The Secret Real Truth: ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΤΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ!!!...

The Secret Real Truth: ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΤΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ!!!...: ΜΑΛΛΟΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΤΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ… stoxos

Ἡ ἐκλογὴ του Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, σκαλοπάτι γιὰ μία νέα τετραετία Σαμαρᾶ

 2012…Ζάππειο, Αντώνης Σαμαράς. Εφαρμοσμένη τρομοκρατία…φρούδες ελπίδες… παραπληροφορημένοι ψηφοφόροι…και η διακυβέρνηση πέρασε στα χέρια του.
Δυόμισι χρόνια μετά, το μόνο που έσκισε ήταν το χαρτί με τα περίφημα 18 σημεία. Έκτοτε και για δυόμισι χρόνια κυβερνά έναν λαό μονίμως δακρυσμένο, από απελπισία, από θυμό…από αξιοπρέπεια. Δάκρυα που γίνονται πυκνότερα ετούτες τις ημέρες. Υπόλογη και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που αγωνιά μόνον για την βουλευτική αποζημίωση και τα λοιπά προνόμια. Σήμερα μιλούν για παράταση του χρόνου συνταξιοδοτήσεως, αυτοί που έχουν φροντίσει να συνταξιοδοτούνται μόνον με τέσσερα χρόνια βουλευτικής θητείας!!!

Το ψέμα και η εξαπάτηση των πολιτών έχουν αναδειχθεί σε επιστήμη

Το…σθένος που επιδεικνύει στην δήθεν διαπραγμάτευση προβάλλει λαμπρότατο στην φράση που του αποδίδει ο παραιτηθείς Υφυπουργός Εργασίας  Νίκος Νικολόπουλος, αμέσως μετά την εκστόμισή της: «Όταν σας μιλάει η Τρόϊκα, θα πέφτετε στα τέσσερα…». Υπουργοί γίνονται μόνον όσοι διαθέτουν εύκαμπτη μέση.

Τώρα με την ίδια τρομολαγνία η  «Ελληνική Κυβέρνηση» έχει ήδη ξεκινήσει την προεκλογική της εκστρατεία. Για να κυβερνήσει για ακόμη 4 χρόνια.

Αυτός ήταν εξ’ αρχής ο στόχος.  Γνώριζαν ότι δεν θα εκλεγεί Πρόεδρος «Δημοκρατίας».

Ο πραγματικός τρόμος θα ξεκινήσει αμέσως μετά την απευκταία εκ νέου εκλογή Σαμαρά και των συν αυτώ.

Νέο μαύρο μέλλον μας περιμένει και μια Ελλάδα πεσμένη στα τέσσερα.

Το 1821 και το 1944 συνεργάτες των κατακτητών ακολουθούσαν την ίδια λογική. Τρομοκρατούσαν τον κόσμο για να μην ξεσηκωθεί. Αυτή ήταν η μοναδική «πρεμούρα» τους, γιατί οι ίδιοι ζούσαν πλουσιοπάροχα!!!

Τότε ο κίνδυνος σοβαροτάτων αντιποίνων ήταν υπαρκτός. Και όμως οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν! Η ιστορία δείχνει ότι όταν οι πολίτες αντιστέκονταν ΝΙΚΟΥΣΑΝ ΠΑΝΤΑ!

Μπορούμε και τώρα!

Θα υπήρχε σήμερα Ελλάδα, αν άνθρωποι με καθαρή σκέψη δεν αποφάσιζαν να εξεγερθούν…ν’ αντιταθούν απορρίπτοντας τα τρομοκρατικά διλήμματα των τότε συνεργατών των κατακτητών;    

Σήμερα βρισκόμαστε ένα βήμα πριν το λάθος του Ιουνίου του 2012, βρισκόμαστε στον προθάλαμο μιας νέας καταστροφικής τετραετίας . Το ίδιο κλίμα τρομοκρατίας. Τα ίδια ψέμματα! Ο τρόμος διακατέχει τους δανειστές και τους Ευρωπαίους «συμμάχους». Το δήθεν Plan B της Ευρώπης, αφορά την ίδια, όχι την Ελλάδα.

Σε τελική ανάλυση, αν είναι να πέσουμε, να πέσουμε όρθιοι και τώρα. Για να ξανασηκωθούμε γρηγορότερα. Διαφορετικά μας περιμένει αργός θάνατος, διάλυση του κοινωνικού ιστού, εξαφάνιση της κρατικής υποστάσεως και νέος ραγιαδισμός.

Όποια αντιμνημονιακή κυβέρνηση εκλεγεί, όσα λάθη και να κάνει, είναι προτιμότερη από μια κυβέρνηση που βρίσκεται στα τέσσερα…με εντολή Πρωθυπουργού!!

Όντως οι Βουλευτές που θα καταψηφίσουν τον υποψήφιο «πρόεδρο της δημοκρατίας» έχουν ονοματεπώνυμο και διεύθυνση. Για να μπορέσουν οι πολίτες να περάσουν και να τους σφίξουν το χέρι, γιατί αντιστάθηκαν στην νέα κατοχή!!!

Ἰωάννης Δέμος

ΠΗΓΗ:http://filonoi.gr/2014/12/29/h-eklogh-toy-proedroy-ths-dhmokratias-skalopati-gia-mian-nea-tetraetia-samara/

Ανοικτή επιστολή

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

προς τον Τσίπρα και τον Καμμένο, οι οποίοι επιχειρούν να ανατρέψουν την Κυβέρνηση των δωσίλογων.

Υπάρχει νόμιμη λύση, για να απαλλαγεί άπαξ η Ελλάδα από το σύνολο σχεδόν του χρέους της.

Η Ελλάδα μπορεί να αποδείξει ότι την χρησιμοποίησαν οι τοκογλύφοι, για να λεηλατήσουν τους Ευρωπαίους και όχι την ίδια.

Το ελληνικό χρέος είναι η "λεία", που ήδη άρπαξαν οι τοκογλύφοι από τους Ευρωπαίους.

Πάνω από ένα τρις ευρώ έχουν αρπάξει ήδη οι τοκογλύφοι από την Ευρώπη.

Η Ελλάδα επιλέχθηκε ως το "χαλαρό" σύστημα, για να γίνει το μεγαλύτερο "ριφιφί" στην παγκόσμια οικονομική ιστορία.

"Αlea jacta est" ...Ο κύβος ερρίφθη και πλέον - εκτός μεγάλων ανατροπών και εκπλήξεων - βαδίζουμε προς εκλογές. Όμως, από τη στιγμή που οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης αποφάσισαν να κάνουν χρήση του Συνταγματικού Νόμου και να εκμεταλλευτούν την αδυναμία εκλογής προέδρου για να "ρίξουν" την Κυβέρνηση, πρέπει να είναι σε θέση να αποδείξουν ότι έχουν λύσεις στα χέρια τους. Οι ανατροπές των Κυβερνήσεων δεν γίνονται, για να κάνουν την πρωθυπουργική τους "θητεία" και οι επόμενοι ...Οι ανατροπές γίνονται για το καλό του λαού. Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ λύσεις για το ελληνικό χρέος; Έχει λύσεις, που δεν θα βάλουν σε περιπέτειες την πατρίδα; Έχει λύσεις, που δεν θα φέρουν τον ελληνικό λαό "απέναντι" σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς, οι οποίοι αναγκάστηκαν να δανείσουν στην Ελλάδα;

Περί συνταγματικής αναθεώρησης

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ      

  

Η πρόταση του ΕΑΜ. Β’

...Μια πρόταση, την οποία δεν θα ήθελαν να δουν να εφαρμόζεται - ούτε στους εφιάλτες τους - οι δωσίλογοι και τα ξένα αφεντικά τους.

...Μια πρόταση, η οποία επαναφέρει την αρχαία ελληνική "ρύθμιση" της πραγματικής ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και στέλνει στα "σκουπίδια" τής ιστορίας τη "ρύθμιση" της αγγλοσαξονικής Democracy.

...Μια πρόταση, η οποία μπορεί να απειλήσει την Νέα Τάξη Πραγμάτων.

...Μια πρόταση, η οποία μπορεί να γίνει ένας κοινός "άξονας" συνεννόησης μεταξύ των λαών του ευρωπαϊκού Νότου.

Οι συνταγματικές αλλαγές δεν γίνονται άνευ λόγου και σκοπού, απλά για να "συμβολίσουν" ή να "σηματοδοτήσουν" κάποιου είδους εξέλιξη. Το Σύνταγμα είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, για να χρησιμοποιούνται οι αλλαγές του για συμβολικούς ή "εκπαιδευτικούς" λόγους ...Το Σύνταγμα είναι το "λειτουργικό" της Δημοκρατίας και ο απόλυτος "εγγυητής" της ασφάλειας του λαού και του κράτους.  Ο Συνταγματικός Νόμος μέσα από τις διατάξεις του εκφράζει την ταυτότητα, τον πολιτισμό και την ευαισθησία ενός λαού. Εκφράζει όμως και την ευφυΐα του, καθώς αποτελεί το βασικό αμυντικό μέσο για την ασφάλεια της Δημοκρατίας και του πολιτισμού του. Ως εκ τούτου, οι αλλαγές σ' αυτό είναι πολύ σημαντική υπόθεση και γίνονται μόνον όταν αποκαλύπτεται πρόβλημα στη λειτουργία της Δημοκρατίας ...Γίνονται, για να απαλειφθεί ο κίνδυνος του φασισμού. Απώτατος στόχος των όποιων αλλαγών επιχειρούνται είναι πάντα ο τέλειος νόμος, ο οποίος θα είναι παντοτινός και δεν θα επιδέχεται καμία αλλαγή μέσα στους αιώνες.

Μακάρι να είχαμε τον τέλειο συνταγματικό νόμο, ώστε να μην είχαμε ποτέ την ανάγκη να προτείνουμε αλλαγές. Όμως, από τη στιγμή που δεν έχουμε τέτοιον νόμο και ταυτόχρονα ο φασισμός μας απειλεί σήμερα περισσότερο από ποτέ, είμαστε υποχρεωμένοι να "θωρακίσουμε" το Σύνταγμα. Η αδυναμία του Συνταγματικού Νόμου μάς οδήγησε στο Μνημόνιο, εφόσον δεν μπόρεσε να σταματήσει τους προδότες. Η αδυναμία του Συνταγματικού Νόμου επέτρεψε σε επίορκους δικαστικούς να μην σταματήσουν τους προδότες πολιτικούς. Η αδυναμία του Συνταγματικού Νόμου επέτρεψε στους διεφθαρμένους πολιτικούς και κρατικούς παράγοντες να "ξεκοκαλίζουν" τη "λεία" τους, εξασφαλίζοντας την ασυλία τους μέσω "παραγραφών" των αδικημάτων τους. Αν η χώρα διέθετε καλό Συνταγματικό Νόμο, σήμερα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.

Αν είχαμε καλό Συνταγματικό Νόμο, σήμερα οι προδότες θα ήταν στην καλύτερη περίπτωση στη φυλακή και η χώρα δεν θα τελούσε υπό την κηδεμονία τής Τρόικας. Οι διεθνείς τοκογλύφοι όχι μόνον δεν θα είχαν επωφεληθεί από τις παρανομίες τους, αλλά θα είχαν υποστεί τεράστιες ζημιές από τη νόμιμη αντίδραση του ελληνικού κράτους. Θα είχαν μπει σε περιπέτειες για τις απάτες που είχαν δοκιμάσει εις βάρος ενός ελεύθερου κράτους, το οποίο φόρτωναν ερήμην του λαού του με χρέη. Θα είχε αναλάβει η Δικαιοσύνη να βρει τους υπεύθυνους της υπερχρέωσης της χώρας και θα τους είχε συνδέσει εύκολα με τους διεθνείς τοκογλύφους. Οι τοκογλύφοι όχι μόνον δεν θα μας κουνούσαν το "δάκτυλο", αλλά τώρα θα ήταν υπόλογοι στα διεθνή δικαστήρια για απρόκλητη επίθεση και συνωμοσία εις βάρος του ελληνικού κράτους και του ελληνικού λαού.

...Εδώ Αμφίπολη ...Εδώ ΑμφιΠΩΛΕΙΤΑΙ

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

(ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΟ στις 15/11/2014. Έχει προστεθεί Υστερόγραφο)

...Εδώ Αμφίπολη ...Εδώ ΑμφιΠΩΛΕΙΤΑΙ.

Η τελευταία προβοκάτσια της Μεταπολίτευσης.

Επιτέλους η Ρώμη και οι γνωστές πρεσβείες ησύχασαν.

Λήξη συναγερμού για τις Τοπικές Αρχαιολογικές Σχολές των ιμπεριαλιστών.

Τα ρεμάλια της αρχαιολογίας τούς έδωσαν τον χρόνο που ήθελαν για να μπορέσουν να λεηλατήσουν μόνοι τους τον τάφο.

Η Γενιά του Πολυτεχνείου σε νέα "εποποιία" ...προδοσίας.

Αν η επιβίωση κάποιου εξαρτιόταν από το να μαντέψει για το ποιος ανάμεσα στους αρχαίους Μακεδόνες και στους σύγχρονους αρχαιολόγους είναι ο πιο έξυπνος, σε ποιον θα "πόνταρε" τη ζωή του; Αν οι αρχαίοι Μακεδόνες ήθελαν να αποκρύψουν κάτι πολύ σημαντικό γι' αυτούς και "απέναντί" τους οι Περιστέρες, οι Παλαγγιάδες και οι Φακλάρηδες προσπαθούσαν να το αποκαλύψουν, σε ποιον θα πόνταρε κάποιος τη ζωή του με βάση τη λογική; ...Στην εξυπνάδα αυτών που απέκρυπταν ή σε αυτήν εκείνων που προσπαθούσαν να αποκαλύψουν; Γιατί το λέμε αυτό; ...Γιατί από την πρώτη στιγμή της ανασκαφής της Αμφίπολης έγινε φανερό ότι οι αρχαίοι Μακεδόνες επιχείρησαν να κρύψουν κάτι εκεί. Κάτι πολύ σημαντικό γι' αυτούς, αν κρίνουμε από τον κόπο και το κόστος όχι τόσο του μνημείου, όσο της ίδιας της μεθόδου τής απόκρυψης.

Ποιος φοβάται την Αμφίπολη;

Ποιος φοβάται την Αμφίπολη;

Τραϊανού Παναγιώτης

Δημιουργός της θεωρίας του Υδροχόου

Στην Αμφίπολη "σκάβουν"...

…και "τρίζουν" τα "θεμέλια" όλου του κόσμου.

Στην Αμφίπολη "γεννιέται" o ελληνισμός τού μέλλοντος.

Στην Αμφίπολη "γεννιέται" η ελληνική Τάξη Πραγμάτων.

Από την πρώτη στιγμή τής ίδρυσης του σύγχρονου ελληνικού κράτους το παγκόσμιο σύστημα ήταν σε διαρκή συναγερμό. Οι ισχυροί του κόσμου, οι οποίοι επέτρεψαν την ίδρυση αυτήν, γνώριζαν εξ' αρχής πόσο επισφαλές ήταν το εγχείρημά τους. Γνώριζαν εξ' αρχής πόσο επικίνδυνο για τη λειτουργία τού παγκοσμίου —και όχι μόνον του χριστιανικού— συστήματος ήταν η ύπαρξη ενός ομοιογενούς ελληνικού συστήματος. Γνώριζαν εξ' αρχής ότι παίζουν με μια "βόμβα", η οποία δεν συγχωρεί λάθη και θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να "σκάσει" στα μούτρα τους. Γνώριζαν ότι υπήρχε κίνδυνος να ανοίξουν τον "ασκό του Αιόλου" και να τους καταστρέψει όλους η επιλογή τους. Απελευθέρωναν ένα "φίδι", το οποίο ήθελαν να το βάλουν στην ίδια "αυλή" με τα "κατοικίδιά" τους …Ένα "φίδι", του οποίου τα ένστικτα δεν θα το συμμόρφωναν ποτέ στις εντολές τους …Ένα "φίδι", που θα αρκούσε μια στιγμιαία ολιγωρία για να τους "δαγκώσει".

ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ: Αναζητούνται γενναίοι Έλληνες που δεν φοβούνται το...

ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ: Αναζητούνται γενναίοι Έλληνες που δεν φοβούνται το...: Θέλετε ακόμα να συμμετέχετε στην χρηματοδότηση μιας εγκληματικής κυβέρνησης που χρησιμοποιεί άδικα και αθέμιτα μέσα στα υποχείριά της; ...

Το χρυσάφι του τάφου της Αμφίπολης

Στην Αμφίπολη είναι θαμμένος

ο "Μέγας Δράκων" της Αποκάλυψης του Ιωάννη...

...Θαμμένος στο "θησαυροφυλάκιο" του βασιλείου της Μακεδονίας.

Τα μυστικά του τάφου της Αμφίπολης μέσα από τη Θεωρία των Αριθμών.

Η ελληνική γλώσσα αποτελεί το πιο μυστηριώδες και ισχυρό "εργαλείο" στον χώρο του πνεύματος. Το σύνολο των ανθρωπίνων γνώσεων, οι οποίες συνδέονται με θρησκευτικά "μυστήρια", έχει την ελληνική γλωσσική "αποτύπωσή" του ...Μια "αποτύπωση", την οποία γνώριζαν οι μεγάλοι ορκισμένοι "μύστες" των αρχαίων μυστηρίων ...Στρατηγοί, αρχιερείς και αυτοκράτορες. Από την Αθήνα τού Περικλή, τη Σαμοθράκη τού Φίλιππου και τη Βαβυλώνα τού Αλέξανδρου μέχρι τη Ρώμη τού Καίσαρα και την Νέα Ρώμη του Κωνσταντίνου, όλοι οι "εκλεκτοί" γνώριζαν αυτήν την "αποτύπωση" ...Μια "αποτύπωση", την οποία υποπτεύονταν από την αρχαιότητα κιόλας κάποιοι "συνωμοσιολόγοι".

Από τότε γνώριζαν πολλοί κοινοί "θνητοί" ότι η ελληνική γλώσσα αποτελεί μια κλειδωμένη μορφή λόγου, αλλά δεν μπορούσαν να την "παραβιάσουν". Υποπτεύονταν ότι πρόκειται περί μιας μορφής λόγου με πολλά "παράλληλα" επίπεδα, αλλά δεν μπορούσαν να τα "διαπεράσουν" ...Επίπεδα, τα οποία εκ πρώτηςόψεως δεν φαίνονται, αλλά για πολλούς ήταν πάντα βέβαιο ότι υπήρχαν ...Επίπεδα, τα οποία, όταν κάποτε θα αποκαλύπτονταν, θα αποδείκνυαν το μεγαλειώδες τής ελληνικής γλώσσας ...Τόσο μεγαλειώδες, που "έπεισε" πολλούς να την θεωρούν ως τη γλώσσα του Θεού ...Την μόνη γλώσσα που είχε τις προδιαγραφές να μιλάει ένας Θεός.

Αυτό δεν το λέμε εμείς, επειδή τυγχάνει αυτή να είναι η μητρική μας γλώσσα. Αυτό το καταλαβαίνει κάποιος από τις συμπεριφορές των κορυφαίων παραγόντων της εξουσίας απέναντι σ' αυτήν τη γλώσσα. Δεν είναι τυχαίο που οι ΗΠΑ - στην παντοδυναμία τους - ονομάζουν την "ελίτ" τής Κολεγιακής τους νεολαίας ως "Greeks", αφήνοντάς την να "τοποθετείται" σε αδελφότητες με συμβολισμούς, οι οποίοι έχουν να κάνουν με τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου. Δεν είναι τυχαίο που οι ειδικοί των ηλεκτρονικών υπολογιστών προβλέπουν ότι στο μέλλον η ελληνική γλώσσα θα είναι αυτή που θα επικρατήσει στον προγραμματισμό των υπερυπολογιστών της τεχνητής νοημοσύνης τού μέλλοντος. Δεν είναι τέλος παράξενο, που, οι Αμερικανοί μόνον, έχουν ξοδέψει δισεκατομμύρια δολάρια πάνω σε προγράμματα, τα οποία αφορούν την αποκωδικοποίηση των αρχαίων ελληνικών κειμένων και άρα της ελληνικής γλώσσας.

Είναι γνωστό δηλαδή - εδώ και αιώνες - ότι η ελληνική γλώσσα συνδέεται με την ανώτατη εξουσία και βέβαια με τα μυστήρια που την αφορούν. Γι' αυτόν τον λόγο αποτελούσε "βλασφημία" η οποιαδήποτε αποκάλυψη που την αφορούσε. Αποτελούσε μέγα έγκλημα - που τιμωρούνταν με τη θανατική ποινή - η αποκάλυψη μυστικών, τα οποία είχαν σχέση με τη μεταφορά "κλειδωμένης" γνώσης μέσω των προφητειών. Ακόμα και την προδοσία στην πατρίδα οι Έλληνες μπορούσαν να την συγχωρήσουν ...Την προδοσία, όμως, απέναντι στον Θεό και στα "θεμέλια" του ελληνικού πολιτισμού δεν την συγχωρούσαν με τίποτε. Η περίπτωση του Αλκιβιάδη, ο οποίος γλίτωσε την τιμωρία για την προδοσία του, αλλά απειλήθηκε με θάνατο για τη βεβήλωση των Ελευσίνιων Μυστηρίων, είναι η πιο χαρακτηριστική.

Το "σενάριο" περί "κλειδώματος" της γλώσσας το ενίσχυε και μια άλλη ιδιομορφία των Ελλήνων: Οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα γράμματα ως αριθμούς. Αυτό από μόνο του "έδειχνε" προς μια κατεύθυνση ...Έκανε κάποιους να "ψυλλιάζονται" ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάποια "υπόγεια" σχέση μεταξύ γραμμάτων και αριθμών. Κάποια αποκρυφιστική σχέση όχι και τόσο προφανής για τους αμύητους. Κάποια σχέση, η οποία παρήγαγε "κρυπτογράφηση" κάποιων εννοιών. Επειδή όμως οι αριθμητικές "πράξεις", με απλή αντικατάσταση των γραμμάτων με αριθμούς, έβγαζαν σε αδιέξοδο, δεν επέμεναν περισσότερο.

Υπήρχε δηλαδή πάντα μια υποψία, η οποία άγγιζε τα όρια της βεβαιότητας ότι η ελληνική γλώσσα ήταν μια "κλειδωμένη" μορφή λόγου. Από εκεί και πέρα, όμως, τα πράγματα περιπλέκονται, γιατί η "παραβίασή" της δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση ...Καθόλου εύκολη, αν σκεφτεί κάποιος ότι ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να "αιωρούνται" οι ίδιες υποψίες και καμία απόδειξη. Μιλώντας λοιπόν για αποδείξεις, ερχόμαστε σε μια άλλη κατάσταση εξίσου προβληματική. Πώς μπορούμε να καταλάβουμε ποια είναι τα "κλειδιά" αυτής της γλώσσας; Είναι μερικά πράγματα, τα οποία μόνον εκ του αποτελέσματος κρίνονται ...Δεν υπάρχει άλλη περίπτωση να κριθούν όταν δεν υπάρχει ένα προηγούμενο "μέτρο", για να τα κρίνει και να τα αξιολογήσει.

Το χρυσάφι του τάφου της Αμφίπολης

6 Οκτ 2014      

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Στην Αμφίπολη είναι θαμμένος

ο "Μέγας Δράκων" της Αποκάλυψης του Ιωάννη...

...Θαμμένος στο "θησαυροφυλάκιο" του βασιλείου της Μακεδονίας.

Τα μυστικά του τάφου της Αμφίπολης μέσα από τη Θεωρία των Αριθμών.

Η ελληνική γλώσσα αποτελεί το πιο μυστηριώδες και ισχυρό "εργαλείο" στον χώρο του πνεύματος. Το σύνολο των ανθρωπίνων γνώσεων, οι οποίες συνδέονται με θρησκευτικά "μυστήρια", έχει την ελληνική γλωσσική "αποτύπωσή" του ...Μια "αποτύπωση", την οποία γνώριζαν οι μεγάλοι ορκισμένοι "μύστες" των αρχαίων μυστηρίων ...Στρατηγοί, αρχιερείς και αυτοκράτορες. Από την Αθήνα τού Περικλή, τη Σαμοθράκη τού Φίλιππου και τη Βαβυλώνα τού Αλέξανδρου μέχρι τη Ρώμη τού Καίσαρα και την Νέα Ρώμη του Κωνσταντίνου, όλοι οι "εκλεκτοί" γνώριζαν αυτήν την "αποτύπωση" ...Μια "αποτύπωση", την οποία υποπτεύονταν από την αρχαιότητα κιόλας κάποιοι "συνωμοσιολόγοι".

Από τότε γνώριζαν πολλοί κοινοί "θνητοί" ότι η ελληνική γλώσσα αποτελεί μια κλειδωμένη μορφή λόγου, αλλά δεν μπορούσαν να την "παραβιάσουν". Υποπτεύονταν ότι πρόκειται περί μιας μορφής λόγου με πολλά "παράλληλα" επίπεδα, αλλά δεν μπορούσαν να τα "διαπεράσουν" ...Επίπεδα, τα οποία εκ πρώτηςόψεως δεν φαίνονται, αλλά για πολλούς ήταν πάντα βέβαιο ότι υπήρχαν ...Επίπεδα, τα οποία, όταν κάποτε θα αποκαλύπτονταν, θα αποδείκνυαν το μεγαλειώδες τής ελληνικής γλώσσας ...Τόσο μεγαλειώδες, που "έπεισε" πολλούς να την θεωρούν ως τη γλώσσα του Θεού ...Την μόνη γλώσσα που είχε τις προδιαγραφές να μιλάει ένας Θεός.

Αυτό δεν το λέμε εμείς, επειδή τυγχάνει αυτή να είναι η μητρική μας γλώσσα. Αυτό το καταλαβαίνει κάποιος από τις συμπεριφορές των κορυφαίων παραγόντων της εξουσίας απέναντι σ' αυτήν τη γλώσσα. Δεν είναι τυχαίο που οι ΗΠΑ - στην παντοδυναμία τους - ονομάζουν την "ελίτ" τής Κολεγιακής τους νεολαίας ως "Greeks", αφήνοντάς την να "τοποθετείται" σε αδελφότητες με συμβολισμούς, οι οποίοι έχουν να κάνουν με τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου. Δεν είναι τυχαίο που οι ειδικοί των ηλεκτρονικών υπολογιστών προβλέπουν ότι στο μέλλον η ελληνική γλώσσα θα είναι αυτή που θα επικρατήσει στον προγραμματισμό των υπερυπολογιστών της τεχνητής νοημοσύνης τού μέλλοντος. Δεν είναι τέλος παράξενο, που, οι Αμερικανοί μόνον, έχουν ξοδέψει δισεκατομμύρια δολάρια πάνω σε προγράμματα, τα οποία αφορούν την αποκωδικοποίηση των αρχαίων ελληνικών κειμένων και άρα της ελληνικής γλώσσας.

Είναι γνωστό δηλαδή - εδώ και αιώνες - ότι η ελληνική γλώσσα συνδέεται με την ανώτατη εξουσία και βέβαια με τα μυστήρια που την αφορούν. Γι' αυτόν τον λόγο αποτελούσε "βλασφημία" η οποιαδήποτε αποκάλυψη που την αφορούσε. Αποτελούσε μέγα έγκλημα - που τιμωρούνταν με τη θανατική ποινή - η αποκάλυψη μυστικών, τα οποία είχαν σχέση με τη μεταφορά "κλειδωμένης" γνώσης μέσω των προφητειών. Ακόμα και την προδοσία στην πατρίδα οι Έλληνες μπορούσαν να την συγχωρήσουν ...Την προδοσία, όμως, απέναντι στον Θεό και στα "θεμέλια" του ελληνικού πολιτισμού δεν την συγχωρούσαν με τίποτε. Η περίπτωση του Αλκιβιάδη, ο οποίος γλίτωσε την τιμωρία για την προδοσία του, αλλά απειλήθηκε με θάνατο για τη βεβήλωση των Ελευσίνιων Μυστηρίων, είναι η πιο χαρακτηριστική.

Το "σενάριο" περί "κλειδώματος" της γλώσσας το ενίσχυε και μια άλλη ιδιομορφία των Ελλήνων: Οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα γράμματα ως αριθμούς. Αυτό από μόνο του "έδειχνε" προς μια κατεύθυνση ...Έκανε κάποιους να "ψυλλιάζονται" ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάποια "υπόγεια" σχέση μεταξύ γραμμάτων και αριθμών. Κάποια αποκρυφιστική σχέση όχι και τόσο προφανής για τους αμύητους. Κάποια σχέση, η οποία παρήγαγε "κρυπτογράφηση" κάποιων εννοιών. Επειδή όμως οι αριθμητικές "πράξεις", με απλή αντικατάσταση των γραμμάτων με αριθμούς, έβγαζαν σε αδιέξοδο, δεν επέμεναν περισσότερο.

Υπήρχε δηλαδή πάντα μια υποψία, η οποία άγγιζε τα όρια της βεβαιότητας ότι η ελληνική γλώσσα ήταν μια "κλειδωμένη" μορφή λόγου. Από εκεί και πέρα, όμως, τα πράγματα περιπλέκονται, γιατί η "παραβίασή" της δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση ...Καθόλου εύκολη, αν σκεφτεί κάποιος ότι ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να "αιωρούνται" οι ίδιες υποψίες και καμία απόδειξη. Μιλώντας λοιπόν για αποδείξεις, ερχόμαστε σε μια άλλη κατάσταση εξίσου προβληματική. Πώς μπορούμε να καταλάβουμε ποια είναι τα "κλειδιά" αυτής της γλώσσας; Είναι μερικά πράγματα, τα οποία μόνον εκ του αποτελέσματος κρίνονται ...Δεν υπάρχει άλλη περίπτωση να κριθούν όταν δεν υπάρχει ένα προηγούμενο "μέτρο", για να τα κρίνει και να τα αξιολογήσει.

Βρισκόμαστε, για παράδειγμα, μπροστά από μια κλειδωμένη πόρτα και αδυνατούμε να την ανοίξουμε. Επειδή δεν μπορούμε να την παραβιάσουμε, είμαστε βέβαιοι πως είναι κλειδωμένη με μια μυστηριώδη "κλειδαριά", αλλά δεν έχουμε το κλειδί για να την ανοίξουμε. Είναι τόσο περίεργη η "κλειδαριά", που υποθέτουμε ότι - λόγω κλειδώματος - αυτή υπάρχει, αλλά δεν ξέρουμε καν πώς θα μπορούσε να είναι το κλειδί της. Σε μια τέτοια περίπτωση τι κάνουμε; ..."Ψαχνόμαστε" όλοι μαζί, για να δούμε πώς μπορούμε να ξεκλειδώσουμε αυτό, το οποίο αντιλαμβανόμαστε ως "κλειδαριά" ...Ψάχνουμε να δούμε τι απ' όλα αυτά, που έχει ο καθένας μας επάνω του, μπορεί να αποτελεί"κλειδί" γι' αυτήν τη μυστηριώδη κλειδαριά. Από τη στιγμή δηλαδή που κανένας δεν έχει ξαναδεί μια τέτοια "κλειδαριά", ευνόητο είναι ότι κανένας δεν είναι σε θέση να γνωρίζει και πώς θα μπορούσε να είναι το "κλειδί" της...Δεν γνωρίζει αν θα είναι ένα συμβατικό κλειδί - όμοιο με αυτά που γνωρίζει - ή κάτι άλλο, το οποίο δεν μοιάζει με τέτοιο ...Αν θα μοιάζει με ένα κοινό "καρφί" ή με μια "λάμα" ή με μια πιστωτική "κάρτα".

Το "Relic" της Μακεδονίας

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

Βρήκαμε τις Πύλες του "Κάτω Κόσμου";

Τι είναι αυτό, που βρήκαν οι αρχαιολόγοι στην Αμφίπολη;

Ποιος είναι θαμμένος μέσα σε αυτό το Μαυσωλείο;

Αυτοί, που θέλησαν να "θάψουν" ζωντανούς τους Έλληνες,

θα την "πατήσουν" από τους νεκρούς που θα "ξεθάψουν".

Η Ελλάδα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα την ανακάλυψη του τάφου τής Αμφίπολης και μαζί μ' αυτήν παρακολουθεί και ο υπόλοιπος κόσμος ...Παρακολουθεί ένα αρχαίο δημιούργημα να "ξαναβλέπει" το φως του ηλίου μετά από αιώνες "βύθισης" στο απόλυτο σκότος. Ο πλούτος, που χαρακτηρίζει την κατασκευή, ο χώρος, όπου αυτή τοποθετείται, καθώς και η μέριμνα κάποιων αρχαίων να προστατεύσουν τον "ένοικό" της από την αρπαγή, "αποκαλύπτουν" την ταυτότητά του ...Πολύ συγκεκριμένοι Μακεδόνες είχαν αυτές τις προδιαγραφές και στην πραγματικότητα μόνον ένας.

Ολόκληρη η κατασκευή μαρτυρά δημόσια κατασκευή και όχι ιδιωτική. Ιδιώτης δεν θα μπορούσε κτίσει μια τέτοια κατασκευή για τάφο. Ιδιώτης Μακεδόνας, ακόμα κι αν διέθετε υψηλό αξίωμα - και βέβαια τα χρήματα που απαιτούσε το εγχείρημα - δεν θα τολμούσε να το κάνει. Δεν θα τολμούσε κάποιος στρατηγός, όσο πλούσιος κι αν ήταν, να κάνει κάτι τέτοιο, γιατί μια τέτοια απόπειρα θα θεωρούνταν πολιτική πρόκληση απέναντι στη βασιλική οικογένεια τής Μακεδονίας.

Δεν είναι δυνατόν ο τάφος του Φιλίππου - θεμελιωτή και μεγάλου βασιλέα τής Μακεδονίας - να μοιάζει μπροστά του σαν ταπεινό "περίπτερο". Δεν είναι δυνατόν οι τάφοι των Μακεδόνων βασιλέων να είναι κατασκευασμένοι από "ταπεινό" πωρόλιθο που τον σοβάτιζαν και ο τάφος ενός απλού ιδιώτη να είναι ένας μικρός "Παρθενώνας" από ατόφιο και πανάκριβο μάρμαρο. Τέτοια "μεγαλοπιάσματα" δεν δικαιολογεί ούτε καν η ασιατική κατάκτηση, γιατί τον ίδιο καιρό είχε ταφεί στις Αιγές ο αδερφός του Μεγάλου Αλεξάνδρου - και εν ενεργεία βασιλιάς της Μακεδονίας - Φίλιππος ο Αριδαίος σε έναν κλασικό μακεδονικό και άρα ταπεινό τάφο.

Όμως, ακόμα και απλά στο πρακτικό επίπεδο να το εξετάσει κάποιος, δεν θα τολμούσε κάποιος ιδιώτης να το επιχειρήσει. Θα κινδύνευε - αν το επιχειρούσε ζωντανός - να χαρακτηριστεί τρελός και, αν το έδινε "εντολή" στους κληρονόμους, απλά δεν θα το εκτελούσαν σε αυτόν τον βαθμό. Δεν μπορούμε να φανταστούμε κάποιον να δρομολογεί ζωντανός και να επιβλέπει ένα τέτοιο μακάβριο έργο, εφόσον είναι σίγουρο πως οι κληρονόμοι του δεν θα ήταν τόσο γενναιόδωροι, αν εκείνος εγκατέλειπε τα εγκόσμια. Αυτό το έργο είναι δημόσιο και ο "ένοικός" είχε την "υπομονή" να περιμένει να τον τοποθετήσουν εκεί, εφόσον ήταν ήδη πεθαμένος. Τον δημόσιο χαρακτήρα αυτού του Μνημείου τον "φωνάζει" και η θέση στην οποία έχει τοποθετηθεί ...Είναι τοποθετημένο σε ένα σημείο, το οποίο "επιβλέπει" την πόλη και αυτό από μόνο του "λέει" πολλά πράγματα.

Ακριβώς αυτή η τοποθεσία αποκαλύπτει τη σημαντικότητα του "ενοίκου". Καμία - και ειδικά ελληνική κοινωνία - δεν θα ανεχόταν επί μακρόν έναν κοινό ιδιώτη σε μια τόσο προκλητική επιλογή. Όσα χρήματα κι αν είχε αυτός ο ιδιώτης, η τοπική κοινωνία θα αντιδρούσε ...Θα "αντιδρούσε", είτε ενεργητικά είτε παθητικά, εις βάρος αυτής της επιλογής. Είτε θα είχε καταστρέψει η ίδια μέσα στον χρόνο τον τάφο είτε θα τον είχε αφήσει στο έλεος των τυμβωρύχων. Η ίδια η κοινωνία, δηλαδή, θα είχε λεηλατήσει το έργο πριν το απειλήσει ο χρόνος. Θα είχε λεηλατήσει τα πλούσια κτερίσματα, αναζητώντας χρυσό και θα είχε λεηλατήσει και το ίδιο το κτίσμα, αναζητώντας πανάκριβα οικοδομικά υλικά. Ποιοι θα το προστάτευαν; ...Οι κληρονόμοι;

Το να φτιάξει δηλαδή ένας ιδιώτης ένα τέτοιο "μνημείο" δεν ήταν μόνον τεχνικά δύσκολο και δαπανηρό, αλλά ταυτόχρονα ήταν και μάταιο, εφόσον δεν θα επιτελούσε τον ρόλο για τον οποίο είχε γίνει και ήταν η αιώνια "μνημόνευση" του "ενοίκου" του. Μέσα σε λίγα χρόνια θα εξαφανιζόταν καί αυτό καί το όνομα του "ενοίκου" του. Άρα εκ των δεδομένων δεν έχουμε να κάνουμε με ιδιωτικό τάφο, αλλά με δημόσιο μνημείο ...Μνημείο κάποιου, που συνέφερε την τοπική κοινωνία να υπάρχει εκεί όπου βρισκόταν και άρα να το προστατεύει ...Μνημείο, το οποίο τής έδινε "δύναμη" και "φήμη", εφόσον αυτά είναι τα ζητούμενα για μια πόλη ...Μνημείο πραγματικό, που δεν ήταν τάφος ...Μνημείο πραγματικό, που ήταν μαυσωλείο ...Μνημείο, που γύρω από αυτό θα "χτιζόταν" μια κατάσταση ...Μνημείο με έναν τρομερό μαρμάρινο περίβολο σε τέλειο κύκλο, που γύρω του θα μπορούσε να "χτιστεί" μια μεγάλη Πρωτεύουσα ...Μνημείο, το οποίο κυριαρχούσε στον χώρο και φαινόταν από παντού, εφόσον πάνω του δέσποζε ο φοβερός και τρομερός λέοντας της Αμφίπολης. Κάποιοι έβλεπαν τον λέοντα στην κορυφή του λόφου και αισθάνονταν ασφαλείς από την "ισχύ" του.

Casus belli

Casus belli

Αιτία πολέμου είναι η διαγραφή των "αιωνίων".

Με τη διαγραφή τους επιχειρούν να υποτάξουν τα Πανεπιστήμια στα Κολέγια.

Πόλεμος των γενεών για την εξουσία μαίνεται στο παρασκήνιο.

Η γενιά του Πολυτεχνείου, που μας έβαλε στο Μνημόνιο, επιχειρεί να σβήσει τα ίχνη της, αφήνοντας πίσω της καμένη "γη" και καταστρέφοντας τη "μήτρα" που την γέννησε. 

Το 1991 ήταν μια εξόχως ενδιαφέρουσα χρονιά σε μια πολύ "βρόμικη" περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Ενδιαφέρουσα, γιατί τότε "θεμελιώθηκε" η σημερινή αθλιότητα. Σε εκείνα τα χρόνια αναζητούμε τα αίτια της σημερινής κακοδαιμονίας μας …Στα χρόνια που στην Ευρώπη "έπεφταν" τα "τείχη" και στην Ελλάδα άνοιγαν οι "βόθροι" …Το "βρόμικο" '89 άνοιγε τους "δρόμους" για τη σημερινή κατάντια. Το "πείραμα-Κοσκωτά" άνοιξε τον δρόμο για τους σημερινούς χρεοκοπημένους τραπεζίτες, οι οποίοι παριστάνουν τους "εγγυητές" της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, της ελεύθερης ανταγωνιστικότητας και της εθνικής μας ανεξαρτησίας.

Πάνω στο "πατρόν-Κοσκωτά" φτάσαμε σήμερα στο "κουστούμι"  του Σάλλα και του Λάτση της εποχής των Μνημονίων …Στον Σάλλα και τον Λάτση, οι οποίοι αρπάζουν "νόμιμα" εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ δημοσίου χρήματος, για να σώσουν τις χρεοκοπημένες τράπεζές τους …Μετά τον Κοσκωτά το κόλπο αυτών —οι οποίοι έγιναν μεγιστάνες, αρπάζοντας τα "other people money", όπως έλεγε και ο De Vito— ήταν θέμα χρόνου να στηθεί. Πάνω στα "απόνερα" εκείνου του σκανδάλου χτίστηκε η σημερινή διαπλοκή. Οι εκβιασμοί, οι κονόμες και οι παρανομίες εκείνου του παρασκηνίου "γέννησαν" τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.

Εκείνη την εποχή οι Μπόμπολες, οι Κόκκαληδες, οι Βασιλάκηδες, οι Βγενόπουλοι και οι Μελισσανίδηδες ήταν ακόμα φτωχοπρόδρομοι, που περιφέρονταν γύρω από το πάμπλουτο δημόσιο "χασαπιό" για κανένα "κόκαλο". Στην πραγματικότητα τότε έδρασαν όλοι οι σημερινοί πρωταγωνιστές …Τότε έγινε το big-bang τής "δημιουργίας" τού σημερινού διαπλεκόμενου "κόσμου". Πλούσιους τους έκανε όλους αυτούς το γκρέμισμα του μεταπολεμικού κράτους, εφόσον ολόκληρα "κομμάτια" του τα έπαιρναν ως λεία. Με τις αναθέσεις έργων και τις προμήθειες των κρατικών εταιρειών έγιναν πλούσιοι αυτοί, οι οποίοι στη συνέχεια τις εξαγόρασαν.

Όλα αυτά, τα οποία τα είδαμε να ολοκληρώνονται στις μέρες μας, ξεκίνησαν εκείνη την εποχή. Πρωταγωνιστές: …όλοι όσοι κυριαρχούν και σήμερα …Από τον Μητσοτάκη και τον Σαμαρά μέχρι τον θλιβερό Κουβέλη και τον "πιτσιρικά" Τσίπρα. Ήταν η εποχή όπου ο Μητσοτάκης με τη βοήθεια καί του "τιμημένου" ΚΚΕ καί του "επαναστατικού" Συνασπισμού είχε αναλάβει να διαλύσει το κράτος …Να στρώσει τον "δρόμο" για τον υπερδανεισμό, το έγκλημα του χρηματιστηρίου, την εξαΰλωση των αποθεματικών των ταμείων και βέβαια των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτός ξεπούλησε την ΑΓΕΤ, ανοίγοντας τον δρόμο για τη μερική ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Αυτός επέλεξε τους "ιδιώτες" τραπεζίτες, οι οποίοι θα πλούτιζαν με τις πρώην δημόσιες τράπεζες. Αυτός άλλαξε τον νόμο για τις χρηματιστηριακές πράξεις, που μετά από λίγα χρόνια γέμισε την επαρχία με λαμόγια ψευδοχρηματιστές. Αυτός έστησε το όλο "κόλπο" των Ολυμπιακών Αγώνων.

…Ήταν η εποχή που ο Σαμαράς έβαζε τις "υποθήκες" για τη σημερινή του Πρωθυπουργοποίηση …Η εποχή εκείνη, που με την "πατριωτική" του στάση άνοιγε την "κερκόπορτα" της λαθρομετανάστευσης, που σήμερα δήθεν πολεμά. Χάρη στους δικούς του εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες τής Αλβανίας άνοιξαν οι δρόμοι για τους σημερινούς λαθρομετανάστες από ολόκληρο τον Πλανήτη. Χάρη στη δική του "πατριωτική" εμμονή να μην "λύσει" το "Μακεδονικό" σε μια εποχή που δεν ενδιέφερε κανέναν κάτοικο των Σκοπίων, κατάφερε και μέσα στον χρόνο "δημιούργησε" μια γενιά Σκοπιανών, η οποία πραγματικά θεωρεί τον εαυτό της "μακεδονικής" καταγωγής …Η εποχή που οι πονηροί, αλλά αδύναμοι Γερμανοί της εποχής, προσπαθούσαν να στήσουν τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο, που θα οδηγούσε στη σημερινή γερμανική παντοκρατορία. Κατά μια "διαβολική σύμπτωση δεν ήταν μόνον οι σημερινοί Κυβερνώντες που έβαζαν τις "υποθήκες" τότε για να μας κυβερνάνε σήμερα.

Τα ίδια ισχύουν και για την "αντιστεκόμενη" αντιπολίτευση. Ακόμα και ο "πιτσιρικάς" Τσίπρας τότε εμφανίστηκε στο προσκήνιο. "Μα είναι σαράντα χρονών ο Αλέξης", θα πει κάποιος. Το '91 ένας άνθρωπος, που τώρα είναι σαράντα χρονών, θα πρέπει να ήταν δεκαέξι χρονών και να πήγαινε σχολείο. Ακριβώς …σχολείο πήγαινε τότε ο Κνίτης Αλέξης …σχολείο, όμως, στην εποχή των μεγάλων σχολικών καταλήψεων. Για έναν "μυστηριώδη" λόγο, απ’ όλα τα σχολεία της Ελλάδας εκείνη την εποχή, τα οποία τελούσαν υπό κατάληψη —και ανάμεσα σε δεκάδες χιλιάδες καταληψίες—, μόνον ο Αλέξης επωφελήθηκε τα μέγιστα. Η δεξιά Παναγιωταρέα από όλους τους καταληψίες πήρε συνέντευξη από τον οργανωμένο στην ΚΝΕ μαθητή Τσίπρα.

Όπως εύκολα αντιλαμβανόμαστε, εκείνη η εποχή μπορεί να είναι τραγική για τους Έλληνες της δικής μας γενιάς, οι οποίοι θα "λουστούν" όλα τα εγκλήματά της, αλλά θα είναι εξόχως "ενδιαφέρουσα" για τους ιστορικούς του μέλλοντος. Σε εκείνη την εποχή θα αναζητούν οι ιστορικοί τα αίτια όλων των δεινών, τα οποία ακολούθησαν μέχρι να φτάσουμε στο Μνημόνιο. Μια εποχή που, εμμέσως, αποκαλύπτει αυτά, τα οποία με πολύ μεγάλη επιμέλεια προσπαθεί να αποκρύψει ο παντελώς "αυτοδημιούργητος" Τσίπρας. Αποκαλύπτει αυτό, το οποίο "ο κόσμος το έχει τούμπανο και οι σταλινικοί κρυφό καμάρι" …Αποκαλύπτει τον ρόλο τής Αριστεράς στην Ελλάδα και τη σχέση της με την εξουσία.

Είναι πέρα για πέρα αναληθές αυτό, το οποίο αποτελεί βασικό προεκλογικό σύνθημα τού Alex. "Πρώτη φορά Αριστερά", στην εξουσία, δεν υπάρχει. "Συνεχώς και αδιαλείπτως η Αριστερά στην εξουσία", σίγουρα. Είναι καθαρή υποκρισία η Αριστερά να παριστάνει την "αμέτοχη" στη σημερινή κατάντια, λόγω της υποτιθέμενης μη συμμετοχής της στη διακυβέρνηση …Απόλυτα ψευδές, εφόσον η Αριστερά δεν έπαψε ποτέ να έχει συμμετοχή στην εξουσία.

Ο θυμός μιας αυτοκρατορίας

Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ

...Odhin ante portas...

O Οντίν και o Θορ επιχειρούν να "σκαρφαλώσουν" στον Όλυμπο

...και οι Γερμανοί βάρβαροι επιχειρούν να κάψουν τα "πλοία" των Ελλήνων.

Η θεομαχία του Ragnarok τώρα ξεκινάει.

Ο Τραϊανός υπήρξε ο πιο χαρισματικός αυτοκράτορας της αρχαίας εποχής ...Ο αυτοκράτορας, ο οποίος έδωσε στη Ρώμη την απόλυτη "λάμψη" της. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ποτέ δεν θα ξαναγινόταν τόσο μεγάλη όσο ήταν επί Τραϊανού. Ποτέ δεν θα γινόταν τόσο ευτυχής όσο ήταν επί Τραϊανού ...Τα πιο οργανωμένα 6,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα της εποχής της ...6,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα καλά "φωτισμένης" έκτασης μέσα σε έναν "κατασκότεινο" βαρβαρικό περίγυρο ...Μια αυτοκρατορία, η οποία ξεκινούσε από τη Σκοτία και έφτανε μέχρι τη Βαβυλώνα ...Από τη Δακία και έφτανε μέχρι τη σημερινή Σομαλία ...Από το Γιβραλτάρ μέχρι την Κασπία Θάλασσα.

Εδώ όμως αρχίζουν κάποια περίεργα πράγματα. Ο τρόπος ανάπτυξης τής αυτοκρατορίας του - ακόμα και στην απόλυτη ισχύ του - ήταν λίγο περίεργος ...Η Ρώμη προς την πλευρά τής Ανατολής είχε συμφέροντα μέχρι τον Περσικό Κόλπο - και άρα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά - και δεν την ενδιέφερε η κατάκτηση πολύ πιο κοντά, και άρα "πίσω" από τις Άλπεις; ...Ο Τραϊανός πολέμησε χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Ρώμη και πέθανε στην εκστρατεία κατά των Πάρθων και δεν ενδιαφέρθηκε για την κατάκτηση της περιοχής πέρα από τον Ρήνο; ...Πολέμησε σε μέρη και τοποθεσίες που δεν γνώριζε και αγνόησε τα μέρη που γνώριζε, εφόσον, πριν γίνει αυτοκράτορας, ήταν Διοικητής του Ρωμαϊκού Στρατού του Ρήνου; ..."Germanicus" ήταν ένας από τους αυτοκρατορικούς του τίτλους.

Τι συνέβη και έχουμε αυτό το παράξενο φαινόμενο; Γιατί σε πλήρη ισχύ, ως αυτοκράτορας, δεν πήγε να "διευθετήσει" τα πράγματα άπαξ και δια παντώς και να κατακτήσει τα γερμανικά φύλα; ...Να τα καταστρέψει και να απαλλάξει τη Ρώμη από έναν μόνιμο εχθρό ...Έναν εχθρό, ο οποίος μονίμως την απειλούσε; Γιατί δεν έκανε επίθεση στους χώρους τους οποίους γνώριζε και κάποτε πολεμούσε; ...Περίπατο θα έκανε μέχρι τη Βαλτική. Δεν το έκανε, γιατί απλούστατα δεν ήταν αυτός ο στόχος του. Ο Τραϊανός δεν "κατακτούσε" χώρους, απλά και μόνον επειδή μπορούσε. Ο Τραϊανός "γέμιζε" έναν χώρο, του οποίου το "σχέδιό" ήταν ήδη υπαρκτό ..."Χρωμάτιζε" ένα "σχέδιο", το οποίο το είχαν "ιχνογραφήσει" οι Έλληνες. Ο χώρος πέρα από τον Ρήνο απλά δεν υπήρχε σε αυτό το "σχέδιο". Δεν είχαν πάει εκεί οι Έλληνες και ως εκ τούτου δεν ενδιέφερε τον αυτοκράτορα της Ρώμης.

Ο Τραϊανός στην πραγματικότητα έκανε ενιαίο τον πολιτισμένο κόσμο εκείνης της εποχής ...Τον γνωστό κόσμο της εποχής του ...Τον ελληνικό κόσμο με το συγκεκριμένο πολιτισμικό και κοινωνικό μοντέλο λειτουργίας.

Τι έκανε; ...Ένωσε αυτό, το οποίο η Ρώμη "κληρονόμησε" από τον Αλέξανδρο στην Ανατολή με αυτό, το οποίο είχαν δημιουργήσει οι Έλληνες άποικοι στη Δύση. Κληρονόμησε χώρο και διοίκηση στην Ανατολή, όπου υπήρχαν έτοιμα, και "μεταφύτεψε" το ίδιο μοντέλο εκεί όπου αυτά δεν υπήρχαν, κατακτώντας χώρο στη Δύση ...Χώρο όμως, που του "υποδείκνυαν" οι διάσπαρτες αποικίες των Ελλήνων.

Γι' αυτόν τον λόγο ο κατακτητής Αλέξανδρος ήταν σταθερά ο "Θεός" της Ρώμης και οι Έλληνες άποικοι οι "Απόστολοί" του. Πάνω στις ελληνικές "αναμονές" των αποικιών τής Δύσης "χτίστηκε" το ρωμαϊκό "οικοδόμημα". Το "σκαρίφημα", δηλαδή, του δικτύου των ελληνικών αποικιών ο Τραϊανός το ένωσε και το "γέμισε" με νέες κτήσεις. Μετέφερε το ελληνικό διοικητικό μοντέλο τού Αλεξάνδρου στις περιοχές όπου υπήρχε υποδομή να το αντιληφθεί και άρα να το στηρίξει. Γι' αυτόν τον λόγο η ανάπτυξή του έγινε γύρω από τις ελληνικές αποικίες.

Κάθε ελληνική αποικία, δηλαδή, γινόταν μια "βάση" γύρω από την οποία μπορούσε η Ρώμη να "χτίσει" τη διοίκησή της. Αν δεν υπήρχε η ελληνική παρουσία στη Μασσαλία και στον γύρω χώρο, δεν μπορούσε η Ρώμη να "χτίσει" υποδομή στη Γαλατία. Αν δεν υπήρχε η ελληνική παρουσία στην Ταυρίδα, δεν μπορούσε ο Τραϊανός να διεκδικήσει τη Δακία και να τη "σφραγίσει". "Dacicus" τον έκαναν οι Έλληνες κάτοικοι της Ταυρίδας και του Δνείπερου και όχι οι λόγχες των λεγεωνάριων της Ρώμης. Οι λόγχες απλά άνοιξαν τον "δρόμο", για να φτάσει από ξηράς στους μακρινούς άποικους. Η μονιμότητα των αποίκων έδινε μονιμότητα σε αυτόν τον "δρόμο".