις συζητήσεις μας. Ακόμα και στην τελευταία μας επικοινωνία, για τις διακοπές μιλούσαμε …Για τα επιστημονικά συνέδρια που ήθελε να παρακολουθήσει το Φθινόπωρο στην Αθήνα μιλούσαμε. Ακόμα και τώρα, που γράφω το κείμενο, δεν μπορώ να το πιστέψω ότι αναφέρομαι στον Βασίλη. Επειδή δεν βλεπόμασταν τακτικά, όσο κι αν προσπαθώ να αποδεχθώ την "απουσία" του, σταδιακά "επανέρχομαι" στο να αισθάνομαι ότι βρίσκεται κάπου με την οικογένειά του και εγώ απλά δεν τον βλέπω γιατί είμαι μακριά.
…Καλό "ταξίδι" φίλε μου
…Ήταν μεγάλη τύχη για μένα, που σε γνώρισα και με τίμησες με τη φιλία σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου