Κάποτε ένας παλαίμαχος δημοσιογράφος είχε δώσει την εξής πολύτιμη συμβουλή σε έναν μαθητευόμενό του: “Λέγε ότι θέλεις αλλά μην γράφεις τίποτε”. Προφανώς ο “παππούς” δημοσιογράφος δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να επισημαίνει - εμμέσως πλην σαφώς - το διαχρονικό ρητό των Ρωμαίων “Verba volant, scripta manent”. (= τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν)
Για τα γραπτά μας και από τα γραπτά όλοι κάποτε θα κριθούμε. Κι ας μην έγραψαν ποτέ ο Ιησούς ή ο Σωκράτης μία αράδα… Εφόσον άλλοι αποτύπωσαν τον λόγο τους, το αποτέλεσμα πέρασε στην αθανασία.
Βεβαίως, στην αποτύπωση και διάδοση των γραπτών, τεράστιο ρόλο έπαιξε η ανακάλυψη της τυπογραφίας από τον Γουτεμβέργιο. Εδώ, όμως, περνάμε σε άλλα χωράφια, διότι όσο σπάνιο ήταν να πέσει στα χέρια σου κάποιο βιβλίο στην εποχή του Γουτεμβέργιου, άλλο τόσο σπάνιο είναι να πέσει σήμερα στα χέρια σου ένα καλό βιβλίο.
Θέλοντας να μείνουμε κοντά στο πνεύμα της σημερινής ανάρτησης, συνεχίζουμε την ανάλυσή μας λέγοντας ότι την εποχή του ίντερνετ, δεχόμαστε καταιγισμό πληροφοριών προερχόμενων από οπουδήποτε για το ο,τιδήποτε. Όλοι γράφουν για τα πάντα. Επί παντός επιστητού, απτού ή νοητού. Αν και προσωπικώς το απεχθάνομαστε, υπό κάποιες συνθήκες δεν είναι κακό αυτό. Ποιες είναι αυτές οι συνθήκες; Η δυνατότητα ελέγχου των λεγόμενων ή γραπτών καθενός εκ των επίδοξων ομιλητών – αναλυτών.
Θα λέγαμε ότι δεν είναι ιδαιτέρως κακό να υπάρχει πολυφωνία, αρκεί μετά να πέφτει ο πέλεκυς. Ο πέλεκυς της “δόξας” ή της “ατίμωσης”. Ένας σοφός λόγος ο οποίος δίνει λύσεις στα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας πρέπει δικαιωματικά να πιστώνεται σε αυτόν που τον αρθρώνει. Κατά συνέπεια, αυτός που άρθρωσε αυτόν τον σοφό λόγο πρέπει να απολαμβάνει την αναγνώριση που δικαιούται. Αυτή η αναγνώριση – αναλόγως της έκτασης και του μεγέθους του προβλήματος που επιλύθηκε – είναι ικανή να λάβει μέγεθος από έναν έπαινο έως την πραγματική δόξα. Κατ’ αντιστοιχία, ένας βλακώδης λόγος, ο οποίος όχι μόνο δεν δίνει λύση στα προβλήματα της κοινωνίας αλλά επιπλέον την αποσυντονίζει από την εξεύρεση μιας αποδεκτής και συμφέρουσας λύσης, πάλι πρέπει να πιστώνεται σε αυτόν που άρθρωσε αυτόν τον βλακώδη λόγο, επιβαρύνοντάς τον ταυτοχρόνως με την αποδοκιμασία. Αποδοκιμασία η οποία θα πρέπει να είναι ευθέως ανάλογη της λεχθείσας βλακείας. Αποδοκιμασία η οποία θα είναι ικανή να λάβει μέγεθος από την χλεύη έως την διαπόμπευση.
Είμαστε μήπως υπερβολικοί; Μήπως, δηλαδή, δεν πρέπει να προτείνουμε; Μήπως να καταπιούμε ολωσδιόλου τις σκέψεις μας; Μήπως υπερβάλλουμε; Δεν το νομίζω. Αρκεί να ρίξει κάποιος μια ματιά στο πώς αντιμετώπιζαν οι Αρχαίοι αυτούς που ήθελαν να προτείνουν λύσεις στην διακυβέρνηση της πόλης. Εάν η πόλις ζημιωνόταν και ΗΘΙΚΑ, τότε μόνο αποκαλυπτόταν το μέγεθος της βλακείας… ΠΟΙΝΗ; ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Προσαρμόζοντας στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα αυτά που γράψαμε παραπάνω, μπορούμε να βρούμε αμέτρητες εφαρμογές. Εμείς θα επιλέξουμε μία πτυχή μόνο, στεκόμενοι στο πνεύμα των καιρών που δεν είναι άλλο από την ανηλεή οικονομική κρίση.
Τα τελευταία 1-2 χρόνια το διαδίκτυο έχει κατακλυστεί από κείμενα οικονομολόγων – αναλυτών, από άρθρα γραμμένα από «γκουρού της οικονομίας», από ανθρώπους που στριμώχνονται να μπούνε στο κάδρο, από ανθρώπους που σήμερα εμφανίζονται επιτιμητικοί, από ανθρώπους που έχουν λάβει τον ρόλο τού μετά Χριστόν Προφήτη, από ανθρώπους που βλέπουν την καταιγίδα να έρχεται αλλά δυστυχώς για εμάς δεν έχουν ομπρέλα να μας δώσουν, από ανθρώπους που βλέπουν την καταιγίδα να έρχεται αλλά - εκτός του ό,τι δεν μας δίνουν ομπρέλα -, μας απαγορεύουν να σταθούμε κάτω από το δέντρο υπό τον φόβο του κεραυνού, έχει γεμίσει το διαδίκτυο από οικονομολόγους – αναλυτές που βλέπουν τα κύματα αλλά αντί σανίδας μας προσφέρουν μαγιό, έχει γεμίσει το διαδίκτυο από οικονομολόγους – αναλυτές – αλεξιπτωτιστές οι οποίοι λες και γεννήθηκαν τώρα τώρα στην Ελλάδα, λες και έπεσαν από τον ουρανό, από ένα σωρό τέτοιους οι οποίοι ως “αι μωραί Παρθέναι” δεν είχαν γεμίσει με λάδι το λυχνάρι τους με αποτέλεσμα όταν “ήρθε ο Νυμφίος” αυτές να κοιμούνται του καλού καιρού. ΄
Τόσες οικονομικές σχολές έχει η Ελλάδα. Τόσοι καθηγητές οικονομικών υπάρχουν στις ελληνικές πανεπιστημιακές σχολές. Υπάρχει έστω ΕΝΑΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ που να έχει προειδοποιήσει εγγράφως την ελληνική κοινωνία για το έγκλημα του χρηματιστηρίου; Υπάρχει έστω ΕΝΑΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ (από αυτούς που κάθε μήνα εισπράττουν χιλιάδες ευρώ από το δημόσιο ταμείο) που να έχει προειδοποιήσει εγγράφως την ελληνική κοινωνία για το μη φυσιολογικό του ελληνικού χρηματιστηρίου; Για ποιον λόγο τους πληρώνουμε; Αυτοί δεν είναι που ως – θεωρητικά έστω- πνευματικοί ταγοί της ελληνικής κοινωνίας λόγω της θέσεως και της μόρφωσής τους αντιλαμβάνονται περισσότερα από τον απλό κόσμο; Αυτοί δεν είναι πού λόγω “πιστοποιημένης πνευματικής ανωτερότητας” οφείλουν να προειδοποιήσουν, να αφυπνίσουν, να ταρακουνήσουν, να τραντάξουν την τελούσα εν υπνώσει ελληνική κοινωνία;
Πού ήταν όλοι αυτοί όταν καταληστεύτηκε ο κόσμος στο χρηματιστήριο; Ή για να το πούμε πιο σωστά… ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΥΝΕΦΕΡΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ από τον παροξυσμό του χρηματιστηρίου ώστε να αποφευχθεί η καταλήστευση; Μήπως είμαστε υπερβολικοί αν εμείς - ως κοινωνία – απαιτήσουμε την επιστροφή των μισθών τους και την εκδίωξή τους από την πανεπιστημιακή έδρα; Ή είναι άσχετοι ή πονηροί! Το αποτέλεσμα μετράει, όμως, και το αποτέλεσμα είναι τραγικό.
Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους - υπαρκτούς μεν, μηδενικής δημοσιότητας δε – βρίσκουμε τον τελευταίο καιρό και 2 “επιφανείς οικονομολόγους”. Βρίσκουμε τον κ. Δημήτρη Καζάκη και τον κ. Γιάννη Βαρουφάκη.
Οι κύριοι Καζάκης και Βαρουφάκης, τα τελευταία 2 χρόνια – έχουν αποκτήσει μια δημοσιότητα η οποία αυξήθηκε με γεωμετρική πρόοδο. Δημοσιότητα την οποία είναι πολύ δύσκολο να την αποκτήσεις σε ένα πλαίσιο, του οποίου οι γωνίες ελέγχονται εξ’ ολοκλήρου από το σύστημα. Μία δημοσιότητα η οποία συνίσταται από την διαρκή παρουσία τους στο διαδίκτυο και στην τηλεόραση. Λίγο “ύποπτη” δημοσιότητα θα έλεγε κανείς. Αλλά, ας αφήσουμε στην άκρη τις θεωρίες συνωμοσίας.
Ως πολίτες αυτής της χώρας, και ως πολίτες που έχουμε επιλέξει να ενημερωνόμαστε αποκλειστικά μέσω διαδικτύου, αλλά και ως ψηψοφόροι (ας μην ξεχνάμε ότι ο κύριος Καζάκης είναι αρχηγός κόμματος), εκφράζουμε την βούλησή μας, βούληση της οποίας ο βαθμός κυμαίνεται από παράκληση έως απαίτηση, να δοθούν στην δημοσιότητα γραπτές αναλύσεις τους, διατυπωμένες προ της κρίσης.
Λοιπόν, κύριε Καζάκη και κύριε Βαρουφάκη, θέλουμε να δώσετε στην δημοσιότητα - και κατά συνέπεια στην κρίση της ελληνικής κοινωνίας - από μία γραπτή μελέτη σας σχετική με τα τεκταινόμενα στον ελλαδικό χώρο, ή μία μελέτη σχετική με διαφαινόμενα γεγονότα, μία μελέτη γραπτή σχετική με το πώς αντιλαμβανόσαστε τα πράγματα στην Ελλάδα πριν από 10 – 12 χρόνια. Μία μελέτη γραμμένη την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων ή την εποχή του χρηματιστηρίου ή την εποχή της ένταξης της χώρας μας στην ΟΝΕ.
Κύριε Καζάκη και Κύριε Βαρουφάκη, είναι μία απαίτηση που διατυπώνεται ευθέως και σας καλεί να αποδείξετε ότι έχετε γνώση της λειτουργίας της οικονομίας, ότι έχετε εκπαιδευτική και επαγγελματική επάρκεια και ότι εν πάσει περιπτώσει δικαιούστε την εμπιστοσύνη που ζητάτε από την ελληνική κοινωνία. Εσείς κύριε Καζάκη – αν μη τι άλλο ως ηγέτης πολιτικού φορέα - ζητάτε την εμπιστοσύνη της ελληνικής κοινωνίας και εσείς κύριε Βαρουφάκη ως διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών απολαμβάνετε την εμπιστοσύνη της ελληνικής κοινωνίας, εφόσον από αυτήν αμείβεστε.
Είναι μία απαίτηση που διατυπώνεται ευθέως και σας καλεί να δικαιολογήσετε τα βιογραφικά σας, όπως τουλάχιστον αυτά υπάρχουν στο διαδίκτυο.
O Δημήτρης Καζάκης είναι οικονομολόγος - αναλυτής με επαγγελματική διαδρομή σε επιχειρήσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αρθρογραφούσε σε τακτική βάση στην εφημερίδα Ποντίκι και στο περιοδικό Hellenic Nexus έως τον Νοέμβριο του 2011. Είχε καθημερινή εκπομπή στο ραδιόφωνο στο ΡΑΔΙΟ 9 (9,89), η οποία διεκόπη στις 9/2/2012. Έχει εκδόσει το βιβλίο "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΜΠΗΪΑ - Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας χρεοκοπίας", Δεκέμβριος 2011, εκδόσεις "ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ". Σήμερα συμμετέχει στην εφημερίδα Το Χωνί και στο διαδικτυακό ραδιόφωνο Ράδιο χωρίς FM. Από τις 14/9/2012 η ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΕ επανήλθε μέσω του Ράδιο AΡΤ FM, 90,6, κάθε μέρα από Δευτέρα έως Παρασκευή 1-2:30 μμ. Ο Δ. Κ. έχει διαδραματίσει καίριο ρόλο στη συγκρότηση του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.), του οποίου είναι ιδρυτικό μέλος.
Ο δε κύριος Βαρουφάκης στην wikipedia αναφέρεται ως καθηγητής οικονομικής θεωρίας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και έως πρότινος Διευθυντής του Τομέα Πολιτικής Οικονομίας του ιδίου Τμήματος. Παράλληλα, είναι επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας (Lyndon Johnson Graduate School of Public Affairs, στο Όστιν) καθώς και "Economist-in-residence" στην εταιρεία Valve Software, στο Σιάτλ των ΗΠΑ.
Βέβαια, στο προφίλ του, στο site του κυρίου Σταύρου Θεοδωράκη, το protagon.gr, αναφέρεται ως διδάσκων οικονομική θεωρία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών προσποιούμενος έντεχνα τον οικονομολόγο.
Όπως και να έχει, η απαίτηση παραμένει: Θα θέλαμε από μία τουλάχιστον δημοσιευμένη μελέτη σας (γραμμένη πριν από μία δεκαετία) για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, αναλύοντας όλα αυτά που αναφέρουμε παραπάνω.
Και επειδή ξεκινήσαμε το κείμενό μας αναφερόμενοι στο γεγονός ότι ο οποιοσδήποτε έχει δικαίωμα να προτείνει, αρκεί μετά να πέφτει ο πέλεκυς, ας ξαναδούμε τι έγραφε οΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ τον Σεπτέμβριο του 1999 για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. “Verba volant, scripta manent” άλλωστε.
Τα γραπτά μένουν.
Αυτό βέβαια που μας ενδιαφέρει εμάς τους Έλληνες είναι ότι με την ΟΝΕ και το "άνοιγμα" της ελληνικής αγοράς, θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος όλο το οικοδόμημα που ονομάζεται "ελληνικός δευτερογενής τομέας παραγωγής". Όταν όλ' αυτά θα συμβούν - εξαιτίας της νομισματικής ένωσης - , θα γεμίσει η Ελλάδα άνεργους, που δεν θα μπορούν ούτε καν να επιβιώσουν. Όταν όμως οι εργάτες είναι άνεργοι, υπολειτουργούν τα πάντα. Η ανεργία του εργάτη δεν αφορά μόνον τον ίδιο.
Αν ο εργάτης δεν έχει μισθό - έστω και σε "ταπεινές" δραχμές - δεν έχει εισόδημα ούτε ο μηχανικός ούτε ο γιατρός ούτε και κανένας άλλος. Όλοι αυτοί, που σπουδάζουν σήμερα στα ελληνικά πανεπιστήμια, είναι αδύνατον να "εξαργυρώσουν" κάποτε τις γνώσεις τους. Κανένας δεν μπορεί να επιβιώσει όταν δεν υπάρχει παραγωγή και άρα όταν δεν εισπράττει μισθό ο εργάτης. Ο μισθός του εργάτη είναι η κινητήρια δύναμη της αγοράς. Ο μισθός του εργάτη είναι το "καύσιμο" της μηχανής που ονομάζεται "εθνική οικονομία".
Εξαιτίας της ενοποίησης, ο εργάτης και όλοι οι φτωχοί μορφωμένοι που φιλοδοξούν να εκμεταλλευτούν τα πτυχία τους, στην κυριολεξία δεν θα μπορούν να επιβιώσουν. Θα πεινά¬σουν πραγματικά και όχι μόνον μεταφορικά. ...Γιατί; ...Γιατί στο μεταξύ θα συνδεθεί κι η γεωργία με το EURO. Οι γεωργοί θα έχουν διαφορετικά κοστολόγια κι αυτό θα φανεί αμέσως στην αγορά. Αυτό που θ' ακολουθήσει είναι ο εφιάλτης. Ό,τι "έχτισαν" οι Έλληνες τις τελευταίες δεκαετίες, θα γκρεμιστεί μέσα σε λίγους μήνες. Πάλι θ' αναζητούν τη σωτηρία στη μετανάστευση. Θα ξαναζήσουν οι Έλληνες τον εφιάλτη των πατέρων τους. Θ' αναγκαστούν και πάλι ν' αναζητούν εργασία σαν γκασταρμπάιτερς. Ο "σταθμός του Μονάχου" θα ξαναγεμίσει από απελπισμένους Έλληνες. Η φτώχεια θα επιστρέψει στην Ελλάδα που, χάρη στον κόπο όλων μας, επιβίωνε τις τελευταίες δεκαετίες σχετικά άνετα.
Το χειρότερο όμως είναι αυτό που θα συμβεί στην ίδια τη χώρα. Η φτώχεια και η τρομερή ανεργία, σε συνδυασμό με το υψηλό λόγω EURO κόστος ζωής, θα γκρεμίσει τις τιμές της ακίνητης περιουσίας. Η μετανάστευση της ήδη υπογεννητικής Ελλάδας θα ερημώσει τον τόπο. Θα έρθουν οι Ευρωπαίοι υπάλληλοι των πολυεθνικών και θ' αγοράσουν τα πάντα με ψίχουλα. Θα πάθουμε ό,τι έπαθαν και οι Ανατολικογερμανοί. Αυτοί που είδαν τις πόλεις τους να υποβαθμίζονται λόγω εγκατάλειψης και, όταν τις εξαγόρασαν και τις αναβάθμισαν οι πλούσιοι Γερμανοί, αυτοί δεν είχαν περιουσία. Όλοι στη Γερμανία πλέον γνωρίζουν ότι όταν θ' αναβαθμιστεί το "αριστοκρατικό" Βερολίνο στο σύνολό του, οι Ανατολικογερμανοί δεν θα 'χουν "κεραμίδι" μέσα σ' αυτήν την πόλη.
Το ίδιο θα συμβεί και στην Ελλάδα. Θ' αρχίσουν οι πλούσιοι Ευρωπαίοι ν' αγοράζουν τα μέρη-θησαυρούς της ελληνικής γης και θα επενδύουν πάνω σ' αυτήν τη γη. Θ' αγοράσουν τις παραμυθένιες παραλίες των νησιών, τα ορεινά φιλέτα κλπ.. Θα χτίσουν ξενοδοχεία, θ' αναβαθμίσουν τον τουρισμό, αλλά τότε, οι Έλληνες που θ' απομείνουν στην Ελλάδα, θα εργάζονται ως σερβιτόροι και όχι ως ξενοδόχοι. Με τον πακτωλό των χρημάτων των πλουσίων της Δύσης είναι θέμα χρόνου αυτοί να μονοπωλήσουν τον τουριστικό τομέα. Είναι θέμα χρόνου να "κατευθύνουν" τους τουρίστες στις δικές τους επιχειρήσεις και να εξοντώσουν τους Έλληνες ξενοδόχους. Είναι θέμα χρόνου να γίνουμε οι "γραφικοί" ιθαγενείς. Οι "διάσημοι" - λόγω προγόνων - ιθαγενείς, που θα βγαίνουν φωτογραφίες με τους πλούσιους Ευρωπαίους και θα παρακαλάνε για δουλειά στα πρώην δικά τους μέρη.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
1. Αν, παρ’ ελπίδα, ο κύριος Καζάκης ή ο Κύριος Βαρουφάκης δεν ευδοκήσουν να ικανοποιήσουν την απαίτησή μας, θα παρακαλούσαμε τον κύριο Βασίλη Βιλιάρδο να μας δώσει μια γραπτή μελέτη του ικανοποιώντας τις προϋποθέσεις που αναφέραμε παραπάνω. Κι αυτό διότι, επισκεπτόμενοι τονδιαδικτυακό τόπο του έγκριτου οικονομολόγου κυρίου Βιλιάρδου, με θλίψη διαπιστώνουμε πως οι δημοσιεύσεις του έχουν ως χρονική αφετηρία τον Νοέμβριο του 2009.
2. Δυστυχώς, όσο κι αν έψαξα στο διαδίκτυο δεν μπόρεσα να βρω βιογραφικό του κυρίου Τραϊανού ώστε να προβώ σε μία στοιχειώδη σύγκριση
ΠΗΓΗ: http://kommatoskylo.blogspot.com/2014/03/kazaki-kai-baroufaki-theloume-mia-grapti-meleti-sas-pro-dekaetias.html
